ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 481 ทักษะการเอาชีวิตรอดของภรรยา
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 481 ทักษะการเอาชีวิตรอดของภรรยา
“อะไรนะ อยู่ดีๆมันก็พุ่งมาจากด้านหลังงั้นเหรอ?”
“ใช่ แล้วฉันก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย ว่าแต่ทำไมเธอเห็นมันกัดนิ้วเท้าของฉันได้หล่ะ? มันคือสัตว์ประหลาดอะไรกันเนี่ย?”
ผู้หญิงที่ไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดิน พอพูดถึงเรื่องนี้ในตอนนี้กลับมีน้ำเสียงสั่น
เส้นหมี่เงียบลง
คำถามนี้ของเธอ หล่อนไม่รู้จะตอบอย่างไร เพราะตอนที่เห็น หล่อนตกใจมากจนหมดสติเป็นลมไป
แต่เมื่อได้ยินเธอพูดอย่างนี้ หล่อนสามารถรู้ได้ว่าทำไมสูติบัตรเหล่านั้นถึงตกกระจัดกระจายอยู่บนพื้น?
บางทีอาจจะเป็นแสงดาวค้นทิ้งไว้ก็ได้นะ
แล้วสัตว์ประหลาดตัวนั้นมันคืออะไรกันแน่? ตัวมันก็ไม่ใช่เล็กๆ แต่ทำไมถึงถุงขังไว้ในห้องหิรัญชากรุ๊ปหอบรรพบุรุษโดยที่ไม่มีใครรู้หล่ะ?
เส้นหมี่เกิดความสงสัยมากอย่างมาก
แต่ตอนนี้หล่อนไม่มีเวลามานั่งคิดเรื่องนี้
เพราะว่าหล่อนต้องเข้าสู่การเล่นเกมแล้ว แล้วค่อยหาผู้ชายคนนั้น
ครึ่งชั่วโมงต่อมาในบริษัท
“เทพเจ้าแห่งสวรรค์ แม้แต่ชื่อเกมก็น่าหมั่นไส้จริงๆ ทำเหมือนกลัวคนอื่นไม่รู้ตัวตนของเขา”
“เธอพูดถึงใคร?”
ปอร์เช่นั่งอยู่หน้าออฟฟิศ พอได้ยินเสียงพี่สาวก็รีบหันหน้าไปหาหน้าจอคอม จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นอย่างนั้น เขาสะดุ้งตกใจรีบหันกลับทันที
เส้นหมี่ถึงได้รู้สึกตัวก็รีบโบกมือบอกว่าทำงานของเขาไปเถอะ ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลย
ต่อมาเมื่อหล่อนเจอเทพเจ้าแห่งสวรรค์ หล่อนถึงกับตะลึงงัน
ให้ตายสิ ระดับสูงขนาดนี้ กุ้งตัวเล็กอย่างหล่อนจะสมคบกันกับเขายังไงเนี่ย? อีกอย่างเขาอาจจะไม่สนใจเธอเลยก็ได้
เส้นหมี่จะร้องไห้
ปอร์เช่：“พี่?”
สุดท้ายเส้นหมี่ทำได้เพียงมองหน้าน้องชายอย่างช่วยอะไรไม่ได้：“เช่ พี่ถามอะไรแกอย่างหนึ่งสิ เวลาเล่นเกม ทำไมยังไงกุ้งตัวเล็กถึงจะสมคบกันกับเทพเจ้าได้?”
“อะไรนะ?”
นี่ใช่คำถามเหรอ?
อยู่ดีๆ ทำไมถึงถามเรื่องเกมขึ้นได้หล่ะ?
ปอร์เช่ครุ่นคิดแล้วรีบหยิบโทรศัพท์ส่งข้อความอย่างลับๆ：“พี่เขย พี่สองคนยังไม่คืนดีกันอีกเหรอ?”
แสนรัก：“?”
ปอร์เช่：“พี่สาวผมมาที่บริษัทตั้งแต่เช้า ไม่ทำงานอะไรเลยเอาแต่ศึกษาเกม และยังถามอีกว่าจะทำยังไงกุ้งตัวเล็กถึงจะสมคบกันเทพเจ้าได้”
แสนรัก：“……”
หลังจากนั้นไม่นานก็เห็นเขาส่งข้อความมาว่า ：“หล่อนชื่ออะไร?”
ปอร์เช่ช่วยที่สาวแก้ปัญหา แล้วรีบวิ่งไปดูหน้าคอมของเขา
ปอร์เช่：“หัวเราะไปด้วยร้องไห้ไปด้วย ลูกหมูตัวน้อยอมชมพู”
แสนรัก：……
——
เส้นหมี่ยังไม่รู้ว่าสองคนนี้กำลังหัวเราะเยาะหล่อน หล่อนยังคงรอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ เพื่อสมคบกันกับเทพเจ้าแห่งความสว่างไสว
“พี่ยังเป็นผู้ใช้ใหม่ โดยทั่วไปแล้วเทพเจ้าจะไม่สนใจพี่เลย”
“จริงสิ” เส้นหมี่พยักหน้าราวกับไก่จิกข้าวกิน “พี่รู้ว่าเขาไม่สนใจพี่ พี่เลยกังวลอยู่เนี่ย”
“หรือว่าพี่จะปลอมตัวเป็นแฟนคลับเขา”
“แฟนคลับ?”
“จริงสิ ระดับเทพเจ้าแล้วมีแฟนคลับศรัทธาเขามากมาย ถ้าพี่ใช้ข้ออ้างนี้อาจจะโชคดี เขาอาจจะเห็นด้วยก็ได้”
สุดท้ายปอร์เช่ก็หาวิธีที่แทบไม่ใช่วิธีให้หล่อน
เส้นหมี่กลืนน้ำลาย
จะให้เข้ากลุ่มแฟนคลับง่ายๆอีกเหรอ?
ทำไมเขาทำแบบนี้หล่ะ? ตอนนี้มีแฟนคลับเยอะแล้วใช่ไหม? ผู้หญิงหรือผู้ชาย?
ผู้หญิงคนนี้ เมื่อได้ยินประโยคนั้นหล่อนไม่ได้ดีใจที่มีโอกาสเข้าร่วมสมคบกันกับเทพเจ้าเป็นสิ่งแรก
แต่กลับรู้สึกไม่พอใจ
แต่สุดท้ายหล่อนก็กดเข้ากลุ่ม
สิ่งที่ทำให้หล่อนตกตะลึงจนตาค้างจนพูดอะไรไม่ออกคือเกมชนิดนี้จัดอยู่ในอันดับไฮเอนด์ต้นๆ เพียงไม่ถึงวินาทีก็ได้รับการยอมรับให้เข้ากลุ่มจากเพื่อนของหล่อนแล้ว！
เวอร์เกินไปแล้ว เพียงไม่กี่วินาทีก็ยอมรับผู้หญิงแปลกหน้าที่เพิ่งเพิ่มเข้ามาแล้วงั้นเหรอ?
หรือเป็นเพราะว่าอยู่บ้านแล้วไม่มีความสุข?
หลังจากนั้น เขาวิ่งมาอย่างกระตือรือร้นเพื่อหาคนปลอบโยนเขาในเกม?
เส้นหมี่รู้สึกไม่ค่อยดี
“พี่ ทำไมไม่พูดหล่ะ? ผ่านแล้วยังไม่มีความสุขอีกเหรอ ทำไมยังทำหนาบึ้งตึงขมวดคิ้วอยู่อีกหล่ะ?
“จู่ๆพี่ก็ไม่อยากเล่นละ”
“หา?”
ปอร์เช่มองหน้าผู้หญิงที่เปลี่ยนใจอย่างกะทันหัน เขามึนงงไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไร
และในขณะนั้นชั้นบนสุดของโรงแรมซีจีหล่อนวิ่งไปหาแสนรักที่กำลังออนไลน์ในโทรศัพท์โดยที่ไม่สนใจน้องที่เดินทางมาแต่ไกล หลังจากเพิ่มตัวเองแล้ว ผู้เล่นมือใหม่ก็ไม่มีการเคลื่อนไหว
คิ้วที่สวยงามของเขาก็ขมวดคิ้วลง
แสนรัก：“เกิดอะไรขึ้น?ทำไมไม่มีการเคลื่อนไหว?”
ปอร์เช่：“……เธอถามผมเมื่อกี้ว่าเธอแก่ไปหรือเปล่า?”
แสนรัก：……
ยัยบ๊องนิ ในหัวเล็กๆนั้นครุ่นคิดอะไรอยู่?
ในที่สุดเขาก็ทนไม่ได้ใช้บัญชีผู้ใช้ส่วนตัวส่งข้อความไปหาหล่อนก่อน
【เทพเจ้าแห่งสวรรค์：?】
【หมูฟองน้ำสีชมพู：】
“ห๊ะ！”
“ห๊ะ！ห๊ะ！ห๊ะ！”
ในที่สุดเส้นหมี่ที่นั่งอยู่หน้าจอคอมก็ตอนสนองสักที เพราะหลังจากที่หล่อนได้ยินเสียงเรียกจากเซิร์ฟเวอร์ หล่อนเห็นข้อความที่เทพเจ้าแห่งความสว่างไสวส่งมาให้หล่อน
แม่เจ้า หล่อนตื่นเต้นมากที่เขาส่งข้อความมาหาหล่อนก่อน
หล่อนราวกับฟื้นคืนชีพขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ความทุกข์ใจเมื่อกี้ก็หายเป็นปลิดทิ้ง
【หมูฟองน้ำสีชมพู：สวัสดีค่ะเทพเจ้า ฉันเป็นแฟนคลับของคุณ ฉันศรัทธาคุณมาก สติ๊กเกอร์รูปหัวใจ】
【เทพเจ้าแห่งสวรรค์：……】
หล่อนประจบประแจงยกใหญ่
สุดท้ายก็เหมือนเดิม ยังไงก็ยังเป็นเทพเจ้าผู้เงียบครึมและน่าเกรงขาม และยังเป็นจุดไข่ปลาที่เย็นชาอีกด้วย
เส้นหมี่：“……”
ก็จริง แบบนี้สิถึงจะเหมือนนิสัยของเขาหน่อย
แต่ถึงกระนั้น เขาไม่ได้เป็นเหมือนอย่างที่หล่อนคิดไว้ใช่ไหม พูดคุยกับผู้คนอย่างสมคบกันเท่านั้น? พูดคุยกันแบบนี้สามารถถทำให้คนตกใจได้เลย
เส้นหมี่เริ่มอารมณ์ดีขึ้น