ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 335
ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ – ตอนที่ 335
ความสามารถพิเศษของคฑาขักขระ
โดย
หุ่นไล่กา
หลังจากโจมตีส่งผู้ต้องสาปทั้งสองออกไปนอกศาลเจ้า จิวโมไป๋ก็ไม่หยุดชะงักหรือรั้งรอแม้แต่วินาทีเดียว เขาใช้ท่าร่างพุ่งตามทั้งสองออกไปนอกศาจเจ้าด้วยความเร็วสูง พื้นที่เขาเหยียบเกิดรอยร้าวเล็กๆตามทาง คลื่นพลังอันน่ากลัวโถมไปข้างหน้าราวพายุ เขาต้องรีบจบการต่อสู้ให้เร็วที่สุดก่อนที่กำลังเสริมของฝ่ายตรงข้ามจะมาเพิ่ม
นาคามูระ คิโยมิเห็นดังนั้น เธอก็หันกลับมาก้มมองคฑาขักขระในมือของคาราสุเทนงู เห็นว่ามันจับแน่นไม่ยอมปล่อย เธอไม่สามารถเสียเวลาเพิ่มได้ จึงเคลื่อนตัวไปหยิบคฑาขักขระอีกอันที่ปักอยู่บนพื้นบันไดไม่ไกล ก่อนจะโยนส่งตามหลังจิวโมไป๋ด้วยพลังทั้งหมดของเธอ
จิวโมไป๋รู้สึกถึงการแหวกอากาศที่พุ่งมาความเร็วสูงจากด้านหลัง เขาไม่หันกลับมามอง แต่เอื่อมมือขวาไปรับคฑาขักขระมาอย่างง่ายดาย ก่อนจะอาศัยแรงส่งของคฑาขักขระเร่งความเร็วไปอีกขั้น เสียงสายลมดังอื้ออึง พริบตาก็มาอยู่ตรงหน้าชายหัวล้านที่กำลังกลิ้งไปบนพื้นหลังจากถูกโจมตีออกมา มันยังไม่ทันได้ตั้งสติว่าตัวมันถูกโจมตีได้ยังไง จิวโมไป๋ก็มาถึงร่างของมันแล้ว!
จิวโมไป๋หมุนร่างลอยกลางอากาศ ใช้แรงส่งเหวี่ยงคฑาขักขระขึ้นฟ้าก่อนจะฟาดลงมาใส่ร่างของชายหัวล้านอย่างรุนแรง!
เสียงแหวกอากาศกรีดร้องดังกระหึม!
ชายหัวล้านสัมผัสได้ถึงอันตราย แต่มันก็ช้าไปที่จะสามารถทำอะไร ได้แต่เบิกตากว้างมองหัวคฑาขักขระสีทองที่เข้ามาเรื่อยๆ คลื่นพลังอันน่าสะพรึงกลัวปะทะเข้ากลับร่างกายราวกับว่าตกอยู่ในใจกลางพายุ ไร้ทางหลบหนีอย่างสิ้นเชิง!
ตูม! คฑาขักขระฟาดที่กลางอกของชายหัวล้านบดขยี้ร่างกายจนแหลกละเอียดและกระแทกลงพื้นอย่างรุนแรง พื้นแตกร้าวเป็นหลุมลึก ร่างของชายหัวล้านกลายเป็นกองเลือด มันตายจนไม่สามารถตายได้อีก!
จิวโมไป๋ก้มมองไปที่คฑาขักขระคิ้วก็ขมวดเล็กน้อยด้วยความสงสัย
อีกด้านหนึ่งมนุษย์หัวสุนัขกำลังจะลุกขึ้น
“อ๊าาก”ความเจ็บปวดลุกลามไปทั้งตัวจนมันต้องกรีดร้องออกมา ก่อนจะเอือมมือซ้ายมาจับกลางอก ก็พบว่ากระดูกหน้าอกของมันแตกร้าวอย่างน่ากลัว มุมปากก็มีเลือดสีแดงไหลออกมา บ่งบอกว่ามันบาดเจ็บภายในอย่างหนัก! เมื่อมันเงยหน้าชายหัวล้านก็เห็นชายหัวล้านกลายเป็นศพพอดี ใบหน้าสุนัขของมันก็กลายเป็นน่าเกียจ มันก็กระอักเลือดออกมากองใหญ่
จิวโมไป๋ละความสนใจจากคฑาขักขระ หันมามองมนุษย์หัวสุนัข ก่อนจะหายวับไปอย่างรวดเร็ว พื้นที่เขาเคยอยู่แตกออกเป็นวงกว้าง พริบตาเดียวเขาก็ปรากฏตัวที่หน้าของมนุษย์หัวสุนัข คฑาขักขระฟาดจากทางด้านซ้าย คลื่นพลังพุ่งออกจากคฑาขักขระ เกิดวังวนอันแปลกประหลาดบีบร่างของมนุษย์หัวสุนัข ให้ตกอยู่กลางวังวนไม่สามารถหลบหนีได้!
แต่ก่อนที่การโจมตีจะไปถึง ร่างของมนุษย์หัวสุนัขก็ลุกไหม้ด้วยไฟสีดำ เปลวเพลิงผสานเข้ากับพลังกดดันกลายเป็นหัวสุนัขที่รุกไหม้ด้วยเปลวเพลิงสีดำขนาดใหญ่ มันอ้าปากกว้างพุ่งเข้าปะทะกับคฑาขักขระ!
ตูม! คลื่นพลังระเบิดออกโดยรอบ เศษเปลวเพลิงสีดำเผาไหม้พื้นที่โดยรอบกลายเป็นจุลในชั่วพริบตา! เกิดเศษฝุ่นสีดำกระจายปกคุมไปโดยรอบ
การเผาไหม้ของไฟปีศาจน่ากลัวเปลวไฟปกติหลายเท่า!
วูบ ร่างของจิวโมไป๋แหวกเพลิงปีศาจออกมา ร่างกายของเขามีไอร้อนสีขาวพุ่งออกจากร่าง คลื่นความร้อนจากร่างของเขาปะทะกับเพลิงปีศาจจนเกิดเส้นขาวตัดดำ คฑาขักขระฟาดผ่านคลื่นความร้อน ไปยังร่างของมนุษย์หัวสุนัข วังวนที่มองไม่เห็นม้วนเพลิงปีศาจและไอหมอกสีขาวบีบอัดมันเข้าใส่ร่างของมนุษย์หัวสุนัข อุณหภูมิพลันพุ่งทะยานขึ้นก่อนที่คลื่นพลังจะระเบิดออกอย่างรุนแรง!
ตูม! คลื่นพลังกวาดออกไปโดยรอบ ร่างของมนุษย์หัวสุนัขกระเด็นออกไป โดยที่มันไม่มีโอกาสแม้จะส่งเสียง กระดูกทั่วร่างของมันแตกระเอียดไม่เหลือชิ้นดี ทำให้ร่างของมันบิดพลิ้วอย่างแปลกประหลาด ราวกับว่าวที่ถูกตัดสาย
จิวโมไป๋เหลือบมองไปที่บันไดขึ้นศาลเจ้า เมื่อเห็นว่าอยู่นอกรัศมีการมองเห็นของคนด้านบน เขาโบกมือซ้าย พลังวิญญาณปกคลุมพื้นที่โดยรอบเพื่อปกปิดการมองเห็น ก่อนที่เขาจะวาดฝ่ามือลง เกิดข่ายอาคมขนาดเล็กล้อมรอบมนุษย์ร่างของมนุษย์หัวสุนัข ก่อนที่เปลวไฟปีศาจจะถูกดูดไปในใจกลางวงแหวนข่ายอาคม สรของข่ายอาคมค่อยๆกลายเป็นสีดำที่กำลังลุกไหม้ จิวโมไป๋หยิบยันต์เปล่าไร้ลวดลายออกมา ก่อนที่จะโยนไปเหนือ ข่ายอาคม เพลิงปีศาจถูกข่ายอาคมดูดซับจากนั้นก็ส่งต่อไปที่แผ่นยันต์เปล่า ไม่นานเปลวไฟในร่างของมนุษย์หัวสุนัขก็หายไปจนหมด ร่างที่ไร้ชีวิตของมันนอนนิ่งอยู่บนพื้น
บนแผ่นยันต์ก็มีลวดลายเปลวเพลิงปีศาจสุนัขสีดำปรากฏขึ้น
จิวโมไป๋โบกมือแผ่นยันต์ก็พุ่งกลับมาที่มือ คลื่นความร้อนแผ่กระจายจากแผ่นยันต์อย่างเบาบางจนแทบไม่รู้สึก เขาเก็บมันลงไปในแหวนมิติเก็บของ และโบกมืออีกครั้งพลังวิญญาณโดยรอบก็หายไป เขายืนนิ่ง ใช้จิตสัมผัสตรวจสอบโดยรอบ เมื่อเห็นว่าไม่มีการตอบสนองของ วิญญาณหมู่บ้านซ่อนหา เขาก็เบาใจว่ายังไม่ถูกค้นพบ
ก่อนที่เขาจะก้มมองคฑาขักขระ ดวงตาของเขาพลันเปล่งประกายเจิดจ้า
“โชคดีจริงๆ”จิวโมไป๋พูดพึมพำขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว
ในตอนแรกเขาคิดว่าคฑาขักขระในมือ เป็นแค่คฑาที่มีน้ำหนักผิดปกติเท่านั้น ที่เขาใช้มันเพราะถนัดมือ เขาไม่คิดเลยจริงๆว่ามันจะเป็นอาวุธที่มีความสามารถพิเศษ!
—-