ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 592 นี่ต่างเป็นความคิดห่วยๆของภรรยาคุณทั้งหมด
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 592 นี่ต่างเป็นความคิดห่วยๆของภรรยาคุณทั้งหมด
ในที่สุดเส้นหมี่ก็วางใจได้แล้วจึงไปทำกับข้าว
แต่ว่า เธอไม่รู้เลยว่า ม็อกโกที่ในเมื่อสักครู่เธอจัดการออกไปกระหยิ่มใจนั้น
ความจริงแล้วตอนนี้เขาอยู่กับแสนรัก
“ต้องขอโทษด้วย แสนรัก ผมต้องขอโทษเรื่องเมื่อเช้าที่พูดออกไปในสายโทรศัพท์ ผมอารมณ์ร้อนไปหน่อย คำพูดที่พูดออกมา ไม่ได้คิดให้ดีก่อน”
ม็อกโกที่อยู่ในค่ายทหาร ได้เห็นว่าเพื่อนรักเพราะว่าเรื่องนี้จึงเดินทางจากเมืองAมาตั้งไกล เขารู้สึกผิดเป็นอย่างมาก
เรื่องเมื่อตอนเช้า ความขัดแย้งระหว่างกันก็ได้หายไป
ความผูกพันของพวกเขา ความจริงแล้วลึกซึ้งมาก
ก่อนหน้านี้ตอนที่แสนรักยังไม่ได้รับช่วงต่อหิรัญชากรุ๊ป ม็อกโกที่มากับเจเคได้เจอเขาโดยบังเอิญที่สวิตเซอร์แลนด์
นั่นเป็นครั้งแรกที่เขาได้ออกไปปฏิบัติภารกิจ ตอนนั้น ความจริงม็อกโกก็ไม่ใช่เด็กหนุ่มที่ไม่ประสีประสาแล้ว แต่ครั้งนั้นที่สวิตเซอร์แลนด์ เขากับเจเคก็เกือบจะตายเหมือนกัน
หลังจากนั้นโชคดีที่ได้เจอแสนรัก
แสนรักในตอนนั้นที่ทั้งร่างเต็มไปด้วยความชิงชังโลกสีเทา
แต่คนคนนี้ก็กลับทำให้ม็อกโกเห็นว่าอัจฉริยะคนนี้ทำให้เขาหลบหนีจากนักฆ่าพวกนั้นได้อย่างไร หลังจากนั้น ก็ได้บังเอิญเจอกันอีกหลายครั้ง เพิ่มมาเป็นสามคนยิ่งสนิทสนมกัน
หลังจากกลับประเทศมา ก็ได้เพิ่มเปรมไตรข้ามา
“ผู้หญิงคนนั้นล่ะ”
แสนรักก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ทั้งที่มาถึงบ้านด้วยตัวเอง แต่ก็ยังอารมณ์ไม่ดีไม่มองมาที่เขาสักนิด
เขามองไปรอบๆค่ายทหารนี้ ดวงตาเต็มไปด้วยความหม่นหมองเปิดปากออกมาถามหาคนที่เขาต้องการทันที！
ม็อกโก：“……”
กำลังอยากจะพูดว่า เรื่องนี้ให้เลิกแล้วต่อกันไปเถอะ
แต่ทันใดนั้น ทันใดเขาก็มองเห็นดวงตาของคนคนนี้หรี่ลงมา！
“แสงดาว ถ้าตอนนี้คุณกล้าโดดข้ามกำแพงนี้ไปละก็ ผมจะเอาคุณสับออกมาให้หมากิน！！”
กัดฟันพูดออกมาทีละคำจริงๆ คำพูดลอดช่องฟันออกมา
ม็อกโกหันกลับไปทันทีมองไปตามสายตาของเขา
ถึงพบว่า จริงๆด้วย ในตอนที่พวกเขากำลังพูดคุยกันนั้น หญิงสาวที่เขาหวังดีเอาเธอขังไว้ในหอพักของค่ายทหาร ก็ไม่รู้ว่าหนีออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่
ตอนนี้ คนที่กำลังเตรียมจะกระโดดข้ามกำแพง
ม็อกโก：“……”
สองพี่น้องนี้ เขายอมแล้วจริงๆ
ม็อกโกจึงทำได้เพียงเปิดประตูหน้าค่ายทหารออกมา
แสนรักจึงรีบพุ่งเข้าไป หลังจากนั้นหญิงสาวที่ปืนขึ้นไปบนกำแพงก็ถูกดึงลงมาอย่างแรง！
“โอ๊ย——แสนรัก คุณเป็นบ้าหรือไง คุณอยากให้ฉันตกลงมาตายหรือยังไง”แสงดาวที่ถูกดึงจนตกลงมา จึงรีบพุ่งเข้ามาด่าน้องชายทันที
ผลลัพธ์ เธอพึ่งจะด่าเสร็จ ชายหนุ่มที่โมโหจนดวงตาแดงฉาน ตบลงไปหนึ่งฉาดแล้ว
“โอ๊ย！！”
แสงดาวมองเห็นแล้ว ตกใจจนรีบกุมศีรษะตัวเองเอาไว้ทันที แล้วขดตัวเอาไว้
ยังดี ตอนนี้ม็อกโกก็มาถึงพอดี เขาได้เห็นฉากฉากนี้ จึงห้ามปรามชายหนุ่มผู้ที่กำลังระเบิดอารมณ์ร้ายออกมาเอาไว้
“แสนรัก คุณใจเย็นๆก่อน เรื่องเรื่องนี้ ผม……ก็ไม่ได้เสียหายอะไร เธอรู้ตัวว่าทำผิดไปแล้ว งั้นครั้งนี้คุณก็ให้อภัยเธอไปเถอะ”
“ให้อภัย?”
ชายหนุ่มที่กำลังโมโหอย่างขีดสุดหันมาจ้องเขม็งมาที่เขา：“ให้ผมให้อภัยเธองั้นเหรอ คุณไม่รู้เหรอว่าทำไมผมถึงต้องมาด้วยตัวเอง ไอ้คนเวรตะไลคนนี้เพราะว่าผมส่งคนมาก็คงเอาตัวกลับไปไม่ได้ ครั้งนี้ผมถึงได้ออกตัวเอง ตอนนี้คุณบอกให้ผมให้อภัยเธออย่างนั้นเหรอ”
แสนรักอยากจะระเบิดออกมา！
เรื่องจริง ก็เป็นแบบนี้นี่เอง
ตอนเช้าของวันนี้ หลังจากที่เขาได้รับโทรศัพท์จากม็อกโก จึงให้เคมีส่งคนมาในทันที ให้เอาตัวผู้หญิงคนนี้กลับไป
แต่ใครจะไปรู้ หลังจากนั้นไม่นาน ดลธีก็ให้คำตอบกับเขา บอกว่าคนที่ส่งไปนั้น หลังจากมาถึงค่ายทหาร ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ให้พวกเขาเข้าใกล้สักนิด ยังให้พวกเขาทีละคนๆกลับไป
สันดานแบบนี้ ยังจะสามารถต่อรองการให้อภัย?
แสนรักฟาดลงไปอีก！
แสงดาวได้เห็นดังนั้น ในที่สุดก็ทนไม่ไหวแล้ว คลายมือออกแล้วตะโกนออกมา：“คุณจะตบฉันทำไม ความคิดห่วยๆอันนี้เป็นของภรรยาคุณแท้ๆ คุณทำไมไม่ไปหาเธอล่ะ จะมาตบฉันทำไม”
“คุณพูดว่าอะไรนะ หมี่เป็นคนคิดอย่างนั้นเหรอ”
ในที่นี้ต่างเงียบลง ชายหนุ่มที่กำลังโกรธจัดยืนอยู่ตรงนั้น เหมือนกับถูกสะกดจุดเอาไว้
ม็อกโกก็เหมือนกัน
ภรรยาของเพื่อนเขาออกความคิด?
นี่จะเป็นไปได้อย่างไร สาวน้อยคนนั้นดูแล้วทั้งฉลาดหลักแหลมอีกทั้งเป็นที่คนที่รู้จักกาลเทศะ จะออกความคิดเห็นแบบนี้มาได้อย่างไร?
“คุณพูดอีกทีซิ คุณบอกว่านี่เป็นความคิดของใครนะ”แสนรักได้ยินตัวเองกัดฟันถามออกไปทีละประโยค
“……”
แสงดาวมีสติขึ้นมาแล้ว เธอเริ่มกระวนกระวายขึ้นมา มองไปที่คนที่กำลังบีบบังคับเธอ จึงปิดปากลงสนิท แล้วไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีก
แสนรักได้เห็นแล้ว ยิ่งโมโหขึ้นมามากกว่าเดิมอีก
เขาคิดว่าพี่สาวคนนี้พูดโกหกแน่ จุดประสงค์ เพื่อไม่ให้เขานั้นลงโทษเธอ
“ดี ตอนนี้รู้จักเอาความผิดยัดไปให้คนอื่นแล้ว คุณนี่มันคงไม่ถูกจัดการมานานแล้ว อยากจะให้ผมตัดหางปล่อยวัดคุณอีกครั้งใช่หรือไม่”
“อะไรนะตัดหางปล่อยวัด?”
แสงดาวถูกเสียดแทงเข้าเต็มๆ เธอเหมือนลูกบอลหนัง “ปัง——”ที่แตกออกยังไงอย่างงั้น
“ยัดความผิดไปให้คนอื่นอะไรกัน ฉันพูดความจริงต่างหากโว้ย ภรรยาของคุณจริงๆ เมื่อวานหลังจากที่เธอเห็นฉันขังตัวเองเอาไว้ในห้อง ก็บอกกับฉันว่า ถ้าอยากอยู่กับเขา ต้องชิงสุกก่อนห่ามกับเขาก่อน ถึงเวลานั้นคนในบ้านของเขาจะไม่ยอมรับฉันก็ไม่ได้แล้ว สิ่งเหล่านี้ ต่างเป็นเธอที่เป็นคนพูด！！”
ในที่สุดเธอก็เอาความจริงพูดออกมาจนหมดเปลือก
แสนรักนิ่งอึ้งไป
อีกทั้งในที่นี้ ก็เข้าสู่โหมดความเงียบสงัดก็มิปานอีกครั้ง