ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 982 ความสุขอย่างง่ายๆ
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 982 ความสุขอย่างง่ายๆ
พอดีกันที่ตอนที่พวกเขาทั้งครอบครัวกำลังอยู่ในนา!
บนโลกอินเทอร์เน็ตก็คึกคักสุดๆ!
นาทีนี้ไม่จำเป็นต้องอาศัยการปลุกปั่นของคนเหล่านี้ ทุกหน้าบนโลกอินเทอร์เน็ตต่างโพสต์กันกระหน่ำ ส่วนทางฝั่งการค้นหายอดนิยมก็แทบจะระเบิด
น่ากลัวจริงๆ!
ไม่ใช่แค่จำนวนคนที่น่ากลัว
ข้อมูลที่หลุดออกมาก็น่ากลัวเช่นกัน มันแทบจะเหมือนกับระเบิด หลังจากที่ถูกโยนทิ้งอย่างกะทันหัน หลังเสียง “ตู๊ม” ทั้งโลกอินเทอร์เน็ตก็เป็นอัมพาต
ที่แท้ที่อดีตประธานหิรัญชากรุ๊ปที่หายตัวไปจากสายตาสาธารณชนเมื่อปีที่แล้ว
เป็นเพราะเขาได้แปลงร่างกลายมาเป็นนายน้อยที่มีอำนาจมากที่สุดของตระกูลทหาร นี่เป็นข่าวที่น่าตกใจจริงๆ โอ้แม่เจ้าช่างน่าอิจฉาสุดๆ
นี่มันชีวิตอะไรกัน?!!
ในขณะที่ทุกคนตกตะลึงก็คร่ำครวญถึงความอยุติธรรมของโชคชะตาไปด้วย
พอเหล่าผู้ปกครองที่ฟาร์มเหล่านี้เห็นก็ตกตะลึงจนแทบจะทรุดลงไปทันที
ไม่ นี่มันไม่จริง
ไหนว่าเป็นคนบ้านนอกไง?
ทำไมเพียงชั่วพริบตาถึงมีฐานะกลายเป็นท่านประธานที่ไม่ได้น้อยหน้าไปกว่านายน้อยตระกูลเทวเทพเลย แล้วจะยังภรรยาของประธานอีก?
น่าขนลุกมาก!!
—
ในทุ่งนา แสนรักพับกางเกงแล้วไปอยู่ข้างๆเส้นหมี่แล้ว
จากประสบการณ์ครั้งก่อน ครั้งนี้เขาชำนาญแล้ว พอมาที่นี่ก็หยิบกล้าข้าวในนามากำมือหนึ่งเพื่อก้มลงดำนาเป็นเพื่อนเธอ
“ไม่ต้องลงมาหรอก ในนาเต็มไปด้วยโคลน ตัวพี่จะเปื้อน”
เส้นหมี่ยืนอยู่ข้างๆเขา แม้ว่าในใจจะมีความสุขมากหลังจากที่ได้เห็นการกระทำของเขา
แต่พอก้มหน้าเห็นเท้าที่สะอาดของเขาก้าวเข้ามาในนา เสื้อผ้าที่สะอาดและเรียบร้อยเปื้อนโคลนไปไม่น้อยในเวลาเพียงสั้นๆ เธอก็รู้สึกปวดใจ อดไม่ได้ที่จะเกลี้ยกล่อมเขา
เขาเป็นคุณชายที่คุ้นเคยกับการกินดีอยู่ดีตั้งแต่เด็ก มือของเขาใช้เพื่อผลักดันเศรษฐกิจโลก
เธอปล่อยให้เขาทำแบบนี้ได้อย่างไร?
แต่ว่าพอชายหนุ่มได้ฟังกลับก้มหน้ามองกล้าข้าวในมือแล้วเลิกคิ้วขึ้นราวกับไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพูด
“รางวัลคืออะไร?”
“กังหันน้ำครับแด๊ดดี้”
เด็กๆทั้งสามที่อยู่กองกันทำอะไรไม่รู้อยู่บนคันนา พอได้ยินคำถามของแด๊ดดี้ หนึ่งในนั้นก็เงยหน้าขึ้นตอบคำถามอย่างฉะฉาน
กังหันน้ำ?
แสนรักหันหน้ามาเหลือบมองผู้หญิงข้างๆ “มันคืออะไร?”
เส้นหมี่ยิ้ม “ก็คือกังหันน้ำเล็กที่กำลังหมุนในลำธารอันนั้น ทำจากไม้ไผ่ ตอนนั้นฉันเห็นว่าเด็กๆชอบถึงได้ตกลงมาทำเรื่องนี้”
“โอเค งั้นรีบดำนาให้เสร็จไปเอาของชิ้นนั้น แล้วเราก็กลับบ้านกัน”
แสนรักเร่งความเร็ว
ในตอนนั้นเองจู่ๆก็มีเสียงร้องดังขึ้นในหมู่เด็กๆ “อ๊ะ!! ออกมาแล้ว ออกมาแล้ว! เร็วเข้าพี่ รีบจับมัน!”
“…”
พวกเขากำลังทำอะไร?
สองสามีภรรยาหยุด มองดูเด็กๆตัวน้อยที่น่ารัก
กลับพบว่าหลังจากเสียงร้องของคิวคิวเงียบลง ชินจังที่หน้าแดงฟุบอยู่ข้างๆเอามือทั้งสองไปจับอะไรสักอย่างในนา
ส่วนหนูรินจังที่อยู่ข้างๆมองดูอย่างตื่นเต้น
น่าเสียดายที่ความว่องไวของชินจังไม่ดีเท่าน้องชายเพราะขาดการออกกำลังกายมาตั้งแต่เด็ก จึงจับไม่ได้
“อ๊ะ หนีไปแล้ว พี่ ปลาไหลหนีไปแล้ว”
หนูรินจังเห็นก็เม้มปากด้วยความผิดหวัง
ยังมีปลาไหล?
สองสามีภรรยาจึงเข้าใจ จากนั้นทั้งคู่ก็มองหน้ากันแล้วไปหาเด็กๆโดยไม่ปลูกกล้าข้าวในมือต่อ
“มีปลาไหลไหม?”
“มีค่ะๆ หม่ามี๊ เมื่อกี้หนูกับพี่เห็นมัน มันอ้วนมากเลยค่ะ”
หนูรินจังเห็นหม่ามี๊มาก็ทำมือบอกหม่ามี๊อย่างตื่นเต้นทันที
อารมณ์คิวคิวก็ฮึกเหิมมาก เขาชี้ไปที่ตรงจุดที่เพิ่งเจอ “ตรงนี้ครับหม่ามี๊ แต่พี่ไม่ได้จับ ปล่อยให้เขาหนีไป”
ชินจัง “…”
ด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า หลังจากที่ใบหน้าเล็กๆน่ารักที่หน้ายิ่งแดงขึ้นลงไปจับ เขายืนอยู่ตรงนั้นก็ยิ่งทำอะไรไม่ถูก
เส้นหมี่เห็นก็รีบเข้ามา “ไม่เป็นไรนะครับ ในเมื่อมันอยู่ที่นี่ พวกเราก็สามารถหามันได้ ไม่ต้องห่วงนะครับ พวกเราหามันใหม่อีกที”
จากนั้นเธอก็เข้าไปกอดลูกชายคนโต
ส่วนแสนรักตรงเข้ามาก้มตัวลงมองหาตามที่ที่เด็กๆพูด
ฤดูนี้ความจริงแล้วเป็นเวลาปลูกข้าวรอบสอง ดังนั้นหลังจากที่ดินในนาถูกพลิกขึ้นมา การที่มีปลาไหลออกมาก็เป็นเรื่องปกติ
พอดีกันที่เจ้าของฟาร์มก็มาด้วย พอเห็นฉากนี้ เขาก็ถือถังใบเล็กๆ บอกวิธีหาอาหารในนาให้ครอบครัวนี้ฟัง
“คุณแสนรักครับ จะจับอะไรแบบนี้ต้องพลิกโคลนเหล่านี้ หลังจากที่ผมไถนาเสร็จ ปกติช่วงนี้พวกมันก็จะไม่สามารถซ่อนได้ลึกมาก แค่คุณพลิกหาก็จะหามันเจอ”
“จริงเหรอคะ?”
ชายหนุ่มยังไม่ทันตอบ เส้นหมี่ได้ยินก็ถามอย่างมีความสุขก่อน
เจ้าของฟาร์มพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
แสนรักเอื้อมมือออกไปพลิกโคลน
เป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการออกว่าผู้ชายที่ปกติแม้แต่ฝุ่นสักนิดก็ทนไม่ได้ แต่ตอนนี้กลับเต็มใจที่จะเอามือจุ่มลงโคลนเพื่อลูกๆ