ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 49 ชายชู้ของคุณ

คืนวันนั้น เขาถูกวางยา ปิดไฟและบังคับมีอะไรกับเธอตลอดทั้งคืน เธอไม่มีเวลาจะไปดูว่าร่างกายของผู้ชายคนหนึ่งนั้นเป็นยังไง?
เส้นหมี่กลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ พบว่าร่างกายกำยำล่ำสันของผู้ชายคนนี้ เนื่องจากพึ่งอาบน้ำเสร็จ หยดน้ำบนร่างกายยังไม่ทันจะแห้งหมด กระจายตัวอยู่ทั่วผิวหนังที่ลวดลายกล้ามเนื้อแบ่งแยกอย่างชัดเจน ลูกกระเดือกขยับไปมา จากนั้นก็มีหยดน้ำไหลลงมาจากคางของเขาทันที เซ็กซี่ทำให้คนวุ่นวายใจ
“ดูพอหรือยัง?”
“!!!!”
ในที่สุดเส้นหมี่ก็รู้สึกตัวขึ้นมาทันทีทันใด เลือดลมได้พุ่งกระฉูดจรดศีรษะอีกครั้ง เธอเอามือกุมหน้าของตัวเองแล้วหันหลัง แทบอยากจะเอาหน้าหมุดดินหนีในทันที
“คุณ……ฉัน……ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันนึกว่าคุณอาบเสร็จแล้ว ฉันอยากจะคุยกับคุณหน่อย”
เธอรีบอธิบายอย่างร้อนรน กลัวว่าเขาจะเข้าใจผิด ดวงตาคู่นั้นยิ่งไม่กล้าที่จะหันกลับไปมองอีก เหมือนกับได้ทำเรื่องที่น่าอับอายขายหน้ามาก ๆ มองจากด้านข้าง ยังสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าใบหน้าขาวใสงดงามของเธอนั้น ตอนนี้ได้แดงเป็นลูกตำลึงไปแล้ว
เหอะ ๆ !
จะมาเสแสร้งแกล้งทำเป็นไร้เดียงสาอะไร?
พึ่งจะกลับมาก็อ่อยคนนั้นคนนี้ไปทั่ว ดึก ๆ ดื่น ๆ ยังวิ่งไปที่บริษัทของผู้ชาย ยังจะมาเสแสร้งอยู่ต่อหน้าของเขาอีก?!
แสนรักปิดประตูลงอย่างแรงอีกครั้ง!
สิบนาทีหลังจากนั้น ในที่สุด ครั้งนี้ ผู้ชายคนนี้ก็ได้แต่งตัวให้กับตัวเองเรียบร้อย เส้นหมี่อยู่ตรงนั้น เห็นเขาแต่งตัวเป็นระเบียบเรียบร้อยออกมาจากด้านใน
“พูดมา คุณมีอะไรต้องคุยกับผมอีก?”
ในที่สุดก็กลับมาเป็นผู้ชายในชุดที่เป็นทางการ กลับมามีท่าทางสูงส่งอยู่เหนือผู้คนอีกครั้ง ร่างสูงยืดตรง ใบหน้าคมเข้ม แม้ว่ากิริยาท่าทางจะสง่างามสุขุมลุ่มลึก เพียงแต่ว่า ความดุร้ายบนตัวของเขานั้นมีมากคนเกินไป เพียงแค่ยืนอยู่บนระเบียงทางเดินที่มีแสงสลัว ๆ ความเย็นยะเยือกที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างกายนั้นก็ได้ทำให้ผู้คนหายใจลำบาก
เส้นหมี่กลืนน้ำลายเฮือกใหญ่
“ฉันอยากดูแลชินชิน หวังว่าคุณจะรับปาก”
“ดูแลงั้นเหรอ? คุณมีศิษย์อะไรมาดูแลเขา? ลูกชายของผมไม่ต้องการหม่ามี๊ที่หน้าไม่อาย คุณอยากได้ คุณก็ไปมีกลับชายชูของคุณสิ!”
ไม่คิดไม่ฝัน ทันทีที่เส้นหมี่ได้เสนอข้อเรียกร้องนี้ออกมา ผู้ชายคนนี้ก็ได้เย้ยหยันเธอด้วยสายตาที่คมเหมือนมีดโดยไม่ไว้หน้าเธอด้วยประโยคนี้
ชายชู?!!
ทันทีทันใด เมื่อเส้นหมี่ได้ฟังดังนั้น รู้สึกเพียงว่าได้เกิดเสียงดัง “ตึง” ขึ้นมาในสมอง วินาทีนั้น ใบหน้าก็ได้ซีดเซียวลง
เขาหมายความว่ายังไง?
อยู่ดี ๆ เขาจะพูดแบบนี้เหรอ? หรือว่า เขาสะกดรอยตามเธอ?!
เส้นหมี่รู้สึกสับสนขึ้นมา ขณะเดียวกันนั้นไฟโมโหก็ได้ลุกขึ้นมาภายในใจ เธอจับจ้องผู้ชายคนนี้ โมโหจนเสียงสั่น: “แสนรัก นี่คุณส่งคนสะกดรอยตามฉันงั้นเหรอ?”
“สะกดรอยตามคุณ? เส้นหมี่ คุณจะให้ความสำคัญกับตัวเองเกินไปหรือเปล่า? ผมจะบอกคุณให้นะ อยู่ที่นี่ ไม่มีเรื่องอะไรที่รอดพ้นสายตาของผมไปได้!”
ผู้ชายคนนี้เป็นเหมือนกับซาตาน มีกลิ่นอายของความรังเกียจมหาศาลแผ่กระจายอยู่ จ้องมองและพูดคำพูดเหล่านี้กับเธอทีละคำอย่างเน้นย้ำ
เส้นหมี่พูดไม่ออกในทันที!
เป็นแบบนี้จริง ๆ อยู่ที่นี่ เขาก็คือเดอะคิง คือผู้กุมอำนาจ ยังมีเรื่องอะไรที่จะสามารถรอดพ้นสายตาของเขาไปได้อีก?
แต่ว่า ที่เขาพูดออกมานั้นมันอะไรกัน? ชายชู้อะไร? นั่นเป็นแค่เพื่อนคนของเธอคนหนึ่งเท่านั้น!!
ในที่สุดเส้นหมี่เองก็โมโหขึ้นมาเหมือนกัน: “ใช่ เมื่อคืนฉันได้ออกไปกับเพื่อนคนหนึ่งของฉันจริง ๆ แต่คุณแสนรัก ระวังการใช้คำของคุณด้วย นั่นเป็นแค่เพื่อนของฉัน ไม่ใช่ชายชู้? คุณอย่าพูดจามั่วซั่ว!”
แสนรักยังคงพูดจาประชดประชันต่อไป: “ผมพูดผิดไปเหรอ? เส้นหมี่ คุณเคยเห็นผู้หญิงรักนวลสงวนตัวคนไหนออกไปกับผู้ชายดึก ๆ ดื่น ๆ? มีแต่หญิงชู้เท่านั้นแหละที่ทำแบบนั้น!”
โอ้พระเจ้า!
ในที่สุดเส้นหมี่ก็โมโหจนแทบจะระเบิด!
“ใช่ ฉันมันหญิงชู้ แล้วพวกคุณล่ะ? ตอนนั้นฉันอุ้มท้องใหญ่ คุณกลับพานังสารเลวนั่นกลับมาอย่างยิ่งยโส แล้วพวกคุณเป็นอะไร? พวกคุณมันหญิงร้ายชายเลว! เลวแบบไม่มีใครเทียบได้!”
“!!!!”
คำพูดนี้รุนแรงมากจริง ๆ !
แทบจะชั่ววินาที เส้นหมี่เห็นผู้ชายตรงหน้าที่ถูกเธอยั่วโมโหจนใบหน้าบิดเบี้ยวเล็กน้อยคนนี้ ยกมือขึ้นและตบลงมาทางใบหน้าของเธออย่างเต็มแรง
ทันทีทันใด เส้นหมี่ต้องตกใจจนงุนงง ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นลืมแม้แต่ขยับตัว
ยังดีที่ในเวลานี้เอง ผู้ช่วยเคได้เดินเข้ามาพอดี หลังจากที่ได้เห็นภาพนี้ ก็รีบร้อนจนตวาดขึ้นละรีบวิ่งเข้ามา: “ท่านประธาน คุณทำอะไรของคุณ? คุณรีบหยุดเลย!!”
เขาเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว ถึงได้ห้ามท่านประธานที่โกรธจัดจนเสียสติคนนี้เอาไว้ได้อย่างหวุดหวิด
ผู้หญิงคนนี้ หาเรื่องใส่ตัวจริง ๆ เลย!
เคมีออกแรงห้ามบอสของตัวเองเอาไว้: “ท่านประธาน อย่าโกรธเลยนะครับ อย่าโมโหไปเลย เธอก็แค่พูดโดยไม่ยั้งคิด เธอจะต้องไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแน่”
จากนั้นเขาก็ได้หันไปทางเส้นหมี่อย่างรวดเร็ว: “คุณเส้นหมี่ ไม่ใช่ผมว่าคุณนะ ครั้งนี้ เป็นคุณที่ทำไม่ถูกจริง ๆ คุณจะยอมรับผิดดี ๆ ไม่ได้หรือไง? คุณรู้ไหมว่าเมื่อคืนท่านประธานรอคุณจนถึงกี่โมง?”
หลังจากที่พูดจบ เส้นหมี่ที่พึ่งได้ตื่นขึ้นมาจากความตกใจ สีหน้าก็ได้ซีดเซียวลงอีกครั้ง
เธอไม่ได้คิดจะใช้อารมณ์ เมื่อกี้เธอได้เดินตามผู้ชายคนนี้ขึ้นมา ก็เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด อยากจะอธิบายเรื่องที่ตัวเองไม่ได้มาเมื่อคืน แต่ว่า เขาได้พูดคำพูดเหยียดหยามเธอพวกนั้นอยู่ไม่หยุด แต่ละประโยคล้วนไม่น่าฟังเอาเสียแบบนั้น
เธอถึงได้สูญเสียสติสัมปชัญญะไป
เส้นหมี่ทำใจให้เย็นลง ไม่นาน ในที่สุดเธอก็ได้เอ่ยขึ้นมา: “เดิมทีฉันคิดจะขอโทษ เมื่อคืนเป็นความผิดของฉันจริง ๆ เพื่อนคนหนึ่งของฉันมีธุระมาหาฉันอย่างกะทันหัน ฉันก็เลยออกไปกับเขา จนกลับมาถึงได้นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้ แต่ตอนนั้นมันดึกมากแล้ว”