รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่ 53 ฉันจะใช้การตบในครั้งนี้ค่อยๆ พูดเรื่องเหตุผลกับคุณ

ธิชาเหยียบเบรกรถอยู่ตรงประตูโรงจอดรถ และผลักประตูรถและลงจากรถด้วยสีหน้าเย็นชา

ไพลินตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อจริงๆ ในเวลานี้ก็มองเห็นแววตาอันคนกริบของธิชา ในใจเลยพอจะเดาได้หรือว่าเธอเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาแล้ว…

เธอไม่คิดพะวงหน้าพะวงหลังอีกแล้ว พลางเกี่ยวแขนของธาวินเอาไว้แน่นอย่างถนัดมือ  คุณชาย แววตาของธิชาช่างโหดร้ายมาก เหมือนกับต้องการที่จะฆ่าคนกัน เมื่อครู่เธอจงใจจะขับรถชนฉันจริงๆ พวกเราอีกนิดก็จะไม่มีชีวิตรอดแล้ว! คุณชาย คุณต้องออกหน้าให้ฉันนะคะ 

ไพลินถูกเอาใจจนเคยชินแล้ว ธาวินคอยปกป้องเธอเป็นอย่างดีมาโดยตลอด อาการนิสัยเสียและการกลับกลอกของเธอก็ค่อยๆ เติบโตขึ้นเรื่อยด้วยเป็นผลมาจากการได้รับความเอาใจเนี่ยแหละ

สิ่งเดียวที่ธิชาแย่งในสิ่งที่เป็นของตนเองไป ไพลินเกลียดเธอเข้าไส้ ก็แค่ต้องการจะฉวยจังหวะเหยียบผู้หญิงคนนี้ให้จมอยู่ใต้ฝ่าเท้า

ทว่าเวลานี้ กลับเห็นความมืดหม่นในรูม่านตาของธิชากำลังมองที่คนที่อยู่ตรงหน้าทั้งสองคน

แม้ว่าเมื่อครู่ธาวินเกือบจนโดนรถชนก็ตาม แต่สีหน้ายังไม่แสดงอารมณ์โกรธเคืองแสดงออกมา

เขาหรี่ตาเล็กน้อย พร้อมทั้งถามกลับด้วยเสียงเคร่งขรึม  นี่คุณเป็นอะไรไปเนี่ย? 

ธิชาจ้องมองใบหน้าของไพลินด้วยอาการแค้นเคืองเข้าไส้

ชีวิตของเธอมันไม่มีค่าขนาดนั้นเลยเหรอ?

ขนาดผู้หญิงทั่วไปที่อยู่ข้างกายของธาวินก็ถึงขั้นลงมือคิดบัญชีกับเธอ เกลียดจนอยากจะฆ่าเธอให้ตายในชั่วทุกวินาทีเลย

ธิชากระตุกมุมปากขึ้น พลางใช้สายตาเย็นยะเยือกชำเลืองมองใบหน้าของไพลิน

 แทนที่จะถามฉันว่าฉันเป็นอะไร ลองถามพี่ไพลินดูไหมว่าทำเรื่องดีๆ อะไรลงไป! 

ธาวินได้ยินเหมือนมีความผิดปกติเกิดขึ้น เขาลองคว้าข้อมือของธิชาเอาไว้ด้วยหน้าตาเคร่งขรึม

ทว่าเธอกลับพยายามสะบัดออกทันที ธิชาคว้าคอเสื้อของไพลินทันที จากนั้นก็ฉุดลากมาอีกทางหนึ่ง พลันใช้สายตาเชือดเฉือนจ้องมองอย่างกินเลือดกินเนื้อ และถามกลับด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ  ฉันไปทำอะไรถึงได้ไปทำร้ายจิตใจจนบาดหมางกับพี่ไพลินเหรอ พี่ไพลินถึงได้ต้องการชีวิตของฉันให้ได้? 

เมื่อไพลินได้ยินคำพูดเช่นนี้แล้ว ในใจก็ย่อมรู้ว่าเรื่องมันต้องถูกเปิดเผยจนเสียท่าหมดแล้ว

แต่ว่าเธอก็ยังคงไม่แสดงสีหน้าสะทกสะท้าน ถึงอย่างไรก็อยู่กับธาวินมาตั้งหลายปีแล้ว และถือว่าผ่านร้อนผ่านหนาวมรสุมต่างๆ นานามามากมาย ธิชาแค่หัวเดียวกระเทียมลีบไม่มีพิษมีภัยอะไรมันทำให้เธอขวัญอ่อนไม่ได้หรอก

แววตาอันสงบเสงี่ยมไพลินจ้องมองใบหน้าของเธออย่างสงบนิ่ง สีหน้าเหมือนปกติทั่วไป น้ำเสียงเหน็บเยาะเย้ยเล็กน้อย  เหรอ? แล้วฉันจะไปเอาชีวิตของคุณยังไงกันล่ะ ก็ตอนนี้คุณไม่ใช่ว่ายืนเป็นปกติอยู่ตรงหน้าฉันอยู่นี่ไงไม่ใช่เหรอ คุณธิชาเป็นน้องสาวในนามของคุณชาย ฉันก็ต้องให้ความเคารพกับฉันอยู่แล้ว แต่เรื่องทั่วไปก็สามารถพูดเหตุผลได้ แต่การที่เป็นน้องสาวแท้ๆ ของคุณชายก็ไม่สามารถใช้คำพูดเพียงไม่กี่ประโยคในการใส่ร้ายฉันได้ 

ธิชามุมปากของกระตุกขึ้นเล็กน้อย  แล้วคุณมันจัดอยู่ในจำพวกไหนล่ะ นี่ฉันใส่ร้ายคุณเหรอ? 

ไพลินอาศัยน้ำเสียงของเธอก็พอจะเดาออกว่าในมือของธิชาคงไม่มีหลักฐานอะไร เธอยิ่งจองหองหนักขึ้น และยิ่งทำให้ตนเองดูไร้เดียงสาเพื่อฉวยจังหวะเรียกร้องให้คุณชายใจอ่อน

ไพลินพูดอย่างถ่อมตัว  ถ้าคุณธิชามีหลักฐานที่บอกว่าฉันเป็นคนทำร้ายคุณ ก็เอาออกมาแสดงให้เห็นสิ ถ้าไม่มี…เมื่อครู่ตอนที่คุณหักพวงมาลัยเพื่อเปลี่ยนทิศทางจะมาชนฉันนี่คือการจงใจฆ่าฉันเลย! 

ธิชาผ่อนแรงตรงคอเสื้อของเธอ พลันแสยะยิ้มออกมาเย็นชา ทว่าก็ตักเตือนกลับอย่างระมัดระวัง พร้อมทั้งเงื้อมือขึ้นและตบหน้าของเธอฉาดใหญ่

 เพี๊ยะ  เสียงดังลั่น ทั้งหนักหน่วงและดังฟังชัด

ไพลินไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย จนถูกโดนตบฉาดใหญ่จนศีรษะเอียง จนใบหน้าครึ่งหนึ่งแดงจนบวมฉึ่งแสบร้อนไปด้วย

เธอเป็นคนที่โดดเด่นคนใกล้ตัวของธาวิน นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้รับการปฏิบัติเช่นนี้

ไพลินเอื้อมมือมาประกบใบหน้าเอาไว้ พลางหงุดหงิดมาจนดวงตาแดงก่ำ

 แก…แกกล้าตบฉัน ธิชาแกมีสิทธิ์อะไรมาตบฉัน?! 

ธิชาหน้าดำคร่ำเครียด พลางกระตุกมุมปากอย่างเย็นชา  ไม่ใช่ว่าพูดเรื่องเหตุผลเหรอ ฉันก็ใช่ฝ่ามือนี้ในการพูดเรื่องหลักการกับแกไง 

ไพลินอยากจะร้องไห้ออกมาจริงๆแล้ว เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าธิชาจะกล้าบังอาจต่อหน้าธาวินเช่นนี้

เธอทั้งร้องไห้น้ำตาตกทั้งเกาะอยู่ด้านข้างธาวินแน่น  คุณชายธิชาสติแตกจนปีศาจเข้าแล้ว ไม่รู้ว่ากินยาอะไรผิดมา คุณชาย… 

ใบหน้าอันงดงามของไพลินร้องไห้อย่างกับห่าพายุลง ถึงขั้นถ้าผู้ชายมาเห็นแล้วต่างรู้สึกใจอ่อนทันที

ทว่าธาวินกลับไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ออกมาตั้งแต่แรก แต่ฉวยจังหวะตอนที่เตรียมก้าวขาเดินออกไปนั้น พลันคว้าข้อมือเธอเอาไว้ทันที

 ตกลงมันเกิดเรื่องอะไรขึ้น? 

……

ถึงขั้นธาวินมาถามไถ่แล้วธิชา ก็เลยไม่คิดปกปิดอีกเลย เธอพูดเรื่องราวทั้งหมดก่อนหน้านี้ต่อหน้าธาวินให้ฟังรอบหนึ่ง

พอได้ฟังแล้วสีหน้าไม่มีความเป็นมิตรอีกเลย พลันให้คนใกล้ตัวที่สนิทของตนเองไปตรวจสอบทันที

ไม่นานนักก็ตรวจสอบจนได้เรื่องแล้ว แต่ว่าไพลินก็ยังกัดฟันพูดว่าลูกน้องของตนเองลงมือทำโดยไม่คิดให้รอบคอบ

 คุณชาย เรื่องที่ฉันทำไม่กล้าที่จะยอมรับ แต่ว่าเรื่องที่ไม่ได้ทำนั้น ใครก็อย่ามาบีบให้ฉันรับ ลูกน้องของฉันมีอยู่เป็นร้อย ๆ คน ฉันไม่สามารถจะไปจับตาดูในสิ่งที่เรากระทำได้ทุกวินาที ช่วงนี้ธิชาก็พาคนของตนเองทำเรื่องเย่อหยิ่งในถิ่นของฉัน เธอยังเด็กนัก แถมยังคนใหม่ และยังไม่มีทักษะพอ จนลูกน้องที่อยู่ภายใต้ต่างรู้สึกไม่พอใจ นี่ก็เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ 

ลูกน้องของไพลินก็ถูกเรียกมาเพื่อเป็นพยาน จนผลสรุปก็คือลูกน้องนั้นมีคนที่ไม่เห็นด้วยกับธิชาจนมีอันธพาลคนหนึ่งมองเธอแล้วรู้สึกขัดหูขัดตาเลยจัดการเล่นตุกติกกับรถของธิชาเองเลย และเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับไพลินเลย

ท่ามกลางสถานการณ์นี้ไม่มีหลักฐานในการที่ไพลินเป็นคนสั่งการให้ทำด้วยตัวเองได้ และก็หาบันทึกที่เธอออกคำสั่งกับลูกน้องของเธอ การตกในสถานการณ์เช่นนี้ถือว่าเป็นเรื่องปกติ

ครั้งนี้ธิชาโชคดีที่ไม่ได้รับบาดเจ็บสักนิด ดังนั้นธาวินเลยไม่ได้รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที และก็ไม่ได้ลงโทษให้กับไพลินที่เป็นแม่ทัพใหญ่และแข็งแกร่งของตนเอง เธอรู้ตั้งแต่แรกแล้ว ดังนั้นเมื่อครู่การตบหน้าในครั้งนั้นถือว่าเป็นบทเรียนและการสั่งสอนที่ได้ลงโทษแล้ว

ธาวินชำเลืองมองไพลินที่นั่งคุกเข่าหลังตรงอยู่ใต้ร่างกายของเขาอย่างไร้ความรู้สึก

เขาเม้มริมฝีปากเอาไว้ น้ำเสียงดุดัน  ไพลินฉันให้โอกาสคุณสารภาพความจริงออกมาอีกครั้ง เรื่องนี้คุณบงการอยู่เบื้องหลังใช่ไหม? 

ไพลินทำท่าทางยอมตายแต่ไม่ยอมรับสารภาพ  ฉันเปล่า!ทุกคนต่างก็รู้ว่าธิชาเป็นคนของคุณชาย แม้ว่าฉันจะมีอำนาจสูงมากเป็นพิเศษ แต่ก็ไม่มีทางที่กล้าจะแตะต้องคนของคุณชาย ยิ่งไม่ใช่วิธีต่ำช้าแบบนี้หรอก 

ธาวิน พูดต่อ  งั้นคุณก็ดูแลลูกน้องได้ไม่ดีพอ จนทำให้ลูกน้องทำผิดพลาดมหันต์ เรื่องนี้คุณยอมรับหรือไม่? 

ไพลินหน้าซีดเผือด พลางใช้สายตาจ้องมองธิชาที่ไม่มีรอยแผลใดๆ บนตัวสักนิดที่นั่งอยู่ข้างกายธาวินด้วยสีหน้าสงบนิ่ง

แม้ว่าในใจของเธอนั้นจะอัดอั้นความชั่วร้ายเอาไว้ แต่สีหน้าก็ทำได้แค่อดทนเอาไว้  ข้าน้อยรู้ตัวผิดไปแล้ว ลูกน้อยที่อยู่ใต้อาณัติก็มากมายเหลือเกิน จนไร้การอบรมสั่งสอนมันเป็นความผิดของฉันจริงๆ ฉันยอมรับโทษอย่างจริงใจ 

ธาวินยกนิ้วขึ้นเพื่อเคาะลงบนโต๊ะ น้ำเสียงอันเย็นเฉียบแต่ไม่มีอารมณ์อื่นเจือปน

 งั้นคุณยอมรับผิดแล้วย่อมต้องมีการลงโทษ และรู้สึกว่าลูกน้องที่อยู่ใต้อาณัตินั้นคนมากมายจนทำให้ดูและจัดการได้ไม่ดี ธิชาเขาเติบโตอยู่ข้างกายฉันมา ผลลัพธ์จากความสามารถของเธอฉันก็ได้ยินได้เห็นกับตากันอยู่แล้ว คุณช่วยชี้แนะอยู่สักระยะ ตอนนี้เธอสามารถจัดการได้เองแล้ว ไพลินคุณจัดการเอาขอบเขตงานทั้งหมดของคุณแบบมาครึ่งหนึ่งให้กับธิชา ในเมื่อคุณสองคนไม่ถูกชะตากัน ต่อไปต่างแยกกันทำงาน ไม่เข้าไปยุ่มย่ามซึ่งกันและกัน 

ไพลินได้ยินแล้ว สีหน้าพลันแดงแจ๋ทันที จนหน้าแดงเริ่มเปลี่ยนเป็นเขียวแทน จนสามารถพูดได้ว่าใบหน้าเปลี่ยนสี มีครบทุกสีหน้าอย่างที่

หัวใจของเธอเจ็บปวดหนักหน่วงเป็นระยะ เวลานั้นโกรธจัดจนแทบจะหายใจไม่ออก

ขอบเขตอำนาจของเธอยิ่งใหญ่ขนาดนี้ นี่เป็นผลงานในการสะสมมาเป็นเวลาหลายปี

ไม่เพียงแต่สถานบันเทิงยามค่ำคืน บ่อนกาสิโน ยังมีร้านอาหาร และวงการบันเทิงต่างๆ อีกมากมายอีก

แค่เรื่องเล็กน้อยเรื่องเดียว ธิชาสามารถแบ่งเขตอำนาจของเธอที่มีทั้งหมดไปได้ครึ่งหนึ่งเลย!

ริมฝีปากบางของธาวินเม้มเล็กน้อย  ทำไม คุณไม่พอใจเหรอ?