รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่ 49 มีลูกให้ผม มันทำให้คุณรู้สึกผิดเหรอ

ชัยกรขมวดคิ้วทำเหมือนไม่ได้ยิน แต่ธิชาก็ไม่เห็นความหวั่นไหวในแววตาของเขาแต่อย่างใด

เขายังใช้น้ำเสียงตามปกติทั่วไป  เธอได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจเป็นอย่างหนัก ส่วนเรื่องรายละเอียดของต้นเหตุนั้น ตอนนี้ยังไม่สามารถใช้คำพูดง่าย ๆ อธิบายให้คุณธิชา ได้ แต่ว่าถ้าคุณยินยอมช่วยรักษาอาการป่วย สุดท้ายก็คงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ 

ธิชาไม่มั่นใจว่าหรือเป็นเพราะว่าตนเองคิดมากเกินไปหรือเปล่า เธอไม่ได้ถามต่อ แค่มีคำถามอยู่ในใจเท่านั้นเอง

ชัยกรเหมือนว่าก็มองเห็นความสงสัยของเธอออก แววตาลึกซึ้งของเขา สีหน้าดูเคร่งขรึมและดุดัน  ตอนแรกที่เจอกันนั้นทำผิดกับคุณธิชาไว้มาก บางทีคุณธิชา อาจจะมีความประทับใจกับผมไม่ค่อยดีนัก เพื่อเป็นการหหลีกเลี่ยงความยุ่งยาก ผมจำเป็นต้องอธิบายให้คุณเข้าใจ 

เขาไม่รอให้ธิชามีปฏิกิริยาตอบโต้ใดๆ พลางรีบพูดอธิบายทันที  ไม่ว่าผมจะทำอาชีพอะไร หรือผมทำธุรกิจแบบไหน เพียงเป็นว่าที่ภรรยาของผม ผมต้องรับผิดชอบเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งนอกจากผมแล้ว เธอก็ไม่เหลือญาติพี่น้องที่ไหนสักคน ผมมีความรับผิดชอบที่จะรักษาเธอให้หายดีอย่างสุดกำลัง เพื่อให้เธอได้ฟื้นกลับมาใช้ชีวิตได้ตามปกติดังเดิม 

ธิชาตะลึงกับความเคร่งขรึมและคำพูดที่หนักแน่นของเขา จนเวลานั้นไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

ระหว่างเธอกับเพียงไม่ได้เจอหน้ากันมาตั้งสามปีแล้ว เธอไม่รู้ว่าในสามปีที่ผ่านมาเพียงไป เจอเรื่องราวอะไรที่ประเทศอังกฤษมาบ้าง หรือว่าตระกูลธาดาวรวงศ์เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่กว่าเดิม จนทำให้เพียงวรินทร์ กับชัยกรมาพบกันได้อย่างไร… มากไปกว่านั้นคือการไม่รู้เรื่องอะไรเลย

อาศัยสัญชาตญาณของเธอ ไม่สามารถสงสัยในหลักฐานของผู้ชายคนนี้ได้จริงๆ

…………

ก่อนกลับธิชาก็ได้ไปหาคุณหมอที่เป็นเจ้าของคนไข้เพื่อพูดคุยถึงอาการป่วยของเพียงวรินทร์ ที่แท้แก็ป่วยมาได้ครึ่งปีแล้ว เหตุเพราะมีอาการเบื่ออาหารมาครึ่งปีแล้วจนไม่สามารถทานอาหารได้ตามปกติ เธอไม่ใช่แค่ว่าสติไม่สมประกอบเท่านั้น น้ำหนักก็ลดลงเรื่อย ๆ ถ้าสภาพแบบนี้ยังไม่ได้รับการรักษาให้ดีขึ้น อวัยวะทุกส่วนในร่างกายของเธอก็จะเริ่มเสื่อมสภาพลง

ธิชาไม่สามารถลืมเลือนท่าทางกรีดร้องอย่างหวาดกลัวของเพียงวรินทร์ จนไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าผ่านเรื่องราวอะไรมา

จนกลับมาถึงบ้าน อารมณ์ของเธอถึงได้ผ่อนคลายลง

ตอนเดินเข้าโถงทางเดินนั้น ก็ยังไม่หยุดคิดถึงความคิดของตนเอง เพื่อเดินผ่านห้องรับแขกนั้น ก็เจอกับสีหน้าบูดบึ้งเคร่งขรึมเหลือเกินของธาวิน

ธิชาถูกสายตาบูดบึ้งของเขากวาดมองสำรวจร่างกายโดยรอบ จนได้สติกลับมา พลันสำนึกผิดทันที ฝ่าเท้าแข็งทื่อ จนไม่กล้าจะสบสายตากับเขา

ธาวินหน้าตาเคร่งเครียดบอกบุญไม่รับแทบไม่พูดไม่จาคอยจ้องมองเธออยู่ตลอดเวลา สักพักถึงได้เปล่งเสียงเย็นยะเยือกออกมา  ยอมกลับบ้านแล้วสิ? 

ธิชาถูกบรรยากาศที่บีบรัดรอบตัวของเขาจนทรมานอยู่บ้าง เธอเองก็ไม่มั่นใจว่าคืนนี้จะเป็นเรื่องไหนที่ทำให้ธาวินเกิดอาการไม่สบอารมณ์ ทำได้แต่เชื่อฟังไปตามน้ำเล็กน้อย หวังว่าจะสามารถหลบเวรกรรมนี้ไปได้

 คืนนี้เพื่อนของฉันมีธุระ เลยกลับมาช้าไปบ้าง… แต่ฉันก็ได้โทรศัพท์บอกกับป้าจันเอาไว้ก่อนแล้ว บอกว่าคืนนี้จะไม่กลับมากินข้าวที่บ้านแล้ว 

ธิชารู้สึกว่าใบหน้าของเขาเคร่งเครียดขนาดนั้น ท่าทางกำลังสอบถามภรรยาของตนเองที่กำลังนอกลู่นอกทางอยู่ สัญชาตญาณของเธอคาดเดาได้บางที จะต้องเกี่ยวข้องกับดนัยกฤตด้วย จนฝ่ามือมีเหงื่อไหลออกทันที

ธาวินกลับไม่ได้เอ่ยถึงผู้ชายคนนั้นมาสักประโยค เอาแต่จ้องมองเธออยู่นานอย่างเย็นยะเยือก จากนั้นก็ลุกพรวดเพื่อดึงเธอแล้วไปยัดวางลงบนโซฟา และเอาฝ่ามือใหญ่จัดการดึงเสื้อโค้ตของเธอออกทันที

ธิชาใส่เสื้อเสื้อสเวตเตอร์คาร์ดิแกน จนถูกพละกำลังของเขาดึงจนกระดุมขาดออกจากกันเป็นชุด ท่อนบนถูกเขาลอกปอกเปลือกจนโป๊เปลือย

นิ้วเย็นๆ ของธาวินผิวบนแขนซ้ายของเธอ จนเห็นรูเข็มเล็กๆ เข็มนั้นที่ไม่สามารถมองได้ด้วยตาจริงๆ

ธิชาเข้าใจทันทีว่าทำไมเขาถึงได้โกรธจัด เธอเม้มริมฝีปากเอาไว้ พยายามให้ตนเองดูสงบนิ่งเข้าไว้  ธาวินคุณสงบสติอารมณ์ก่อน ฟังฉันอธิบายก่อนได้ไหม? 

เขาหน้าดำคร่ำเครียด รอบตัวมีแต่ความเกลียดชังที่แผ่รัศมีออกมา ราวกับว่าต้องการจะฉีกเธอเป็นๆ ให้เป็นชิ้นๆ ในเสี้ยวนาทีต่อไป

ธาวินใช้มือทั้งสองข้างบีบแก้มของเธอเอาไว้ น้ำหนักที่ลงแรงเหมือนกับต้องการจะบีบกรามของเธอให้แหลกคามือ

 อธิบายเหรอ? คุณเตรียมจะอธิบายอะไร ผมไม่อนุญาตให้คุณกินยา คุณก็เลยไปฉีดยาคุมแล้วใช่ไหม ผมรู้สึกว่าคุณยิ่งกล้าหาญมากขึ้นเรื่อย ๆนะ จนเริ่มตั้งข้อเป็นอริกับผมแล้วจริงๆ เหรอ? 

ธิชาถูกน้ำเสียงดุร้ายโหดเหี้ยมของเขาบีบจนไม่มีทางหนีอีกแล้ว จนแก้มและคางเจ็บปวดร้าวระทมยิ่งกว่าเดิม

เธอเจ็บจนน้ำตาเอ่อล้นออกมา และต้องรวบรวมพละกำลังมากมายมหาศาลในการเปล่งเสียงออกมาจากลำคอหนึ่งประโยค  ฉันก็แค่ไม่อยากจะท้องซ้ำอีกครั้ง 

ธาวินหรี่ตาลง รูม่านตาปะทุไฟกองเพลิง

 โครม  เสียงดังสนั่นหวั่นไหว จนเหมือนว่าวิลล่าทั้งหลังก็สั่นคลอนไปด้วย

เขาใช้เท้าถีบโต๊ะเคาน์เตอร์ตรงโซฟาออก ทุกอย่างที่วางอยู่บนโต๊ะกระเด็นกระดอนไปพลิกคว่ำไปทั่ว จนทำให้คนรับใช้หลายคนรีบกรูเข้ามาหาทันที

คนรับใช้ที่ยังเป็นวัยรุ่นอยู่เมื่อเห็นสภาพแล้วต่างก็ตกใจกลัวจนไม่กล้าปริปากออกมา มีแค่ป้าจันที่รู้เหตุผลก่อนหน้าเท่านั้น จึงได้เสนอหน้าเอ่ยปากห้ามปรามอย่างกล้าหาญพูดออกไปทันที  คุณชายใจเย็นๆ ก่อน มีอะไรค่อยๆ พูดกัน มีอะไรค่อยพูดนะ.. แม้ว่าครั้งนี้คุณหนูจะไม่ได้พูดคุยกับคุณชายก่อน แต่ว่าก็มีเหตุผลพอ เธออายุยังน้อย แถมยังเรียนอยู่ เด็กสาวอายุยังน้อยแค่นี้ใครจะกล้ามีลูก อีกอย่าง การเดินท้องโตอยู่ในโรงเรียนมันดูไม่ดี… 

ธิชาคิดว่าเธอสามารถไปฉีดยาคุมได้ตรงเวลาโดยที่ไม่ต้องมาพะวงหน้าพะวงหลังอะไร เพราะว่าธาวินเขามีเรื่องต้องทำอยู่เยอะแยะ น่าจะไม่ใส่ใจกับเรื่องเล็กน้อยพวกนี้ เขาน่าจะเข้าใจว่ามดลูดของเธอยังไม่พร้อมพอในการที่จะตั้งท้องได้ในระยะเวลาอันสั้นนี้

ทว่าไม่คิดว่าเพิ่งจะฉีดยามาหยก ๆ ก็ถูกเปิดเผยซะแล้ว….

ธาวินผ่อนคลายปลายคางของเธอ แต่เอื้อมมือไปถอดเข็มขัดที่เอวออก

ธิชารู้ว่าเขาเริ่มไม่มีเหตุผลอีกแล้ว จนหัวใจเริ่มสั่นเทา แต่ก็ยังปากแข็งอยู่

เธอเม้มริมฝีปากเอาไว้ สีหน้าดูดื้อรั้นตอนพูดออกมา  คุณต้องการจะทำร้ายฉันอีกแล้วใช่ไหม แต่ตีฉันแล้วมันมีประโยชน์อะไรไหม ฉันฉีดยามาแล้ว คุณตีฉันให้ตายไปฉันก็ท้องไม่ได้อยู่ดี คุณลองไปดูสภาพตัวเองในกระจกสิว่าตอนนี้ความเป็นธรรมของคุณมันบิดเบือนไปมากขนาดไหนแล้ว! คุณมันจิตใจหยาบช้าบ้าไปแล้ว คุณเล่นสนุกพอหรือยัง ที่ยังต้องการให้ฉันมีลูกให้กับคุณเหรอ? ถ้าเกิดคลอดออกมาจริง พอเด็กเกิดมาก็คงถูกคนมากหน้าหลายตาเหยียดหยามตราหน้าสักเท่าไหร่? เป็นหน้าที่ของพ่อและแม่ในการวางแผนอนาคตเพื่อลูก คุณไม่มีความเป็นมนุษย์ได้นี่ แต่ว่าฉันทำไม่ได้! 

มุมปากของธาวินกระตุกเล็กน้อย เขาเอาเข็มขัดบีบกำแน่นในฝ่ามือ  ธิชาคุณลืมฐานะของตัวเองไปหรือเปล่า ด้วยฐานะอันต่ำต้อยของคุณ การที่ท้องสายเลือดของผม หรือว่ามันเป็นการทำให้คุณรู้สึกผิดเหรอ?! 

มือของเขายกขึ้นแล้วพุ่งลงมา จนมีเสียง  เพี๊ยะ  กระทบบนร่างกายของธิชา

ธิชาเจ็บปวดจนต้องขมวดคิ้ว และพลิกตัวยอากจะหลบหลีก

ป้าจันตกใจจนร้องห้ามปรามอย่างเศร้าโศก  คุณชาย คุณชายใจเย็นก่อน อย่าทำร้ายคุณหนูเลย ปีนี้ทั้งปีร่างกายคุณหนูยิ่งอ่อนแอลงไปทุกวัน เธอรับไม่ไหวแล้ว คุณชายอย่า…. 

คำพูดห้ามปรามแกมขอร้องของเธอเพิ่งจะพูดได้เพียงแค่ครึ่งเดียวก็ถูกเสียงของธาวินตะคอกใส่แล้ว

สีหน้าของเขาเหมือนท่านพยายมราชที่กำลังปีนขึ้นมาจากขุมนรกอเวจี

 ไสหัวออกไปให้หมด ไป! 

สัญชาตญาณของธิชารับรู้ได้ว่าเรื่องที่ตนเองแอบไปฉีดยามาราวกับเป็นการไปกระตุกหนวดเสือของธาวินทำให้โกรธ

อาการโกรธเป็นฟืนเป็นไฟของเขาไม่ใช่ว่าแค่คนใกล้ตัวช่วยพูดเพื่อเกลี้ยกล่อมเขาไม่กี่ประโยคก็สามารถหยุดเขาได้

เธอไม่อยากให้คนใกล้ตัวติดร่างแหไปด้วย เลยให้ป้าจันกับคนอื่นๆ ถอยไปก่อน

เธออดกลั้นกับความเจ็บปวดเมื่อครู่เอาไว้ พร้อมทั้งใช้สายตาเย็นชาจ้องตาธาวินกลับ  คุณสามารถข่มขืนฉันได้ และก็สามารถบีบบังคับให้ฉันแท้งก็ได้ แต่คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะมาบีบบังคับให้ฉันมีลูกกับโดยที่ฉันไม่ยอมไม่ได้ ธาวินวันนี้จะพูดกับคุณตรงๆ ฉันไม่อยากมีลูกกับคนที่ทุเรศอย่างคุณ! 

ธาวินใช้เข็มขัดมัดมือทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ พร้อมทั้งยิ้มให้จนทำให้คนขนลุกขนชันหนาวจนสยองขวัญ

เขาจับเธออ้าปาก จากนั้นก็เอาแท่งความปรารถนาอันร้อนผ่าวของตนเองแกมบังคับยัดเข้าปากทันที