ยั่วสวาทนายปีศาจจอมหิ่น - ตอนที่ 132

กลิ่นหอมจากร่างของเธอ เร่าร้อนราวกับไวน์หอมหวานที เทเข้าไปในร่างกายของเขา ทำให้ทุกเซลล์ในร่างกาย ของ เขาไหม้และบวม ลมหายใจของเขารุนแรงขึ้นแต่ก็ไม่ทําให้ เสียจังหวะไป เขาจูบเธอพลางใช้มือปลดกระดุม ชุดคนไข้ ของเธอออก

หลังจากปลดกระดุมเม็ดแรก และเม็ดที่สองออก ก็เผยให้ เห็นหน้าท้องขาวนวลราวกับผ้าไหมหนาๆ หน้าท้องของ เธอ เป็นอะไรที่ลื่นมือ เนียนนุ่มและยืดหยุ่น

ภายใต้ชุดคนไข้เผยให้เห็นผิวนวลที่ไร้เสื้อผ้าปกปิด และ เนินอกขาวเนียนที่เต็มไปด้วยความยืดหยุ่น

เขาอุ้มเธอขึ้นมา แล้ววางบนเก้าอี้ จากนั้นก็คุกเข่าลง ระหว่างขาทั้งสองข้างของเธอ

มือใหญ่ลูบไล้ผมที่มียาวและนุ่มลื่นของเธอ ใบหน้าเล็กๆ ของเธอแดงจนเหมือนกับดอกพืชที่เบ่งบานในฤดูใบไม้ผลิ

เขามุดเข้าไปเสียตรงส่วนที่นุ่มนวลของเธอ จูบวนกลับไป มาพร้อมดูดไปทั่วจุดซ่อนเร้นของเธอ

เธอร้องครางออกมาเบาๆ มันเป็นเสียงจากธรรมชาติที่ ไพเราะที่สุด และยิ่งดึงดูดให้เขาอยากจะทำขั้นตอนต่อไป

“แค่ก แค่ก… ”

ในตอนที่ทั้งสองคนกำลังจะเข้าสู่โหมดไคลแมกซ์ ก็มี เสียงไอเบาๆ ดังขึ้นขัดจังหวะการเสพสุขของทั้งคู่
จาร ตกใจราวกับกระต่าย หวาดกลัว เธอมผลักย

พลออกไป แล้วใส่เสื้อผ้าของตนปกปิดให้เรียบร้อยอย่าง

ลนลาน

ใบหน้าที่ขาวนวลกลายเป็นสีแดงเพราะเลือดสูบฉีด

คนที่ยืนอยู่ที่ประตูของห้องผู้ป่วยคือคุณหมอผู้หญิงวัยสูง อายุ เธอมาเพื่อตรวจอาการ แต่ดินเข้ามาเห็นตอนที พวกเขา ทั้งสองก้าลังร่วมรักกันเข้าพอดี

“ดูเหมือนว่าหมอจะมาในเวลาที่เหมาะสมพอดี พวกเธอเนี่ย นะ วัยรุ่นเนีย อดใจกันอีกหน่อยไม่ได้แล้วเหรอ”

หมอผู้หญิงมีรอยยิ้มในดวงตาของเธอ เธอประคองจารวี เกินไปข้างเตียงแล้วเริ่มต่อว่ายศพล เธอเป็นผู้ชาย ก็ควรจะดูแลแฟนสาวของเธอดีๆสิ เธอเพิ่ง

จะตกเลือดมา ห้ามทําให้เธอตกใจเป็นอันขาด ไม่งั้น จะแห้ง แน่ๆ ในช่วงสามเดือนแรก การแยกห้องกันนอนจะเป็นวิธีที่ดี ที่สุด จําไว้ด้วยนะคะ”

ในช่วงสามเดือนแรก ไม่สามารถร่วมเพศได้ นี่มันตรรกะ บ้าอะไร ตอนนี้ผ่านไปแค่สองเดือน เขาจะทนได้ยังไงตั้ง สอง เดือน

ยศพลรู้สึกไม่ฟินเป็นอย่างมาก

จาร เห็นว่าเขาไม่ตอบสนองอะไรเป็นเวลานาน จึงเตะขา เขาไปทีหนึ่ง เขาจึงจะพูดออกมา

” ตอนนี้ร่างกายของหล่อนฟื้นตัวเป็นยังไงบ้างเหรอครับ”
” ไม่ได้แย่ หารถแข็งแรงมาก ดูเหมือนว่าอาจเป็นทารก เพศชาย เค้าได้เลยว่าน่าจะแข็งแกร่งเหมือนกับคุณ

การที่หมอผู้หญิงพูดแบบนี้ ทำให้อารมณ์ของยศพลดีขึ้น

มาทันที

” ตั้งแต่นี้ไป เธอไม่ได้รับอนุญาตให้ออกนอกสายตาของฉัน อีก ไม่งั้นฉันจะใช้กาลังบังคับเธอ…

ยศพลคุกคามเธออย่างไร้ความเกรงใจ

“ที่จริง นายไม่เห็นต้องกังวลเรื่องเด็กในท้องมากขนาดนั้น นายอย่ามาหาเหมือนว่าฉันเป็นคนไข้

จารวีเริ่มที่จะต่อต้านอย่างรุนแรง ยศพลคิดว่าตัวเองมี อำนาจบาตรใหญ่ เธอไม่ชอบถูกคนจํากัดสิทธิเสรีภาพแบบ

เธอไม่ใช่สัตว์เลี้ยง ระยะเวลาที่ผู้หญิงต้องอุ้มท้องคือ เกือบสิบเดือน ตอนนี้เพิ่งจะผ่านมาแค่สองเดือน เธอยัง เหลือ เวลาอีกแปดเดือน เขาคิดจะให้เธอใช้เวลาแปดเดือนอยู่แต่ ในบ้านงั้นเหรอ

ยศพลกอดจาร อย่าง spoil เขาจูบอย่างนุ่มนวลที่ริม ฝีปากของเธอ “ที่รัก เรื่องนี้ไม่จําเป็นต้องปรึกษาใครหรอก นับแต่นี้ไป ไม่ว่าใครในคฤหาสน์ก็จะต้องจะคอยเฝ้าอยู่รอบๆ ตัวเธอ”

“ไม่ ไม่ได้ ฉันยังต้องทำงาน ฝันของฉันอยู่ที่บริษัทน้องวี

จํากัดนะ”
“ในความฝันของเธอคือการเลี้ยงลูกของฉันให้ตัวขาว และอ้วนท้วนสมบูรณ์

“นี่ ยศพล นายมันเผด็จการเกินไปแล้วนะ”

“ตอนนี้เธอเป็นคนป่วย ไม่ต้องมาเถียงกับฉันเลย ไม่งั้น ละก็ หึๆๆ..

ยศพลกดจารวีลงไปบนเตียงคนไข้ มือใหญ่ล้วงเข้าไป ใต้เสื้อ แล้วเริ่มขั้นตอน “หรือว่า.. เราจะมาต่อเรื่องที่ค้างไว้ เมื่อกี้ก่อนดี…”

“นาย นายไม่ได้ยินที่หมอบอกไปเมื่อกี้รึไง ฉันทำไม่ได้ ไม่งั้นลูกในท้องจะบาดเจ็บนะ”

ยศพลกลับตาลง ฉีกยิ้มที่มุมปาก เผยให้เห็นรอยยิ้มที่ชั่ว

ร้าย

“หึๆ งั้นก็ใช้วิธีที่ไม่ทำให้ลูกบาดเจ็บสิ… “ใบหน้าที่หล่อ เหลาของยศพลมีรอยยิ้มที่ชั่วร้าย เขาเอาฝ่ามือที่ร้อนผ่าว ไป สัมผัสที่ผิวหนังของเธอ จนจารวีแววตาของเธอแสดงถึงความ เร่าร้อนขึ้นเล็กน้อย และรู้สึกเหมือนโดนเผาไหม้

มือเล็กๆที่ขาวนวลทั้งสองของเธอถูกมือใหญ่ของยศพล รวบอย่างลวกๆ เธอดิ้นจนสุดชีวิต พยายามที่จะดึงมือ ออก มา ปากสีแดงดั่งเชอร์รี่ของเธอพยายามที่จะหายใจอย่างสุด

ชีวิต

“ไม่ได้ ไม่ได้นะ…

”

อีตาบ้าคนนี้ ในสมองมีแต่เรื่องแบบนี้รึไงกันนะ
ไม่ได้ เธอจะหาอะไรยังคงต้องมีขอบเขตบ้าง ต่อต้านไม่

ให้เขาทำเรื่องแบบนั้น

*ทริก มาเปลี่ยนท่ากัน..” ยศพลพ่นลมออกมาร้อนแรง ง ไฟ ในสมองของยศพลเต็มไปด้วยร่างของจารวีที ยั่วยวน

ใบหน้าเล็กๆของเธอตเซียวราวกับไข่ที่เพิ่งถูกปลอก เปลือก เพราว่าผมของเธอย้อมจนเป็นสีเหมือนหยก จึง เห็นได้ชัดว่าหน้าของเธอกลายเป็นสีแดง ปีกจมูกเล็กๆของ เธอขยับกี่ ลมหายใจ ออกมาเต็มไปด้วยความยั่วยวนและ ดึงดูดใจ

เธอเป็นดอกป๊อปปี้สีขาวที่สวยงาม เขาโดนพิษจาก ดอกไม้แห่งความรักจากจาร เข้าเสียแล้ว ทุกท่าทุกการกระ ทําของเธอจะเต็มไปด้วยความยั่วยวน

ความต้องการที่อยู่ในเส้นเลือดของเขาทำให้ทั้งกายของ เขารู้สึกเร่าร้อน เหมือนกับหนอนจํานวนนับไม่ถ้วนกำลัง ดูด เจาะเข้าไปในเส้นเลือดของเขา ทั้งคันทั้งมึนงง ร่างกายของ เขาอยากจะระเบิดออกมา

จาร มองยศพลอย่างมึนงง หน้าที่ร้อนผ่าวของเขา ดวงตาที่แดงก่ำ มือใหญ่ที่ร้อนแรงลื่นไหลของเขาล้วงเข้าไป ในเสื้อของเธออย่างกับงู ค่อยๆเลื่อนไหลลงไปยังจุดที่สำคัญ

ในตอนที่เธอกำลังตื่นตระหนกอยู่นั้น เขาก็หยุดชะงัก ลงอย่างบันยะบันยัง มีเพียงการลูบไปรอบๆเหมือนเดินรอบ สวนดอกไม้ แต่ไม่ได้กระแทกเข้ามาโดยตรง

จารวีไม่ขัดขืนมือใหญ่ของเขาอีกต่อไป เธอปล่อยให้เขา ท้า มือเล็กอันนุ่มนวลของเธอสัมผัสแก้มของเขา
เธอตกใจไป ครู อ๊ะ ใบหน้าของเขาร้อนผ่าวจนน่าตกใจ

ในดวงตาของเธอมีน้ำตาส่องแสงเป็นประกายระยิบระยับ เธออายเกินกว่าจะมองหน้าเขาตรงๆอีก

ดวงตาของยศพลมืดสลัว มือใหญ่ของเขาจับมือเล็กๆของ เธอ จากนั้นก็ถอดชุดสูทและโยนออก

แกนขนาดใหญ่ปรากฏอยู่ตรงหน้าของเธอ

“นี่…” หัวใจของจารวีเต้นเร็วมากขึ้น แต่เธอขยับไปไหนไม่

ได้

ยศพลโน้มตัวแล้วจูบที่ติ่งหูของเธอ แล้วพูดด้วยเสียง เบาๆ ที่ข้างหูของเธอพร้อมกับความเร่าร้อนจากลมหายใจที่ แผดเผาของเขา “ช่วยฉันทีสิ รัก…

ในขณะที่จารวีกำลังตกใจ มือใหญ่ของเขาก็จับมือเล็กๆ ของเธอมาห่อหุ้มองคชาตอันมหึมาของเขา แล้วค่อยๆ รูด ขึ้น รูดลง

ความฟินอย่างไร้สิ้นสุด ทำให้คิ้วของยศพลขมวดจนซิต

ติดกัน

“อ้าา จารวีที่รัก

ในที่สุด อุ่นๆที่ขุ่นและเหนียวข้นที่เขาอัดอั้นมานานก็ ถูกพ่นออกมา จารวีหายใจอออย่างโล่งอก ยศพลมองไปที่ จารวีอย่างพอใจ ยิ้มอ่อนๆให้เล็กน้อย เขายื่นมือไปหยิบผ้า ขนหนูแล้วช่วยเช็ดมือเล็กๆของเธอจนสะอาด
รัก จาก ไปคงต้องลำบากเธอให้ใช้มือช่า แล้ว

จาราลิม า ม ทันใดนั้นก็หัวเราะขึ้นมา “ครั้งหน้าไม่ ชายนายแล้ว ข้างนอกนั้นนายก็มีผู้หญิงเยอะแยะไม่ใช่รึไง ทําไมนาย มากหน้าไประบายไฟราคะในตัวนายซะล่ะ ”

ยศพลดงไหล่ของจารวี ตาตี่ๆของเขาขยายขึ้นเล็กน้อย แล้วแผ่รังสีที่ไม่ค่อยดีออกมา

“ทําไมเธอถึงวางใจที่จะปล่อยฉันไปหาผู้หญิงคนอื่น ดู เหมือนว่าเธอจะไม่ได้รักฉันแล้วจริงๆ”

ยศพลทําหน้าหิงหวงงอนง้อ เหมือนว่าเป็นผู้ชายตัวโตแต่ ไม่มีความเป็นพ่อเลยสักนิด

“ไม่เถียงกับนายแล้ว อ้อ ตอนนี้ฉันแทบรอไม่ไหวที่จะอ ของใช้เด็กอ่อน เปลที่ฉันเห็นครั้งก่อนก็ดูไม่เลวนะ แล้วก็ ทีหลังมานอนกับฉันได้ แต่นายต้องนอนบนโซฟานะ”

พอจารวีพูดถึงลูก เธอก็หน้าแดงทั้งหน้า สิ่งนี้ทำให้ยศพล ค่อนข้างไม่พอใจ “นี่ เธอเป็นผู้หญิงนะ ทำไมมีลูก แล้วลืม ผัวไปเลยอ่ะ เขายึดครองเธอไม่ได้ เธอเป็นของฉัน มีแค่ฉัน เท่านั้นที่นอนกับเธอได้”

“อุ้ม” จารวีปิดปากแล้วหัวเราะออกมา เธอยื่นมือไป ที่จมูก ของยศพล นายโตขนาดนี้แล้ว ยังหน้าไม่อายจะ แก่งแย่ง กับเด็กที่ยังไม่เกิดอีก จริงๆเลย

“ก็อย่างที่บอก เธอเป็นของฉัน แม้แต่สักนาทีหรือวินาที ไม่ ยอมแยกจากเธอหรอก….”
อา ยังเหลืออีกเดือน ง ทําไมเวลามันยาวนานขนาด

ทันใดนั้นประธานยศพล รู้สึกถึงความยาวนานของเวลา เขาบ่นในใจด้วยความอ่อนเปลี้ย

จารวีบีนแบนที่นุ่มนวลออกไป แล้วโน้มคอของยศพล “เวลามันผ่านไปเร็วมาก นายทนต่อไปอีกนิดก็ถึงเวลานั้น แล้ว”

หลับตาลง เขาโน้มตัวลงมาจูบหีริมฝีปากของเธอ มันเป็น จูบที่ยาวนาน จนกระทั่งทั้งสองหายใจไม่ออกจึงค่อยๆ และ ออกจากกัน

ยศพลยุ่งมาก ปกติแล้วตอนกลางวันต้องทำงานอยู่ที่ บริษัท มีแคหลังเลิกงานที่จะกลับมาอยู่เคียงข้างจารวี มีแค่ หลังเลิกงานที่จะกลับมาอยู่เคียงข้างจาร

ผู้ชายแบบเขา มีงานเลี้ยงและอาหารค่ำนับไม่ถ้วนรอให้ เขาเข้าร่วมในตอนเย็น

แต่เขาผลักการพพวกนี้ไปให้ทัศนีย์ แล้วใช้เวลาร่วมกับ จารวีมากขึ้น

น้าอามเข้ามาเสิร์ฟอาหารเย็น

จาร หยิบคอมพิวเตอร์ขึ้นมาเล่นเกมแองกรี้เบิร์ตอยู่บน เตียงคนไข้ พอเห็นน้าอามเข้ามา เธอก็เก็บคอมพิวเตอร์ ไป แล้วยิ้มหวานให้กับน้าอาม “น้าอาม ลำบากน้าอาบอีกแล้ว จริงๆ ต้องมาคอยดูแลวีอยู่ทุกวัน แม่ของวียังไม่ละเอียด รอบคอบขนาดนี้เลย”
น่าอ่าน มก่อนอย่างก่อมตน เอื้อมมือออกไปหยิบกระดิก

รูปที่เตรียมมา แล้วเปิดฝา

“คุณจารวี อย่าชม แบบนี้สิคะ น้าก็ได้ใจเหมือนกันนะ ฮะๆๆ ที่จริงแล้วน้าเป็นแค่ชนชั้นล่าง คุณจารวี าคุณอยา จะขอบคุณ คุณต้องขอบคุณคุณชายค่ะ เขากำชับน้าให้ดูแล คุณให้ดี จริงสิ ซุปไก่ถ้วยนี้ก็เป็นซุป คุณชายทำ เองเชียวนะ

“อ๊ะ คืนนี้เขาไมไปบริษัทแล้วเหรอคะ”

ตอนนี้ก็หกโมงแล้ว ถ้าตามเวลานี้ปกติเขายังไม่เลิกงาน

เลยค่ะ

น้าอามได้นําชปไกโสมไปเสิร์ฟตรงหน้าของจาร แล้วส่ง ช้อนสีเงินให้เธอ

“คุณจารวี ลองชิมสิคะ ไม่ร้อนหรอกค่ะ น้าตั้งใจทำให้ เย็นลงแล้ว วันนี้คุณนายยศพลไปทํางานค่ะ แต่ในช่วงบ่าย เขาปลีกเวลาออกมาสองสามชั่วโมงเพื่อกลับมาและทำซุป เป็นพิเศษให้กับคุณ เดิมทีเขาต้องการนํามาส่งให้ถึง มือคุณ ด้วยตัวเอง แต่ดูเหมือนว่าที่บริษัทจะมีเรื่องเร่งด่วนเขาจึงต้องเ รีบกลับไปอีกครั้ง

ซุปกระติกนี้อุดมไปด้วยโสมสีทอง พอใช้ช้อนคน ก็พบว่า ข้างในมีเนื้อตุ๋นละลายอยู่ในซุป ซุปแบบนี้สิถึงเรียกว่า ซุป

กลิ่นอันหอมหวนที่เข้มข้นของโสมตลบอบอวลไปทั่ว โพรงจมูกของเธอ ในใจรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของกระแสไอ
ผู้ชายคนนี้ภายนอกดูรุนแรงก้าวร้าว แต่นึกไม่เคย ว่าจะมีความคิดที่ละเอียดอ่อนแบบนี้ ราวกับว่ามีบางอย่าง โอบกอดกัน งหัวใจเธอไว้ทำให้เธอรู้สึกถึงความมั่นคงและ

น้ายามมองเห็นท่าทางของจารวี ก็ยิ้มออกมา จากนั้นก็ หยิบสิ่งที่เจริญอาหารสองสามอย่างขึ้นมาวางไว้หน้าเตียง คนไข้

“คุณจารวีคะ ตอนนี้อาหารที่คุณจะทานทุกวัน จะผ่านการ จัดเตรียมสารอาหารให้เหมาะสมโดยคุณชาย คพล ก่อน จึงสั่งให้นำไปทํา ฮะๆๆ มองอออกรึยังคะ ว่าคุณชายเห็นว่า เด็กในท้องสําคัญขนาดไหน แน่นอนว่า เขาก็เห็น คุณจาร สําคัญไม่น้อยไปกว่ากันนะคะ…

จารรีไม่เข้าใจความหมายของสิ่งที่น้าอามจะสื่อ เธอ ยิ้มแล้วพยักหน้า “น่าอาย วางใจเถอะค่ะ จะไม่ทําให้เขา ลําบากไปกว่านี้ ตอนนี้แค่รอลูกที่จะคลอดออกมา ก็พอใจ แล้วค่ะ”

เสียงที่คุ้นเคยดังออกมาจากประตูของห้องคนไข้ จาร เงยหน้าขึ้นมามอง

เธอเห็นเพียงแค่ขยรพยืนอยู่ที่ประตูห้องคนไข้ เขาถือ กระเป๋าไว้ในมือ ใบหน้าเต็มไปรอยยิ้มที่ดูมีเมตตาและอ่อน โยน

“เอ๊ะ คุณชยรพมาแล้ว เชิญคุณชยรพม่านั่งด้านในก่อน คะ” น้าอาม ทักทาย รับของมาจากมือของขยาพ พอ
ก็บกวาดแล้วก็ให้เขานั่งลง
จารวีมองที่เขาอย่างว่างเปล่า จากนั้นก็นิ่งเงียบไป