ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 381
ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ – ตอนที่ 381
ประลองฝีมือ 2/2
โดย
หุ่นไล่กา
ฝุ่นค่อยๆกระจายออกไป ในตอนนั้นเองพลังกดดันอันทรงพลังของทั้งสองก็ระเบิดออกมาพร้อมกัน!
พลังศักดิ์สิทธิ์ปะทะเข้ากับพลังกดดันอันแหลมคม
คลื่นพลังทั้งสองปะทะกันอย่างรุนแรง อากาศว่างเปล่าตรงกลางระหว่างทั้งสอง เกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงชั้นบรรยากาศบิดเบี้ยว สายลมกรรโชกพัดกระจายออกโดยรอบ
ฉัวะ! คลื่นดาบตัดอากาศผ่านช่องว่าง พริบตาเดียวคมดาบก็ฟันเข้าใส่ร่างของเจ้าอาวาสหงหมิง
เจ้าอาวาสหงหมิงไม่สนใจคมดาบที่ฟันใกล้เข้ามา ก้าวเท้าไปข้างหน้าอย่างแผ่วเบา ร่างของเขาหายวับไป คมดาบฟันทะลุผ่านที่เจ้าอาวาสหงหมิงเคยอยู่ ฟันลงไปที่พื้น แต่ก่อนที่คมดาบจะสัมผัสถึงฟื้น มันก็สลายหายไป ไม่สร้างความเสียหายใดๆ
วูบ เจ้าอาวาสหงหมิงปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าชายชราผมขาว มือขวายกขึ้น เปลี่ยนเป็นดรรชนีที่ส่องแสงสีทองเจิดจ้าพุ่งออกไป
ชายชราผมขาวใช้ท่าร่างหลบอย่างรวดเร็ว
พลังดรรชนีพุ่งผ่านร่างของชายชราผมขาวไป ก่อนจะสลายพลังไปในทันที
ทั้งสองมองตบตากัน ก่อนที่พวกเขาจะโจมตีออกพร้อมกัน พลังดรรชนีสีทองยิงออกไปปะทะกับคลื่นดาบ เสียงปะทะกันดังสนั่น เจ้าอาวาสหงหมิงใช้ท่าร่าง ที่เหมือนย่นระยะทาง หายวับไป ปรากฏตัวตรงหน้าชายชราผมขาว ดรรชนีสีทองโจมตีออกมาอย่างต่อเนื่อง
ชายชราผมขาวขยับร่างกายเล็กน้อย หลบดรรชนีที่ยากจะหลบ ก่อนที่พลังกดดันจะหลอมรวมเป็นคมดาบฟาดฟันดรรชนีที่เหลือจนหมดสิ้น
เจ้าอาวาสหงหมิงเข้าประชิด ดรรชนีมือขวาเปลี่ยนเป็นฝ่ามือ ฟาดไปที่ร่างของชายชราผมขาว เสียงฝ่ามือแหวกผ่านอากาศสายลมหมุนวนที่ฝ่ามือ
ชายชราผมขาวชักเท้าไปด้านหลังครึ่งก้าว ฝ่ามือฟาดมาเกือบถึงร่างของเขาก็หมดพลัง ก่อนที่เขาจะใช้ด้ามจับดาบกระแทกจากด้านข้างไปที่ข้อมือ
เจ้าอาวาสหงหมิงไม่ดึงมือหลบ แต่ผลิกฝ่ามือขวารับด้ามดาบ
ผัวะ! ด้ามดาบระเบิดพลังอันรุนแรงกระแทกฝ่ามือกระเด็นออกมา เจ้าอาวาสหงหมิงปล่อยฝ่ามือขวากระเด็นไปไม่ฝืนต้าน เพื่อสลายพลังโจมตี ฝ่ามือซ้ายพลันตบออกไปอย่างกระชั้นชิดกระบวนท่าพลิ่วไหวฉับไวไม่มีติดขัด
ชายชราผมขาวหรี่ตาลงเล็กน้อย เพราะการปะทะเมื่อครู่ทำให้ด้ามดาบลอยสูง เปิดช่องว่างด้านล่าง ก่อนที่ฝ่ามือกระถึงร่าง ชายชราผมขาวพลันย่อตัวลงเล็กน้อย ด้ามดาบลดลงมาป้องกันได้อย่างทันท่วงที
เจ้าอาวาวาสหงหมิงสงบหนึ่งไม่ประหลาดใจ มือขวาหมุนวนเป็นวงกลมย้อนกลับมาก่อนจะตบซ้ำออกไป
ชายชราผมขาวใช้ด้ามดาบต้านการโจมตี
ทั้งสองเคลื่อนไหวปะทะกันอีกสี่ ห้าครั้ง เจ้าอาวาสหงหมิงตามติดไม่ให้ชายชราผมขาวได้ถอยห่าง ก่อนจะสลับตำแหน่งกันไปยืนคนละด้าน
เจ้าอาวาสหงหมิงพลันตบฝ่ามือสองข้างไปข้างหน้า เงาฝ่ามือนับสิบโจมตีออกไป
ชายชราผมขาวมองเงาฝ่ามือที่ใกล้เข้ามาอย่างเฉยชา มือขวาเอือมไปจับด้ามดาบ ตั้งแต่เริ่มการต่อสู้เขายังไม่เคยใช้ดาบโจมตีออกไปเลยซักครั้งเดียว!
เงาแสงสีเงินสาดประกายวูบหนึ่งสลายเงาฝ่ามือจนหมดสิ้น
ชิ้ง! ชายชราผมขาวเสียบดาบเข้าฝัก
ทั้งสองหยุดการต่อสู้ลง
เจ้าอาวาสหงหมิงสูดลมหายใจ สลายพลังกดดัน แสงสีทองขาวที่อาบร่างกายหายไป ก่อนจะประสานมือทำความเคารพอย่างสุภาพ แต่ไม่อ่อนแอ
“ขออภัยที่ล่วงเกิน ท่านบรรพบุรุษสำนักดาบสายฟ้าคำรณ!”
ชายชราผมขาวพยักหน้าใบหน้าชราสงบนิ่ง ไม่สนใจที่จะพูดตอบโต้ซักครึ่งคำ เขาเป็นผู้แข็งแกร่งอันดับต้นๆของโลก ไม่มีความจำเป็นต้องรักษาใบหน้าใคร
เจ้าอาวาสหงหมิงลดมือลงก่อนจะยืดตัวขึ้น มองบรรพบุรุษสำนักดาบสายฟ้าคำรณด้วยความชื่นชมนับถือ ผู้บ่มเพาะพลังขั้นที่ 9 กำเนิดปราณ ถือว่าเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดของยุค ไม่แปลกเลยที่เขาจะแสดงความชื่นชมออกมา
ทั้งสองยืนแยกกัน ไม่ประลองฝีมือกันอีก เพียงแค่การปะทะกันเมื่อครู่พวกเขาก็พอจะเข้าใจสามารถของอีกฝ่ายแล้ว
เจ้าอาวาสหงหมิงระดับการบ่มเพาะพลังเพียงขั้นที่ 8 ชีพจรเท่านั้น เขาไม่ใช่คู่มือบรรพบุรุษสำนักดาบสายฟ้าคำรณ ที่อยู่ขั้นที่ 9 กำเนิดปราณได้เลย
เจ้าอาวาสหงหมิงคาดเดาตัวตนของบรรพบุรุษสำนักดาบสายฟ้าคำรณได้ตั้งแต่การปะทะครั้งแรก แต่เขาไม่พูดอธิบายตัวตนของเขา แต่เลือกที่จะต่อสู้ต่อ เพื่อดูว่าตัวเองมีระยะห่างจากผู้บ่มเพาะพลังขั้นที่ 9 กำเนิดปราณขนาดไหน
การปะทะครั้งที่สอง พวกเขาใช้พลังกดดันปะทะกัน บรรพบุรุษสำนักดาบสายฟ้าคำรณก็ได้รู้ว่า เจ้าอาวาสหงหมิงไม่มีจิตสังหารอยู่เลย
ในการปะทะครั้งสุดท้าย บรรพบุรุษสำนักดาบสายฟ้าคำรณ ต้องการจะตรวจสอบความเข้าใจในการต่อสู้ของเจ้าอาวาสหงหมิง และปรับสมดุลร่างกายของตัวเองหลังจากออกจากการบ่มเพาะพลัง
บรรพบุรุษสำนักดาบสายฟ้าคำรณจึงลดระดับพลังและใช้เพียงกระบวนท่าต่อสู้เท่านั้น เจ้าอาวาสหงหมิงก็ใช้เพียงกระบวนท่าในการต่อสู้เช่นกัน
ทำให้นอกจากความเสียหายที่เกิดจากการปะทะกันครั้งแรกก็ไม่มีความเสียหายเพิ่มเติมอีก
วูบ วูบ
ยอดฝีมือของสำนักดาบสายฟ้าคำรณที่ได้ยินเสียงการต่อสู้ทะยานร่างเข้ามาด้วยความรวดเร็ว เมื่อพวกเขาเห็นบรรพบุรุษสำนักดาบสายฟ้าคำรณพวกเขาก็ร้องตะโกนด้วยความตกใจ
“ท่านบรรพบุรุษสำนักดาบสายฟ้าคำรณ!”
—-
ตอนนี้เขียนยากหรือผมง่วงก็ไม่รู้ เขียนนานมาก ฮ่าๆ
รอตอนต่อไปได้เลยครับ