รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่ 28 เทพลงจากสวรรค์

ใบหน้าอันหล่อเหลาของธาวินเกร็งอยู่นานมาก สุดท้ายก็บีบรอยยิ้มจากริมฝีปากเล็กน้อย

 ผู้หญิงฉลาดเกินไปไม่ดี เก็บไว้หน่อย ตอนที่ควรแกล้งโง่ก็แกล้งโง่ 

ฝ่ามือของธิชาที่ชาแล้วเริ่มสั่น เธอตะโกนใส่เขาด้วยความโมโห  คุณทำเรื่องแบบนี้ออกมาไม่กลัวกรรมตามสนองหรือไง? ถ้าหากไม่รักเธอ คุณก็ไม่ควรไปยุ่งกับเธอ ถึงแม้จะเป็นการหลอกใช้……ทำไมต้องดึงฉันเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วย ธาวิน คุณเล่นร่างกายนี้ของฉันยังไม่พออีกเหรอ ใช้ฉันเป็นเครื่องมือ คำด่าทอครหาทั้งหมดให้ฉันแบกรับเอง ชักนำให้ญาณินเอาความเกลียดระบายมาที่ตัวฉัน คุณนี่มันเลวทรามจนสุดขีดจริงๆ 

บนใบหน้าของผู้ชายยังมีรอยฝ่ามือของเธอ แต่ท่าทางอันชั่วร้ายของเขากลับไม่มีความโกรธเลยแม้แต่น้อย

มือเรียวยาวของเขาจับคางของเธอเล่นไปมา

พูดอย่างยิ้มแย้ม  ไม่เล่นไม้นี้ จะเปิดเผยเรื่องน่าละอายระหว่างเราต่อสาธารณชนได้ยังไงล่ะ? ตอนนี้ดีแล้ว เมืองJไม่มีคนไม่รู้ เธอเป็นผู้หญิงของฉันธาวิน เลี้ยงจนโตมาข้างกายฉันตั้งแต่เด็ก ถูกฉันเอาตั้งแต่เด็กจนโต…….. 

 คุณไปตายซะเถอะ  เธออับอายโมโหอย่างบ้าคลั่ง ถีบเขาอย่างแรง

เธอโมโหจนหายใจหอบ

เป็นอย่างนี้นี่เอง

ที่แท้เป้าหมายที่แท้จริงของธาวินไม่ได้จะใช้เธอเป็นเครื่องมือ แต่จะใช้โอกาสในครั้งนี้เปิดโปงความสัมพันธ์อันสกปรกของพวกเขาสองพี่น้อง

เขาตั้งใจทำวิดีโอภาพและเสียงแบบนั้นอย่างเต็มที่ ตั้งใจจะทำให้ดนัยกฤตดูชัดๆ

มิน่าเขาถึงส่งบัตรเชิญงานหมั้นของตัวเองไปให้คู่แข่งตัวเอง

ธาวินยังคงไม่โกรธ แม้กระทั่งยังหน้าด้านจูบเธออย่างแรง

 ตัวเล็ก เธอร้องอย่างหลงระเริงใต้ร่างพี่ คราวนี้ทุกคนต่างก็ได้ยินหมดแล้ว ดึงหน้ากากสาวน้อยผู้ไร้เดียงสาของเธอออกได้แล้ว ไม่มีผู้ชายคนไหนกล้าเก็บผู้หญิงที่พี่เล่นแล้ว….. 

………..

คืนวันหมั้นนั้น ธิชาทุบตีไล่เขาออกไปจากห้องนอน

หลังจากนั้นหลายวัน เธอก็ไม่เคยเห็นญาณินอีกเลย

ตระกูลมงคลวัชรกุลกับตระกูลธนาภูวนัตถ์ไม่เหมือนกัน ตระกูลมงคลวัชรกุลทำธุรกิจปกติ ภาพลักษณ์สำคัญมาก

งานหมั้นญาณินถูกเปิดโปงเรื่องฉาวโฉ่ ทันใดนั้นตระกูลมงคลวัชรกุลเข้าสู่วิกฤตการณ์ประชาสัมพันธ์ แม้แต่ราคาหุ้นก็ร่วงตกอย่างหนัก

ธิชาทำได้แค่ฝืนทำตัวสงบและใช้ชีวิตต่อ ไปเรียนหนังสือที่มหาลัยตามปกติ เลิกเรียนก็ไปทำงานที่ร้านกาแฟ

ค่ำวันหนึ่งหลังเธอเลิกงาน เดินไปทางด้านสถานีรถไฟใต้ดิน

ทันใดนั้นมีนักเลงหลายคนปรากฏตัวล้อมเธอไว้ มัดมือของเธอแล้วใช้กระสอบดำคลุมหัว บังคับลากตัวเธอขึ้นรถ

รถสั่นสะเทือนอยู่นานมาก เสมือนขับไประยะทางไกล

ธิชามองอะไรไม่เห็นเลย จะกระทั่งเธอถูกลากลงจากรถโยนไปบนพื้นคอนกรีตที่เย็นเยือก ถุงกระสอบบนหัวถึงถูกดึงออก

เธอมองไปรอบด้าน ดูไปแล้วเหมือนโรงงานร้างแห่งหนึ่ง

ผู้ชายหนึ่งในนั้นตบหน้าของเธอไปมา หัวเราะอย่างลามก  นางเด็กนี่หน้าตาสวยมาก วันนี้พวกเรามีลาภแล้ว 

เสื้อของธิชาถูกดึงจนขาด เธอกรีดร้องไปทีหนึ่ง ใช้มือห้ามปราม

 พวกคุณเป็นใคร? ฉันเป็นน้องสาวของธาวิน พวกคุณต้องการเงินเท่าไหร่ตระกูลธนาภูวนัตถ์ให้ได้ทั้งนั้น 

ผู้ชายหน้ากระคนหนึ่งที่อยู่ข้างหลังหัวเราะเย็นชาพูดว่า  เงินมีคนจ่ายไปแล้ว เงินของคุณชายธาวินพวกเราไม่กล้าเอา เธอก็ไม่ต้องกลัวมากหรอก พวกเราไม่ได้จะเอาชีวิตเธอ 

ไม่เอาชีวิต และไม่ได้ทำเพื่อเงิน ถ้าอย่างนั้นลักพาตัวเธอเพียงเพื่อต้องการย่ำยีเธอ

ธิชามีข้อสรุปในใจ เม้มปากถาม  ญาณินเป็นคนจ้างพวกคุณมาเหรอ หรือว่าตระกูลมงคลวัชรกุล? 

ผู้ชายคนหนึ่งดึงน่องเธอไว้ มือที่ไม่สะอาดนั้นจับอยู่บนผิวหนังอันขาวสะอาดดุจหยกของเธอแล้ว  ถึงขั้นนี้ก็ไม่ต้องถามเยอะขนาดแล้ว ถามไปก็ไม่มีประโยชน์ ขอเตือนเธอทางที่ดีก็เชื่อฟังหน่อย จะได้ไม่ต้องทรมาน 

ธิชามองไปทุกทิศ ขับรถมานานขนาดนี้ ต้องขับมาถึงนอกเมืองแล้วแน่นอน

ถิ่นทุรกันดาร โรงงานร้างไม่ทราบชื่อแห่งหนึ่ง ไม่มีคนสามารถช่วยเธอได้ ไม่มีคนหาเธอเจอได้

ในใจเธอมีความเจ็บปวด มากไปกว่านั้นก็ความเกลียดแค้นต่อธาวิน

เธอกัดริมฝีปากทำการดิ้นรนครั้งสุดท้าย  ฉันขอเตือนพวกแกอย่าเอาชีวิตไปแลกกับเงินแค่นั้น สักวันธาวินก็ต้องรู้ ถึงเวลาพวกแกทุกคนก็ต้องตายพร้อมกับฉัน 

ผู้ชายสองคนหัวเราะอย่างลามกเวลาเดียวกันก็แยกขาเธอออก  สาวน้อยปากเก่งมากนัก ดูแล้วขาวๆนุ่มๆ แสดงตัวไร้เดียงสาอะไร ปล่อยตัวสบายหน่อย เคยนอนแม้กระทั่งพี่ชายตัวเองไม่ใช่เหรอ เธอปรนนิบัติดีๆ พวกเราจะทำเบาๆหน่อย 

ต้องเกี่ยวข้องกับญาณินอย่างแน่นอน

ธิชาตัวสั่นกำหมัดไว้แน่น ช่วงเวลาที่สิ้นหวังในสมองมีภาพความทรงจำต่างๆนานาอันวุ่นวายปรากฏขึ้น

ในนั้นรวมถึงครั้งแรกของเธอกับธาวิน

คืนนั้นเธอเจ็บปวดอย่างขีดสุด ไม่เคยได้ลิ้มลองความเจ็บปวดขนาดนั้นมาก่อน

ตอนที่ธาวินบังคับเธอ เธอรู้สึกอัปยศอดสู แต่ไม่เคยคิดว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นถึงจะเป็นเรื่องที่สกปรกอัปยศอดสูที่สุด……..

……….

มือทั้งสองข้างของเธอถูกมัดไว้ กำหมัดไว้แน่น เล็บจิกเข้าเนื้อ

เธอเกลียดธาวินอย่างที่สุด ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเขา แต่ผลกรรมทั้งหมดเกิดขึ้นกับเธอ

มือหยาบหนาของผู้ชายลูบไล้อยู่บนร่างเธอ ในตอนที่เธอใกล้จะยอมแพ้

ก็มีเสียงปืนนัดหนึ่งดังขึ้นข้างหูฉับพลัน

ของเหลวที่เปียกร้อนไหลอยู่บนร่างเธอ ผู้ชายร้องโอดโอยอย่างเจ็บปวด

ธิชามองคราบเลือดบนร่างตัวเองด้วยความตะลึง

ดนัยกฤตก้าวขายาวเดินย้อนแสงเข้ามา ถูกห้อมล้อมด้วยเงาแสงพระอาทิตย์ตกดิน เหมือนดั่งเทพที่ลงมาจากสวรรค์