ระบบเจ้าสำนัก - ตอนที่ 1889 : ความแค้นครั้งใหม่

　　ตอนนั้นเก่อเย่ก็ได้กลับไป

　　จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่ได้พบกับจางหยูเลย

　　การตรวจสอบทีมคังเฉียงได้จบลงแล้ว

　　เขาไม่อยากจะกลับ แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะอยู่ต่อ แค่ร่างแยกสามคนกับเจ้าสำนักสาขาก็ทำให้เขาหมดสภาพแล้ว นี่ไม่ต้องพูดถึงจางหยูเลย

　　เดาว่าแม้ว่าเขาจะมีโอกาสได้พบกับจางหยูจริงๆ แต่ก็คงไม่มีความกล้ามากพอที่จะเผชิญหน้า

　　เก่อเย่ผ่อนคลายลงเล็กน้อยเมื่อออกจากโกลาหลหินมา

　　เมื่อรับรู้ได้ถึงจิตที่อ่อนแอของตน เก่อเย่ก็แทบอยากจะร้องไห้ออกมา

　　ใครจะไปคิดว่าการเดินทางมาตรวจสอบครั้งนี้ เกือบจะทำให้เขาต้องมาตายที่นี่　　หากไม่ใช่เพราะคนของสำนักคังเฉียงไม่อยากจะฆ่าเขา เกรงว่าเขาคงไม่อาจจะรอดจากที่นั่นได้ !

　　เมื่อคิดถึงกลุ่ม ‘ นักเลง ’ พวกนั้น เก่อเย่ก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น สายตาของเขาเริ่มแสดงท่าทีลนลานออกมาอีกครั้ง

　　นี่คือความโหดร้ายและเรื่องราวที่ไม่อาจจะลืมเลือนได้ของแม่ทัพ เขาจะไม่มีทางลืมมันไปได้ตลอดชีวิต !

　　ประสบการณ์ครั้งนี้คงกลายเป็นแผลในใจของเขาอย่างไม่มีทางจะลบเลือน !

　　….

　　  ปล่อยเขาไปรึ ?  เจ้าสำนักมองจางลู่   ดูเหมือนว่าเราจะสู้กันได้ดีอยู่นิ ? 

　　จางลู่พูดขึ้น   เขาเป็นคนของซื่อเซียว อย่างมากเราก็ทำได้แค่อัดเขา หากต้องการจะฆ่าเขาจริงๆแล้ว ซื่อเซียวคงไม่มีทางยอมแน่.. 

　　ความว่างเปล่าได้พูดขึ้นมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด   ชายคนนี้ไม่ได้แสดงท่าทีต่อเราดีนัก มันแสดงให้เห็นถึงท่าทีของซื่อเซียวได้ ดูเหมือนว่าเราต้องเพิ่มการป้องกันมากกว่าเก่า  

　　แม้ว่าพวกเขาจะเป็นร่างแยกของจางหยู แต่พวกเขาต่างก็มีความคิดเป็นของตัวเอง หากตายไปแล้วก็เท่ากับตายจริงๆ

　　ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่แน่นอนเช่นนี้ พวกเขาก็ไม่อยากจะฉีกหน้าซื่อเซียว อย่างน้อยก็จนกว่าพวกเขาจะรับมือกับซื่อเซียวได้บ้าง

　　และที่สำคัญที่สุดคือพวกเขายังอยากจะไปยังเขตซื่อเซียวเพื่อหาเงิน หากผิดใจกับซื่อเซียวเกินไป นี่ไม่ต้องพูดถึงลูกปัดดั้งเดิมเลย เดาว่าทันทีที่พวกเขาเข้าไปในเขตซื่อเซียว พวกเขาคงโดนซื่อเซียวแก้แค้น

　　  โชคดีที่ร่างหลักได้สร้างชื่อเสียงก่อนจะออกจากเขตซื่อเซียวมา   ความว่างเปล่าพูดขึ้น   ไม่งั้นแล้วซื่อเซียวอาจจะลงมือกับเราหนักกว่านี้ก็ได้…  　　ตอนนี้จางหยูยังเก็บตัวอยู่ แม้ว่าซื่อเซียวจะไม่ได้เป็นมิตรกับสำนักคังเฉียง แต่ก็น่าจะไว้หน้ากันบ้าง เขาคงไม่กล้าจะทำอะไรตามใจ

　　  ข้าไม่เข้าใจว่าทำไมท่าทีของซื่อเซียวถึงได้ดูไม่เป็นมิตรแบบนี้ เราเป็นคนฝั่งเผ่าชีวิตไม่ใช่รึไง ?  เจ้าสำนักถามขึ้นมา

　　จางลู่ส่ายหน้า   มันค่อนข้างแปลก ตามเหตุผลแล้ว แม้ว่าซื่อเซียวจะไม่ได้เป็นมิตรกับเรา แต่ก็ไม่น่าจะเกลียดเรา… 

　　แน่นอนพวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับซื่อเซียว ไม่เช่นนั้นพวกเขาคงเข้าใจว่าทำไมซื่อเซียวถึงได้รู้สึกแย่กับสำนักคังเฉียง

　　ยังไงซะ จางหยูก็เป็นคนป้ายความผิดให้กับซื่อเซียว

　　  เราจะไปยังเขตซื่อเซียวดีรึไม่ ?  เจ้าสำนักลังเลและถามขึ้นมา

　　จางลู่พึมพำออกมา   รอไปก่อน รอดูว่าซื่อเซียวจะมีท่าทีอย่างไร  

　　หากซื่อเซียวตัดสินใจเป็นศัตรูกับสำนักคังเฉียง งั้นแม้ว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งขึ้นเป็นเท่าตัว แต่ก็ไม่กล้าจะเข้าไปในเขตซื่อเซียว ซื่อเซียวสามารถฆ่าพวกเขาได้ในพริบตา หรือต่อให้ไม่โดนซื่อเซียวกักขังเอาไว้ และออกมายังทะเลโกลาหลได้ แต่พวกเขาก็เดาว่า พวกเขาคงไม่อาจจะหนีพ้นความตายไปได้

　　ช่องว่างระหว่างจักรพรรดิกับแม่ทัพนั้นมีมากเกินไป แม้แต่แม่ทัพชั้นนำก็ไม่อาจจะต้านทานจักรพรรดิได้ นี่ไม่ต้องนับพวกเขาเลย

　　ท่าทีของซื่อเซียวนั้นสำคัญกับสำนักคังเฉียงอย่างมาก

　　มันจะบ่งบอกได้ว่าสำนักคังเฉียงจะทำยังไงต่อไป

　　…

　　ในอีกด้าน

　　เก่อเย่ที่สภาพจิตอ่อนแอก็ได้กลับมายังเขตซื่อเซียวแล้ว

　　จ้าวโกลาหลที่ดูแลหมู่บ้านเสี่ยวอันรวมถึงคนจากกองกำลังต่างๆล้วนได้ข่าวการกลับมาของเก่อเย่

　　ลั่วเกาได้เข้าไปต้อนรับเก่อเย่ และถามถึงสถานการณ์

　　แต่เก่อเย่กลับสีหน้าหม่นหมองอยู่ตลอด

　　เขาไม่พูดถึงเรื่องทีมคังเฉียงแม้แต่น้อย เขาทำราวกับว่ามันเป็นเรื่องต้องห้าม

　　ไม่นาน เก่อเย่ก็ได้ออกจากหมู่บ้านและกลับไปยังสำนักงานของกองทัพสังเกตการณ์

　　เมื่อกลับมายังสำนักงาน เก่อเย่ก็นึกย้อนไปถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในสำนักคังเฉียง ปากของเขาถึงกับสั่น

　　พักได้ครึ่งวัน เก่อเย่ก็สงบจิตสงบใจลงได้ เขากดความกลัวในใจและดึงเอาหยกออกมา ก่อนจะเปิดใช้งานเพื่อติดต่อกับจักรพรรดิ !

　　แรงกดดันอันสูงส่งได้สลายไป ก่อนจะมีร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งปรากฏขึ้นมาในสำนักงาน ร่างนั้นดูสง่าราวกับสลักออกมาจากหยก

　　  จักรพรรดิ !  เก่อเย่คุกเข่าให้ทันที

　　ชายหนุ่มลอยอยู่ในอากาศและมองมาที่เก่อเย่ ก่อนจะเห็นว่าเก่อเย่นั้นอ่อนแอลงเพียงใด

　　ซื่อเซียวขมวดคิ้วแล้วถามขึ้นมา   เจ้าบาดเจ็บมารึ ? 

　　ไม่ใช่แค่บาดเจ็บ แต่ยังบาดเจ็บหนักด้วย จิตของเขาอ่อนแออย่างมาก หากบาดเจ็บหนักกว่านี้ เดาว่าคงส่งผลต่อแก่นของตัวเอง มันอาจจะเป็นภัยถึงชีวิตได้

　　โชคยังดีที่คนของสำนักคังเฉียงไม่มั่นใจในท่าทีของซื่อเซียว พวกนั้นจึงไม่ได้กำจัดเก่อเย่ทิ้ง ไม่งั้นแล้วเก่อเย่คงไม่อาจจะกลับมาได้

　　ซื่อเซียวถามขึ้นมา   ใครทำร้ายเจ้า ? 

　　เสียงของเขาแฝงไปด้วยความโกรธ มันไม่ใช่เพราะเขาเป็นห่วงเก่อเย่ แต่เพราะมันทำให้เขาเสียหน้า

　　เก่อเย่เป็นแม่ทัพของกองทัพสังเกตการณ์ นี่คือตัวแทนของซื่อเซียว การทำร้ายเก่อเย่ก็เท่ากับเป็นการตบหน้าเขา !

　　  ทีมคังเฉียง  เก่อเย่ไม่กล้าปิดบัง   ทีมคังเฉียงไม่ได้อ่อนแอ พวกเขาน่ากลัวกว่านั้น พวกเขามีแม่ทัพมากกว่า 20 คน หลังจากที่ข้าพบตำแหน่งของทีมคังเฉียงแล้ว ข้าได้ไปที่นั่น ผลก็คือแม้แต่หัวหน้าทีมคังเฉียงข้าก็ไม่มีสิทธิ์ได้พบ ร่างแยกของเขาสามคน รวมถึงเจ้าสำนักสาขาทำให้ข้าบาดเจ็บหนักกลับมา 

　　  ทีมคังเฉียงงั้นหรือ ? 

　　เขารู้ว่าทีมคังเฉียงนั้นแข็งแกร่ง หัวหน้าทีมนั้นลึกลับและน่าทึ่ง…แต่แม่ทัพมากกว่า 20 คนนี่ไม่ใช่ว่าเป็นเรื่องล้อเล่นรึไง ?

　　เมื่อเห็นท่าทีสงสัยของซื่อเซียว เก่อเย่ก็รีบพูดขึ้นมา   จักรพรรดิ ข้าไม่มีทางพูดโกหกท่าน ! 

　　เขาบอกรายละเอียดที่เกิดขึ้น   ตอนแรกข้าได้สู้กับร่างแยกทั้งสามของเขา ซึ่งก็ยังพอรับมือไหว จากนั้นก็มีเจ้าสำนักสาขาอีกกว่า 20 คน สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือความแข็งแกร่งของคนกลุ่มนี้ไม่ได้ด้อยกว่าร่างแยกทั้งสามเลย พวกนั้นถึงกับร่วมมือกันโจมตีข้า… 

　　พูดไปแล้ว เก่อเย่ก็แสดงสีหน้าเศร้าหมองออกมา   ภายใต้การโจมตีของพวกนั้น ข้าไม่อาจจะตอบโต้ได้ ข้าพ่ายแพ้กลับมา ร่างของข้าโดนทำลายไปกว่าร้อยครั้ง จิตของข้าเสียหายจนแทบจะพัง…หากพวกนั้นไม่รู้ฐานะของข้า ข้าคงตายไปแล้ว ข้ากลัวว่าข้าคงไม่อาจจะกลับมาได้  

　　  ทีมระดับราชาแต่กลับมีแม่ทัพถึง 20 คนเลยรึ !  ซื่อเซียวอึ้ง

　　ยิ่งไปกว่านั้นร่างแยกของหัวหน้าทีมคังเฉียงก็มีความแข็งแกร่งถึงระดับแม่ทัพ !

　　ต้องรู้ก่อนว่าร่างแยกของเขาไม่อาจจะแกร่งกว่านี้ได้

　　  ข้าขออภัยด้วยจักรพรรดิ   เก่อเย่ละอายใจขึ้นมา   ข้าไม่ได้พบกับหัวหน้าทีมคังเฉียง ข้าโดนพวกเขาไล่กลับมา ข้าไม่อาจจะทำภารกิจที่ท่านมอบหมายให้ ได้สำเร็จ  　　เขาเสียเวลาไปกว่าครึ่งวันแต่ก็ไม่ได้พบกับจางหยู เขาที่เป็นถึงแม่ทัพ…รู้สึกละอายใจจริงๆ

　　แต่ปัญหาคือทีมคังเฉียงนั้นแข็งแกร่ง เขาไม่อาจจะเข้าไปด้านในสำนักคังเฉียงได้เลย

　　  ทีมคังเฉียง สำนักคังเฉียงงั้นหรือ ?  ซื่อเซียวแสดงสีหน้าเย็นชาขึ้นมา   พวกนั้นกล้าดีกันจริงๆ แม้แต่คนของข้าก็ยังกล้าที่จะทำร้าย ! 

　　นอกจากจักรพรรดิแล้ว มันมีใครที่กล้าไม่ไว้หน้าเขาอีก !

　　แต่เป็นแบบนี้ได้ยังไง ?

　　  ข้าจะไปที่นั่นด้วยตัวเอง ดูสิว่าพวกนั้นจะหยิ่งทะนงแค่ไหนกัน  ซื่อเซียวพูดขึ้น

　　เขาไม่อาจจะส่งร่างหลักไปได้ แต่เขาจะส่งร่างแยกไป แม้ว่าจะมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้น แต่มันก็ไม่อาจจะเป็นภัยถึงร่างหลักได้

　　เมื่อคิดแบบนั้นซื่อเซียวก็บอกกับเก่อเย่  เจ้าทำได้ดีแล้ว เจ้าไปพักก่อนเถอะ 

　　ระหว่างที่พูดนั้นเขาก็ได้สะบัดมือ ก่อนจะมีขวดหยกปรากฏขึ้นแล้วลอยไปหาเก่อเย่

　　  นี่คือสมบัติที่จะช่วยฟื้นฟูอาการบาดเจ็บของเจ้า มันมีค่าและหายากอย่างมาก นี่คือค่าชดเชยที่ข้าจะให้กับเจ้า  ซื่อเซียวไม่มีทางปล่อยให้เก่อเย่บาดเจ็บแบบนี้ได้ หากเขาไม่ช่วยแล้วใครจะทำงานให้กับเขา แม้ว่าเขาจะไม่ได้สนใจชีวิตของเก่อเย่ แต่เขาก็ต้องรักษาภาพพจน์ของเขาเอาไว้

　　เมื่อเก่อเย่กลับไป ซื่อเซียวก็แสดงสีหน้าปวดใจออกมา

　　ยานั่นแม้แต่จักรพรรดิแล้วก็มีค่าอย่างมาก หากไม่ใช่เพราะเก่อเย่บาดเจ็บจากการทำงานให้กับเขาแล้ว เขาคงไม่มีทางให้ยาที่มีค่าแบบนั้นกับเก่อเย่เป็นแน่

　　  สำนักคังเฉียง !  ซื่อเซียวจำคำนี้ไว้แม่น   บัญชีแค้นครั้งนี้ข้าจะไปสะสางเอง ! 

　　ต่อมาก็มีลำแสงส่องประกายขึ้น ก่อนจะมีร่างที่หน้าตาเหมือนกับซื่อเซียวปรากฏขึ้นมา

　　ร่างนั้นได้พุ่งไปยังหมู่บ้านเสี่ยวอันก่อนจะเดินทางเข้าไปในทะเลโกลาหล จากนั้นก็เดินทางต่อไปยังโกลาหลหินทันที