ยั่วสวาทนายปีศาจจอมหิ่น - ตอนที่ 152
เมื่อเห็นรถจารวีกำลังจะชนกับรถไฟแล้ว ยศพลเร่ง ความเร็วมากทันที เขาแล่นไปแนบกับรถเธอ แล้วชนรถ เธอเอียงไปข้างๆอีกฝั่ง
ข้างๆเต็มไปด้วยต้นไม้ รถFerrariสีแดงเมื่อชนไปหลาย รอบแล้วพลางหยุดลงได้สักที
ยศพลจอดรถลง แล้ววิ่งออกมาอย่างเป็นบ้า
ในสมองเต็มไปด้วยภาพที่น่ากลัวหลายอย่าง
เมื่อวิ่งไปถึงตรงหน้ารถ จารลงรถแล้วเดินออกมา
ยศพลโล่งอกได้ทีหนึ่ง การป้องกันความปลอดภัยของ รถFerrari ช่างใช้ได้เลยทีเดียว เวลาสำคัญนั้น มีถุงลมพุ่ง ออกมาแล้วห่อหุ้มคนขับไว้แน่นๆ
เมื่อกี้เขาก็ได้คาดหวังให้เป็นสิ่งนี้
ยศพลโมโหจนรีบจับมือจารวีไว้ พลางตะคอกออกดังๆ
“เธอบ้าไปแล้วใช่ไหม?”
จารวีไม่ร้องไม่โวยวาย เพียงแค่มองเขาไว้อย่างเงียบๆ สายตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
“ใช่ ฉันบ้าไปแล้ว!นี่เป็นสิ่งที่พวกนายต้องการไม่ใช่รึไง? พวกนายเคยสนใจความรู้สึกตอนไหนบ้าง?
“การวา เธอกำลังพูดอะไร?เธอสามารถเหมือนมนุษย์ ปกติให้ฉันเข้าใจคำพูดเธอได้ไหม?”
ยศพลมันงงชะมัด ผู้หญิงคนนี้หลอกเขาว่าไปบริษัท ตั้งแต่เช้าตรู
แต่กลับไม่พูดไม่ลาวิ่งไปโรงพยาบาล จากนั้นก็ใส่ อารมณ์ให้เขา ซึ่งรถ แล้วเป็นบ้า…
แสดงว่านายทําเรื่องเลวเยอะไป จนจําไม่ได้แล้วสินะ! ยศพลเรื่องที่นายเดยท่า นายยังนิ่งเฮยต่อหน้าฉันแบบนี้ได้ ไม่มีแม้แต่ความระแวงใจ ฉันแม่งนับถือนายสุดๆเลยแหล่ะ”
พฤติกรรมจาร หาเอายศพลเริ่มสงสัยแล้ว
“นี่เธอได้ยินอะไรมา?”
จารยิ้มเย็นๆ การร่วมมือของนายกับพ่อฉันมันจริง ไหม?”
สายตายศพลมีความเศร้าหมอง เขายื่นมือไปแกะ เนคไทให้หลวม แล้วหายใจเข้าลึกๆ
“ระหว่างฉันและเขาจริงๆ ไม่มีอะไรแลกเปลี่ยนกัน เพียง แค่ร่วมมือด้านงาน…
“มาก งั้นพวกนายร่วมมือกันต่อไป ฉันถอยออก ฉัน เป็นคนคนหนึ่ง ไม่ใช่สินค้า พวกนายสองคนไม่มีสิทธิเอา ฉันเป็นของกลาง”
จารหันไปอย่างโกรธ แล้วเดินไปก้าวยาวๆ ยศพลเดินหน้ายื่นมือจับเธอไว้ แล้วถามอย่างร้าย “เธอไปดูนายมนต์ นั่นอีกแล้วใช่ไหม?”
จาร สะบัดมือเขาออก ยศพล ในโลกนี้มีคนเลวอยู่ สองคน คนหนึ่งคือนาย อีกคน อยรพ ฉันเกลียดพวก นาย ฉันเกลียดพวกนาย…”
จารวีเหมือนนกน้อย หัวร้อน พยายามพุ่งดิ้นรนไว้ ยศ พลรู้ว่าตัวเองผิดเหมือนกัน เลยกอดจารวีไว้แน่นไม่ยอมพูด อะไร
“ยศพล นายมันเลว นายต้องการทำให้ฉันเป็นตัวอะไรไป นายถึงจะดีใจ! ”
เธออ้าปากขับแขนเบนจนจะออกเลือด เธอก็ไม่ยอม
ปล่อย
เขาทนความเจ็บไว้ ปล่อยให้เธอกัดไป
กัดเถอะใหญิงสาว ปล่อยคงามสบายใจทุกอย่างออกมา
เถอะ
จนกว่าปากเธอเต็มไปด้วยกลิ่นคาวของเลือด จารวีถึง จะสงบจิตใจลงได้
จู่ๆ ความเรียบหัวพุ่งเข้ามา จารอ่อนตัวสลบลงอ้อม กอดยศพล
ยศพลมึนงงไปทั้งคน จากนั้นพลางอุ้มเธอแล้วไปโรง
พยาบาล
จาร รู้สึกตรงหน้าเต็มไปหมอกและเสียงที่ไม่ชัดเจน
“จาร จารวี มานี่…
ใบหน้าพี่สาวปรากฏขึ้นมาอย่างมัวๆ เธอโบกมือแล้วยิ้ม บางๆ “จารวี มากับพี่สาว ที่นั่นไม่มีความทุกข์อะไร จาร มานี่นะ…”
จารวีค่อยๆยื่นมือออกมา แล้วจับมือพันไว้ ยิ้มขึ้นมา อย่างดีใจ
“พี่สาว พาฉันไปเถอะ พาฉันออกจากที่เสียใจตรงนี้”
“ห้ามไปนะ จารวี จารวี เธอมันงี่เง่านักห้ามเธอไปจาก ฉันนะ…
เสียงตะคอกร้องอย่างสัตว์ จนกระตุ้นเข้าแก้วหูจารวี เธอปล่อยมือยุพินออก แล้วลอยตัวลงจากอากาศ
น้ำเหลวค่อยๆหยดลงมา กระแทกโดนดวงตาเธอ เธอ
ลืมตาขึ้นทันที
หมอก ค่อยๆหายไป ใบหน้าคมหล่อเหลาเต็มดวงตา เธอข็นมา
“จารวี เธอ ตื่นแล้ว…
เสียงดีใจจนสั่นขึ้นมาจากลำคอที่แหบ เสียงที่คัดหู มากกว่าเสียงผีดิบ
จารวีเลิกคิ้วไว้ “ยศ…พล นายกดมือฉันไว้ เจ็บ!”
ยศพลอึ้งไปแป้น แล้วรีบลุกขึ้นมา จับมือน้อยเธอมา วางในมือเธอ แล้วนวดให้ไม่หยุด
“ยังเจ็บไหม?ยังเจ็บไหมครับ?
“นี่ฉันอยู่… ที่ไหน?”
จารวีรู้สึกเหมือนอยู่โรงพยาบาล แต่ไม่ได้กลิ่นยาอะไร เลย กลับมีกลิ่นสดชื่นเล็กน้อย บนหนังเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษ หมอและพยาบาลท่
เดินไปมายังเป็นฝรั่ง นี่ฉันกำลังฝันอยู่ใช่ไหม?
ยศพลจูบหน้าเธอ เธอสามารถรับรู้ถึงขนตาที่เปียกของ
เขา
“ยศพล นายร้องไห้เหรอ?”
“ไร้สาระ ฉันจะร้องไห้ได้ไง? ”
เฝ้าเธอไป7วัน7คืน จากเมือง บินไปถึงโรงพยาบาล จอห์นฮอปกินส์อเมริกา เธอสลบตลอด เขาอารมณ์ร้อนจน ควบคุมไม่ได้ เกือบจะตีหมอขึ้นมา
7วัน7คืนเขาเกือบจะเสียเธอไป เขาเหมือนอยู่ทรมานใน นรกไม่ต่าง
หมอบอกเตือนครั้งสุดท้าย หากวันนี้จารวียังไม่ฝืนอีก เธออาจจะไม่ฝันขึ้นมาเลยก็ได้
นาทีที่เห็นเธอตื่นขึ้นมา เขาตรึงใจจนน้ำตาไหล ครั้งแรกร้องไห้เพราะหญิงสาวคนหนึ่ง
แต่ว่า เขาไม่อาจให้จารวีรู้เรื่องนี้หรอก ไม่อย่างนั้นจะ
ถูกเธอ อแน่นอน
“ที่นี่คือที่ไหน?”
“นี่คือโรงพยาบาลจอห์ฮอปกินส์ โรงพยาบาลดีสุดใน อเมริกา เธอไม่ต้องเป็นห่วง พวกเขาจะรักษาเธอหาย แน่นอน”
จาร หลับตาลง คิดไปนานถึงจะนึกภาพที่ตัวเองซิ่งรถ ขึ้นมาได้ เธอเอามือกุมท้องไว้ เหมือนยังมีการเต้นแรงของ หัวใจ
“ลูกเป็นอะไรไหม?”
“ไม่ต้องห่วงครับ หมอบอกว่าไม่เป็นไร เพียงแค่ตอนที่ เธอเอารถไปชน อาจจะกระแทกโดนส่วนสมอง ในสมองมี เลือดค้างหน่อย หลายวันนี้หมอหาวิธีเอาเลือดออกมา แต่ ว่าเธอสามารถตื่นขึ้นมาได้ ก็แสดงว่าจะหายดีแล้ว”
ยากกว่าจะได้ยืนยศพลพูดคำปลอบใจคนอื่น จารวีเลย
ยิ้มขึ้นมา
“เด็กไม่เป็นไรก็ดี”
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในก่อนหน้านี้ เหมือนจะค่อยๆจางไป แล้ว แต่สิ่งที่เกิดขึ้นในฝันกลับเหมือนเป็นความจริงสักงั้น
“ฉันฝันถึงพี่สาว พี่สาวจะพาฉันจากไป…
ยศพลมองเธอไว้อย่างยิ่ง “แล้วทำไมเธอยังอยู่หล่ะ?”
จาร จ้องเขาไว้ เพราะนาย นายเรียกโวยวายอยู่ข้างห ฉัน ฉันจะสําคนแทบแย่แล้ว
ยศพลเอามือกุมหน้าจาไว้ แล้วก้มลงจูบเธอ
“ขอโทษครับที่รัก เรื่องนั้นผมเป็นคนผิด ตอนนั้นฉันแค่ คิดอยากให้เธอกลับมาอยู่ข้างฉัน ฉันไม่คิดว่าพ่อเธอจะ ออกวิธีแบบนั้น ถ้ารู้ว่าเขาจะทำเกินไปแบบนี้ ฉันจะไม่ ตกลงแน่นอน”
จาร มองเขาไว้สงสัย “นายหมายความว่าเรื่องที่ให้ฉัน ละอายไม่ใช่คงามคิดนาย ?”
“ไม่ใช่แน่นอน ฉันเพียงแค่ให้เขาคิดวิธีให้เธอกลับมาข้าง ฉัน เมื่อเสร็จเรื่อง ฉันจะคืนบริษัทยาหวนให้เขา… พูดอย่างจริงจัง สายตานั้นเต็มไปด้วยความจริงใจ “ยศพล
“คุณจารวี คุณตื่นสักทีแล้ว หึหึ ทำเอาคุณขายรีบร้อน แทบแย่เลย หลายวันนี้ไม่ยอมกินไม่ยอมนอนเฝ้าข้างๆคุณ ตลอด จับมือคุณและเรียกชื่อ
“ใช่แล้ว คุณชายสามหมอโออะไรนั่นบอกให้คุณไปหา เขา จริงๆฉันก็ฟังไม่รู้เรื่องอะไรหรอก” “หมอชูโอ จารวีเธอพักผ่อนไปดีดีนะ เดี๋ยวฉันกลับมา
ยศพลก้มลงจูบเธออีกครั้ง ถึงจะลุกแล้วเดินออกไป ยศพลเด็นไปที่ห้องทำงานหมออย่างเร็ว หลายวันแล้วเขารีบร้อนจนแทบเป็นป่า ตอนนี้ถือว่ามีผลแล้วว
หมอโอผมขาว กำลังดูเอกผลที่ออกมา
เห็นยศพลเข้ามา เขามองผลรอบหนึ่งแล้วส่ายหัวรัวๆ
“ผลเป็นไงครับ? ยศพลรีบถามขึ้นมา
ได้ยินว่าแฟนคุณตื่นแล้ว?”หมออูโรถามขึ้นมา
“อืม พึ่งตื่นครับ เธอรู้สาเหตุจากอะไรยัง?”
หมอฮูโอถอนหายใจเบาๆ “จากผลที่ออกมาแรกๆนี้น่าจะ เป็นโรคร้ายครับ”
“โรคร้าย หมายความว่าไง?
หมอฮูโอดึงใบออกมาใบหนึ่ง แล้ววางตรงหน้ายศพล “เมื่อ50ปีก่อน ญี่ปุ่นได้ผลิตอาวุธไวรัสโรคร้ายอย่างหนึ่ง เพื่อจมตีคนทั่วโลก แต่เมื่อแพ้สงครามไป อาวุธไวรัสนี้ถูก นานาชาติควบคุมไว้ แต่ไวรัสนี้ตั้งแต่ผลิตออกมาก็เหมือน ว่าไม่เคยถูกหยุดไปทั้งหมด แน่ชัดมากว่ายังมีคไอเอสส่วน หนึ่งแอบเอาไปทดลองไวรัสนี้ในที่ลับ และในโลหิตของ แฟนคุณที่ตรวจออกมา มีส่วนของไวรัสโรคร้ายประเภท HVE นี้อยู่ครับ”
ยศพลเมื่อได้ยินสิ่งนี้ในนาทีแรก เขาเกือบจะล้มลง
เขาอึ้งไปแป๊บ แล้วรีบดึงแขนเสื้อหมอฮูโอไว้ กัดฟันไว้
แน่น
“นี่เธอต้อเล่นบ้าอะไร ผู้หญิงของฉัน ไม่ใช่คนในทหาร อะไร จะเป็นเป้าหมายของพวกกลุ่มไอเอสได้ยังไง คน อเมริกาอย่างพวกเธอชอบทําอะไรไร้สาระมากนัก
หมอโอเผยไหล่ “คุณยศพล คุณฟังผมนะครับผม โรคแบบนี้ไม่ได้เป็นเป้าหมายของกลุ่มไอเอสอย่างเดียว บางทีจะขายให้พวกมาเฟียในสังคม เพื่อได้รับกำไรสูง แต่ ทําไมแฟนคุณถึงได้ติดต่อไวรัสนี้ได้ ผมไม่ทราบจริงๆ ไวรัสนี้กำลังอยู่ในช่วยเกะตัว ตอนนี้ยังไม่มีผลออกฤทธิ์ อะไรครับ”
ยศพลจึงยอมปล่อยมือ ระเบิดที่แตกในสมองไปหนักๆ ยังไม่สามารถนั่งลงได้
“ถ้าออกฤทธิ์แล้วจะมีผลอะไรตามมา?
ไวรัส HVEเมื่อเข้าสู่ร่างกายคนแล้ว จุดสําคัญคือ เข้าไปควบคุมเซลล์คนเรา ให้ร่างกายคนแก่เร็วมากขึ้น ระหว่างนั้นจะทำให้ร่างกายส่วนต่างๆค่อยๆแย่ลง สุดท้าย จนตาย และระหว่างนั้นเจ็บทรมานมาก ตอนที่โรคก่าเริบ จะทําให้คนทนไม่ได้…
หมอโอส่ายหัวรัวๆ ใครที่ใจร้ายใจดำแบบนี้กลับยอม ลงมือกับคนท้องคนหนึ่งได้
ยศพลสมองตื้อจนจะระเบิด เกือบเป็นลงลมไปแล้ว มือ เขากามไว้แน่น
ไม่นาน ถึงค่อยๆวางลง สายตารีบร้อนแน่นขึ้นมา แล้วต้องรักษายังไง?”
หมอ โอลำบากใจขึ้นมา “โรคร้ายแบบนี้ เต็มที่ทั่ว ประเทศได้หยุดการแพทย์เฉพาะทางนี้ไปแล้ว เลยไม่มีนา รักษา เราก็ไม่มีวิธี…
“อะไรนะ !! ยศพล ลดอีกที หรือเขาต้องทนเห็นเธอค่อยๆ เข้าสู่ความตายหรือไง?
แต่ว่า ถ้าคุณสามารถหาคนที่วางยาให้เขาบางทีอาจจะ หายาแก้ได้ ฉะนั้นแล้วเมื่อเทียบกับมาโมโหที่นี่ คุณยศพล ไปเสียเวลากับตรวจสืบดีกว่าว่าใครเป็นคนวางยา?”
หมอ โอเตือนเขาอย่างนิ่งเงียบ
“แล้ว….ถ้าโรคนี้มีอาการขึ้นมา ยังเหลือเวลานานแค่ไหน….