ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 52 เขาเห็นเธอเสียใจ แต่กลับไม่ได้รู้สึกดีเลย

แต่ทว่า ในตอนนี้เอง ร่างของคนคนหนึ่งก็ได้ออกมาจากด้านหลังของเธอ!
“คุณเส้นหมี่ คุณจะไปไหนน่ะ?”
“เอ๊ะ?”
เส้นหมี่ตกใจสะดุ้งโหยง และหยุดฝีเท้าลงทันที เธอหันกลับไปโดยที่ยังตกใจไม่หาย
“ป้าญา? ฉัน……ฉันขึ้นไปดูชินชิน ดูว่าเขาตื่นหรือยัง”
“คุณจะไปดูคุณชายเล็ก? คุณเส้นหมี่ คุณชายเล็กของพวกเรายังไม่ตื่น คุณจะไปดูเขาทำไม? อย่าไปทำให้เขาตื่น อีกอย่าง คุณถืออะไรมาด้วยน่ะ? ทำไมดำแบบนั้น?”
ป้าญาที่โผล่ออกมาเหมือนกับวิญญาณคนนี้ ไม่เพียงขัดขวางไม่ให้เส้นหมี่ขึ้นไปดูเด็กน้อย และหลังจากได้เห็นสิ่งที่เส้นหมี่นำมาด้วย ก็เอ่ยถามขึ้นมาทันที
เส้นหมี่รีบอธิบาย: “นี่เป็นพวกขนม และโจ๊กสมุนไพรที่ฉันเอามาจากบ้าน ฉันทำเองกับมือทั้งนั้น เอามาให้ชินชินทาน”
“คุณเส้นหมี่ ฉันเคยบอกกับคุณไปแล้ว คุณชายเล็กของพวกเราจะทานของที่มาจากด้านนอกสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้ คุณลืมไปแล้วเหรอ?”
ใบหน้าของคนรับใช้เต็มไปด้วยความรังเกียจ
เส้นหมี่ไม่พอใจขึ้นมาเล็กน้อย เธอเหลือบมองของที่ตัวเองนำมา เธอห้ามตัวเองและกล่าวขึ้นมาอีกหนึ่งประโยค: “ของพวกนี้ฉันทำเอง ไม่มีปัญหาหรอก”
“ใครจะไปรู้ล่ะ? ครั้งที่แล้วที่ป่วย ก็ไม่ใช่เพราะกินคุกกี้อะไรนั่นของคุณถึงได้ท้องเสียหรอกเหรอ?”
“……”
ไม่นึกเลยว่าที่ชินชินป่วย จะเป็นเพราะทานคุกกี้ถั่วเขียวของเธอ?
ในที่สุดเส้นหมี่ก็ยืนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับ
แน่นอนว่าเธอไม่คิดว่าของที่ตัวเองทำจะมีปัญหา แต่ว่า จู่ ๆ คนใช้คนนี้ก็พูดขึ้นมาแบบนี้ เธอก็เกิดสงสัย หรือว่าพวกถั่วเขียว เด็กจะทานไม่ได้แล้ว
เพราะไม่ว่ายังไง อาหารประเภทนี้ ก็เป็นอาหารฤทธิ์เย็น
เส้นหมี่หน้าซีดลงมาเล็กน้อย
“พวกคุณทำอะไรกันอยู่?”
ในตอนนี้เอง จู่ ๆ ร่างสูงเหยียดตรงก็ได้เดินลงบันไดมาจากชั้นบน ชุดสูทสีดำเข้ารูป สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวอยู่ด้านใน หลังจากที่ได้ปรากฏตัวขึ้น ความสง่างามอันสูงส่งที่ได้แผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของเขา เห็นแล้วทำให้คนลืมที่จะหายใจ
แสนรัก คิดไม่ถึงว่าเขาจะยังไม่ได้ไปทำงาน
“คุณผู้ชาย คุณเส้นหมี่ได้ถือของที่เธอทำมาแต่เช้าตรู่ ดิฉันกลัวว่าคุณชายเล็กทานแล้วจะป่วยหนักกว่าเดิม และกำลังตักเตือนเธออยู่ค่ะ”
เมื่อป้าญาเห็นเจ้านายอายุน้อยคนนี้เดินลงมา ทันใดนั้น หล่อนก็รีบฟ้องขึ้นมาก่อนทันที
เส้นหมี่เห็นดังนั้น ก็รู้สึกร้อนใจขึ้นกว่าเดิมทันที: “ไม่ใช่นะ ฉัน……ฉันไม่รู้ว่าเป็นเพราะชินชินทานคุกกี้ถั่วเขียวของฉัน ฉัน……ฉันไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ ……”
เธออธิบายอย่างตะกุกตะกัก กลัวว่าผู้ชายคนนี้จะเข้าใจผิดเธอ และไม่ให้เธอมาหาลูกอีก
แสนรักหรี่ตาลงเล็กน้อย
ไม่ได้สนใจเธอ แต่หลังจากที่ได้กวาดสายตาที่ไร้อุณหภูมิใด ๆ ไปยังของพวกนั้น จากนั้นถึงได้จ้องมองไปยังผู้หญิงที่คอตกเหมือนหมดอาลัยตายอยากคนนี้
“ใครบอกกับคุณว่าที่เขาป่วยเป็นเพราะทานคุกกี้ถั่วเขียวของคุณ?”
“หา?”
เส้นหมี่เงยหน้าขึ้นมาในทันที และมองผู้ชายคนนี้อย่างมึนงง: “ไม่……ไม่ใช่เหรอ? เมื่อกี้ป้าญาบอกว่า……”
“ฉันไม่ได้พูดแบบนั้นสักหน่อย? คุณเส้นหมี่ ฉันบอกว่า เด็กไม่สบาย อย่าทานอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าต่างหาก เพื่อป้องกันไม่ให้ป่วยหนักกว่าเดิม!”
ชั่ววินาทีนั้น นึกไม่ถึงว่าป้าญาคนนี้จะพูดตัดเส้นหมี่ขึ้นมา จากนั้นก็กล่าวปฏิเสธเสียงแข็ง
เส้นหมี่ลืมตาอ้าปากค้างมองดูหล่อน!
นี่มันจะเปลี่ยนคำพูดเร็วเกินไปหรือเปล่า? หล่อนเห็นเธอเป็นคนโง่หรือยังไง?
เส้นหมี่โกรธจัดจนใบหน้าเขียวคล้ำ
“เอาละ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว มีเวลาแบบนี้ ไม่สู้คิดดูว่าจะดูแลเขาให้ดีได้ยังไง เส้นหมี่ ถ้าหากคุณทำให้เขาเกิดเรื่องอีก ผมจะต้องจัดการคุณแน่!”
แสนรักเก็บสายตากลับคืนมาอย่างเฉยเมย และไม่ได้จัดการใด ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้เลยสักนิด
นี่เป็นความรู้สึกที่แปลกเอามาก ๆ
แม้ว่าเขาอยากจะเห็นเธอทุลักทุเลเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา แต่ในตอนนี้ เมื่อเขาเห็นเธอรู้สึกผิดละเสียใจ เขาก็พบว่าตัวเองไม่ได้รู้สึกมีความสุขเลยสักนิด
เขาก้าวเท้าและเดินออกไป