ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 476 คิงคองศิลา! (1732 คำ!)

พวกเขาทั้งหมดเดินไปเกือบถึงปากเหมือง มีเวทีเตี๋ยสี่เหลี่ยม ล้อมรอบไปด้วยผู้คนตรงกลางมีแท่นวาง เพื่อแสดงหินพนันหยก ในตอนนี้ยังไม่เรียมกิจกรรม ดังนั้น ยังไม่มีหินพนันแสดง

รอบๆมีหินพนันวางไว้หลายจุด เพื่อให้เลือกและสามารถซื้อ หรือแข่งประมูลเสนอราคาได้

จิงมู่ไท่พาพวกเขา เดินไปหากลุ่มคนที่กำลังมุงดูหินพนันกันเกือบ 20 คน

ในบรรดาคนที่กำลังดูหินพนัน มี 4 คนที่โดดเด่น ทุกคนเว้นพื้นทีให้ทั้งกับ 4 คน สายตาที่มองดูทั้ง 4 คนเต็มไปด้วยความชื่นชม ยกย่อง

จิงมู่ไท่เดินตรงไปหาชายวัยกลางคนพุงใหญ่

ปรมาจารย์จิงหันมามองเห็นหลานชายตัวเอง ก่อนจะหันไปเห็นลู่หว่านดวงตาของเขาก็ส่องประกาย

“ปรมาจารย์ลู่มาแล้ว เชิญๆ มาดูหินก้อนนี้ก่อน”ปรมาจารย์จิงเปิดทางให้กับลู่หว่าน

ลู่หว่านยิ้มตอบ ก่อนจะก้มหัวลงเล็กน้อยอย่างสุภาพ

“ปรมาจารย์จิงสุภาพเกินไปแล้ว”

ลู่หว่านเดินนำคนอื่นๆเข้าไป ผู้คนที่มุงดูอยู่ก็เปิดทางให้ จิงมู่ไท่ เซียวหนานจิ้นและหลานวูเมิ่งเดินไปอยู่กับปรมาจารย์จิง

เมื่อลู่หว่านมายืนหน้าหินพนัน เธอก็หันไปยังชายวัยกลางคน มีผมสีขาวต่างๆของเขามีชายอายุประมาณ 30 ปี และก้มตัวทำความเคารพอย่างสุภาพอ่อนโยน

“ปรมาจารย์หยุน สุขภาพของคุณเป็นอย่างไรบ้าง”

“ฮ่าๆ ปรมาจารย์ลู่ ได้โปรดอย่าพูดเป็นทางการอย่างนั้นเลย ถ้าตอนนั้นคุณไม่ช่วยฉันเอาไว้ ฉันคงเสียชีวิตไปแล้ว”ปรมาจารย์หยุนกล่าวอย่างมีความสุข เขามองลู่หว่านด้วยดวงตาเป็นประกาย ก่อนมองลูกชายของตัวเองด้านข้างและกล่าว

“หยุนมู่ไคทักทายปรมาจารย์ลู่”

หยุนมู่ไคได้สติ ก็เดินมาข้างหน้าหนึ่งก้าวและกล่าว

“ปรมาจารย์ลู่ ผมหยุนมู่ไคขอบคุณ ที่คุณช่วยชีวิตพ่อของผม ผมอยากจะเชิญปรมาจารย์ลู่ ไปทานอาหารเพื่อขอบคุณอย่างเป็นทางการ ไมาทราบว่าปรมาจารย์ลู่พอมีเวลาให้ผมได้ตอบแทน”

“ฉันคงต้องปฏิเสธคุณหยุนแล้ว หลังจากวันนี้ฉันไม่มีเวลาเลย”ลู่หว่านปฏิเสธอย่างสุภาพ

“น่าเสียดาย”หยุนมู่ไคถอนหายใจด้วยความเสียดาย แต่เขาไม่ตื้อ ยอมถอยออกมาอย่างสุภาพ

ลู่หว่านจึงหันไปยัง ชายชราที่มีชายและหญิงยืนอยู่ด้านข้าง

“คุณคือ เป็นปรมาจารย์คง?”

“ปรมาจารย์ลู่ได้ยินชื่อเสียงมานาน”ปรมาจารย์คงกล่าวด้วยเสียงแหบแห้ง ดวงตาขุ่นมัวมองไปยังลู่หว่านด้วยแววตาชั่วร้าย

“ฉันเป็นรุ่นน้อง ชื่อเสียงยังคงอ่อนแอไม่เท่าปรมาจารย์รุ่นก่อนหลายๆท่าน”ลู่หว่านพูดอย่างถ่อมตน

เธอพูดคุยกับปรมาจารย์คงอีกสองสามคำ

หญิงวัยกลางคนที่มีหญิงสาววัยรุ่นยืนข้างๆ รอไม่ไหวเอ่ยขัดขึ้น

“ปรมาจารย์ลู่ ดูเหมือนว่าคุณจะไม่สนใจฉันเลยสินะ”

ลู่หว่านหันมามองหญิงวัยกลางคนและส่ายหัว

“ปรมาจารย์เตี่ยวเข้าใจผิดแล้ว…”

“คุณลู่ หมายความว่ายังไง คุณกำลังบอกว่าแม่ของฉัน หาเรื่องคุณอย่างนั้นเหรอ”หญิงสาวด้านข้าง เตี่ยวชิงฉิงพูดขัดขึ้น

ลู่หว่านมองหญิงสาว ก่อนจะกล่าวช้าๆ อย่างไม่โกรธเคือง

“คุณ คงจะฟังผิดไป ฉันอายุน้อยจึงต้องกล่าวทักทายตามลำดับคุ้นเคยก่อนจะลำดับอาวุโส ฉันและปรมาจารย์เตี่ยวเคยพบกันไม่กี่ครั้ง ดังนั้นเราจึงไม่สนิทกันนัก ฉันจึงทักทายปรมาจารย์เตี่ยวเป็นคนสุดท้าย”

“นี่!”เตี่ยวชิงฉิงกำมือแน่นด้วยความโกรธ แต่แม่ของเธอจับที่ข้อมมือของเธอเอาไว้ ไม่ให้เธอระเบิดอารมณ์

จิงมู่ไท่เห็นว่ากำลังจะเกิดการทะเลาะ เขาจึงรีบเดินเข้ามาและขัดขึ้น

“ทุกคน คิดว่าหินก้อนนี้มีหยกอยู่ภายในหรือไม่”

ทุกคนจึงกลับมาที่หินพนันอีกครั้ง เตี่ยวชิงฉิงมองลู่หว่านอย่างไม่พอใจ ปรมาจารย์เตี่ยวจับแขนลูกสาวของเธอ และพูดปลอบ

จิวโมไป๋ที่ดูการปะทะอยู่ข้างๆ หันมามองหินพนัน

หินพนันมีขนาด 50 ซ.ม. สีดำด้าน ไม่มีจุดเหมย หรือขดชั้นหิน เหมือนหินธรรม ยากที่จะตรวจสอบ

เขาก็เข้าใจทันทีว่าทำไมมันถึงได้รับความสนใจมากนัก หินก้อนนี้เรียกได้ว่าหินพนันปราบปรมาจารย์ เพราะไม่มีลักษณะใดๆที่ช่วยในการวิเคราะห์ มีเพียงเปิดมันเท่านั้นถึงจะสามารถรู้ว่าด้านในมีหรือไม่หยก

ปรมาจารย์จิง ปรมาจารย์หยุน และปรมาจารย์คงต่างก็ส่ายหน้าไม่แสดงความคิดเห็น

ปรมาจารย์เตี่ยวมองไปที่หิน เหลือบมองลู่หว่านเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้น

“หินพนันก้อนนี้ มีขนาดกำลังดี แต่น่าเสียดายที่มันไม่มีจุดอะไรให้สังเกตเลย แต่จากเนื้อหินของหินพนันก้อนนี้ ต้องมาจากเหมืองแห่งนี้อย่างแน่นอน เหมืองแร่พึ่งเปิดการขุดใหม่ โอกาสในการเปิดหินพนันหยกและพบหยกมีมาก และน้ำหนักหินพนันก้อนนี้เบากว่าหินที่มีขนาดเดียวกันเล็กน้อย มีความเป็นไปได้ที่จะมีอะไรอยู่ภายใน หรือมันอาจจะกลวงก็เป็นได้ แต่เพราะมีความเสี่ยงมากเกินไป ฉันไม่แนะนำให้ซื้อหินก่อนนี้”ปรมาจารย์เตี่ยวอธิบายอย่างช้าๆ ก่อนจะส่ายหัว เธอไม่เสี่ยงซื้อมันมาเปิดอย่างแน่นอน เพราะมันอาจสงผลกระทบต่อชื่อเสียงของเธอ

คนอื่นๆพยักหน้า พวกเขาก็รู้สึกเหมือน

จิวโมไป๋ที่ยืนอยู่ด้านหลังลู่หว่าน มองไปที่หินพนันด้วยดวงตาเป็นประกาย

ภายในหินพนัน มีอย่างอื่นจริงๆ แต่มันไม่ใช่แรกหยก แต่มันคือโลหิต!

บังเอิญจริงๆ เขาไม่คิดเลยว่าจะพบโลหิตที่นี่

เขาตรวจสอบโลหิตในหินพนัน ดวงตาของเขาก็หรี่ลงเล็กน้อย

จากสัมผัสที่เขาได้รับ เขานึกถึงสายเลือดหนึ่งขึ้นมาได้ แต่มันเป็นความทรงจำที่เลือนลาง

เขานึกอยู่ครู่หนึ่งก็จำได้

คิงคองศิลา!

สัตว์อสูรที่สามารถใช้กฎแห่งธาตุดินได้ มันมีร่างกายแข็งแกร่งทรงพลังและมีความยืดหยุ่นเป็นเลิศ และคิงคองศิลามีชื่อเสียงในด้านการเป็นป้อมปราการไร้เทียมทาน

จิวโมไป๋เห็นโลหิตนี้ เขาก็นึกถึงหวังเสี่ยวเปาทันที

คิงคองศิลา สามารถรวมเข้ากับหวังเสี่ยวเปาได้อย่างสมบูรณ์!

จิวโมไป๋ตัดสินใจทันที เขาต้องเอามันมาให้ได้!

ทุกคนต่างตรวจสอบหินพนันก้อนนั้น แต่ก็ไม่พบอะไร พวกเขาต่างเบื้อนหน้าหนีอย่างไม่พอใจ ไม่มีใครต้องการที่จะประมูลมัน

จิวโมไป๋ที่ลอบดูอยู่ถอนหายใจโล่งอก

“ฉันขอซื้อมัน 1 แสนเครดิต”เซียวหนานจิ้นพูดขึ้น ทุกคนหันไปมอง เซียวหนานจิ้นอย่างพร้อมเพียงกัน

เซียวหนานจิ้นกระแอ้มเบาๆ ก่อนจะพูด

“ผมไม่มีความรู้เกี่ยวกับการพนันหิน ผมแค่สงสัยว่าด้านในของมันมีอะไรอยู่หรือเปล่า ดังนั้นผมอยากจะซื้อมันมาผ่าดู”

เมื่อทุกคนได้ยินที่เซียวหนานจิ้นพูดก็เข้าใจ

จิงมู่ไท่ยิ้มเยาะในใจ เขาได้สแกนหินพนันทั้งหมดแล้ว แม้ว่าจะไม่สามารถตรวจสอบคุณภาพของหยกได้ แต่ก็สามารถรู้ได้ว่ามีหยกในหินพนันหรือไม่ และสามารถคาดเดามูลค่าจากขนาดของหยกได้

เขาได้บอกเซียวหนานจิ้นก่อนแล้วว่า หินพนันก้อนไหนมีหยกอยู่บ้าง เมื่อเซียวหนานจิ้นพนันถูก เขาจะได้รับชื่อเสียง ในเรื่องโชคดี

เมื่อเขาสามารถเลือกหินได้ถูกต้องมากขึ้น ชื่อเสียงในเรื่องโชคดีจะแผ่ขยายออกไป

ในอนาคตจะมีคนให้ความสนใจเซียวหนานจิ้นมากขึ้น

นี้เป็นอีกข้อตกลงการเป็นพันธมิตรของพวกเขา

จิวโมไป๋ลอบมองเซียวหนานจิ้นและจิงมู่ไท่ เขาก็รู้ได้ทันทีว่าทั้งสองร่วมมือกัน

เขายกมือขึ้นอย่างช้าๆ

“1.1 แสนเครดิต”

ทุกคนต่างหันมามองจิวโมไป๋

จิวโมไป๋ไม่พูดอะไร

เซียวหนานจิ้นมองจิวโมไป๋ด้วยความโกรธ

“จิวโมไป๋ นายกำลังพยายามยั่วโมโหฉันใช่ไหม?”

จิวโมไป๋หันมามองเซียวหนานจิ้นและพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“ฉันอยากได้หินก้อนนี้ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนายเลย”

ทุกคนที่ได้ยินก็เข้าใจได้ทันที ว่าทั้งสองมีความแค้นกันมาก่อน พวกเขาส่ายหน้า การพนันหินต้องตั้งสติ ห้ามใช้อารมณ์ เพราะจะทำให้ความคิดของตัวเองบิดเบี้ยว การวิเคราะห์ผิดพลาด อาจทำให้เกิดความสูญเสียอย่างใหญ่หลวงได้

ปรมาจารย์เตี่ยวที่มีความแค้นกับ ลู่หว่าน ในระหว่างการพนันหิน ก็ยังเก็บความไม่พอใจเอาไว้

เมื่อเห็นเด็กรุ่นใหม่ ทะเลาะกัน พวกเขาอดไม่ได้ที่จะผิดหวัง

เซียวหนานจิ้นสั่นระริกด้วยความโกรธ

ลู่หว่านที่ลอบมองอยู่ เธอก็หันไปมองหินพนัน ก่อนที่เธอจะใช้จิตสัมผัส ตรวจสอบ เธอก็ประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อเธอพบโลหิตด้านในหินพนัน ดวงตาของเธอก็ฉายแววระริก

“1.5 แสนเครดิต”เซียวหนานจิ้นเพิ่มราคา

“3 แสนเครดิต”จิวโมไป๋พูดราคา 2 เท่าแทบจะในทันทีอย่างเด็ดเดียว

เซียวหนานจิ้นมองจิวโมไป๋ด้วยดวงตาลุกไหม้

คนที่อยู่รอบๆต่างส่ายหน้า

“สุดยอดไปเลยน้องชาย!”เนี่ยฟูหานพูดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น

เซียวหนานจิ้นกำลังจะเสนอราคาเพิ่ม จิงมู่ไท่ก็ลอบขยับมือส่งสัญญาณ เซียวหนานจิ้นจึงได้สติ และนึกถึงรูปการสแกนหินพนันก้อนนี้ ในหินพนันก้อนนี้มีหยกขนาดเล็ก 3 แสนเครดิตอาจไม่คุ้มราคาแล้ว

เขาสูดลมหายใจ และเงียบไม่เพิ่มราคาประมูลต่อ

เมื่อเซียวหนานจิ้นไม่ประมูลต่อ

หินพนันก็ตกไปอยู่ในมือของจิวโมไป๋

เขากำหินพนันที่มีโลหิตคิงคองศิลาแน่น และตั้งใจจะเก็บเอาไว้

เซียวหนานจิ้นเห็นว่าจิวโมไป๋ไม่ผ่าหินพนัน เขาจึงพูดขึ้นด้วยเสียงดัง

“นายไม่ผ่าหินพนันเหรอ?”