ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 498 การหลบหนีที่น่าอับอาย!

ชายชุดดำหรี่ตาลงไม่พอใจ ที่เห็นว่า เนี่ยฟูหานสามารถต้านทานพลังกดดันของตัวเองได้ เขาเพิ่มความแข็งแกร่งของพลังกดดันไปอีกขั้น

พลังกดดันอันทรงพลังกดทับอย่างรุนแรง พื้นที่เนี่ยฟูหานเยียบเกิดรอยแตกร้าวเป็นใยแมงมุม เนี่ยฟูหานขบฟันแน่น ใช้พลังกดดันต่อต้านอย่างไม่ยอมแพ้ พลังกดดันทั้งสองปะทะกันจนชั้นอากาศบิดเบี้ยว สิ่งของในห้อง ถูกพลังกวาดออกไปชนกับพนังห้อง แตกหักไม่เหลือชิ้นดี

“หึ!”ดวงตาสีม่วงเข้มด้านหลังผ้าปิดหน้าของชายชุดดำ ฉายกลิ่นอายสังหารอย่างรุนแรง การที่เนี่ยฟูหานไม่ยอมคุกเข่าแต่โดยดี มันเหมือนกับการดูหมิ่นตัวตนอันสูงส่งของเขา พลังกดดันพลันปะทุขึ้นอย่างรุนแรงราวภูเขาไฟระเบิด

ตูม! โรงแรมทั้งหลังสั่นสะเทือน รอยร้าวแตกตามตัวอาคารอย่างหนากลัว ราวกับจะถล่มลงได้ทุกเมื่อ เสียงกรีดร้องโกลาหนดังขึ้นจากภายนอก ผู้คนที่กำลังวิ่งหนีออกจากอาคารรีบเร่งความเร็วขึ้น

ร่างของเนี่ยฟูหานถูกพลังกดดันบดขยี้อย่างรุนแรง กระดูกทั่วร่างกายส่งเสียงกรีดร้อง ผิวหนังชั้นนอกแตกออกเลือดไหลทะลักออกจากบาดแผลอย่างน่ากลัว

ตึง เข่าขวาของเนี่ยฟูหานกระแทกลงพื้นอย่างแรง เสียงกระแทกดังอย่างน่ากลัว พื้นแตกร้าวขยายออกเป็นวงกว้าง ร่างท่อนบนโน้มตัวมาข้างหน้า สองมือยันพื้นไม่ให้ล้มลง

ชายชุดดำเชิดหน้าขึ้น ยิ้มมุมปากเย้ยหยันดูแคลน สลับขานั่งไขว้ห้าง ด้วยท่าทางราวกับชนชั้นสูงที่กำลังรับการคำนับจากทาส

“เจ้าเป็นใคร ทำไมถึงรู้ที่ซ่อนของข้า”ชายชุดดำกล่าวด้วยน้ำเสียงบังคับ พลังกดดันแปรเปลี่ยนกลายเป็นใบมีดอันแหลมคมที่มองไม่เห็น จออยู่บนร่างของเนี่ยฟูหาน

เมื่อพลังกดดันอันหนักอึ้งหายไป เนี่ยฟูหานก็พ้นลมหายใจออกมา แต่ไม่กล้าขยับร่างกาย เหงื่ออันเย็นชืดไหลท่วมร่างกาย

สามารถควบคุมพลังกดดันได้อย่างละเอียดอ่อนระดับนี้ได้ ชายชุดดำตรงหน้าไม่ใช้ผู้บ่มเพาะพลังขั้นที่ 8 ชีพจรธรรมดาจะมีได้ อย่างน้อยชายชุดดำจะต้องอยู่ขั้นที่ 6 ชีพจรปลาย!

เขาพึ่งจะเลื่อนระดับการบ่มเพาะพลังขั้นเป็นที่ 6 โลหิตกลาง ได้ไม่นานนี้ ไม่มีทางที่เขาจะต่อสู้ได้เลย

ไม่ต้องพูดถึงผู้บ่มเพาะพลังขั้นที่ 7 ไขกระดูกอีก 5 คน ที่ล้อมปิดทางหลบหนี แม้เขาจะใช้พลังทั้งหมด ใช้ความเร็วเหนือเสียงเลือกฝ่าไปทางที่มีคนเดียว แต่มันต้องใช้เวลาเล็กน้อยในการทำให้อีกฝ่ายเปิดทาง คนที่เหลือจะเข้ามาสกัดขัดขวางทันที เขาไม่มีทางฝ่าทั้งหมดเพื่อหลบหนีได้เลย

พูดได้ว่า ในตอนนี้ ทางรอด ถูกมันปิดตายอย่างสิ้นเชิง

ใบหน้าของเนี่ยฟูหานบิดเบี้ยว เขาด่าทอในความโง่เขลาของตัวเองในใจ ที่มาสืบสวนด้วยตัวเองอย่างไม่คิดหน้าคิดหลัง

ชายชุดดำเห็นว่าเนี่ยฟูหานเงียบไม่ยอมตอบ ดวงตาก็เข้มขึ้น พลังกดดันที่เหมือนใบมีด ก็เฉียนร่างของเนี่ยฟูหาน มันไม่ทำลายเสื้อผ้า แต่ทำร้ายร่างกายโดยตรง ผิวหนังบนแผนหลังเกิดรอยบาดแผล คล้ายรอยของมีคมฟัน บาดแผลยาวจากไหล่ขวาไปถึงเอวซ้าย

“อ๊าาาก”เนี่ยฟูหานกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ดวงตากรอกไปมาหาทางหลบหนีอย่างสิ้นหวัง

“เจ้าคนต่ำต้อย ข้ากำลังถามเจ้าอยู่ รีบตอบข้ามา ไม่อย่างนั้นข้าจะกรีดร่างกายของเจ้า ให้เลือดค่อยๆไหลออกมา หึ! รู้ไหมว่าเมื่อเลือดไหลออกมาได้หนึ่งในสามของร่างกาย เจ้าจะเริ่มหมดแรงและหนาวเย็น ไม่สามารถทำอะไรได้ มันทรมานยิ่งกว่าตกนรกเสียอีก”ชายชุดดำกล่าวอย่างโหดเหี้ยม

เนี่ยฟูหานกัดฟันแน่นดวงตาฉายความโกรธแค้น แต่เขาไม่ตอบ

เห็นท่าทางดื้อด้านไม่ยินยอม ชายชุดดำก็หัวเราะ กำลังจะใช้พลังกดดันสร้างใบมีด ฟันใส่ร่างของเนี่ยฟูหานอีกครั้ง

“นายท่าน พวกเราต้องรีบเปลี่ยนสถานที่แล้ว อีกไม่นานจะมีคนมาตรวจสอบ”ชายผิวขาวคนหนึ่งพูดขัดขึ้น

ชายชุดดำเหล่ตามอง ดวงตาสีม่วงฉายความไม่พอใจ ชายผิวขาวคนที่พูดตัวสั่นด้วยความกลัว

ในตอนนั้นเอง เนี่ยฟูหานที่เห็นโอกาสก็ลงมือทันที มือที่ยันพื้นระเบิดสายฟ้าสีม่วงออกมาอย่างรุนแรง

ตูม! สายฟ้าแตกกระจายออกไปทั่วห้อง แสงสีม่วงทำให้ห้องสว่างวาบ ทำให้ตาพล่ามัว ปะจุสายฟ้านับไม่ถ้วนโจมตีเข้าใส่ร่างของชายผิวขาวทั้งห้าที่ล้อมอยู่

เหล่าชายผิวขาวรับสายฟ้าตรงๆ พวกเขาไม่ทันตั้งตัว ร่างถูกไฟฟ้าช็อตจนร่างเป็นสีดำ เสือดาวทมิฬโชคร้ายขนสีดำถูกเผาไหม้จนกลายเป็นขนหยิกงอ กลิ่นเหม็นไหม้อบอวนไปทั่วห้อง

ปะจุสายฟ้ากลุ่มหนึ่งตรงเข้าหาชายชุดดำ แต่ชายชุดดำยกไม้เท้าสีม่วงขึ้นฟาดทำลายสายฟ้าไปได้อย่างง่ายดาย

เมื่อสายฟ้าหายไป ก็ไม่พบร่างของเนี่ยฟูหาน เหลือเพียงหลุมขนาดใหญ่ ปรากฏขึ้นตรงพื้นที่เนี่ยฟูหานเคยอยู่

เป้าหมายที่แท้จริงของเนี่ยฟูหาน ไม่ใช่เพื่อโจมตี แต่เพื่อสร้างทางหลบหนี!

“กฎแห่งธาตุสายฟ้า… ชุดสีดำ…”ใบหน้าหลังผ้าคุมเปลี่ยนเป็นมืดครึ้ม กลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวพลันระเบิดออกอย่างรุนแรงราวพายุคลั่ง โรมแรมทั้งหลังสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงและพังทลายลงทันที!

โครมคราม!

เนี่ยฟูหานที่ทำลายหน้าต่างห้องด้านล่าง ทะยานขึ้นไปบนแรมแรมข้างๆ เขาหันกลับไปมองโรงแรมที่กำลังถล่มลงมา ด้วยความหวาดหวั่น เขาเห็นผู้คนโชคร้าย ที่ออกจากโรงแรมไม่ทัน ถูกเศษซากของโรงแรมทับ เขาเสียใจ และขอโทษในใจ ที่เป็นต้นเหตุให้พวกเขาต้องตาย

ตูม!

เศษซากอาคารที่พังทลายถูกผลักออก ร่างสีดำ 6 ร่าง พุ่งออกมาจากเศษซากอาคาร มายืนบนอาคารสูงข้างๆ

ร่างสีดำ 5 ร่างขยับล้อมเงาสีดำตรงกลางและ มองไปรอบๆ

แสงจากดวงไฟบนอาคาร ทำให้เห็นร่างสีดำ ในตอนนี้่ พวกเขาได้กลายร่าง ยกเว้นชายชุดดำ นอกจากเสือดำทมิฬที่กลายร่างก่อนหน้า ชายผิวขาว 2 คนกลายเป็นมนุษย์หมาป่าสีน้ำตาล และอีก 2 คนกลายร่างเป็นมนุษย์ที่มีปีกคางคาวสีดำ

พวกมันกวาดสายตาไปทั่ว ก็เห็นร่างของเนี่ยฟูหาน ที่ยืนอยู่บนดาดฟ้าของอาคาร อีกด้านของโรงแรมที่พังทลาย พวกมันก็ทะยานตรงเข้าหาเนี่ยฟูหานอย่างดุร้าย กลิ่นอายอันทรงพลังโถมเข้ามาอย่างน่าสะพรึงกลัว