ยั่วรักประธานเย็นชา (NC+) - ตอนที่ 246 ค่อยๆกดดัน
ตอนที่ 246 ค่อยๆกดดัน
ถึงแม้ว่าในตอนนี้ปาลีจะยังไม่รู้ แต่ว่า สองขาของขวัญชีวี นั้นอ่อนแรง จนเกือบจะล้มลงไป
เมื่อวิสาข์เห็นขวัญชีวีจ้องมองปาลีอย่างไม่กระพริบตา เธอเอื้อมมือไปดึงขวัญชีวีมานั่งข้างๆเธอ “ เด็กคนนี้นี่ทำไม มองจ้องคนอื่นแบบนั้นล่ะ มานี่ แม่จะแนะนำให้ คนนี้คือ คุณ ผู้หญิง Zoey เป็นเพื่อนของจักรกฤษ ”
ขวัญชีวีพึมพำตามเบาๆ และเมื่อเห็นปาลีกำลังจะอ้าปาก พูด เธอก็รีบลุกขึ้นทันที และพูดอย่างรีบร้อนว่า : “ แม่ เมื่อกี้ หนูรีบมามาก ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน ”
ในขณะที่พูด เธอก็ขมวดคิ้วแล้วมองไปที่ปาลี บอกเป็น นัยว่าให้ปาลีไปพร้อมกับเธอด้วย
ปาลีเธอมีคำถามมากมายในใจ ดังนั้น เธอจึงพูดตาม ต่อว่า : “ ฉันก็อยากจะไปด้วยอยู่พอดี พวกเราไปด้วยกัน เถอะ ”
ดังนั้น ในสายตาของวิสาข์และจักรกฤษ เธอทั้งสองลุก ออกไปจากที่นั่งอย่างเป็นมิตรกัน
ทันทีที่เข้าไปในห้องน้ำ ขวัญชีวีเธอก็ทำการตรวจดู ห้องน้ำทุกห้อง หลังจากที่แน่ใจแล้วว่าไม่มีใคร เธอก็เดินไปล็อกที่ประตูใหญ่อย่างแน่นหนา สุดท้าย หันไปมองจ้องปาลี ที่ยืนอยู่ที่เดิม และกัดฟันพูดว่า : “ เธอไม่ใช่ว่าไปแล้วหรอ ไปแล้วจะกลับมาอีกทำไม ? ”
คตที่สวยงามสูงส่งมากขึ้นหลายเท่ากว่าเมื่อก่อน มองดู ความอิจฉาริษยาจนแทบคลั่งของเธอ ในเวลาเดียวกันก็เก็บ ความกังวลกลัวไว้ไม่อยู่
สองมือของปาลีนั้นจับไปที่ไหล่ และมองไปที่ขวัญชีวีที่ กระสับกระส่ายด้วยความเย็นยะเยือก จนกระทั่งเห็นว่าขวัญ ชีวีนั้นกลัวจนสองขาสั่นควบคุมไม่อยู่อีกครั้ง ปาลีจึงพูดขึ้น อย่างช้าๆว่า : “เธอกำลังกลัว ! กลัวฉันอยู่หรือเปล่า ? ดู เหมือนว่าฉันยังไม่ทันได้ทําอะไรกับเธอเลยนะ ?
เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองอยู่ใต้สายตาที่เงียบสงบของปาลี จนแสดงอาการขี้ขลาดออกมานั้น ขวัญชีวีก็รู้สึกอับอาย เป็นอย่างมาก สองตาเธอจ้องไปที่ปาลีอย่างเป็นฟืนเป็น ไฟพร้อมกับพูดด้วยความโกรธและเสียงดังว่า “ ฉันน่ะหรอ กลัวเธอ ? ตลกละ ตั้งแต่เล็กจนโต มีครั้งไหนไหมที่เธอชนะ ฉัน ฉันจะไปกลัวเธอได้ยังไง ฉันแค่ประหลาดใจก็เท่านั้น ปี นั้นเธอหายตัวไปแบบเงียบๆ ทำไมถึงไม่หายไปตลอดเลย ล่ะ เธอจะกลับมาทำอะไรอีก ที่นี่ไม่มีใครต้อนรับเธออยู่แล้ว ฉันขอบอกเลยว่าเธอมาจากทางไหนก็กลับไปทางนั้น ไม่ อย่างนั้นถึงเวลาก็จะถูกคนอื่นรังแกอีกจนเหมือนตายทั้งเป็น ฉันละไม่อยากจะขายหน้าไปพร้อมกับเธอ
เมื่อเธอเผชิญหน้ากับคำพูดที่บาดลึกของขวัญชีวี ปาลี มองไปที่เธออย่างไร้ความรู้สึก ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อยสีหน้าท่าทางที่ดูเฉยเมยนั้นราวกับว่ากำลังดูตัวตลกที่ กระโดดเต้นอยู่ข้างหน้า
พอรอให้ขวัญชีวีพร่ำเรื่องไร้สาระเสร็จแล้ว ปาลีก็ยกมือ ลูบที่คางของเธอ พร้อมกับพูดอย่างเร็วว่า : “ ตั้งแต่เล็กจน โต ตอนที่เธอกลัว ตอนที่เธอรู้สึกไม่ปลอดภัย เสียงของ เธอมันจะดังขึ้นเป็นพิเศษ เหมือนว่าทั้งโลกนี้มีเพียงคำพูด ของเธอ แต่กลับไม่รู้ว่านี่เป็นเพียงแค่กินปูนร้อนท้อง ใน ตอนนี้ เธอพูดซ้ำๆว่าให้ฉันหายไป จริงๆแล้วเธอแค่กลัวการ ที่ฉันปรากฏตัว ขวัญชีวี เธอรู้ไหม แค่เธออ้าปากฉันก็เห็น ถึงตับไตไส้พุง เมื่อก่อนที่เธอชนะ ไม่ได้เป็นเพราะว่าเธอ เก่งหรอก แต่เป็นเพราะฉันยอมให้เธอต่างหาก ตั้งแต่วันนี้ เป็นต้นไป คนที่ชนะ จะต้องเป็นปาลี และสำหรับเธอ ฉันจะ ทำให้เธอแพ้…………..ไม่เหลืออะไรเลย ! ”
แต่ละประโยคที่ปาลีพูด เธอก็เขยิบเข้าไปทีละก้าว
เธอมองไปที่ปาลีที่ตัวสูงกว่าหัวตัวเอง ขวัญชีวีเธอเสีย การทรงตัวทันทีโดยไม่รู้ตัว ทุกๆก้าวของปาลีที่เขยิบมา ทําให้เธอก้าวถอยหลังอย่างไม่มาสารถควบคุมได้ จนหลัง เธอติดกับกำแพงห้องน้ำ ถึงรู้สึกตัวว่าตัวเองจนมุมแล้ว
ในตอนนี้ ขวัญชีวีรู้สึกได้ว่า ปาลีเปลี่ยนไปแล้ว ไม่เพียง แต่รูปลักษณ์ภายนอกที่เปลี่ยนไป ยังมีจิตใจที่แข็งแกร่ง ขึ้นอีกด้วย แต่ละประโยคที่ปาลีพูด แต่ละคำมันเหมือนเข็ม ทิ่มจนเลือดซิบ ชั่วครู่หนึ่ง แม้แต่คำเดียวเธอก็ไม่สามารถ โต้ตอบกลับไปได้
เธอมองดูขวัญชีวีที่อยู่ภายใต้การควบคุมของเธอ ความ หยิ่งจองหองก่อนหน้านั้นหายไป ปาลียกคิ้วด้วยความพอใจ พร้อมกับพูดอย่างเย็นชาว่า : “เอาล่ะ ฉันไม่อยากจะพูด เรื่องไร้สาระกับเธอ บอกฉันมา ทำไมเธอถึงกลายเป็นลูก ของวิสาข์ ? ”
ดนุพลกับขวัญชีวีเคยพูดถึงแม่ของจักรกฤษ ดังนั้น ปาลีรู้ อยู่แล้ว
ขวัญชีวีส่ายหัว ดวงตาเธอแฝงไปด้วยความสับสน แต่ยัง คงกัดฟันและโต้ตอบไปว่า : “ นี่มันไม่ใช่เรื่องของเธอ ฉัน ไม่จําเป็นต้องบอกเธอ ทางที่ดีเธออย่ายุ่งกับเรื่องนี้เลย ไม่ อย่างนั้น…….. แม่จะไม่ให้อภัยเธออย่างแน่นอน ”
ปาลีร้องอ๋อเบาๆ “ ไม่รู้ว่าแม่ที่เธอพูดถึงนี่หมายถึงคน ไหน ? วิสาข์ ? หรือว่าจาริณี ?
เธอ………….ยกชื่อเต็มแม่อย่างนั้นหรอ ปาลี เธอ อวดดีเกินไปแล้ว “
พอได้ยินปาลึกล้าที่จะเรียกชื่อเต็มของจาริณีนั้น ขวัญชีวี ก็รู้สึกว่าในใจของปาลีนั้น ไม่เคารพนับถือจาริณีมากเท่าเมื่อ ก่อน ทันใดนั้น เธอก็ยิ่งไม่รู้จะทำอย่างไร
ปาลียิ้มยิ้มพร้อมกับพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า : “ สรุปว่าเธอก็ยัง รู้ว่าแม่เธอคือใคร ฉันคิดว่าเธอรับเงินมาเป็นแม่ซะแล้ว จำ ชื่อนามสกุลแม่ของตัวเองเป็นใครไปแล้วล่ะ !”