ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 901 ความทรงจำฟื้นคืนมาแล้ว
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 901 ความทรงจำฟื้นคืนมาแล้ว?!!
“งั้นคุณอยากจะทำอะไรเหรอ?” ทันใดม็อกโกยิ้มเยาะออกมา
“นิษา คุณต้องทำให้ชัดเจน ข้อหนึ่ง พวกเราไม่ได้เป็นว่าที่สามีภรรยากัน เพียงแค่คุณปู่ของคุณอยากให้คุณแต่งงานกับผม ข้อสอง คุณตบเธอก่อน เธอตอบกลับ นี่ไม่ใช่เรื่องปกติเหรอ?”
สายตาของเขาเย็นชาอย่างมาก
เหมือนกับว่าจากหน้ามือเป็นหลังมือ ทั้งๆที่เมื่อสักครู่ยังพยุงเธอขึ้นมา หลังจากนั้นถามอย่างเป็นห่วงว่าเธอเป็นอะไรหรือเปล่า?
แต่ว่าตอนนี้ นัยน์ตาทั้งสองของเขาที่แสนอบอุ่น กลับเหมือนถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง แม้แต่ทุกแววตา ยังทำให้คนรู้สึกว่าน่ากลัวเป็นอย่างมาก！
นิษาไม่กล้าระบายออกมาแล้ว
“คุณ……คุณกำลังพูดอะไร?”
“ยังได้ยินไม่ชัดเจนเหรอ? ก่อนหน้านี้ผมเพียงแค่ไว้หน้าคุณ เห็นแก่หน้าแม่ของผม เพราะว่า เธอยังกลับไปที่ตระกูลโชคศักดาอยู่บ่อยๆ”
“……”
“แล้วก็เมื่อสักครู่คุณด่าเธอว่าเธอต่ำ ผมเองก็คิดว่าควรที่จะเตือนสติคุณ ในตอนที่คุณด่าประโยคนี้ ดีที่สุดคุณควรมองตัวเองก่อนว่าเป็นคนแบบไหน?”
ม็อกโกไม่เกรงใจอย่างมาก หลังจากพูดจบ เขายังชี้ไปบนกลางฟลอร์เต้นรำของบาร์partyวันเกิดที่ยังไม่ถูกรื้อออก
นิษาหันหน้าไปมอง ในที่สุด เธอไม่มีสีเลือดเหลืออยู่แล้ว！
คนคนนั้น ลูกคนรวยที่จัดpartyวันเกิดเพื่อเธอวันนี้ เวลานี้เขายังถือกุหลาบช่อใหญ่เอาไว้ ยังมีกล่องแหวนสีฟ้ามองอยู่อย่างตะลึงงัน
ดังนั้น ใครกันแน่ที่เป็นคนชั่วอย่างแท้จริง?
ใครกันแน่ที่ไม่เหมาะสมจริงๆ?
ความจริงแล้ว ทุกคนต่างรู้แก่ใจดี
“ดังนั้น เธอเป็นใครกันแน่?”
“คุณคิดว่ายังไงล่ะ?”
ม็อกโกยิ้มอย่างเย็นชา สุดท้ายกระตุกที่มุมปากถามออกมาอย่างเย้นหยันหนึ่งประโยค
นิษาพูดไม่ออกแล้ว
ความจริงเธอทายออกแล้ว
ในเมื่อสักครู่ เส้นหมี่ก็ปรากฏตัวแล้ว ทว่าเธอปรากฏตัว เธอเรียกผู้หญิงคนนั้นว่าพี่สาว สามารถทำให้ภรรยาของท่านประธานหิรัญชากรุ๊ปเรียกว่าพี่สาวได้ จะมีใครอีกล่ะ?
บวกกับความหยิ่งยโสบ้าคลั่งอีกทั้งโหดร้ายทารุณของผู้หญิงคนนั้นในเมื่อสักครู่！
ใบหน้าของนิษาซีดขาวอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้ เพราะว่าทายออกถึงสถานะของแสงดาว นึกถึงเรื่องในเมื่อสักครู่ในบาร์แห่งนี้เธอก็เหมือนตัวตลกที่กำลังแสดงยังไงอย่างงั้น
ครั้งนี้ เธออับอายนิ้วมือจิกเข้าไปกลางฝ่ามืออย่างรุนแรง
ม็อกโกไม่ได้สนใจเธออีก เขาหันหลังเดินออกไปทางหน้าประตูบาร์
“ม็อกโก คุณคิดว่า คุณกับเธอจะสามารถคบหากันได้เหรอ? เธอเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลหิรัญชาแล้วยังไง? คุณคิดว่าตระกูลเทวเทพของพวกคุณจะยินยอมให้คบหากันเหรอ?”
ทันใดนั้น หญิงสาวคนนี้ถามเสียดแทงอยู่ด้านหลัง
คำพูดนี้พูดออกมา ม็อกโกที่กำลังเดินไปข้างหน้าชะงักไป
นิษาจับได้ถึงจุดนี้ ทันใด สีหน้าของเธอยิ่งเยาะเย้ยหนักแล้ว：“เกรงว่า แม้แต่ตัวคุณเองก็รู้ว่าไม่มีทางยินยอม ไม่งั้น เมื่อสักครู่คุณคงจะไม่มาพยุงฉันหรอก?”
“……”
“ชิ！”
กุมหมัดแน่นจนกระดูกส่งเสียงกรอบแกรบชัดเจน
ชายหนุ่มผู้อ่อนโยน วินาทีนี้ ในที่สุดสีหน้าเคร่งขรึมอย่างมาก น่ากลัวอย่างขีดสุด……
——
ในที่สุดวันนี้เส้นหมี่ก็ทานข้าวมื้อหนึ่งเป็นเพื่อนแสงดาว
เธอไม่รู้ว่าก่อนเธอออกมา ในบาร์เกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่ว่าเมื่อเธอเห็นหญิงสาวคนนี้ตอนทานข้าวแล้ว สิ่งของที่อยู่ด้านหน้าแทบจะไม่แตะต้อง
เธอรู้ได้เลยว่า เรื่องนี้ เกินไปแล้ว
“พี่……”
“บาร์แห่งนี้ ฉันไม่ต้องการแล้ว ยกให้คุณนะ”
ไม่มีลางบอกเหตุใด หญิงสาวคนนี้นั่งอยู่ที่นั่นหดหู่ใจมองออกไปนอกหน้าต่างพูดออกมาอย่างเย็นชาหนึ่งประโยค
เส้นหมี่เกือบจะพ่นชาอึกนั้นออกมากับที่
เธอเป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก?
นี่พึ่งจะเปิดกิจการกี่วันเอง?
เส้นหมี่วางถ้วยน้ำชาลง ถาม：“เหตุผลล่ะ?”
แสงดาวเสียงอ่อย：“ไม่ต้องการก็คือไม่ต้องการ จะเพราะอะไรมากมายล่ะ? คุณก็ไม่ใช่ว่าไม่รู้ ฉันคนนี้ชอบทำอะไรตามใจไปเรื่อย ถ้าคุณไม่ต้องการละก็ กลับไปฉันจะขายให้คนอื่นไป”
เส้นหมี่：“……”
หลายวินาที มองหญิงสาวคนนี้แต่งเรื่องควรจะพูดอะไรดี
ทานข้าวเสร็จแล้ว ทั้งสองแยกกัน เส้นหมี่กลับมายังเดอะวิวซี หลังจากนั้นหยิบโทรศัพท์ส่งข้อความไปให้คนที่ยังไม่กลับมาจากค่ายทหาร
【เส้นหมี่：สามี คุณสามารถกลับมาก่อนได้ไหม?】
【สามีที่รัก：มีเรื่องอะไร？】
คนคนนี้ เส้นหมี่พบว่า ช่วงนี้เธอส่งวีแชทไปหาเขา เขาไม่ให้เธอรอเป็นเวลานานแล้ว โดยปกติแล้วส่งไปไม่กี่นาทีก็ตอบกลับมา
【เส้นหมี่：วันนี้นิษาคนนั้นไปที่บาร์ของพี่สาว หลังจากนั้นต่อมาม็อกโกก็ไปแล้ว ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น พวกเขาก็มีเรื่องกันขึ้นมา ตอนนี้พี่สาวบอกว่าไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว】
【สามีที่รัก：……】
【สามีที่รัก：เดิมทีเธอก็ไม่ควรมา】
【เส้นหมี่：หืม？】
คำพูดนี้ทำให้เส้นหมี่ประหลาดใจอย่างมาก เธอจ้องมองหลายคำนี้ ตะลึงงันอยู่หลายวินาที
ทำไมเขาถึงได้พูดแบบนี้?
ตอนนี้เขายังไม่ฟื้นฟูความทรงจำไม่ใช่เหรอ ทำไมท่าทางที่มีต่อเรื่องราวของพี่สาวของเขาแสงดาว ถึงได้ชัดเจนและเด็ดขาดขนาดนี้?
เส้นหมี่ลังเลอยู่นาน ถึงได้ส่งข้อความออกไปอีกหนึ่งข้อความ
【เส้นหมี่：คุณคิดว่าเธอกับม็อกโกเป็นไปไม่ได้งั้นเหรอ？】
【สามีที่รัก：จะเป็นไปได้อะไรล่ะ? คุณคิดว่าหิรัญชาสามารถเข้าไปอยู่ในสายตาตระกูลเทวเทพได้? หรือคุณคิดว่า ไชยันต์คือธนากร แต่งลูกสะใภ้โดยไม่ต้องผ่านการยินยอมจากลูกชายสักนิด！】
ทันใดนั้น เขาก็พูดประโยคสุดท้ายออกมาแบบนี้
เส้นหมี่เห็นแล้ว ทันใดนั้น ดวงตาทั้งสองข้างของเธอกลมโตแล้ว
คำพูดนี้ของเขา……หมายความว่าอย่างไร?
เขาพูดถึงคือเขากับเธอ? งั้น…..เขาฟื้นฟูความทรงจำแล้ว？！！
เลือดของเส้นหมี่เหมือนกับว่าหยุดลงแล้ว ในหู ได้ยินเพียงเสียง“วิ้ง” หลังจากนั้นหัวใจในอกของเธอเต้น แทบจะหลุดผ่านลำคอออกมาทางดวงตายังไงอย่างงั้น