ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 686 แสนรักฟื้นขึ้นมาแล้ว
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 686 แสนรักฟื้นขึ้นมาแล้ว
นามสกุลเทวเทพ ทำไมเป็นนามสกุลเทวเทพ?
ใช่ม็อกโกหรือเปล่า
ไม่ ไม่ใช่อย่างแน่นอน ถึงแม้ว่าม็อกโกจะไม่ได้ชอบเธอ แต่ก็เห็นแก่น้องชายของเธอ ไม่มีทางทำแบบนี้
งั้นนามสกุลเทวเทพคนนี้เป็นใครอีกกันแน่?
ความงุนงงของแสงดาวยังไม่ทันได้ถูกคลี่คลาย
แต่ว่า เธอไม่มีเวลามาคิดพิจารณาปัญหาอันนี้แล้ว เพราะว่าไม่นาน หมัดเหล่านั้นต่อยมาที่ร่างกายเธออย่างกับฝนที่ตกลงมา เธอไม่รู้สึกตัวแล้ว
——
ในที่สุดม็อกโกก็ได้รับการตอบตกลงจากท่านนาย อนุญาตให้นำอาชญากรลักลอบขนอาวุธคนนั้นออกมาชั่วคราว
อีกทั้งเวลานี้ รูปถ่ายของแสงดาวที่ถูกทุบตีจนแทบจะจำไม่ได้ ก็ถูกส่งมาในโทรศัพท์ของเขา
“ไอ้พวกเดรัจฉาน！”
เขาได้เห็นแล้ว โมโหออกมาจนทั้งร่างสั่นเทา
ไชกุก็รู้เรื่องนี้แล้ว เดิมทีเขาไม่ค่อยยินยอมเรื่องนี้สักเท่าไหร่ เพราะว่า ถ้าอาชญากรคนนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาละก็ ลูกชายคนนี้ก็จะพบกับปัญหาใหญ่เข้า
แต่ว่า เขาก็ได้เห็นรูปรูปนี้แล้ว ก็ไม่มีอะไรจะพูดอีก
มีเพียงคุณนายมัลล่า ได้ยินว่าสามีได้ตอบตกลงไปแล้ว จึงระเบิดออกมา！
“คุณท่าน ทำไมคุณถึงได้ทำแบบนี้ ผู้หญิงคนนั้นไม่เกี่ยวอะไรกับลูกชายของเราสักหน่อย ทำไมเขาต้องเสี่ยงอันตรายไปช่วยชีวิตเธอด้วย ถ้าเกิดเรื่องอะไรไม่ดีขึ้นมาแล้วจะทำยังไง”
“ไม่หรอก คุณต้องเชื่อใจเขาสิ！”
ในใจของไชกุก็กระวนกระวายไม่น้อย ได้เพียงแต่พูดตัดบทภรรยาออกมาอย่างหงุดหงิด
หลังจากนั้น เขาก็เดินขึ้นชั้นบน
คุณนายมัลล่า：“……”
มองตามด้านหลังของสามีไปทั้งโกรธทั้งโมโห เธอร้อนรนเหมือนกับมดที่ถูกความร้อนสุมรัง
ใช่แล้ว เธอสามารถไปที่เขาภูตาได้ ผู้หญิงคนนั้นมาหาลูกชายของภารานิน งั้นเธอก็จะไปที่เขาภูตา เอาเรื่องนี้ไปบอกกับคุณท่านของพวกเขา ให้เขาเป็นคนจัดการ
แบบนี้ ลูกชายของเธอ ก็ไม่ต้องไปเสี่ยงอันตรายแล้ว
ในที่สุดผู้หญิงคนนี้ก็หาวิธีเจอ จึงพาคนออกไปทันที
แต่ในเวลาเดียวกัน ทางด้านม็อกโกก็ได้พาอาชญากรออกไปแล้วติดต่อกับ“พวกลักพาตัว” หลังจากนั้นก็ทำตามที่เขาได้บอกมา ออกจากเรือนจำแล้วพวกเขาก็ไปยังสถานที่ที่นัดเอาไว้
เรื่องเรื่องนี้ ม็อกโกคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเป็นคนตระกูลเทวเทพของพวกเขาเป็นคนทำ
ถึงแม้ว่าเมื่อก่อนนี้เขาจะรู้ว่า ตระกูลเทวเทพอีกทั้งสองสายเลือดจะไม่ค่อยให้ความเคารพกับเขาสักเท่าไหร่ แต่ว่าต่างก็เป็นคนในตระกูลเทวเทพ ไม่ว่าอย่างไร เขาคิดว่าพวกเขาคงไม่ทำเรื่องโหดเหี้ยมทารุณอะไรแบบนี้
จนถึงวันนี้！
“คุณชาย เดี๋ยวอีกสักพักจะพาอาชญากรคนนี้ลงรถหรือเปล่า ถ้าพาลงรถไป ยิ่งอันตรายกว่าเดิมนะ”
ด้านหน้ามองเห็นว่าใกล้จะถึงจุดหมายแล้ว ผู้ช่วยที่อยู่ด้านข้างเตือนขึ้นมาอย่างเป็นห่วง
ม็อกโกขมวดคิ้วขึ้นมา
แน่นอนว่าเขาไม่มีทางไม่รู้เหตุผลนี้ เพียงแค่ ถ้าอยากจะช่วยชีวิตผู้หญิงคนนั้นออกมา ฝ่ายตรงข้ามมองไม่เห็นคนที่พวกเขาต้องการ เกรงว่าจะไม่ยอมปล่อยคนมา
ม็อกโกมองไปด้านหน้าสักพัก สุดท้ายก็พูดออกมาเพียงว่า：“ให้เขาไปกับผม แล้วก็ติดระเบิดขนาดเล็กไว้บนร่างกายของเขา”
ผู้ช่วย：“！！！！”
บ้าไปแล้วเหรอ? คุณชายผู้ยิ่งใหญ่?
ด้วยเหตุและผลก็ควรที่จะเป็นอย่างนั้น แต่ถ้าติดระเบิดขนาดเล็กไว้บนร่างกายของเขาแล้ว ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาจริงๆ เขาก็จะถูกระเบิดระเบิดให้แตกละเอียดไปด้วยอย่างไม่ต้องพูดถึง พวกเขาก็จะพลอยลำบากไปด้วย แล้วกลับไปพวกเขาจะรายงานว่าอย่างไร?
ผู้ช่วยรู้สึกว่าคุณชายคนนี้ทำเพื่อช่วยชีวิตคน จนมึนงงไปหมดแล้ว
ทางตัน ด้านนี้ มาถึงตำแหน่งที่นัดไว้แล้ว
“คนล่ะ”
หลังจากที่ผู้ช่วยพาอาชญากรคนนั้นลงมา มองไปรอบๆ ทันใดกลับพบว่า ภายในโรงงานร้างแห่งนี้ เหมือนกับว่าไม่พบว่ามีรถอยู่สักคัน ไม่มีคนอยู่สักคน
สีหน้าของม็อกโกไม่ดีขึ้นมาอย่างมาก
และก็ในเวลานี้ มีกระสุนลูกหนึ่งลอยมาจากระยะไกล！
“เพล้ง——”
ม็อกโกรู้ตัวขึ้นมาทันทีดึงอาชญากรคนนี้ลงมา พอดี กระสุนลูกนั้นลอยผ่านหนังศีรษะของพวกเขาไปแล้ว ลอยไปยังกระจกรถคันที่พวกเขาลงมาในเมื่อสักครู่ จนแตกกระจาย
“ถูกหลอกแล้ว！！”ได้เห็นแล้ว ทันใดก็รู้ตัวขึ้นมาทันที จับปืนเอาไว้แน่นแล้วตะโกนออกมา
แต่ว่า ก็สายไปแล้ว
หลังจากปืนไรเฟิลได้ปรากฏออกมา ม็อกโกพวกเขาที่อยู่ที่นี่ ยังไม่ทันได้รู้ตัวว่าจะทำยังไงต่อดี ฝ่าเท้าก็สั่นสะเทือนขึ้นมา ไม่ทันถึงหนึ่งวินาที
“ปัง——”
ก็มีเสียงที่ดังมากดังขึ้นมา！
นอกจากม็อกโกที่ถูกผู้ช่วยดึงออกมาอย่างรวดเร็ว คนเกือบทั้งหมด ต่างกระเด็นออกไปแล้ว หันกลับมา เศษชิ้นเลือดเนื้อร่วงลงมาจากกลางอากาศ
ดวงตาของม็อกโกแดงฉานขึ้นมา！
เขากำหมัดแน่น หลังจากนั้นก็ได้สติขึ้นมา มองไปที่ฉากฉากนี้โมโหขึ้นมาจนฉุดไม่อยู่ เขาที่ปกติไม่แสดงอารมณ์ร้ายออกมาง่ายๆ วินาทีนี้ ในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมและความอาฆาตอย่างคลุ้มคลั่ง……
ชานเมือง เขาภูตา
ในที่สุดคุณนายมัลล่าก็ได้ปืนมาถึงเขาลูกนี้ มาถึงที่นี่ เธอก็ไม่กล้าทำตามอำเภอใจ มาอย่างระมัดระวังที่ด้านหน้าบ้านหลังน้อยหลังนี้ที่ทำจากไม้ทั้งหมด ด้านบนยังปกคลุมด้วยกระเบื้องสีฟ้าอ่อน
“คุณพ่อ ฉันคือมินตรา ฉันมาเยี่ยมคุณค่ะ”
เมื่อมายืนอยู่ที่หน้าประตูของบ้านหลังนี้เธอที่ไม่เกรงกลัวใครยังไม่กล้าส่งเสียงใด บอกสถานะของตัวเองออกไปก่อน หลังจากนั้นก็รอให้คนด้านในตอบกลับมา
นี่เป็นพิธีการของตระกูลเทวเทพของพวกเขา ไม่ว่าอยู่ข้างนอกพวกเขาจะหยิ่งผยองขนาดไหน แต่เมื่อมาถึงที่นี่ ต่างต้องทำตามกฎเกณฑ์รออยู่ด้านนอก ต่ำต้อยถึงขนาดไม่อนุญาต ไม่ให้แม้แต่เงยหน้าขึ้นมา
คุณนายมัลล่ารออยู่ด้านนอกตั้งนาน
“มีเรื่องอะไร”
ถือว่า ได้ยินเสียงดังออกมาจากด้านในแล้ว ช่างเย็นชา แม้จะไม่ได้โมโหยังแฝงไปด้วยความกดดันที่มีในน้ำเสียงนั้น
บทที่ 685 เรื่องราวยากจะคาดเดา
บทที่ 687 ในแววตาของเขา จะไม่ได้เห็นความอบอุ่นอีกต่อไปแล้ว