รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่ 112 คุณธิชาทำการผ่าตัดที่โรงพยาบาลไหน

มันน่าขายหน้าอย่างร้ายแรงจนเกินความคาดหมายของเธอโดยสิ้นเชิง……

ธิชาไม่กล้าก้มหน้าอีก เงยหน้าขึ้นทันที แต่สายตากลับไม่ได้เตรียมรับมือกับแววตาชั่วร้ายป่าเถื่อนของดนัยกฤต

เธอขยับสายตาไปอีกทางทันที แต่ไม่มีที่ไหนที่จะสามารถวางสายตาได้เลย ไม่นานเธอก็ถูกธาวินตบที่หลังศีรษะ

ธาวินใช้มือใหญ่ตบเธอครั้งแล้วครั้งเล่า สายตาทั้งมืดหม่นและสนุกสนาน เขาจ้องมองกระโปรงของเธอ แล้วคนทั้งสองก็พูดจาสนุกสนานกันตามใจชอบ  เธอให้ฉันว่าเธอว่าอะไรดี มันเครียดขนาดนั้นเลยเหรอ แค่ให้คุณเดานิดหน่อย ถึงเดาผิดก็ไม่ได้จะตีเธอ เดาถูกยังให้รางวัลด้วย…… 

ธิชาไม่รู้ว่าควรซ่อนความอัปยศอดสูของตัวเองอย่างไร แค่อยากหนีจากทุกคนที่อยู่ตรงหน้าไปให้พ้นๆ

สามคนตรงหน้านี้

หนึ่งคือผู้หญิงที่ตั้งตนเป็นปริปักษ์กับเธออย่างตรงไปตรงมา……ทำให้เธอมีความทรงจำอันน่ากลัวดั่งหนังสยองขวัญอีโรติก

ส่วนชายอีกสองคน ตอนนี้กำลังเข้าขารวมหัวกันเยาะเย้ยเธอ เหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเธออย่างไร้ยางอาย

แต่เธอจะโต้แย้งอะไรได้

ความจริงเธอก็เป็นแค่ของเล่นของธาวินเท่านั้น

นี่เป็นครั้งแรกที่ดนัยกฤตหัวเราะเยาะเธอต่อหน้าธาวิน……

มันเหมือนการเยาะเย้ยโสเภณีต่ำต้อย

เวลานี้จู่ๆ ธิชาก็รู้สึกว่าความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอมันช่างน่าขำสิ้นดี

เขาเป็นคนดีอย่างนั้นจริงเหรอ

เขาก็ไม่ต่างกับธาวิน ถือว่าเธอเป็นของเล่นเช่นเดียวกัน

เธอมันก็แค่……สิ่งของที่ธาวินเอาไว้เล่นสนุกแก้เบื่อ

แต่เธอก็กลัวเขาเข้ากระดูกดำ

ดังนั้นธาวินจึงโหดร้ายทารุณกับเธอ

ดนัยกฤต……แค่ยังไม่ได้สิ่งที่ต้องการก็เท่านั้น

เหยื่อที่ยังไม่ได้มาไว้ในมือโดยธรรมชาติแล้วก็จะหวงแหนพอสมควร ยิ่งเป็นสมบัติที่มีค่าในสายตาของคนอื่นมากเท่าไรก็ยิ่งวิเศษในสายตามากเท่านั้น

ความจริงเขาก็แค่รู้สึกแปลกใหม่และอยากเอาชนะเธอก็เท่านั้น

สุดท้ายแล้ว ก็แค่ของเล่น

เพราะเธอเลือกจะปฏิเสธโดยไม่ไว้หน้าเขา ดังนั้นเขาจึงถึงขั้นรวมหัวกับธาวินเพื่อเยาะเย้ยเธอ

ธาวินจับใบหน้าเธอที่พยายามหลีกเลี่ยง พูดอย่างเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม  ไม่กล้าเดาเหรอ 

ธิชามองตาของเขา ไม่รู้ว่าเขาต้องการคำตอบแบบไหน

สุดท้ายเธอก็เม้มปากเงียบ

ธาวินจ้องใบหน้าซีดเซียวของเธอ พายุแห่งความไม่พอใจในแววตายิ่งโหมกระพือ

 ไร้ประโยชน์จริงๆ โตขนาดนี้แล้วยังทำให้ฉันขายหน้า 

บริกรเดินมาข้างๆ พูดด้วยความเคารพ  หัวหน้าธาวิน ประธานธิงกำลังรอคุณอยู่ในห้องนั่งเล่น มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย รบกวนคุณไปหาหากสะดวก 

ธาวินคลายตัวเธอ หันตัวเดินตามบริกรไปด้วยใบหน้าไร้อารมณ์

ธิชายังคงยืนอยู่ที่เดิมด้วยท่าทางน่าสังเวช

เธอทำสองชุดราตรีเปื้อนในเวลาเพียงหนึ่งชั่วโมง

คืนนี้มีแต่เรื่องสะเทือนใจ

ขณะที่เธอกำลังจะหันตัวเดินจากไป

จู่ๆ อี๊ฟก็ถอดผ้าคลุมไหล่ของตัวเองออก เธอคลี่ผ้าคลุมไหล่อ่อนนุ่มออกให้กว้างที่สุด แล้วพาดลงบนไหล่ให้ธิชาอย่างระมัดระวัง และช่วยผูกให้เธอ

แม้สีจะไม่เข้ากัน แต่ดีร้ายอย่างไรชุดบนตัวธิชาก็เป็นสีขาวล้วน ฉะนั้นจึงไม่นับว่าดูแปลกอะไร

ยิ่งไปกว่านั้นความกว้างของผ้าคลุมไหล่ขนาดใหญ่ของอี๊ฟยังสามารถคลุมไปถึงสะโพกและครึ่งต้นขาของธิชาด้วย

ปกปิดส่วนที่เปียกเข้มด้วยของเหลวได้พอดี……

ธิชานิ้วมือสั่นเล็กน้อย ขอบคุณเธอด้วยเสียงกระซิบอันแผ่วเบา

อี๊ฟไม่ได้พูดอะไร ไม่รู้ว่าเป็นเพราะได้รับสัญญาณจากใคร หรือว่าเธอเป็นคนมีเหตุมีผลโดยธรรมชาติ

หลังจากที่ธาวินจากไปแล้ว เธอก็แวบหายไปที่อื่นทันที เหลือเพียงธิชากับดนัยกฤตอยู่ที่มุมนี้

ชายหนุ่มมีสีหน้าเย็นชาและดูถูก แม้จะไม่พูดอะไร แต่มันเป็นการถากถางโดยไร้เสียง

ธิชารู้สึกได้ในส่วนนี้ ไม่มีคำใดจะพูดอีกแล้ว เธอลดสายตาลงคิดคว้าโอกาสหนีไปจากตรงนี้

แต่เธอเพิ่งถอยหลังเพียงก้าวเดียว ก็ถูกบีบต้นแขนด้วยกำลังแข็งแรงของชายหนุ่ม แล้วกระชากลากถูเธอไปยังที่ลับตาคนอีกมุมหนึ่ง

ธิชาแทบจะถูกเขาตรึงเข้ากับกำแพง

เธอกระสับกระส่ายหลบเลี่ยง บังคับน้ำเสียงให้สงบเท่าที่จะเป็นไปได้  นี่เป็นห้องจัดเลี้ยง คืนนี้เป็นงานเลี้ยงแวดวงธุรกิจ ท่านดนัยโปรดใช้เหตุผลด้วย 

ดนัยกฤตไม่ได้แตะต้องเธอแม้แต่น้อย แต่ร่างกายกลับแทบติดชิดตัวเธอ แล้วทันใดนั้นก็ยกเข่าขึ้นแนบกับอวัยวะอันบอบบางของเธอ ——

ธิชาไม่กล้าขยับเขยื้อน ถ้าเขาใช้แรง เธอจะต้องเจ็บปวดมาก

แม้ตรงนี้จะค่อนข้างลับตาคน แต่ห้องจัดเลี้ยงน่าจะมีกล้องทั่วทุกที่ เธอไม่อยากอับอายต่อหน้ากล้อง

สีหน้ายิ่งเคร่งเครียดขึ้น พลางพูดเน้นทุกถ้อยคำ  ฉันรู้ว่าก่อนหน้านี้ได้ทำผิดต่อท่านดนัย หากคุณอยากสั่งสอนฉัน ก็ได้โปรดคำนึงถึงวาระโอกาสด้วย ถ้าคืนนี้เกิดเรื่องวุ่นวายใหญ่โต มันก็ไม่ดีต่อชื่อเสียงของคุณ…… 

เธอรออยู่นานกว่าชายหนุ่มจะพูดออกมา

น้ำเสียงของเขาโหดเหี้ยมแฝงความเยาะเย้ยถากถางทุกถ้อยคำ  ผมประเมิณคุณธิชาต่ำไปจริงๆ ต่อหน้าผมทำตัวเป็นสาวน้อยเยือกเย็นบริสุทธิ์ไร้เดียงสา……พอขึ้นเตียงกับคู่นอนทำท่าทำทางอัปยศอดสูจะตายเสียให้ได้

ผมเคยเห็นผู้หญิงมาหลายรูปแบบ แต่ไม่เคยเห็นคนที่แสดงได้ดีเท่ากับคุณเลย คุณนี่ช่างเก่งกาจนัก แม้แต่ผมยังกล้าปั่นหัว อยู่ต่อหน้าผมทำตัวเป็นสาวพรหมจรรย์ อยู่ต่อหน้าพี่ชายกลับเป็นอีตัวทุกกระเบียดนิ้ว 

 กระสันอยากมากเลยเหรอ แม้แต่ในห้องน้ำชายก็ไปทำอย่างสุขสมขนาดนั้นได้…… 

ปากเขาก็พูดไป หัวเข่าเขาก็ค่อยๆ เพิ่มแรงโน้มถ่วงช้าๆ การดันของเขาทำให้ธิชาเจ็บปวด หลังและสะโพกแนบติดผนังโดยสมบูรณ์ ไม่มีช่องว่างให้ถอยแม้เพียงเล็กน้อย

 ผมควรเดาได้นานแล้ว ร่างกายที่ไวต่อสัมผัสจนมีน้ำออกมาทันทีที่แตะต้อง……คุณไม่เพียงถูกธาวินเคยกระทำแค่คนเดียว ตรงนั้นที่สะอาดสะอ้านอมชมพู โรงพยาบาลไหนผ่าตัดให้ล่ะ ถึงศัลยกรรมให้อีตัวสำส่อนกลายเป็นสาวน้อยฟิตฝืดได้ ค่าบำรุงรักษาแพงไหม 

ในใจธิชาเมื่อครู่ที่มีเพียงความสับสนวุ่นวายและความตึงเครียด แต่ตอนนี้เวลานี้หน้าตากลับซีดเซียวแข็งทื่อจนเป็นซากฟอสซิล

เธอถูกบังคับให้พูดไม่ออกเพราะคำพูดดูถูกเหยียดหยามอย่างตรงไปตรงมาที่สุดของชายคนนี้

ทั้งทั้งที่หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความขื่นขม แต่ริมฝีปากกลับยกยิ้ม แสร้งทำเป็นพูดอย่างคนไม่คิดอะไร  ขออภัยค่ะ ฉันช่างตื้นเขินนัก ยังไงก็หลอกท่านดนัยไม่ได้ ดูเหมือนการแสดงของฉันยังต้องฝึกอีกเยอะ ไม่ทันระวังให้คนมองทะลุปรุโปร่งได้โดยง่าย แล้วตำแหน่งที่ยืนในปัจจุบันจะคงอยู่ได้ยังไง

อีกอย่าง……ธาวินก็เป็นแบบนี้ประจำ หากเขาต้องการฉันก็ห้ามไม่ได้ เวลาไหนสถานที่ใดก็ต้องอ้ารอรับใช้เขา เรื่องที่เกิดในห้องน้ำวันนี้ ทำให้ท่านดนัยต้องขบขันเสียแล้ว 

เมื่อธิชาพูดคำเหล่านี้จบ แม้แต่ความอับอายที่ต้องเปียกแฉะก็พลันจางหายไป

เธอค่อยๆ ยกคางเชิด ไม่สนใจอีกต่อไปว่าดนัยกฤตจะดูถูกเหยียดหยามเธออย่างไร

ในเมื่อเขาบอกว่าเธอเป็นอีตัว โดยธรรมชาติแล้วเธอก็ต้องผสมโรงไปกับเขา ทำไมต้องรักษาสิ่งที่เรียกว่าการเห็นคุณค่าในตนเองอีกล่ะ

เขาอยากได้ยินแบบไหน เธอก็จะพูดแบบนั้น

ในแววตาของดนัยกฤตมีอารมณ์รุนแรงบางอย่างกระตุกขึ้นมาฉับพลัน

ธิชามองเขาตรงๆ โดยที่สีหน้าไม่มีเปลี่ยนแปลง

เห็นเขาเม้มริมฝีปาก ส่งเสียงหัวเราะเยาะแผ่วเบาที่มันทั้งแปรปรวนและเยือกเย็น  คุณเคยชินกับการเสแสร้งทำท่าทำทางขี้ขลาดราวกับหนูตัวเล็กๆ ต่อหน้าผู้ชาย แม้แต่ธาวินยังคิดว่าคุณขี้ขลาด

แต่ที่จริงคุณมันกล้าหาญมาก แม้แต่กับผมยังกล้ามาล่อหลอกปั่นหัวเล่น ธิชา เรื่องเก่าในอดีตน่ะมันสามารถปกปิดได้ด้วยฝ่ามือเดียว คุณกลับไปบูชาธูปเทียนขอพรต่อหน้าพระดีกว่า ภาวนาว่าอย่าได้ตกมาอยู่ในมือผมอีก ถ้ามีครั้งหน้า……

ผมรับประกันเลยว่าเมื่อผมเบื่อร่างกายชั้นต่ำของคุณเมื่อไร จะให้ผู้ชายกำยำหลายสิบคนมาเติมเต็มคุณ ผู้หญิงเลวทรามต่ำช้าจนเข้ากระดูก ถูกผู้ชายกระทำชำเราจนเละเทะคงเป็นจุดจบที่ดีที่สุดของคุณ 

จิตใจธิชาเหือดแห่งราวกับป่ารกร้าง

ความฝันที่เธอติดอยู่ในห้วงมาหลายวัน……

ราวกับเป็นเรื่องตลก

ความอดทนของผู้ชายมีขีดจำกัดอย่างที่คาดไว้

ความอดทนของธาวินนับว่ายาวนานที่สุด แกล้งทำเป็นพี่ชายที่แสนดีต่อหน้าเธอมาเป็นสิบปี

แต่ดนัยกฤตผ่านไปเพียงไม่กี่เดือน……ในที่สุดก็ทนไม่ไหวจนเปิดเผยธาตุแท้

รอยยิ้มที่เป็นธรรมชาติของธิชานั้นมีเสน่ห์หยาดเยิ้มโดยกำเนิด

เธอหรี่ตาพลางพูดด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง  งั้นฉันคงต้องกลับไปไหว้พระขอพรจริงๆ ที่สำคัญที่สุดคือต้องประจบพี่ธาวินเอาไว้ให้ดี ไม่กล้าเตร็ดเตร่ไปที่ไหนเลยเดี๋ยวจุดจบจะตกไปอยู่ในมือของท่านดนัย ผู้ชายกำยำหลายสิบคน ฉันได้ยินแล้วแข้งขาอ่อนแรงไปหมดเลย