ระบบย่อยสลายขั้นเทพ - ตอนที่ 115

บทที่ 115 ซิ่วไจ๋ยี่เสนอเงินห้าล้าน

ซิ่วไจ๋ยี่ได้มองไปยังเจียงฮ่าวด้วยท่าทีแปลกๆ

เธอนั้นเริ่มใช้ความคิดของเธออย่างหนัก

ในที่สุด เธอก็ได้พูดออกมา

“คุณเจียง คุณสนใจที่กลายเป็นพ่อครัวมืออาชีพรีเปล่า”

พ่อครัวมืออาชีพเหรอ

ไม่ใช่ว่าเขานั้นไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน แต่ในตอนนี้เขานั้นมีระบบแล้ว แล้วทําไมเขา ต้องจมจ่อกับการเป็นพ่อครัวกันล่ะ

เขาไม่ต้องการที่จะทําอาหารไปทั้งชีวิตอย่างแน่นอน

ด้วยระบบ ชีวิตของเขาไม่ควรจะจมจ่อมอยู่แค่นี้

เจียงฮ่าวพูดออกมาโดยไม่ได้หันหน้าไปคุย

“ไม่”

เมื่อได้ยินดังนั้น ดูเหมือนซิ่วไจยี่เองก็ยังคงมีสายตาที่ไม่หมดหวัง เธอได้พูดออกมาด้วยรอยยิ้มในขณะจ้องมองไปยังเจียงฮ่าวในทันที

“ห้าล้านต่อปี”

เจียงฮ่าวเองก็รู้สึกประหลาดใจจนต้องหันไปมองไปยังสาวงามที่ในตอนนี้กําลังใช้พลังเงินยั่วยวนเขาปราดหนึ่ง

ห้าล้านต่อปีเหรอ มันคือฝันที่เขานั้นไม่กล้าจะฝันถึง

แต่เขาในตอนนี้เพียงแค่หยิบหินออกมาไม่กี่ก้อนก็ได้เงินมาเกินล้านแล้ว

นับประสาอะไรกับเงินห้าล้านรายปีแบบนี้กัน

แต่ที่เขาประหลาดใจนั้นเป็นการประหลาดใจในตัวซิ่วไจยี่ที่กล้าเสนอเงินเดือนให้ใครบางคนด้วยเงินรายปีห้าล้านมากกว่า

อย่างที่เขาคิดจริงๆ เธอนั้นสมควรแล้วที่เป็นนายใหญ่แห่งภัตตาคารสวรรค์ชั้นฟ้า

อย่างไรก็ตาม ซิ่วไจ๋ยี่นั้นเมื่อเห็นว่าเจียงฮาวหันมามองปราดนึ่งก็คิดว่าเงินเดือนที่เธอเสนอมา นั้นทําให้เจียงฮ่าวสนใจได้ เธอยิ้มออกมาอย่างยั่วยวน นี่ยิ่งทําให้ใบหน้าของเธอนั้นดูสวยงามมากขึ้นไปอีก

“ถ้าคุณเจียงคิดว่านี่น้อยไปล่ะก็ พวกเราพอจะคุยกันได้อยู่นะ”

เธอไม่เชื่อว่าเธอนั้นจะไม่สามารถดึงตัวเจียงฮ่าวให้มาอยู่กับเธอได้

เจียงฮ่าวไม่ได้พูดอะไรออกมาหลังจากได้ยินเลยสักคํา เขามองไปยังอาหารที่อยู่บนโต๊ะที่อยู่ข้างๆ

บนอาหารจานนี้ เขาได้เห็นตัวอักษรลอยขึ้นมา มันเป็นตัวอักษรที่เจียงฮ่าวเท่านั้นที่เห็นได้

จิตวิญญาณ+2

เมื่อเห็นสิ่งนี้ เจียงฮ่าวได้หันไปหน้าไปหาซิ่วไจยีที่กําลังจ้องมองเขา

“มากกว่าห้าล้านน่ะเหรอ”

ความจริงเงินห้าล้านนี้สามารถที่จะดึงดูดคนมากมายเอาไว้

แต่ซิ่วไจ๋ยี่ทั้งๆที่ยังไม่รู้จักเจียงฮ่าวดีเลยด้วยซ้ํา แต่กลับต้องการที่จะจ้างเขาเป็นพ่อครัวด้วยเงินห้าล้าน

น่าตลกจริงๆ

ตัวเจียงฮ่าวที่มีทักษะของเทพเจ้าโรงครัวที่ทําอาหารธรรมดาออกไปได้อยากจะหาคนได้ทัดเทียม

เพียงแค่ห้าล้านแล้วหวังว่าจะให้เขาทําอาหารที่เสริมทักษะได้ไปปีหนึ่งเนี่ยนะ

“…ถ้าเธอได้กินอาหารจานนี้น่าจะพอเปลี่ยนใจได้ล่ะมั้ง”

เจียงฮ่าวได้มองไปยังซิ่วไจยีและคิดขึ้นมาในใจ

ยิ่งไปกว่านั้นคือด้วยการที่เขานั้นมีระบบอยู่ การไปเป็นพ่อครัวนั้นจะทําให้ระบบไร้ค่าไปอย่างสิ้นเชิง

ซิ่วไจ๋ยี่ในตอนนี้เริ่มทําหน้าแปลกๆ เพราะท่าทางของเจียงฮ่าวนั้นต่างไปจากที่เธอคิดมากนัก

แต่เพื่ออาหารที่มีกลิ่นหอมเย้ายวนนี้ เธอจึงไม่คิดจะยอมแพ้แต่อย่างใด

“ถ้างั้นคุณเจียงต้องการเท่าไหร่ถึงจะยอมเป็นพ่อครัวให้ล่ะ”

เจียงฮ่าวไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาส่ายหน้าพร้อมกับหันไปเขย่าหม้อด้วยมือของเขา

“ผมก็ดีใจนะที่ผมนั้นไปเข้าตาคุณได้”

“อย่างไรก็ตาม การทําอาการนี้เป็นเพียงแค่ความสนุกเล็กๆน้อยๆของผมเท่านั้น ผมไม่ ได้สนใจที่จะทําอาหารไปตลอดชีวิตแบบนั้น”

ซิ่วไจ๋ยี่เองถึงกลับพูดไม่ออกในทันทีหลังจากที่ได้ยินคําพูดของเจียงฮ่าว

สําหรับเขาแล้ว การทําอาหารได้ดีเลิสนี้ไม่ต่างไปจากงานอดิเรก

เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะพูดอะไรออกมา ความจริงแล้วเจียงฮ่าวนั้นยังหนุ่มแน่น และเขาเองก็ยังทําอะไรได้มากกว่านี้จริงๆ

ซิ่วไจ๋ยี่ในตอนนี้รู้สึกผิดหวังไปเล็กน้อย

“ขอโทษค่ะคุณเจียง”

ซิ่วไจ๋ยี่เองเมื่อกล่าวขอโทษเสร็จก็ได้เดินออกไปอย่างผิดหวัง

เจียงฮ่าวไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก

เพียงชั่วพริบตา เจียงฮ่าวก็ได้จัดเตรียมอาหารเอาไว้เต็มโต๊ะ ระหว่างนี้เอง พ่อของเขาและ ไจ๋หยวนก็ได้กลับมาแล้ว

หลังจากอาหารถูกนําออกไปเสริฟ ทุกคนต่างก็กินกัน

พ่อและแม่ของเจียงฮ่าวนั้นได้มองอาหารบนโต๊ะด้วยความรู้สึกภูมิใจราวกับพวกเขา นั้นเป็นคนทําอาหารเหล่านี้ขึ้นมาเอง

เจียงไซหยวนเองก็ได้มองไปยังเจียงฮาวด้วยความตกตะลึง หลังจากนั้นก็ตามมาด้วยความรู้สึกสับสนอย่างหนัก และพิศวงไปในตัวพี่ชายของเธอคนนี้

เช่นเดียวกับเซียฉินและซินเอ๋อที่ได้กินอาหารตรงหน้า ถึงแม้ทั้งสองจะเคยจะกินมาแล้วก็ตาม แต่ก็ยังอดที่จะรู้สึกมหัศจรรย์พันลึกกับอาหารที่แสนอร่อยตรงหน้าไม่ได้