รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่ 105 หน้าตาอ่อนหวาน แต่กลับชั่วร้ายกว่าใคร

รูม่านตาของธิชาเบิกกว้างทันที ก่อนจะรีบขยับตัวหลบไปด้านข้าง

แต่ก็สายเกินไป ศิรินภาอยู่ใกล้เธอเกินไป ไวน์แดงเกือบหมดแก้วจึงเทใส่ใบหน้าของเธอเต็มๆ

ถึงแม้ธิชาจะขยับตัวหลบหนีอย่างรวดเร็ว แต่ยังคงถูกสาดไวน์แดงจนถูกใบหน้าด้านขวาของเธอ ส่วนไวน์ที่เหลืออีกครึ่งหนึ่งก็หกใส่ชุดของเธอ

ศิรินภายิ้มเยาะเย้ยอย่างเย่อหยิ่ง และความสะใจที่ได้แก้แค้นทำให้เธอเสียขีดจำกัดไปจนหมด

 อ๊ะ ขอโทษด้วยนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ มือมันลื่นไปหน่อย ใครบอกคุณธิชาไม่พูดดีๆ ล่ะคะ ถึงแม้จะไม่มีสายเลือดของตระกูลธนาภูวนัตถ์ แต่คุณก็ถูกเลี้ยงดูมานานกว่าสิบปี โตขนาดนี้แล้ว ยังพูดไม่เป็น ฉันก็เลยโกรธไปหน่อย… มือก็เลยบิดไป! 

แก้วไวน์แดงในมือว่างเปล่า เธอจึงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

ใบหน้าครึ่งหนึ่งของผู้หญิงสารเลวคนนี้ถูกเธอสาดไวน์ใส่ ถึงแม้จะใช้เครื่องสำอางกันน้ำ ก็ต้องกลัวที่จะสัมผัสกับแอลกอฮอล์เหมือนกัน… เดี๋ยวเครื่องสำอางเลอะหน้า ต้องน่าเกลียดและน่าขายหน้ามากแน่ๆ

ศิรินภากำลังรอดูเครื่องสำอางของธิชาเลอะอย่างสะใจ

พนักงานเสิร์ฟที่อยู่ข้างๆ รีบนำผ้าเช็ดที่ชุบน้ำมาให้ เธออยู่ในสถานการณ์ที่อึดอัดใจมาก เพราะฐานะที่ต่ำของเธอ ทำให้เธอไม่รู้ว่าจะหยุดยั้งความขัดแย้งระหว่างหญิงสาวทั้งสองได้ยังไง

ธิชาไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆ ออกมา และไม่ได้ตะโกนด่าตามที่ผู้คนที่มุงดูต่างคาดหวังกันไว้

เธอหันไปขอบคุณบริกรที่ส่งผ้ามาให้ แล้วเช็ดไวน์ออกจากใบหน้าด้วยผ้าขนหนู โชคดีที่ผมของเธอไม่ได้เปียกไปด้วย เลยไม่ได้รู้สึกทุลักทุเลอะไรมาก ไวน์แดงตรงชุดคงจะเช็ดออกไม่ได้ง่ายๆ

แต่เธอกลับลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว แล้วมองตรงไปยังศิรินภาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

ศิรินภามองไปที่ใบหน้าของเธอหลังจากที่เช็ดจนแห้ง… แล้วรู้สึกตะลึงงันและมึนงงไปทันที

บรรดาผู้หญิงที่อยู่รอบข้างก็พากันส่งเสียงร้องอย่างตกตะลึงเช่นกัน

ทุกคนคิดว่าถึงแม้ธิชาจะไม่ได้แต่งหน้าจัด แต่อย่างน้อยเธอก็ต้องแต่งหน้าบ้าง…

แต่สุดท้าย ผิวหน้าของเธอก็ยังขาวใสราวกับไข่ที่อยู่ใต้แสง

ถึงแม้จะยังสาว แต่ก็ยากที่จะมีใบหน้าขาวเนียนได้ขนาดนี้

ทุกคนคิดว่าเธอจงใจแสร้งทำเป็นบริสุทธิ์ถึงได้ไม่แต่งหน้าจัด…

แต่ตอนนี้หลังจากที่เธอเช็ดคราบไวน์แดงออกจากใบหน้าด้วยผ้าขนหนูเปียกต่อหน้าสาธารณะ

พวกเธอถึงได้รู้ว่าธิชาไม่จำเป็นต้องแต่งหน้าอะไรเลย…

ถึงแม้ชุดกี่เพ้าสีทองอ่อนจะเปื้อนเล็กน้อย แต่ธิชาก็ยิ้มอย่างสุภาพ

ตอนที่มองไปที่ศิรินภาที่กำลังยืนอึ้ง เธอหยิบแก้วไวน์เปล่าในมือออกมา

ก่อนจะมีเสียง  เพล้ง  ดังขึ้นมา

ธิชาทำการปล่อยแก้วไวน์ลงกับพื้น

ผู้คนที่ยืนรุมล้อมต่างก็ตกตะลึงและพากันงงงวยไปพร้อมกัน

ในเวลานี้เอง

ธิชาเอื้อมมือไปกดไหล่ศิรินภาไว้ แล้วใช้สุดแรงของเธอกดจนศิรินภาคุกเข่าลงกับพื้น

เข่าเปล่าของศิรินภาตกลงไปที่เศษแก้วไวน์ ก่อนจะมีเสียงกรีดร้องแหลมคมข้างหู

ศิรินภาห่วงแต่ความเจ็บปวด จนลืมก่นด่าไปเลย บริเวณหัวเข่าที่ถูกเศษแก้วแทงเข้าไปเจ็บเข้าไปถึงใจ

แต่ธิชากลับใช้เช็ดมือด้วยผ้าขนหนู แล้วโยนผ้าเช็ดตัวนั้นไว้บนศีรษะของศิรินภา

เธอกล่าวอย่างรู้สึกผิด  อ๊ะ ขอโทษนะคะ ดิฉันไม่ได้ตั้งใจ เหมือนกับคุณศิรินภาเลยค่ะ… มือลื่นไปหน่อย ทำไมถึงทำแก้วตกแตกตอนที่คุณลื่นล้มด้วยนะ? ทำคุณศิรินภาได้รับบาดเจ็บเลย น่าสงสารจริงๆ ให้ดิฉันช่วยโทรเรียกรถพยาบาลให้ไหมคะ 

ตอนนี้ทางกลุ่มผู้หญิงเริ่มส่งเสียงจนดังไปทั่วงาน จนส่งผลให้แขกฝ่ายชายก็ตกใจเช่นกัน

ในเวลาเพียงหนึ่งนาที ผู้คนที่ยืนมุงดูไม่ได้มีเพียงผู้หญิงแล้ว แต่ยังมีพวกผู้ชายที่มีชื่อเสียงมายืนมุงดูด้วย

แม้แต่ดนัยกฤตกับอี๊ฟ ก็ถูกดึงดูดความสนใจไปด้วย

อี๊ฟกระซิบพูดอย่างเคร่งขรึมเล็กน้อย  ชีวิตของคุณธิชาช่างเลวร้ายจริงๆ นะคะ แม้แต่งานเลี้ยงแบบนี้ ยังมีคนเจตนาร้ายเข้ามาหาเรื่อง ดูเหมือนชุดของคุณธิชาก็สกปรกแล้วด้วยนะคะ… 

ดนัยกฤตมองตรงไปข้างหน้าด้วยสีหน้าว่างเปล่า แม้ว่าจะดูเหมือนไม่มีอาการใดๆ ในดวงตา

แต่อี๊ฟรู้สึกว่า… อุณหภูมิในดวงตาของเขาเหมือนจะสูงขึ้นเรื่อยๆ

อี๊ฟอดที่จะกระซิบพูดไม่ได้  ท่านดนัยคะ เรายังมีชุดสำรองอยู่ในรถ หุ่นของฉันกับคุณธิชาก็ต่างกันไม่มาก ท่านต้องการให้ฉัน… 

……

อี๊ฟพูดยังพูดไม่ทันจบ แต่ก็ต้องรีบกลืนคำพูดท่อนหลังกลับไป

ก็เห็นธาวินเดินฝ่าฝูงชน แล้วเดินเข้าไปตรงส่วนที่ถูกมุงอยู่

ภายใต้สายตาทุกคู่ เขาจับข้อมือของธิชา แล้วดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอด ก่อนจะถามด้วยใบหน้าเคร่งขรึม  เกิดอะไรขึ้น? 

น้ำเสียงของธาวินดูไม่ดีเอามากๆ แต่ในความคิดของศิรินภาคิดว่าเป็นผู้ช่วยชีวิต

คุณชายธาวินไม่เคยมีท่าทีจะสงสารยัยผู้หญิงสารเลวคนนี้เลยสักนิด…

ศิรินภากัดริมฝีปากของเธอแน่น และพยายามดิ้นรนจนแทบตาย เธอนั่งยองๆ บนพื้น มองดูเลือดบนพื้น แล้วร้องไห้น้ำตานอง  คุณชายธาวินคะ คุณเห็นแล้วใช่ไหมคะ ยัยธิชาจงใจค่ะ เธอทำแก้วไวน์แตก แล้วผลักฉันล้มลงบนเศษแก้ว เธอเป็นปีศาจร้ายที่บ้าไปแล้ว ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงที่โหดเหี้ยมขนาดนี้มาก่อนเลย… 

ธิชายืนกอดอกสีหน้าเรียบนิ่ง เธอเกิดมาสวยและมีเสน่ห์ รูปร่างของเธอก็เล็กน่ารักมาก

คนที่ไม่ได้เห็นเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ คงไม่สามารถเชื่อมโยงคนสวยตัวเล็กคนนี้กับความโหดร้ายที่ศิรินภาบอกเล่าออกมาได้

และแม้ว่าจะได้เห็นกับตาแล้ว… แต่ตอนนี้กลับยังมีความสงสัยและไม่น่าเชื่ออยู่ในสายตา

ศิรินภามองไปที่ธาวินทั้งน้ำตา กำลังขอความช่วยเหลือด้วยท่าทางที่น่าสงสาร