ระบบย่อยสลายขั้นเทพ - ตอนที่ 120

บทที่ 120 ภัยคุกคามจากความร่วมมือ

“ผมจะทําลายไอ้ปรมาจารย์หนุ่มนั่นด้วยพลังทั้งหมดที่ผมมี”

เมื่อการพูดคุยมาถึงจุดนี้ ใบหน้าของปรมาจารย์หรูได้ฉายแววอาฆาตออกมาในทันที

“คนที่กลายเป็นระดับประมาจารย์ได้ตั้งแต่อายุยังไม่ถึงสามสิบแบบนี้แสดงว่าชายคน นี้ตั้งเป็นอัจฉริยะที่หาได้ยากยิ่ง พวกเราไม่สามารถปล่อยให้คนเช่นนี้เติบโตขึ้นไปได้”

เมื่อรองผู้นําตระกูลจิ๋วได้ยินดังนั้นก็ได้แสดงความตกใจออกมาในทันที

“ปรมาจารย์หรู อย่าบอกนะว่าท่านจะท้าเขาแข่งทําอาหารน่ะ ปรมาจารย์หนุ่มคนนั้นแม้แต่หน้าพวกเราก็ยังไม่เคยเห็นเลยนะ”

เรื่องนี้

คําพูดของลองผู้นําทําให้ปรมาจารย์หวี่ต้องรู้สึกอึดอัดใจขึ้นมา

การทําอาหารแข่งกันนั้นเป็นวิธีที่ทําให้พ่อครัวได้รับการยอมรับได้ดีที่สุด

การท้าดวลทําอาหาร เป็นการท้าทายที่พ่อครัวโดยผู้ที่ถูกท้าไม่อาจจะปฏิเสธคําท้าได้และถูกนํามาใช้ในการยุติความขัดแย้งบ่อยๆ

อาหารที่ถูกทําขึ้นมาโดยพ่อครัวจะถูกนําออกไปให้เหล่าผู้คนให้ลองชิม หลังจากนั้นก็จะให้คนที่ชิมลงคะแนนตัดสินว่าของใครอร่อยกว่ากัน

คนที่ได้คะแนนมากกว่าก็จะเป็นฝ่ายชนะไป

ส่วนเรื่องหลังจากการดวลเสร็จสิ้นแล้วนั้น ถือได้ว่าโหดร้อยไม่น้อยเลยทีเดียว

พ่อครัวที่แพ้ห้ามทําอาหารอีก พ่อครัวคนนั้นก็จะถูกสั่งห้ามทําอาหารอีกอย่างเป็นการถาวร

เมื่อปรมาจารย์หวี่ได้เห็นความกังวลในสายตาของลองผู้นําแล้ว จึงได้พูดปลอบใจออกมาด้วยท่าที่ผ่อนคลาย

“รองผู้นําไม่เชื่อใจชายแก่คนนี้แล้ว”

เมื่อรองผู้นําเมื่อได้ยินดังนั้นจึงได้รีบพูดออกมา

“ไม่ใช่ครับ จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง”

“ผมมั่นใจอยู่แล้วว่าท่านปรมาจารย์ต้องไร้เทียมทานอย่างแน่นอน”

คําพูดของลองผู้นําตระกูลจิ๋วได้ทําให้ปรมาจารย์หรูมีความสุขอย่างมาก ทั้งสองได้มองหน้ากันก่อนที่จะหัวเราะออกมา

เย็นวันถัดมา ซิ่วไจยีได้มาที่บ้านของเจียงฮวในช่วงเย็นและรอคอยการกลับมาของเจียงฮั่ว

ไม่นาน เจียงฮาวก็ได้กลับมาจากโรงเรียน

“ ปรมาจารย์เจียง ในบัตรนี้มีเงินหนึ่งร้อยห้าสิบล้าน โปรดรับไว้ด้วย”

บนโต๊ะในห้องนั่งเล่นตอนนี้ ซิ่วไจยได้นําบัตรธนาคารสีทองดําขึ้นมาจากกระเป๋าและส่งให้กับเจียงฮาว

ต่อจากนั้นเธอก็ได้นําบัตรสีม่วงที่มีเพชรประดับออกมา

“ปรมาจารย์เจียง นี่คือบัตรสําหรับแขกผู้มีเกียรติ สิ่งนี้เป็นสิ่งแสดงตัวคนเล็กๆน้อยๆเท่านั้น”

ถัดมา ซิ่วไจยได้นําซองใส่สัญญาออกมาจากในกระเป๋าและส่งให้เจียงฮาวด้วยมือทั้งสองข้าง

“นี่คือร่างสัญญาที่ฉันได้ร่างขึ้นมาเมื่อเช้า พร้อมทั้งใบสําคัญการโอนหุ้น 3% ของภัตตาคารสวรรค์ชั้นฟ้า โปรดเปิดดูด้วยท่านปรมาจารย์เจียง”

“หากท่านปรมาจารย์เจียงไม่มีข้อแก้ไขอะไรแล้วโปรดลงชื่อด้วยค่ะ”

ซิ่วใจที่ได้ชี้ไปยังหน้าสุดท้ายแล้วพูดออกมา

เจียงฮวได้มองไปที่ซิ่วไจยี่ด้วยความประหลาดใจก่อนที่จะรับสัญญาจากเธอมาอ่าน

ส่วนบัตรทั้งสองนั้นเขายังไม่รีบรับมาแต่อย่างใด

เจียงฮาวได้เปิดดูรายละเอียดในสัญญาที่อยู่ในมือ หลังจากตรวจสอบแล้วว่าไม่มีอะไรแอบแฝงเขาจึงได้หยิบปากกาและเซ็นชื่อลงไป

ความจริงแล้ว เพื่อจะให้เข้าใจในร่างสัญญานี้อย่างแจ่มแจ้ง เจียงฮ่าวได้ทําการย่อยสลายและดูดซับหนังสือกฎหมายมาเรียบร้อยแล้ว

ซิ่วไจยื่นั้น ดูเหมือนว่าจะไม่ได้วางกับดักไว้ในร่างสัญญานี้แต่อย่างใด

ถ้าไม่อย่างนั้นล่ะก็ เขาคงต้องทําให้เธอได้รู้จักความหมายของคําว่า “ปรมาจารย์มิอาจถูกกลั่นแกล้ง” อย่างแน่นอน

“ยินดีที่ได้ร่วมงานค่ะ ปรมาจารย์เจียง”

ซิ่วไจยได้เซ็นชื่อลงในสัญญาที่ได้รับคืนมาจากเจียงฮ่าวและจ้องมองมัน เธอได้ยื่นมือออกมาหาเจียงฮ่าวด้วยใบหน้าที่มีรอยแย้มแทบจะถึงใบหู

เจียงฮาวได้จ้องมองไปที่เธอเล็กน้อยก่อนที่ยื่นมือไปจับมือของซิ่วไจยี่ที่แสนจะนุ่มละมุนก่อนที่จะเขย่าขึ้นลงไปหนึ่งที่

“ยินดีที่ได้ร่วมงาน”

หลังจากนั้น เวลาก็ได้เรื่องเลยผ่านไปอย่างเงียบสงบ วันที่8มิถุนายนก็ได้มาถึง

ในช่วงเช้า หลังจากกินข้าวเช้าแล้ว เจียงฮาวก็ได้หยิบอุปกรณ์การสอบและบัตรเข้าสอบและเตรียมที่จะไปยังสนามสอบในทันที

เป็นตอนนี้ที่แม่ของเขาเองได้รีบวางมือจากทุกสิ่งและหาเสื้อผ้าของตน

“ฮาว รอแม่ก่อนนะขอแม่หาเสื้อก่อน เดี๋ยวแม่จะไปด้วย”

เมื่อเจียงฮาวได้ยินดังนั้น เขาได้รีบหยุดแม่ของตนในทันที