ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 497 พบราชวงศ์โลหิตม่วงอีกครั้ง!

พลังกดดันอันทรงพลังของชายผิวขาวทั้งสี่คน ปะทะเข้าใส่อย่างรุนแรงผลักร่างของเนี่ยฟูหานถอยไป 1 ก้าว เสื้อคลุมสีดำโบกสบัดอย่างรุนแรง ราวกับจะฉีกขาด

ขั้นที่ 7 ไขกระดูก!

บัดซบ! เนี่ยฟูหานสถบในใจดังลั้น ความเจ็บปวด ทำให้ความมึนเมาจากเหล้าที่ดื่มก่อนหน้า สลายหายไปทันที สมองกลับมาปลอดโปร่ง กลับมามีสติ

เนี่ยฟูหานมึนงงสับสนกับตัวเอง ที่ตัวเองกลายเป็นหุนหันพลันแล่น ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง

เมื่อเขาได้รับข้อความ ระบุสถานที่ซ่อนของกลุ่มมือสังหาร ที่โจมตีกลุ่มนักวิจัย ที่เกือบจะฆ่าคนรักของเขา ในใจก็ร้อนรุ่ม เขาไม่หยุดคิดไตร่ตรองเลยสักนิด ตรงเข้ามาสืบหาตัวตนมือสังหารด้วยตัวเอง แต่ดันถูกค้นพบอย่างง่ายดาย

ถ้าเขามีสติเขาจะไม่ทำอะไรโง่ๆอย่างนี้

ชายผิวขาววัยกลางคนตรงหน้า เห็นว่าเนี่ยฟูหานเหมือนสติไม่อยู่กับตัว ก็ตะปบอันแหลมคมเข้าใส่อย่างรวดเร็ว เงาเลือนลางสีดำสามเส้นโจมตีออกไป

สัมผัสได้ถึงอันตรายที่เข้ามาใกล้ เนี่ยฟูหานก้มตัวหลบด้วยสัญชาตญาณอันเฉียบคม เงากรงเล็บอันผ่านเหนือหัวไป พุ่งเข้าหาชายผิวขาวสี่คนที่กำลังจะเข้ามา ทำให้พวกเขาต้องหยุดหลบกรงเล็บเงา

เนี่ยฟูหานกวาดตามองไปมา ด้วยความเร็วสูง ตรวจสอบตำแหน่งของคู่ต่อสู้ ด้านหลังมีชายผิวขาว 4 คนที่กำลังตรงเข้ามา ด้านหน้ามีเพียงคนเดียว

เขาตัดสินใจอย่างรวดเร็ว ในเวลาเพียงเสี่ยววินาทีที่คิด ระเบิดพลังกดดันอันทรงพลังออกมา คลื่นพลังกดดันกวาดออกโดยรอบ โรงแรมเก่าสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงราวกับว่าจะถล่มลงมา ผู้ที่พักอยู่ในโรงแรม ส่งเสียงร้องด้วยความตกใจดังระงม รีบออกจากห้อง ออกจากโรงแรม

เปรี้ยง! เนี่ยฟูหานกระทืบพื้นอย่างแรงจนแตกออก ส่งร่างของตัวเองพุ่งตรงไปข้างหน้า เข้าหาชายผิวขาววัยกลางคน ที่ยืนอยู่เพียงคนเดียว เขาเลือกที่จะโจมตีชายตรงหน้า มากกว่าต่อสู้กับผู้บ่มเพาะพลังขั้นที่ 7 ไขกระดูกสี่คนด้านหลัง!

เขายกมือขวาขึ้นและชกหมัดโจมตีชายผิวขาววัยกลางคน พลังกดดันอันทรงพลังห่อหุ้มหมัด แผ่ขยายกลิ่นอายอันตรายออกมา ประตูห้องและผนังรอบๆถูกคลื่นหมัดทำลาย เศษซากตกลงไปในรูที่ถูกกรงเล็บทำลายก่อนหน้า

ชายผิวขาววัยกลางคนแสระยิ้มเย็นเยือก กลิ่นอายสังหารแผ่ซ่านจากดวงตา เขาไขว้มือสองข้างตรงหน้าก่อนจะสะบัดออก กรงเล็บเงาสีดำเลือนลางทั้งหกโจมตีเข้าปะทะหมัด

ตูม! คลื่นพลังระเบิดออกอย่างรุนแรง ร่างของเนี่ยฟูหานถูกหยุดเอาไว้ เขาเหยียบลงพื้น เกือบจะตกลงไปในรูด้านหลัง ทางด้านชายผิวขาววัยกลางคนถอยไปสองก้าว กรงเล็บมือทั้งสองข้างบาดเจ็บ เลือดไหลออกมา ควันสีดำลอยออกจากบาดแผล เลือดก็หยุดไหล

“แก…”ชายผิวขาววัยกลางคนคำรามด้วยความโกรธ คลื่นพลังออร่าสีดำขยายออกจากร่าง ก่อนที่ร่างกายค่อยๆมีขนสีดำสนิทปกคลุมทั้งตัว หัวกลายเป็นสัตว์ ลักษณะคล้ายเสือ ดวงตาสัตว์ป่าสีแดงสดสาดจิตสังหารอันรุนแรงออกมา

ร่างเสือดาวทมิฬ!

เสือดาวทมิฬขยับร่างกายหายไปจากที่เดิม พริบตาก็ปรากฏตัวตรงหน้าของเนี่ยฟูหาน กรงเล็บฟาดออกด้วยความเร็วราวสายฟ้าฟาด

“ตาย!”

ในเวลาเดียวกัน ชายผิวขาวคนหนึ่ง ทางด้านหลังก็เข้าโจมตีเนี่ยฟูหาน

เนี่ยฟูหานกรอกตาไปมาด้วยความเร็วสูง ก่อนที่ร่างของเขาจะขยับด้วยท่าร่างอันฉับไหว ถีบเท้าอย่างแรง หมุนตัวกลางอากาศหลบการโจมตีทั้งสอง ร่างก็ลอยขึ้นไปด้านบน เท้าเหยียบไปที่เพดานอย่างน่าเหลือเชื่อ เขาทำท่าจะใช้แรงส่งยันเพดานพุ่งตัวลงไปในรูด้านล่าง เพื่อหลบหนีไป

วูบ ชายผิวขาวคนหนึ่งปรากฏตัว ด้านหลังของเนี่ยฟูหาน อย่างเงียบเชียบ พร้อมกับฟาดเท้าเตะมาที่หัวของเนี่ยฟูหานอย่างแรง

เนี่ยฟูหานยกแขนขวาขึ้นมารับอย่างรวดเร็ว!

เปรี้ยง! ร่างของเนี่ยฟูหานกระเด็นไปชนผนังทางเดินโรงแรมอย่างแรง

ตูม! ร่างของเนี่ยฟูหานทะลุเข้าไปในห้องที่เขาต้องการตรวจสอบ

เขาม้วนตัว ใช้เท้าลงอย่างคล่องแคล่ว เศษซากผนังด้อยคุณภาพแตกเป็นฝุ่นผงกระจายไปทั่วห้อง แขนขวาสั่นระริกด้วยความเจ็บปวด โชคดีที่เขาใช้พลังกดดันป้องกันได้ทัน ไม่อย่างนั้นแขนขวาจะต้องหักอย่างแน่นอน

เนี่ยฟูหานเห็นว่าได้โอกาสหลบหนี เขารีบลุกขึ้น

แต่เมื่อเขากำลังจะใช้ท่าร่าง หลบหนีไปทางหน้าต่าง เขาก็พบกับชายผิวขาวอีก 2 คน ที่ไม่เข้าร่วมในโจมตี พวกเขาได้รออยู่ที่นี่ก่อนแล้ว

ใบหน้าของเนี่ยฟูหานพลันเคร่งเครียด

วูบ ฝุ่นผงที่ลอยอยู่ ถูกพลังพัดหายไป

นักฆ่าทุกคนได้ล้อมเข้าไว้ให้อยู่ตรงกลาง!

เนี่ยฟูหานกำหมัดแน่น ดวงตากรอกไปมา สมองครุ่นคิดหาวิธีหลบหนี ก่อนจะตัดสินใจใช้พลังทั้งหมดหลบหนี

ในตอนนั้นเอง

กลิ่นอายอันน่าหวาดหวั่นก็ปกคุมทั้งห้อง บรรยากาศในห้องพลันมืดมนขุ่นมัวน่าสะพรึงกลัว

นักฆ่าทั้งห้ารีบเก็บพลังกดดันอย่างรวดเร็ว พวกเขาตัวสั่นระริกด้วยความกลัว

เนี่ยฟูหานค่อยๆหันไปทางด้านหนึ่งของห้อง ก็พบกลับชายในชุดดำปกปิดร่างกายและใบหน้า นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้อย่างเงียบเชียบ ในมือถือไม้เท้าสีม่วงแผ่กลิ่นเหมือนเลือดออกมา

เนี่ยฟูหานตกใจ ที่อีกฝ่ายอยู่ด้านหลัง โดยที่เขาไม่รู้ตัวแม้แต่น้อย เขาไม่สามารถสัมผัสถึงตัวตนของอีกฝ่ายได้เลย ทั้งๆที่อยู่ตรงนั้นมาก่อนที่เขาจะเข้ามา

สามารถซ่อนตัวจากประสาทสัมผัสของเขาได้ ชายชุดดำจะต้องมีระดับการบ่มเพาะพลังไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน!

ชายชุดดำมองเนี่ยฟูหาน แม้ไม่เห็นสีหน้า แต่เขามั่นใจว่าอีกฝ่ายกำลังมองมาที่เขาอย่างเย่อหยิ่ง

“คุกเข่า”จบคำพลังกดดันอันทรงพลัง ก็กดทับร่างของเนี่ยฟูหานอย่างรุนแรงราวภูเขายักษ์

ขั้นที่ 8 ชีพจร!

“อึก!”เนี่ยฟูหานฝืนต้านพลังกดดัน จนร่างกายสั่นสะท้าน ผิวหนังเริ่มปริแตก กระดูกส่งเสียงดังลั้น ราวจะแตกหัก!