ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 80 เขาเข้ามามีส่วนร่วม……

หากมีซอกหลืบที่ไหนสักที่ เส้นหมี่คงต้องมุดตัวหายเข้าไปแล้ว
“ยังคิดจะหลบอีกนานแค่ไหน ? ตอนบ่ายที่ไปมีเรื่องกับเขา ก็ยังเก่งอยู่เลยไม่ใช่เหรอ ？”
“……”
บ้าไปแล้ว ！
ภายใต้การพูดประชดประชันของชายหนุ่ม เส้นหมี่ก็จึงออกมาจากห้องน้ำแต่โดยดี
“ฉันไม่ทำอะไรเลยได้ยังไง ? ผู้หญิงคนนั้นแม้แต่เด็กก็ไม่เว้น หรือจะให้ฉันต้องทนดูเขาทำร้ายลูกของเรา……ลูกชายของคุณอย่างนั้นเหรอ ？”
เธอเอามือกุมไปที่ใบหน้า พร่ำบ่นอย่างเศร้าเสียใจ
แสนรักจ้องมองเธอ อยากจะพูดอะไร แต่แล้ว ก็เห็นใบหน้าที่ขาวนวลของเธอ มีรอยนิ้วมือที่เด่นชัดปรากฏ
อีกทั้ง ที่มุมปากก็ยังมีรอยช้ำที่บวมแดงด้วย
ดวงตาหรี่ลง ในที่สุดก็อ่อนลงเล็กน้อย
เธอนี่มันช่างโง่จริงๆ ไปมีเรื่องกับเขาจนตัวเองปากแตกเสียได้ ！！
“คุณมันสมควรโดน เขาไปทำคนอื่นจนดั้งหัก คุณยังจะไปมีเรื่องกับเขาอีก ? คุณคิดจะทำอะไร ? อยากเป็นผู้ชนะหรือไง？”
นี่มันบ้าอะไร！
ทันใดนั้นดวงตากลมโตของเส้นหมี่ก็เบิกกว้างขึ้น“นี่พ่อคุณ คุณคิดว่าฉันอยากจะทำแบบนี้หรือไง ? ตอนนั้นสถานการณ์มันชุลมุนมาก เขาบอกว่าจะเอาลูกคุณให้ตายเพื่อชดใช้ชีวิตลูกชายเขา ฉันยังจะนิ่งเฉยอยู่ได้อีกเหรอ ? ปัทโธ่ฉันมันก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ซี๊ด……ไม่ใช่……บอดี้การ์ดของคุณนี่……”
เส้นหมี่ร้อนรน มุมปากที่แตกก็รู้สึกเจ็บ ทันใดนั้นก็สูดปากแล้วยกมือขึ้นกุมไปที่ปากของตัวเอง
แสนรัก“……”
หางตากระตุกอย่างควบคุมไม่ได้ และแล้ว เขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีก
ไม่กี่นาทีต่อมา เมื่อทั้งสองคนออกมาจากห้องของเด็กน้อย เส้นหมี่ที่ใบหน้าบวมแดงไปครึ่งซีก ก็เตรียมตัวจัดเก็บกระเป๋าและจะกลับบ้าน
แต่ใครจะไปรู้ เธอที่เพิ่งจะปิดประตูไป ชายหนุ่มที่ออกมาก่อนก็พูดขึ้นว่า “ ตามผมมา ”
ห๊า ?
ตามไป ?
เส้นหมี่คิดว่าเธอฟังผิดไป แต่ว่า เธอมองไปรอบๆ นอกจากเธอก็ไม่มีใครแล้ว จากนั้นก็เห็นเขาเดินขึ้นไปชั้นบน ก็จึงเดินตามขึ้นไปอย่างลังเล
เดินตามกันขึ้นมา เดิมทีคิดว่าจะมีเรื่องร้ายอะไรรอตัวเองอยู่ เพราะตอนอยู่ในโรงเรียนอนุบาล เธอก็ก่อเรื่องเอาไว้ไม่น้อยเหมือนกัน
แต่ไม่คิดว่า คนคนนี้จะพาเธอไปยังห้องนอนที่เธอเพิ่งไปมาเมื่อคืนนี้ จากนั้น ในห้องนี้ เขาก็หยิบเอากล่องชุดยาสามัญประจำบ้านออกมาจากตู้
เส้นหมี่“……”
“หาเอาเอง ดูสิว่ามีอะไรที่พอจะใช้ได้ไหม ”ท่าทีแสนรักเรียบเฉย เฉยจนราวกับ สิ่งที่เขาทำนี้เหมือนหมาแมวที่บ้านได้รับบาดเจ็บ เขาก็จะหยิบเอายามารักษาพวกมันแบบนี้ด้วยเหมือนกัน
ก็ใช่ ตอนนี้เธอมาดูแลลูกชายของเขา แม้แต่คนใช้ที่ได้รับบาดเจ็บ ก็ยังมีค่าชดเชยให้ แล้วนับประสาอะไรกับเธอที่จะให้ยามารักษา
เส้นหมี่ควบคุมหัวใจที่เต้นรัวเมื่อครู่ แล้วก้มหน้าหายาในกล่องอย่างเงียบสงบ
อันที่จริงยาในกล่องนั้นก็มีจำนวนไม่น้อย
ดวงตาเส้นหมี่หลุบลง หามันต่อ และแล้วก่อนที่แสนรักจะกลับเข้ามา ในที่สุดเธอก็หายามาได้หลอดหนึ่ง เป็นยาลดอาการบวมของแผล
หยิบยาหลอดนั้นออกมา ก็จึงจะทา เธอหันซ้ายมองขวา ก็เห็นห้องน้ำในห้องนอน จากนั้นก็จึงหยิบยาแล้วเดินเข้าไป
“แกร็ก——”
มันเป็นกลิ่นมิ้นต์เย็นๆ เหมือนตู้เสื้อผ้าในห้องนอนที่เห็นเมื่อคืน ในห้องน้ำนี้ไม่มีของใช้ของผู้หญิงเลย กระเบื้องปูพื้นสีขาวนวล กับผนังสีเทาอ่อน อ่างล้างหน้าที่เรียบง่ายเหมือนของโรงแรม มีแค่แก้วน้ำใบเดียววางอยู่ และแปรงสีฟันอีกหนึ่งอัน ซึ่งทั้งหมดเป็นโทนสีเรียบเย็น
หรือว่า……ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เข้ามาอยู่ที่นี่จริงๆ?
จะเป็นไปได้ยังไง ? พวกเขาแต่งงานกันแล้วไม่ใช่เหรอ ? ทำไมถึงไม่อยู่ด้วยกันล่ะ?
ใจที่เพิ่งสงบลงไปของเส้นหมี่ ก็เต้นรัวขึ้นมาอีกครั้ง หยิบหลอดยามา มองกระจกแล้วทาไปที่ใบหน้าของตัวเอง พบว่า มันไม่ได้เจ็บเหมือนก่อนหน้านั้นแล้ว
แต่ว่า ปากของเธอ……
“ซี๊ด——”
เธอเจ็บจนต้องสูดปาก และเกือบจะโยนก้านสำลีทิ้ง
“คุณกำลังทำอะไร？”
ในตอนนี้เอง แสนรักหาของที่ต้องการเจอแล้วในห้องหนังสือ เดินกลับมา เห็นเธอนั่งยองๆในห้องน้ำเอามือปิดปากแล้วไม่ขยับเคลื่อนไหว ก็เดินเข้ามาหา
เส้นหมี่ก้มหน้าลงปิดบังใบหน้าของตัวเองจนมิด ไม่ให้เขาได้เห็น
ตลกล่ะ เธอจะให้เขาเห็นใบหน้าที่น่าเกลียดของเธอได้ยังไงกัน เธอมีเรื่องให้เขาหยิบยกมาพูดไม่มากพออีกหรือยังไง ?
แต่ไม่คิดว่า เมื่อชายหนุ่มเห็นเธอไม่สนใจ นึกว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ? ก็เอื้อมมือมาคว้าไปที่คอเสื้อด้านหลังแล้วยกร่างเธอขึ้นจากพื้น！！
“โอ้……แสนรัก นี่คุณ……จะทำอะไร？”เส้นหมี่แทบคลั่ง มือกุมไปที่ปาก ดวงตากลมโตยังมีน้ำตาเอ่อคลอจ้องมองไป เธอแทบอยากจะฆ่าเขาให้ตายซะเดี๋ยวนี้
เมื่อแสนรักเห็น ทันใดนั้น หางตาก็กระตุกขึ้นมาอีกครั้ง
เขาไม่คิดมาก่อนว่า ผู้หญิงที่ท่าทางดุดันไม่ยอมแพ้ใครมาก่อน จะมานั่งร้องไห้เพราะเจ็บปวดจากการถูกทำร้ายจนปากแตก แล้วยังมามีสภาพน้ำตาคลอหน่วยแบบนี้