รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่ 103 ถ้ามองอีกจะควักลูกตาเธอออกมา

ฝ่ามือของธาวินยกค้างกลางอากาศ จะตบก็ไม่ตบจะเอาลงก็ไม่เอาลง จนตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอับอายไปสักพัก

สีหน้าของเขาดูบึ้งตึงมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่ยอมแสดงท่าทีอ่อนโยนออกมาแม้แต่น้อย สองมือกำหมัดแน่น ก่อนจะยกนิ้วชี้ไปที่หน้าผากของเธอ

ธิชาเงยหน้าขึ้น สีหน้าของเธอทั้งดื้อรั้นและท้าทาย

เขาจิ้มหน้าผากเธอไปด้วยก่นด่าด้วยเสียงต่ำไปด้วย  อย่าคิดว่าฉันทำใจตบเธอไม่ได้นะ ถ้าคืนนี้ไม่มีงานเลี้ยงต้องไปร่วม ตบหน้าเธอจนบวมจะทำให้ฉันขายหน้า เขาคงจะฆ่าเธอไปแล้ว! 

……

บรรยากาศในห้องทำงานของธาวินเงียบงันไปชั่วขณะ ไม่มีฝ่ายใดมีความคิดที่จะประนีประนอม

จนท้องฟ้าเริ่มมืดลง เลขาจึงมาเคาะประตูและนำชุดมาให้ ธาวินคว้าชุดที่ยังไม่ได้เปิดโยนไว้ที่ขาของหญิงสาว  ไปเปลี่ยนชุด แล้วแต่งหน้าบางๆ เราจะออกเดินทางในอีกสามสิบนาที 

ธิชาอารมณ์เสียมาก ความรู้สึกที่ถูกทำให้อับอายยังไม่จางหายไป ถ้าเธอทำตามใจตัวเองบ้าง เธอก็จะเอาแต่ใจตัวเองไม่ยอมร่วมมือกับเขา งานเลี้ยงอะไรนั่น ไม่เกี่ยวกับเขาสักหน่อย

เพียงแต่เธอรู้นิสัยของธาวินดี ในขณะที่ทั้งคู่กำลังโกรธ ถ้าเธอทำตัวเอาแต่ใจตัวเองจะทำให้ธาวินยิ่งโหดร้ายมากขึ้นเรื่อยๆ

เธอหยิบชุดออกจากถุงคลุมเสื้อผ้า แล้วแอบถอนหายใจ สุดท้ายก็ต้องลุกขึ้นไปเปลี่ยนชุด

ชุดที่ให้เธอใส่เป็นชุดกี่เพ้าสมัยใหม่สีทองอ่อน กระชับสัดส่วนมาก ขนาดเหมือนถูกออกแบบมาเพื่อให้เหมาะกับรูปร่างของเธอโดยเฉพาะ ถ้าตรงหน้าท้องของเธอมีเนื้อส่วนเกินออกมา คงจะใส่ไม่เข้าทันที

ธิชาม้วนผมยาวของเธอให้เป็นมวยต่ำแบบเรียบง่าย แม้แต่แต่งหน้าเธอก็ขี้เกียจจะแต่ง เธอแค่ทาลิปสติกเล็กน้อย เพื่อให้หน้าตาของเธอดูดีขึ้น

ก่อนขึ้นรถธาวินมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างพิจารณา เดิมทีคิดว่าเขาจะต้องไม่พอใจถ้าเธอแต่งหน้าแบบเรียบง่ายแน่ๆ แต่สุดท้ายธาวินกลับไม่ได้พูดอะไร เขาจับข้อมือของเธอแล้วลากขึ้นไปนั่งในรถ

จนกระทั่งรถเบนท์ลีย์สีดำหยุดจอดตรงพรมแดง ธิชาถึงได้รู้ว่างานเลี้ยงที่มาในคืนนี้จริงๆ แล้วเป็นงานเลี้ยงไตรมาสของสมาคมธุรกิจแห่งเมืองJ

หลังจากชรัณมีเลือดออกในสมอง ธาวินก็เข้ารับตำแหน่งแทนบิดาในฐานะประธานสมาคมธุรกิจแห่งเมืองJ เป็นเวลานานกว่าหนึ่งปีแล้ว และตอนนี้ตำแหน่งของเขาถือว่ามั่นคงมาก

ที่จริงแล้วสมาคมธุรกิจแห่งเมืองJไม่ใช่สมาคมของนักธุรกิจแค่นั้น แต่เป็นการรวมตัวกันของนักธุรกิจและผู้มีอิทธิพลเกือบทั้งหมดในเมืองJเพื่อหารือและเลือกโครงการพัฒนาทั้งหมดของเมือง

พวกเขาถูกรวมตัวมาจากธุรกิจที่ทำกำไรได้มากที่สุด และผูกขาดเศรษฐกิจของเมือง อีกทั้งยังเป็นคนกำหนดผู้สมัครนักการเมืองแต่ละระดับในทั้งเมือง

ถึงแม้ธิชาจะไม่เข้าใจธุรกิจ แต่เธอก็รู้ถึงสถานะของสมาคมธุรกิจแห่งเมืองJ

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ธาวินผู้ซึ่งมักจะทำอะไรตามใจของตัวเอง ในวันนี้กลับแต่งตัวอย่างสง่างามและเป็นน่านับถือ

เธอไม่เข้าใจจริงๆ ว่างานเลี้ยงสำคัญแบบนี้… ทำไมธาวินถึงพาเธอมาที่นี่ พาญาณินคู่หมั้นของเขามาร่วมงานด้วยไม่ดีกว่าเหรอ

……

ธาวินที่เป็นถึงประธานสมาคมธุรกิจแห่งเมืองJ เขาถือเป็นผู้จัดงานเลี้ยงในคืนนี้ เขามาถึงงานค่อนข้างเช้า พอปรากฏตัวก็ถูกบรรดานักธุรกิจและคนดังเข้ามารายล้อมทันที

ธิชายืนอยู่ข้างๆ ด้วยท่าทีเรียบนิ่ง แทบอยากจะซ่อนใบหน้าของตัวเองไว้ แอบอธิษฐานในใจขออย่าให้พวกเขานึกถึงเรื่องตลกในงานหมั้นของธาวินขึ้นมาได้

บรรดานักธุรกิจกำลังยุ่งอยู่กับการประจบประแจงธาวิน ไม่มีใครสนใจเธอเลย จากการสนทนาของพวกเขา ธิชาเข้าใจอยู่เรื่องหนึ่ง

ที่แท้เดือนหน้าก็จะมีการเลือกตั้งประธานและรองประธานสมาคมพันธมิตรของจังหวัดภาคใต้ทั้งแปด ตลอดหลายสิบปีมานี้สมาคมพันธมิตรของจังหวัดภาคใต้ทั้งแปดยังคงกฎที่จะเลือกประธานอยู่ข้อเดียว คือประธานจะต้องสลับการเลือกมาจากเมืองราถา、เมืองJ、เมืองรินธา เมืองศูนย์กลางธุรกิจทางการเงิน และปีนี้จะเป็นรอบของเมืองJ ดังนั้นประธานสมาคมธุรกิจแห่งเมืองJจะทำหน้าที่เป็นสมาคมพันธมิตรของจังหวัดภาคใต้ทั้งแปดโดยตรง

เดิมทีธิชาไม่สนใจเกี่ยวกับเรื่องธุรกิจพวกนี้ แต่ว่าผู้ชายคนนั้น… คนที่โดดเด่นเป็นที่สนใจของผู้คนปรากฏขึ้นในงานเลี้ยง ธิชาถึงได้ตระหนักถึงสำคัญของงานในคืนนี้

ดนัยกฤตแต่งกายด้วยชุดสูทสีน้ำเงินเข้ม บรรยากาศรอบตัวดูสูงสง่าและหยิ่งผยอง คู่ควงที่อยู่ข้างๆ เขาคืออี๊ฟที่ใส่ชุดสีเดียวกัน อี๊ฟที่หน้าตาสวยงามกำลังควงแขนของเขาไว้ เป็นภาพที่งดงามมาก

ตอนนี้จำนวนคนที่แห่กันไปล้อมรอบดนัยกฤตนั้นไม่น้อยไปกว่าธาวินเลย บรรยากาศในงานเลี้ยงดูอึมครึมและแบ่งออกเป็นสองฝ่ายอย่างเห็นได้ชัด

ธิชามองเขาจากระยะไกล ถึงแม้เขาจะยืนอยู่ท่ามกลางคนที่มีอำนาจและมีชื่อเสียงมากมาย แต่เขาก็ยังโดดเด่นสะดุดตา เหมือนไม่มีใครสามารถดึงรัศมีที่โดดเด่นไปจากเขาได้แม้แต่น้อย

ถึงแม้เธอจะอยู่ไกลมาก แต่เธอก็ยังกลัวว่าดนัยกฤตจะหันมองมาทางนี้ ดังนั้นเธอจึงรีบก้มหน้าลง เหมือนว่าเธอไม่เห็นอะไรทั้งนั้น

แต่ในวินาทีต่อมา เอวของเธอก็รู้สึกเจ็บขึ้นมา เป็นธาวินที่กอดกระชับเอวของเธอ เหมือนอยากจะบีบเอวเธอให้หัก

ธาวินกระซิบพูดด้วยเสียงที่เหี้ยมโหด เขาจงใจพูดช้าๆ ด้วยเสียงทุ้มต่ำที่มีเพียงเธอเท่านั้นที่ได้ยิน  มองพอหรือยัง 

ธิชาสะดุ้งเล็กน้อย เธอไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง และเม้มปากแน่นไม่พูดอะไรสักคำ

ธาวินบีบเนื้อนุ่มรอบเอวอย่างแรง ก่อนจะพูดลอดไรฟันออกมาทีละคำ  ถ้ายังมองไม่พอฉันจะควักลูกตาของเธอออกมาทั้งสองข้าง ดวงตาของคุณทั้งกลมโตและสดใส ควักออกมาแล้วมีเลือดไหลต้องสวยมากแน่ๆ ..ธิชา เธอรู้ว่าฉันเป็นคนไม่ชอบพูดเล่น