ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 420

สระสายฟ้า ตระหนักกฎสายฟ้า ทะลวงขั้นที่ 5 กระดูกสูงสุด!
หุ่นไล่กา
อิโทซะและทาเคยูชิมองปราสาทที่ถล่มลงมาด้วยความสิ้นหวัง ไร้ทางออก

“อยู่เฉยๆอย่างขยับ!”จิวโมไป๋ปาเส้นเถาวัลย์ที่ห่อหุ้มพลังกฎแห่งธาตุไม้หนาแน่น ไปยังร่างของทุกคน ไม่เว้นแม้แต่สองพี่น้องไดอิจิที่นอนหมดสติ ในตอนนั้นเองเถาวัลย์ก็ขยายใหญ่ขึ้นก่อนจะสานกันเป็นชั้นๆ หลายสิบทบ เพิ่มความยืดหยุนลดน้ำหนักที่ตกลงมา เถาวัลย์ปกคลุมรอบตัวพวกเขา ก่อนที่ปราสาทจะถล่มลงมา

จิวโมไป๋พ้นลมหายใจโล่งใจใบหน้าซีดเล็กน้อย

แต่มันก็เกิดความผิดพลาดขึ้น เส้นเถาวัลย์ที่โยนไปยังร่างของคิยูมิ ถูกม่านพลังที่คุ้มครองเธอสลายพลังธาตุไม้ไปจนหมด ทำให้เส้นเถาวัลย์ไม่สามารถงอกได้

จิวโมไป๋ตัดสินใจในทันที เขาวิ่งไปยังร่างของเด็กสาวด้วยความเร็วทั้งหมด

จิวโมไป๋ไปถึงร่างของเด็กสาว เงยหน้ามองเศษซากปราสาทที่ถล่มลงมา ไม่รอช้าเขาก้มตัวลงเอามือตบพื้น เถาวัลย์นับร้อยทะลวงจากพื้นขึ้นมาโดยที่พวกมันไม่สัมผัสม่านพลัง เถาวัลย์เรียงร้อยกันเป็นโดมวงกลมด้านบน แต่ก็ช้าไป ซากปราสาทหล่นลงมาก่อนที่เถาวัลย์จะผสานกันจนเสร็จ ใบหน้าของจิวโมไป๋เปลี่ยนไป เขาหยิบต้นสนเล็กๆ ออกจากแหวนมิติเก็บของพลังธาตุไม้ระเบิดออกมาอย่างรุนแรง ต้นสนขยายใหญ่ขึ้นไปค้ำยันเถาวัลย์ด้านบน

ซากปราสาทถล่มลงมาทับเรื่อยๆ พื้นด้านล่างค่อยๆแตกร้าว ใบหน้าของจิวโมไป๋เริ่มซีดขึ้นเรื่อยๆ เพราะใช้พลังธาตุไม้ใกล้จะถึงขีดจำกัด

จนกระทั้งพื้นแตกออกอย่างน่ากลัว มันขยายใหญ่เป็นวงกว้างเรื่อย จนในที่สุดพื้นด้านล่างก็ยุบลง ทำให้ทุกสิ่งหล่นวูบลง

จิวโมไป๋และแมวดำคิยูมิตกลงไปด้านล่างด้วยกัน พร้อมกับซากปราสาทที่จะตกลงมาทับพวกเขาทันทีที่ตกลงพื้น

จิวโมไป๋เบิกตากว้างมองไปรอบๆ ก็พบว่าตัวเองตกลงมาที่ถ้ำใต้ปราสาท ก่อนที่จะทันได้คิดอะไร เสียงดังเปรี๊ยะๆเหมือนเสียงสายสายฟ้าแลบจะดังกระหึมเข้าที่หู เสียงสายฟ้าแลบดังขึ้นเรื่อยๆ ทำให้เขาต้องพลิกตัวมองผ่านรอยแตกร้าวลงไป เขาก็เห็นสายฟ้าสีม่วงที่ควบแน่นจนเหมือนบ่อน้ำด้านล่าง

สระสายฟ้า!

ชื่อของมันผุดขึ้นที่สมอง ก่อนที่เขาจะได้คิดอะไร พื้นดินใต้เท้าก็สัมผัสสระสายฟ้าก่อนจะแตกสลายหายไปอย่างรวดเร็ว เขาไม่สามารถทำอะไรได้ ร่างของเขาจมลงไปในสระสายฟ้า เศษซากปราสาทที่ตกลงมาตามหลังถูกสระสายฟ้าทำลายจนหมด ไม่ต้องกลัวว่ามันจะทับร่างของเขาอีก

ร่างกายของเขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ผิวหนังกลายเป็นสีดำราวกับขี้เถ้า เสื้อผ้า ผมและเส้นขนทั่วร่างถูกสายฟ้าทำลายจนหมดสิ้น ความเจ็บปวดมากกว่าหมอกสายฟ้าร้อยเท่า!

แต่ด้วยพลังธาตุไม้และเลือดโบราณที่มีความสามารถสุดยอดการฟื้นฟู ทำให้จิวโมไป๋ไม่ถูกสายฟ้าทำลายทันที เขาประคองสตินึกถึงประโยชน์ของสระสายฟ้า ดวงตาของเขาก็เป็นประกายเจิดจ้า ในตอนนั้นเองความคิดอันบ้าคลั่งก็ผุดขึ้นมา ไม่รอช้าเขาหยิบหินสายฟ้าที่มีอยู่ทั้งหมดออกมาและดูดซับมันทันที

ในทะเลสติสายฟ้าที่ปกคลุมทะเลปราณ ถูกหินสายฟ้าสลายไปอย่างรวดเร็ว จนถึงหินสายฟ้่าก้อนสุดท้าย สายฟ้าก็ถูกทำลายจนหมด ความรู้สึกบางอย่างแล้นขึ้นในจิตใจ จิวโมไป๋รู้ได้ทันทีว่าเขาค้นพบประตูแล้ว เขาฝืนทนความเจ็บปวดหมุนกฎแห่งธาตุสายฟ้าอันหนาแน่นของสระสายฟ้า ก่อนจะดูดซับมันเข้ามาในร่าง

การกระทำของเขาเป็นสิ่งที่อันตรายอย่างมาก ถ้าเขาไม่ใช้ผู้ที่ตระหนักกฎแห่งธาตุสายฟ้า เมื่อสายฟ้าที่ถูกดูดซับเข้าไป ไม่พบกับแหล่งเก็บพลังสายฟ้า มันจะทำลายร่างกายของเขาทันที ถ้าโชคดีอาจแค่กลายเป็นคนพิการ แต่ถ้าโชคร้ายจะต้องเสียชีวิต!

กฎแห่งธาตุสายฟ้าไหลเข้าไปในทะเลสติ พวกมันสัมผัสเข้ากับความรู้บางอย่าง ที่จิวโมไป๋รู้สึกมาก่อน กฎแห่งธาตุสายฟ้าไหลไปชนกับมันทันที สายฟ้าสีม่วงก็ระเบิดออกจากร่างของเขาอย่างรุนแรง จนสระสายฟ้าเกิดความปั่นป่วนขึ้นมา

ตระหนักกฎแห่งธาตุสายฟ้า!

กฎแห่งธาตุสายฟ้าในสระสายฟ้า ถูดดูดเข้าไปในร่างของเขาอย่างรุนแรง ผ่านไปครู่ใหญ่ก็ถึงขีดจำกัดที่เขาจะสามารถดูดซับได้ เขาจึงหยุด

แต่เขายยังไม่ดึงสติกลับ แต่ใช้ร่างวิญญาณไปที่ตำหนักยุทธ์กระบี่เลือนเร้น เมื่อเขาเข้าไปกระบี่เลือนเร้นก็หมุนวนรอบร่างของเขาอย่างออดอ้อน เขาลูบมันเบาๆ เขามีเวลาไม่มาก เขาจับด้ามกระบี่เดินไปฟาดฟันกรรมชั่วของงูดำยักษ์ทันที

คลืนนน! ตำหนักยุทธ์สั่นสะเทือน หยดปราณสีแดงตกลงไปด้านล่างดุจห่าฝน

ทะเลปราณขยายอย่างรวดเร็ว

ขั้นที่ 5 กระดูกปลาย!

ทะเลปราณยังคงขยายอาณาเขตกว้างขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั้งสัมผัสกับอะไรบางอย่าง จิวโปไป๋ไม่รอช้า ใช้พลังธาตุสายฟ้าที่ดูดซับเข้ามา ผ่าลงไปในทะเลปราณ!

เปรี้ยง!สายฟ้าผ่าลงไปในทะเลปราณ ทำให้เกิดระรอกคลื่นโถมไปที่กำแพงที่มองไม่เห็น ชนเพียงแค่ครั้งเดียว กำแพงก็แตกทะเลปราณขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว

คลื่นความร้อนกระจายออกไปทั่วร่าง ความรู้สึกสบายราวกับอยู่ในบ่อน้ำพุอาบไหลไปทุกส่วนของร่างกาย ผิวหนังที่ถูกสายฟ้าทำลายแตกออกราวเปลือกไข่ ก่อนที่ผิวสีดำจะหลุดออกไป เหลือเพียงผิวสีขาวเนียนราวผิวเด็กทารก ขนทั่วร่างผุดขึ้น กลับมาเหมือนเดิม ราวกับไม่เคยถูกทำลาย

แกร็กๆ กระดูดสีขาวเหลืองสั่นระริกราวกับเสียงคำรามของมังกร สัญลักษณ์โบราณนับไม่ถ้วนสลักลงไปที่กระดูก ทำให้สีของกระดูกเข้มขึ้นเรื่อยๆ ความแข็งแกร่งทนทานของกระดูกเพิ่มขึ้นหลายเท่าราวกับกระดูกเหล็กกล้า ยากที่จะแตกหัก!

ขั้นที่ 5 กระดูกสูงสุด!

จิวโมไป๋ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ร่างกายของเขาเหมือนระเบิดที่อัดแน่นไปด้วยพละกำลังอันแข็งแกร่ง เขารวบรวมสมาธิสงบอารมณ์พลุ่งพล่าน เมื่อตั้งสติได้ เขาก็รู้ว่าตัวเอง กำลังลอยอยู่ในสระสายฟ้า ในเวลาเดียวกันสายฟ้าก็ซ็อตร่างกายของเขาตลอดเวลา ความเจ็บเกิดขึ้นเป็นระยะ แต่เขาก็สามารถทนความเจ็บปวดนี้ได้ ไม่เหมือนกับตอนแรกที่มันเกือบจะทำลายเขาเป็นผุยผง

จิวโมไป๋นึกขึ้นได้ว่าคิยูมิก็ตกลงมาพร้อมกับเขาด้วย เขากวาดสายตามองไปรอบก็ต้องชะงักค้างด้วยความประหลาดใจ

ร่างของคิยูมิลอยห่างจากเขาไม่กี่เมตร ร่างแมวดำกลับมาเป็นร่างของเด็กสาวตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ร่างกายของเด็กสาวปกคลุมไปด้วยสายฟ้าสีม่วงที่ควบแน่นเป็นชุด ราวกับชุดคลุมอันล้ำค่า

เธอไม่ได้รับผลกระทบจากสละสายฟ้าเลย และเหมือนกับว่าสระสายฟ้าปกป้องคุ้มครองเด็กสาวอีกด้วย