ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 738 ม็อกโกได้ค้นพบเธอแล้วหรือเปล่า？！！
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 738 ม็อกโกได้ค้นพบเธอแล้วหรือเปล่า？！！
“คุณแสนรัก นี่คุณคือ…..?”
“ออกไปซะ！”
หนึ่งคำลอดฟันออกมาอย่างอาฆาตเยือกเย็น ทำให้คนที่อยู่ในสถานการณ์ต่างรู้สึกเย็นวาบขึ้นมา
ทันใดนั้นสีหน้าของเส้นหมี่ก็ซีดขาวแล้ว
บอกให้เธอออกไปอีกแล้ว?
ไม่ใช่สิ เธอทำอะไรให้เขาไม่พอใจอีก? เธอพึ่งจะกลับมาจากด้านนอก ทรมานเธอมาทั้งบ่ายแล้ว กระดูกของเธอเจ็บปวดไปทั้งร่าง แม้แต่ยืนอยู่ก็แทบจะไม่ไหวแล้ว
เมื่อเธอกลับมาเขากลับบอกให้เธอออกไปซะ?
เส้นหมี่กำหมัดแน่น
“คุณแสนรัก ฉันทำอะไรผิดอีกเหรอ ถ้าใช่ละก็ คุณก็บอกกับฉัน ฉันจะเปลี่ยนแปลงทันทีดีไหม อย่าบอกให้ฉันออกไปบ่อยนัก ฉันพึ่งจะมาเป็นวันแรก”
เธอลองเปลี่ยนอีกวิธี ไม่ใช้ไม้แข็งกับเขา อีกทั้งปลอบประโลมเขาออกไปอย่างน้อยใจ
ไม่มีวิธีใด บุคลิกนี้ของเขาในตอนนี้ก็เป็นแบบนี้ ขี้โมโหผิดปกติ สองมาตรฐานและอารมณ์เสียอย่างไม่มีเหตุผล！
เป็นไปได้ว่า บางครั้งแม้แต่ตัวเขาเองก็ควบคุมไม่ได้
ปรากฏว่า เธอพึ่งจะพูดจบ เดิมทีใบหน้าของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความขุ่นมัวและความเคียดแค้น ไม่ได้มีการป้องกันจากคำตอบแบบนี้ของเธอ ทันใดนั้น ความโมโหที่อยู่ในอกเหมือนกับว่าได้หยุดอยู่ตรงนั้น
ไม่พ่นออกมาแล้ว！
“คุณแสนรัก คุณอย่าไล่ฉันไปอีก คุณไม่รู้หรอกว่า วันนี้หลังจากที่ได้รู้ว่าสามารถมาอยู่ที่นี่กับคุณได้ ฉันได้โทรศัพท์ไปบอกรินจังแล้ว หลังจากที่เธอได้ฟัง ดีใจเป็นอย่างมาก งั้นถ้าฉันมาวันแรกก็ถูกไล่ออกไปแล้ว เธอต้องร้องไห้ออกมาอย่างแน่นอน”
เส้นหมี่จึงเอาจุดอ่อนของเขาออกมาแล้ว
แสนรัก：“……”
ทันใดนั้น ภาพของร่างป้อมๆที่แสนนุ่มนิ่มก็ได้ปรากฏขึ้นมา ยังมีที่เธอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดเสียงเล็กเสียงน้อยเรียกเขาว่าคุณลุงแบบนั้น ในที่สุด หลังจากนั้นท้ายที่สุดความโมโหของเขาก็ได้มลายหายไป
ม็อกโกที่อยู่ด้านข้าง：“……”
ผู้หญิงคนนี้ เกิดมาเพื่อรับมือกับเขาจริงๆ
อารมณ์ร้ายแบบนี้ ตั้งแต่ช่วงนี้มาในตระกูลเทวเทพของพวกเขา ใครหยุดเขาได้บ้าง? นี่น่าอัศจรรย์ใจจริงๆ！
“ผมบอกให้คุณขึ้นไปข้างบน คุณพูดอะไรไร้สาระ”
“หืม?”
นัยน์ตาคู่สวยของเส้นหมี่กลมโตขึ้นมาทันที！
ไปข้างบน?
ที่แท้เป็นแบบนี้เอง？！！
ก็ได้ เธอรู้สึกอายจัง
เธอแสดงความสับสนออกมา：“โอเคโอเค ฉันขึ้นไปตอนนี้แหละ คุณแสนรัก คุณรอสักครู่นะ ฉันไปเตรียมเครื่องรักษาเอาไว้ก่อน พอคุณขึ้นมาก็สามารถทำการรักษาได้เลย”
หลังจากนั้นหญิงสาวก็กุมศีรษะวิ่งออกไปทันที
ม็อกโกที่มองอยู่ที่ชั้นล่างเรียกได้ว่าพูดอะไรไม่ออก……
“แสนรัก คุณหมอของคุณคนนี้……”
“คุณออกไปได้แล้ว！”
“ออกไป”！อีกหนึ่งคน
ม็อกโกอึ้งไป หลายวินาที เขากลับไม่รู้ตัวเลย
จนเขามองไปที่เขาอย่างจริงจัง พบว่าสีหน้าของเขาในตอนนี้กับในเมื่อสักครู่นั้นไม่เหมือนกันสักนิด เดิมทีก็ไม่ใช่ว่าจะสามารถเจรจาอะไรได้
ในที่สุด เขาก็เข้าใจแล้ว
“เข้าใจแล้ว คนที่คุณต้องการไล่ไปจริงๆ ความจริงแล้วเป็นผม” เขารู้สึกเหนื่อยใจจริงๆ
ดังนั้น ที่ไอ้คนนี้อารมณ์ร้ายออกมาขนาดนี้ ความจริงแล้วเพราะว่าเขาอยู่ใกล้กับหมอสาวของเขา จึงพูดออกมาอีกสองสามประโยค
ม็อกโกไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือจะร้องไห้ดี
ลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ เขาดึงทิชชูขึ้นมาเช็ดมือที่ถูกเขาทำให้เปียก：“ก็ได้ ผมไป แต่ว่าผมสงสัยจริงๆ หมอสาวคนนี้เป็นใครกันแน่ ทำไมถึงทำให้คุณมีใจได้ขนาดนี้”
“คุณพูดอะไร”
ประโยคนี้ รู้สึกว่าไม่ค่อยปกติแล้ว
ม็อกโกจึงรีบเปลี่ยนคำพูด ：“ผมผิดไปแล้ว ผมพูดผิด ขอโทษนะ”
“เพี๊ยะ——”ดังออกมา！
คนคนนี้จึงโยนดินสอวาดรูปในมือทิ้งไป หลังจากนั้นก็หมุนวีลแชร์ของตัวเองออกไป
ม็อกโกมองเขาจากด้านหลัง ก็ทำได้เพียงแต่ถอนหายใจออกมา
อารมณ์ของเขาแบบนี้ ถ้าเทียบกับเมื่อก่อนแล้ว แปลกกว่าเดิมอีก ไม่เคยเห็นเขาตอนอารมณ์ดีมาก่อน เต็มไปด้วยอารมณ์ร้ายอยู่ตลอด
หรือว่า นี่คงจะเป็นนิสัยที่แท้จริงของเขาในบุคลิกนี้！
กระดาษที่เขาทิ้ง หยิบภาพนั้นขึ้นมาจากพื้น กำลังจะวางกลับไปในกล่องอุปกรณ์วาดภาพ
กลับคิดไม่ถึงว่า เขาเงยหน้าขึ้นมา มองเห็นภาพเด็กผู้หญิงบนกระดาน……
นี่คือ?
เขาหรี่ตาลง มองไปยังเด็กผู้หญิงที่อยู่บนภาพดวงตาสดใสเป็นอย่างมาก เหมือนกับในสมองมีบางอย่างระเบิดออกมายังไงอย่างงั้น
ดวงตานี้ เหมือนกับของคุณหมอคนนั้นเลยไม่ใช่เหรอ？！！-
เส้นหมี่ที่อยู่ชั้นบนเตรียมเครื่องมือเสร็จอย่างรวดเร็ว
นี่เป็นเครื่องมือที่เธอให้หมอคนนั้นส่งมาจากญี่ปุ่น ประโยชน์หลักคือทำให้ผู้ป่วยทางจิตที่มีความบ้าคลั่งสามารถสงบลงได้
แต่แสนรัก ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้บ้าคลั่งบ่อยๆ แต่ว่าสิ่งสิ่งนี้ก็สามารถช่วยเขาได้
เส้นหมี่จัดการเสร็จแล้ว เหนื่อยจนต้องนั่งลงบนเตียง
เธอเหนื่อยแล้วจริงๆ
เดิมทีร่างกายของเธอก็ยังไม่หายดี หลายวันมานี้ เพราะว่าเรื่องของชายหนุ่มก็ทำให้เจ็บปวดทรมานอยู่ตลอด เธอไม่เหนื่อยถึงจะแปลก
“พักสักหน่อยเถอะ สักพักค่อยไปเรียกเขา”
เธอกุมสะโพกที่รู้สึกเจ็บอย่างรุนแรงเอาไว้ นอนลงแล้วขยับเข้าไปในผ้าห่ม
ปรากฏว่า คิดยังไงก็คิดไม่ถึงว่า เธอนอนไปนอนมา ก็นอนหลับไปแล้ว
ในตอนที่แสนรักนั่งลิฟต์ขึ้นมา ได้มองเห็นภาพภาพนี้แบบนี้——
เดิมทีหญิงสาวบอกว่าเตรียมเสร็จแล้วจะลงไปรับเขา แต่เวลานี้ กลับนอนหลับอยู่บนเตียงอย่างสบายใจ อีกทั้ง เสื้อผ้าก็ไม่ถอดออก！
เธอยังน้ำลายไหลยืดอีก！！！
แสนรักรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะเป็นบ้า！
เขาไม่คิดอะไรสักนิด จึงเข้ามาที่ด้านหน้าของเตียงอันนี้ กำลังจะทำให้เธอตื่นขึ้นมาแล้วลงมาซะ
“แสนรัก คุณ……ฟังให้ดี ไม่ว่าอย่างไร ฉัน……ก็จะอยู่ข้างๆคุณ จะ……ช่วยชีวิตคุณ”
ทันใดนั้น เธอที่กำลังฝันเพ้อออกมาหนึ่งประโยค