ระบบเจ้าสำนัก - ตอนที่ 1884 : จักรพรรดิมาเยือน

　　ซื่อเซียวเริ่มสงสัยตัวเอง แต่ไม่นานเขาก็สลัดความคิดนี้ทิ้งไป

　　หากเป็นเรื่องอื่นคงไม่ใช่ปัญหาอะไรแต่เรื่องนี้เขาไม่อาจจะลืมได้ เขาจะลืมได้ยังไงในเมื่อมันเป็นเรื่องใหญ่แบบนี้ ?

　　ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเรื่องนี้จะต้องเป็นฝีมือของคนอื่น !

　　เขาสงสัยว่าอาจจะเป็นฝีมือของจักรพรรดิคนที่เหลือและป้ายความผิดมาให้เขา

　　แต่เขาก็สลัดข้อสงสัยนี้ไปทันทีเพราะมันไม่ได้ส่งผลดีต่อจักรพรรดิคนอื่นๆเลย

　　แม้ว่าจักพรรดิเผ่าชีวิตทั้งสี่คนจะไม่ได้สนิทสนมกัน แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าอยู่ฝั่งเดียวกัน ตำแหน่งก็ทัดเทียมกัน การป้ายความผิดให้กับเขานั้นมีแต่จะส่งผลเสีย

　　รึว่ามีคนทรยศเลือกที่จะเข้าข้างเผ่าสวรรค์ ?

　　เมื่อคิดแบบนั้นเขาก็ตัดความคิดนี้ทิ้งไปอีก ในฐานะจักรพรรดิเผ่าชีวิตแล้ว เขารู้ว่าผลกระทบจากการหักหลังนั้นมันหนักหนาแค่ไหน

　　เขาไม่คิดว่าคนอื่นๆจะโง่

　　  งั้นใครที่เป็นคนทำ ?   ซื่อเซียวเริ่มสับสน

　　ตอนนั้นเองเทียนตู้ก็ได้พูดขึ้นมา   หลักฐานชัดเจนเช่นนี้ ซื่อเซียว เจ้ามีอะไรจะพูดอีกรึไม่ ? 

　　  ไม่ว่าจะเชื่อรึไม่ แต่ข้าขอยืนยันว่าข้าไม่ได้ทำ  ซื่อเซียวสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดขึ้นมา

　　  จนถึงขนาดนี้แล้ว เจ้ายังมาเล่นลิ้นอยู่อีกรึ ? มันสนุกรึไง ?  ฉิวหวังแสดงท่าทีเย็นชาออกมา   อย่าทำให้ข้าดูถูกเจ้าไปมากกว่านี้เลย ! 

　　เทียนตู้พูดขึ้น  จักรพรรดิเผ่าชีวิตเป็นพวกกล้าทำแต่ไม่กล้ารับรึ? 

　　ประโยคนี้ทำให้จักรพรรดิเผ่าชีวิตทั้งหลายพากันขมวดคิ้ว

　　  ไม่ทำก็คือไม่ทำ   ซื่อเซียวมั่นใจอย่างมาก   ข้าชดเชยการสูญเสียคนเผ่าสวรรค์ให้กับเจ้าได้ แต่เรื่องที่ข้าไม่ได้ทำ ข้าไม่มีวันรับ  

　　ท่าทีของซื่อเซียวทำให้จักรพรรดิเผ่าสวรรค์ทั้งห้าไม่พอใจอย่างมาก ยังไงซะ ซื่อเซียวก็ทำผิดกฎ เขาฝ่าฝืนข้อตกลงระหว่างเผ่าชีวิตและเผ่าสวรรค์ ตามข้อตกลงเดิมแล้วซื่อเซียวต้องโดนลงโทษ

　　  ก็ได้ ถ้าจะพูดเช่นนี้ล่ะก็ ข้าจะไปยังเขตซื่อเซียวแล้วเข่นฆ่าทหารของฝ่ายเจ้า จากนั้นข้าก็จะไม่ยอมรับความผิดนี้  ฉิวหวังแสยะยิ้มอย่างเกรี้ยวกราด  ก็แค่เปลี่ยนหน้าเฉยๆไม่ใช่หรือ? ข้าก็ทำได้เช่นกัน 

　　อู่หมิงขมวดคิ้ว แม้ว่าฉิวหวังจะพูดจาไม่น่าฟังสักเท่าไหร่ แต่เรื่องนี้ซื่อเซียวก็เป็นฝ่ายผิด　　ซื่อเซียวเป็นฝ่ายผิดก็เท่ากับว่าเผ่าชีวิตเป็นฝ่ายผิดด้วยเช่นกัน

　　  รึไม่…เจ้าก็ยอมรับมันซะ  อู่หมิงเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะบอกกับซื่อเซียว   ฉิวหวังคงไม่ยอม ข้าเกรงว่ามันอาจจะกลายเป็นสงครามจริงๆก็ได้ 

　　แม้ว่าเผ่าสวรรค์และเผ่าชีวิตจะก่อสงครามกันบ่อยๆ แต่มันก็เป็นสงครามขนาดเล็ก หากเกิดสงครามครั้งใหญ่ขึ้น ผลกระทบนั้นพวกเขาไม่อาจจะรับไหว

　　เทียนตู้มองไปที่ซื่อเซียวก่อนจะมองไปที่ตงหยาง, หว่านเกอและอู่หมิง จากนั้นก็พูดขึ้นว่า   ข้าแค่อยากรู้ความคิดของพวกเจ้า ! พวกเจ้าคิดว่าซื่อเซียวควรได้รับการลงโทษรึไม่ ? 

　　จักรพรรดิเผ่าสวรรค์คนที่เหลือต่างก็มองไปยังตงหยางกับคนอื่นๆ

　　เวลานี้จักรพรรดิเผ่าชีวิตต่างก็พากันรู้สึกกดดันอย่างมาก

　　  ช้าก่อน !  ตงหยางกับคนอื่นๆยังไม่ทันได้เปิดปากพูด ซื่อเซียวก็สูดหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดขึ้นว่า   ให้เวลาข้า 1 ปี ข้ารับปากว่าจะหาคำตอบที่พวกเจ้าพอใจมาให้ ! หากข้าทำไม่ได้ ข้ายอมรับการลงโทษ ! 

　　นี่ก็เพื่อประนีประนอมกับฉิวหวัง

　　เมื่อเห็นว่าซื่อเซียวยอมอ่อนข้อ จักรพรรดิทุกคนต่างก็พากันถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

　　ไม่มีใครอยากก่อสงครามขึ้น ไม่ว่าจะเป็นคนเผ่าสวรรค์หรือเผ่าชีวิต ไม่งั้นแล้วก็ต้องมีการสูญเสีย

　　  ปีหนึ่ง ? ได้ ข้าจะให้เวลาเจ้า 1 ปี หวังว่าเจ้าจะให้คำตอบที่ข้าพอใจได้ ! 

　　ฉิวหวังไม่กล้ากดดันซื่อเซียวมากไป เขาควรให้เกียรติอีกฝ่ายบ้าง

　　  งั้นข้าขอตัวก่อน  ซื่อเซียวไม่สนใจจะอยู่ต่อ เมื่อได้รับการยอมรับจากทุกคนแล้ว ร่างแยกก็ได้สลายไปทันที

　　ตงหยาง, หว่านเกอและอู่หมิงได้พยักหน้าให้กับจักรพรรดิเผ่าสวรรค์ ก่อนจะรีบเดินทางออกมา

　　วิกฤตครั้งนี้ผ่านพ้นไปชั่วคราว ไม่ว่าซื่อเซียวจะจัดการยังไงก็เป็นเรื่องของซื่อเซียว ตงหยางและคนอื่นๆไม่คิดจะยุ่งด้วย

　　ที่พวกเขาต้องทำคือต้องมั่นใจว่าซื่อเซียวนั้นยังรอดอยู่

　　นอกอาณาเขตซื่อเซียว

　　ซื่อเซียวลุกขึ้นจากม้านั่งและโยนขวดลงไปที่พื้น

　　  รังแกกันเกินไปแล้ว !  ซื่อเซียวสีหน้าอึมครึม สายตาของเขาดูน่ากลัวอย่างมาก

　　เขาเป็นถึงจักรพรรดิของเผ่าชีวิต แล้วจะเคยได้รับความคับข้องใจได้อย่างไร?

　　สิ่งที่เขาไม่พอใจที่สุดคือแม้แต่ตงหยาง, หว่านเกอและอู่หมิงก็ยังไม่เชื่อคำพูดของเขา และตัดสินว่าเขาเป็นคนที่ทำเรื่องนี้

　　  ทีมคังเฉียงรึ ? ดี ข้าก็อยากจะรู้เช่นกันว่าเป็นเจ้าสารเลวตัวไหนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ !  ซื่อเซียวหายตัวไปจากจวนทันที

　　เขาแผ่การรับรู้ออกไปทั่วเขตซื่อเซียวแต่ก็ต้องคิ้วขมวด

　　เขาค้นหาคนของทีมคังเฉียงแต่กลับไม่พบร่างของหัวหน้าทีมหรือสมาชิกคนอื่นๆเลย

　　ต่อมาเขาก็เดินทางเข้าไปในเขตซื่อเซียวก่อนจะตรงไปที่เมือง

　　ภัตตาคารฮุ้ยชุ่ย เป็นภัตตาคารอาหารที่หรูหราที่สุดในเมืองเทียนซิง ที่นี่มักจะมีคนจากตระกูลใหญ่, นิกาย,ทีมทหารรับจ้าง รวมถึงสมาชิกระดับสูงของกองทัพมารวมตัวกัน

　　ตอนนั้นเองลั่วชาและคนในทีมก็ได้นั่งอยู่ข้างหน้าต่าง นางดื่มเหล้าอย่างเงียบๆ ส่วนยอดฝีมือระดับผู้บัญชาการทั้งสามคนในทีม กำลังพูดคุยถึงเรื่องการร่วมมือกับทีมคังเฉียงในการฆ่าคนเผ่าสวรรค์ สีหน้าของพวกเขาดูภูมิใจอย่างมาก

　　ตอนนั้นเองที่นอกหน้าต่างกลับมีชายหนุ่มคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น ในเวลาเดียวกันแรงกดดันก็ครอบคลุมไปทั้งตึกทันที นี่คือแรงกดดันจากจักรพรรดิ

　　ทุกคนในตึกต่างก็พากันตัวสั่น

　　แม้แต่ลั่วชาก็ยังมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยสีหน้าตะลึง นางรีบลุกขึ้นยืนก่อนจะคุกเข่าลงไปกับพื้น   จักรพรรดิ !  

　　แม้ว่าจะไม่เคยเห็นซื่อเซียวตัวเป็นๆ แต่รูปปั้นของซื่อเซียวก็มีอยู่ทั่วทุกที่ ลั่วชาไม่มีทางจำผิดแน่และแรงกดดันที่ไม่อาจจะต้านทานได้นี้ นอกจากซื่อเซียวแล้วจะมีใครอีกที่มีมันได้

　　คนที่เหลือต่างก็พากันคุกเข่าลงไปกับพื้น   จักรพรรดิ ! 

　　ภายใต้แรงกดดันอันน่ากลัวนี้ทุกคนต่างก็พากันกังวลอย่างมาก พวกเขากลั้นหายใจและไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียง ราวกับว่าจะกลัวทำให้จักรพรรดิไม่พอใจ

　　  ลั่วชา  ซื่อเซียวพูดขึ้น   เจ้าเคยพบกับทีมคังเฉียงรึไม่ ?  　　แม้ว่าในใจจะโกรธแค้นทีมคังเฉียง แต่ซื่อเซียวก็ยังต้องรักษาภาพลักษณ์ของตัวเองเอาไว้

　　  ใช่เจ้าค่ะ จักรพรรดิ !  ลั่วชาไม่ลังเลและตอบกลับทันที

　　  เจ้ารู้รึไม่ว่าทีมคังเฉียงนั้นมาจากไหน ?  ซื่อเซียวถามขึ้น

　　  ขออภัยด้วย ข้าน้อยก็มิทราบ   ลั่วชารีบตอบกลับ

　　  จริงรึว่าทีมคังเฉียงได้โจมตีกองทัพเผ่าสวรรค์ ?   ซื่อเซียวถามต่อ

　　  จริงเจ้าค่ะ !  ลั่วชาตอบกลับตามจริง   ข้าเห็นทีมคังเฉียงเอาชนะทหารเผ่าสวรรค์และหัวหน้าหน่วยมากมายมาได้ รวมถึงปะทะกับผู้บัญชาการใหญ่ซือหมิงด้วย… 

　　  จริงรึไม่ที่หัวหน้าทีมคังเฉียงนั้นทำให้แม่ทัพเผ่าสวรรค์บาดเจ็บสาหัส!  

　　  นี่…  ลั่วชานิ่งไปชั่วครู่   ข้าน้อยไม่รู้  

　　หากซื่อเซียวไม่พูด ลั่วชาคงไม่เชื่อว่าจางหยูจะทำให้แรนเดลบาดเจ็บสาหัส นางคิดว่าจางหยูอาจจะแกร่งกว่าแรนเดลเล็กน้อย แต่ไม่คิดเลยว่าความแข็งแกร่งจะต่างกันถึงเพียงนี้

　　ซื่อเซียวมองลั่วชาอยู่สักพัก ลั่วชารู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่เพิ่มขึ้นมา จากนั้นซื่อเซียวก็ละสายตากลับมาก่อนที่แรงกดดันนั้นจะหายไป เมื่อแรงกดดันสลายไป นางก็พบว่าซื่อเซียวหายตัวไปแล้ว

　　เขาไม่หวังจะได้คำตอบจากลั่วชา ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ผิดหวัง

　　จนกระทั่งซื่อเซียวจากไปสักพัก ทุกคนถึงได้สติกันกลับมา

　　ลั่วชาค่อยๆลุกขึ้นยืน ในใจนางยังคงอึ้ง   เขาแกร่งจริงๆ ! 

　　คนที่เหลือเองก็ใจสั่นเช่นกัน

　　  จักรพรรดิมาถามหาทีมคังเฉียงด้วยตัวเอง ! 

　　  พระเจ้า หัวหน้าทีมคังเฉียงทำให้แม่ทัพเผ่าสวรรค์บาดเจ็บสาหัสรึ ? 

　　  ทีมคังเฉียงนี่มันอะไรกัน ! น่ากลัวจริงๆ ! 

　　  นั่นคือจักรพรรดิ ! แม้แต่ตอนที่เสียเทียนโด่งดัง จักรพรรดิก็ไม่ได้สนใจเขาไม่ใช่รึ ? 

　　  ไร้สาระ เสียเทียนกับจักรพรรดิไม่ได้เกี่ยวข้องกัน ทำไมจักรพรรดิต้องสนใจเสียเทียนด้วย ? 

　　ก็แค่ระดับแม่ทัพคนหนึ่งไม่ใช่หรือ

　　ซื่อเซียวไม่ได้สนใจผลกระทบที่ตนถามหาทีมคังเฉียง ตอนนี้เขาต้องการค้นหาตัวทีมคังเฉียงโดยเร็วที่สุดเพื่อหาว่าใครกันที่ป้ายความผิดใส่เขา

　　  เก่อเย่   หลังจากที่ออกจากภัตตาคาร ซื่อเซียวก็ได้ไปที่สำนักงานของกองทัพสังเกตการณ์

　　  จักรพรรดิ !   เก่อเย่ที่ทำให้คนนับไม่ถ้วนต้องเกรงกลัว ได้คุกเข่าลงกับพื้นด้วยความเคารพ

　　  ข้าจะให้เวลาเจ้า 1 ปี ใน 1 ปีนี้เจ้าต้องไปหาว่าทีมคังเฉียงมาจากไหน หากเจ้าทำไม่ได้ คงไม่ต้องถามใช่ไหมว่าข้าจะทำเช่นไร   ซื่อเซียวพูดด้วยสีหน้าเฉยเมย