รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่ 57 ดึงตัวเธอลากลงสระว่ายน้ำอย่างดุเดือด

ธิชาทนไม่ได้กับการที่ถูกเขาพูดจาดูถูกเหยียดหยามณิชานาฎที่สุด เธอไม่ค่อยสบายใจ จนสีหน้าเริ่มอดกลั้นไม่อยู่แล้ว ธาวินลงสระว่ายน้ำไปแล้ว เธอก็อยากจะเดินหนีเหมือนกัน

ชายหนุ่มที่เพิ่งจะลงน้ำไปแค่ครึ่งก้าวก็ยืนตะโกนเสียงทุ้มต่ำจากกลางสระน้ำเพื่อเรียกให้เธอหยุดเท้าเอาไว้ก่อน

 นั่งรออยู่ที่นี่อย่างเชื่อฟังนะ กลัวว่าจะร้อนก็ดื่มเครื่องดื่มไป 

ธิชาแสดงสีหน้าที่ดูไม่เข้าใจออกมา

เขามาว่ายน้ำอยู่กลางแดด แล้วให้เธอมานั่งทำอะไรที่นี่ มานั่งชื่นชมเหรอ?

เธอก็แค่กลัวว่าจะเป็นตากุ้งยิงหรอก

จากนั้นเธอก็เตรียมจะเลี่ยงคำสั่งของธาวินฉวยจังหวะตอนที่เขาไม่สนใจเพื่อเดินหนีออกไป

เหมือนว่าธาวินเดาได้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ พลันมีเสียงเคร่งขรึมดังจากสระว่ายน้ำมา

 กล้าเดินหนีไป คืนนี้ผมจะเอาคุณให้ตายกันไปข้างหนึ่งเลย 

 …  ธิชาได้แต่ปากอ้าตาค้าง จนต้องนั่งลงบนเก้าอี้นอน ด้วยสีหน้าซีดเผือด

ในใจของเธอได้แต่บางคนอยู่ แต่สีหน้านั้นยังคงยิ้มอยู่

แม้ว่าคำพูดของธาวินจะดูหยาบช้าดูหมิ่นไปบ้าง แต่ถือว่าใช้ได้ผล

เธอย่อมรู้ดีว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้กำลังล้อเล่นกับเธอ

การไปยั่วให้เขาไม่ดีใจ คืนนี้เธอต้องตายทั้งเป็นแน่

ดังนั้นแม้ว่าไม่ชอบมาอาบแดดเลยสักนิด แต่ก็นั่งชื่นชม  หนุ่มหล่อ  ว่ายน้ำอยู่ที่นี่อย่างเชื่อฟัง

รอจนเธอดื่มน้ำกีวี่ไปครึ่งแก้วแล้ว ธาวินก็ว่ายน้ำกลับไปมาหนึ่งรอบแล้ว พลางออกคำสั่งตรงขอบสระอย่างไร้ความรู้สึก  หยิบผ้าขนหนูมาให้ผม 

แน่นอนว่าในใจของธิชาจะมีความรู้สึกบ่นไม่หยุด พลางแอบด่าเขาไปหลายสิบรอบ

จู่ ๆ ก็มาให้เธอนั่งเก้ ๆ กังๆ ข้างสระมันก็น่าเบื่อมากแล้ว แล้วยังออกคำสั่งให้เธอเอาผ้าขนหนูไปส่งอีก

หรือว่าเขาต้องการให้ตนเองอยู่ข้างขอบสระต่อก็แค่เอาไว้เป็นสาวรับใช้ที่คอยส่งผ้าขนหนูให้เหรอ

แม้ว่าจะไม่ถูกใจก็คือไม่ถูกใจ เธอก็ยังคงมีรอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้าอย่างเชื่อฟังและเอาผ้าขนหนูผืนนิ่มเอาไปส่งให้กับมือ

ใครให้เธอไม่โดดเด่นล่ะ ทั้งไม่มีเงิน ไม่มีอำนาจและไม่มีอิทธิพล ต้องปล่อยให้ธาวินคอยกดขี่ข่มเหงตามใจ

หลังจากที่เอาผ้าไปส่งแล้วนั้น ไม่นานนักธิชาก็เริ่มจะเสียใจกับความรู้สึกไม่พอใจของตนเองแล้ว

…………

ธาวินเดินขึ้นมาจากสระว่ายน้ำ พลางรับผ้าขนหนูมาจากมือของเธอและก็พาดไปบนหัวไหล่อย่างตามสบาย จากนั้นก็เช็ดหน้า และเช็ดเส้นผมที่กำลังเปียกโชกจนหยดลงมา

รอจนเวลาที่เขาเอาผ้าขนหนูยื่นกลับใส่มือของเธอนั้น เธอก็รับโดยสัญชาตญาณ เวลาเพียงชั่ววินาทีเดียวก็ตกหลุมพรางของเขาแล้ว

เขาใช้แรงดึงผ้าขนหนูลง เท้าของธิชายืนทรงตัวไม่ดี จากนั้นก็มีแขนยาวยื่นออกมากระหวัดเกี่ยวเอวคอดของเธอเอาไว้ พลางดึงตัวเองลงสระว่ายน้ำทันที

ธิชาตกน้ำจนมีเสียงดัง  โครม  พร้อมทั้งกรีดร้องด้วยสัญชาตญาณ

ราวกับว่าเธอกระโดดกอดคอของธาวินอย่างเอาเป็นเอาตายอย่างกับกำลังกอดขอนไม้ที่ช่วยให้รอดชีวิต และไม่ยอมปล่อยมือให้หลุด…

ความจริงแล้วธิชาว่ายน้ำเป็นตั้งแต่เด็กแล้ว แต่ว่าว่ายน้ำเป็นก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร

เพราะว่าเธอกลัวน้ำ อีกทั้งยังหวาดกลัวกับสระว่ายน้ำในวิลล่าตระกูลธนาภูวนัตถ์โดยเฉพาะ

ในปีนั้นเธอเพิ่งจะตามณิชานาฎที่เพิ่งแต่งงานเข้ามาอยู่ตอนนั้นยังเป็นเด็กน้อยอายุ8ขวบ

เวลานั้นธาวินก็ยังเป็นหนุ่มน้อยแล้ว ในทุกปีตระกูลธนาภูวนัตถ์จะมีการจัดงานปาร์ตี้ของเหล่าลูกไฮโซ

ชื่อเสียงของณิชานาฎที่กระฉ่อนในแวดวงคนดังทั่วเมืองJมันย่ำแย่มาก เหตุที่ย่ำแย่ไม่ใช่เพราะว่าหน้าตาที่ทำให้คนพลอยอิจฉาไปเรื่อย

แต่เป็นเพราะว่าก่อนหน้าที่ณิชานาฎจะแต่งงานเข้ามาอยู่ในครอบครัวมหาเศรษฐี… สามารถพูดได้ว่ามีสถานะเป็นเมียน้อยมืออาชีพเลย

แม้ว่าผู้ชายที่เธอเคยผ่านมาพวกนั้นถึงขนาดที่ธิชาจำตัวตนไม่ค่อยได้แล้ว แต่เธอก็รู้ว่า ผู้ชายเหล่านั้นส่วนใหญ่ต่างมีเมียกันหมดแล้ว

ส่วนบรรดากลุ่มวัยรุ่นสาวน้อยหนุ่มน้อยที่สนิทสนมกับธาวิน หนึ่งในนั้นบางทีก็เป็นเมียแต่งบ้านหลังใหญ่ที่ถูกเลี้ยงดูมา…

……

บรรดาพี่สาวพี่ชายตัวน้อยสิบกว่าขวบเหล่านั้นมีโอกาสก็คอยแกล้งธิชาเล่น

แม้ว่าไม่กล้าจะทำร้ายหรือด่าเธอ การแกล้งสักหน่อยแล้วจะทำไม

พวกเขารู้ดีว่าธิชากลัวหมา เลยผู้หญิงคนหนึ่งอุ้มหมาพุดเดิลมาเพื่อปล่อยให้หมาพุดเดิลคอยวิ่งตามเธอ

ธิชาก็วิ่งด้วยขาสั้นตามไปเรื่อย จนวิ่งมาถึงขอบสระก็ได้ยินว่ามีเสียงหมาเห่าอยู่ด้านหลัง ตกใจจนก้าวเท้าพลาดจนตกน้ำ

แม้ว่าจะว่ายน้ำเป็น แต่ครั้งนั้นก็พยายามตะเกียกตะกายดิ้นรนให้รอดชีวิต

โชคยังดีที่ตอนนั้นธาวินก็อยู่แถวนั้น พลันกระโดดลงน้ำเพื่อช่วยเธอขึ้นมา

ธิชาสำลักน้ำไปสองครั้ง แต่ไม่ได้มีปัญหาใหญ่อะไร

สำหรับเด็กแปดขวบแล้ว การมาโดนลูกหลานคนรวยกลุ่มหนึ่งรังแกอย่างโจ่งครึ่มแบบนั้น จนถึงขั้นถูกหมาวิ่งตามจนตกน้ำลงไปมันเป็นความรู้สึกที่น่าหวาดกลัวมาก

หลังจากครั้งนั้นผ่านไปแล้วเธอก็ไม่ยินยอมเข้าใกล้สระว่ายน้ำอีกเลย คนในตระกูลธนาภูวนัตถ์ต่างก็รู้เรื่องนี้ดี โดยเฉพาะธาวินที่เป็นคนปกป้องเธออยู่ตลอด ตั้งแต่นั้นก็ไม่ได้จัดปาร์ตี้ริมสระน้ำอีกเลย

บรรดาพี่สาวคนสวยข้างกายเขาก็หายหน้าและไม่เจออีกเลย ส่วนพี่ชายเหล่านั้นที่หลงเหลืออยู่ต่างก็รู้กันว่าเป็นน้องสาวที่ธาวินรักมาก และไม่มีใครกล้าจะรังแกเธอเลย

…………

ชั่วขณะที่ธิชาตกน้ำนั้นพลันทำให้ฉุกคิดถึงความทรงจำที่ย่ำแย่ออกมา สถานการณ์คับขันเธอได้แต่กอดธาวินเอาไว้แน่น

ภาพเมื่อสิบปีก่อนที่ถูกเขาช่วยชีวิตเอาไว้มันผุดอยู่ในความทรงจำเหมือนเพิ่งผ่านมา

พี่ชายที่เคยช่วยชีวิตเธอเอาไว้จากอันตราย… ทว่าตอนนี้กลับกลายเป็นปีศาจชั่วร้ายที่ดึงเธอลงน้ำแทน

จิตใต้สำนึกของธิชารู้ทันทีว่าการกอดเขาเอาไว้มันเป็นพฤติกรรมที่ส่ออันตรายอย่างหนึ่ง

เธอเริ่มปล่อยมือจากต้นคอของธาวินและพยายามกระโดดอย่างสุดชีวิต

ไม่ได้ว่ายน้ำมาหลายปี ความคุ้นชินและความสามารถในการว่ายน้ำมันก็ใกล้เคียงกับคำว่าลืมไปแล้ว…

เธอว่ายอย่างตื่นเต้นมาก พลันได้ยินเสียงธาวินพูดซ้ำๆ อยู่ข้างหูอะไรสักอย่าง สมองของเธอกลัวอัดแน่นไปกับความหวาดกลัวในการตกน้ำ แทบไม่ได้ยินเลยว่าเขากำลังพูดอะไรอยู่…

ธาวินพยายามใช้พละกำลังมากมายในการกอดเธอเอาไว้ ฝ่ามือกำลังลูบหลังให้เธอและดึงเธอเข้าสู้อ้อมอกของตนเองเพื่อปลอบโยน

ธิชาไม่มีแนวคิดในการขอร้องชีวิต ในที่สุดก็แค่จะกอดเขาเอาไว้

ชายหนุ่มเห็นท่าทางที่ตาแดงแสดงอาการน้อยใจออกมา พลางอดเยาะเย้ยกลับไม่ไหว  คุณปล่อยขาออก อย่าได้เกี่ยวตรงเอวของผม ปล่อยขาลง ลองดูนะ เชื่อหน่อย 

ธิชาไม่ได้อยากจะคิดลองจริงๆ เลย แต่จิตใต้สำนึกได้ว่าเสื้อผ้าของตนเองที่เปียกชุ่มอยู่ในน้ำจนเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งของตนเองและยังเห็นขาทั้งสองข้างของเธอที่เกี่ยวกับเอวเขาไม่ยอมปล่อยอีก ท่วงท่านี้มันดูแปลกๆ และสองแง่สองง่ามจริงๆ …

เธอเชื่อฟังคำพูดของธาวินที่ให้ลองปล่อยขาออก จนเวลาที่ขาทั้งสองข้างแตะกับพื้นก็รู้ว่าธาวินดึงเธอลงน้ำมันเป็นสระตื้น ขาทั้งสองของเธอแตะน้ำความสูงของน้ำก็เท่ากับเลยไหล่ไปเอง…

ความรำคาญและโกรธเคืองที่อยู่บนใบหน้าของธิชาจนอยู่ในดวงตาของชายหนุ่ม

เขาบีบใบหน้าของเธอเอาไว้และพยายามกลั้นหัวเราะ  นี่คุณไม่ได้แกล้งเล่นตลกใช่ไหม น้ำมันแค่เมตรกว่าถึงขึ้นดิ้นรนอยู่ในนี้สุดฤทธิ์ ราวกับต้องการจะจมน้ำตายเลย ธิชาคุณนี่จริงๆ เลยต้องการให้กูตายไปเลยหรือไง! 

มันไม่ง่ายเลยที่ธิชาจะระงับอาการตื่นตระหนกไว้ได้ แถมจ้องมองเขาตาแดงฉานด้วยความโกรธเคือง

ประมาณว่าจ้องแล้วเขาก็ยังไม่หยุดเขา เลยยกเท้าขึ้นมาถีบเขาแรงๆ

ฝ่ามือใหญ่ของชายหนุ่มคว้าหัวเข่าของเธอเอาไว้ จากนั้นก็ยกต้นขาของเธอขึ้น นิ้วมือพลันเริ่มแกะกระดุมกางเกงของเธอออกอย่างไม่กระโตกกระตาก…

ทั้งถอดกางเกงขายาวของเธอ ทั้งเริ่มพูดอย่างจริงจัง  นี่ เปียกไปทั้งตัวแล้ว แต่งตัวแบบนี้มันลำบากแย่ เชื่อฟังนะ ผมช่วยคุณถอดเอง… 

ธิชาเบิกตาโต พลางยื่นมือออกไปต่อต้านแต่กลับช่วยอะไรไม่ได้เลย

ธาวินยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ การนำเสื้อผ้าที่ขัดหูขัดตาที่อยู่บนตัวเธอออกจากในน้ำนั้นมันเป็นเรื่องที่แสนง่ายดายมาก

เขาไม่เพียงแต่ถอดกางเกงขายาวของเธอออก แถมยังดึงกางเกงในของเธอออกอย่างรวดเร็ว…

แก้มสาวน้อยที่อยู่ในน้ำแดงระเรื่อ แดงจนเหมือนลูกท้อที่แก่จัดทั้งสองลูก

เธออับอายจนโกรธเคืองหนัก  คุณมันเป็นโรคจิต กลางวันแสกๆ คุณ… 

#### บทที่ 58 อย่าเล่นอีกเลยนะ คุณรู้ว่าฉันกลัวน้ำ

ธาวินมุมปากยกขึ้นแสนเซ็กซี่เหลือเกิน นิ้วมือของเขาเริ่มถลำลึกลงเรื่อย ๆ แต่คำพูดคำจาก็ดูเป็นทางการมาก  กลางวันแสกๆ แล้วจะทำไมล่ะ วันนี้อากาศดีขนาดนี้ ท้องฟ้าโปร่งโล่ง อุณหภูมิน้ำก็เหมาะมาก ไม่ทำเรื่องน่าสนุกก็แสนเสียดายเวลาอันล้ำค่า 

ธิชาโมโหเขาจนแทบกระอักเลือด

เมื่อเงยหน้าขึ้นก็มองว่ามันเป็นท้องฟ้าโปร่งโล่งก้อนเมฆลอยอยู่เหนือท้องฟ้า บรรยากาศรอบๆ ก็โล่งโจ้ง ขนาดเงาต้นไม้ที่จะบังยังไม่มีเลย อีกทั้งกล้องวงจรปิดก็มีคนจ้องมองดูอยู่หรือเปล่า ขนาดคนรับใช้ที่เดินขวักไขว่กันไปมาก็มีช่างสร้างเรื่องให้คนปวดหัวชะมัดเลย…

เธอรู้ตัวว่าพละกำลังของตนเองนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของธาวิน ดังนั้นเลยพูดจาเสียงอ่อนเสียงหวานเพื่อเอาใจเขา

 อย่าเล่นต่อเลยนะได้ไหม คุณก็รู้ว่าฉันกลัวน้ำ อย่าทำที่นี่เลย รอจนเวลากลางคืนดีไหม คืนนี้ถ้าญาณินไม่มา ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนคุณเอง… 

ธาวินขมวดคิ้วเอาไว้ ท่ามกลางบรรยากาศที่เป็นใจขนาดนี้แต่ผู้หญิงคนนี้กลับเอ่ยถึงญาณินขั้นมา ช่างทำให้เสียบรรยากาศชะมัด

ยิ่งเขาไม่พอใจขึ้นมา ก็ยิ่งคิดต้องการจัดการกับเธอสักรอบ

……

หลังจากที่จัดการผ้าท่อนล่างทุกชิ้นของเธอหมดแล้วนั้น มือก็อยู่บนตัวของเธอทันที เพื่อเตรียมดึงเสื้อท่อนบนของเธอที่เปียกชุ่มออก

ธิชาพยายามต่อต้านสุดแรง เพราะว่าช่วงท่อนล่างนั้นมันจมดิ่งอยู่ในน้ำ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่ามันไม่มีความปลอดภัยแต่ก็คิดว่ามันยังปลอดภัยให้กับตนเองอยู่ ส่วนท่อนบนนั้นถ้าถูกเขาถอดออกหมด นั่นเท่ากับไม่มีสิ่งใดปกปิดเลยท่ามกลางเวลากลางวันแสกๆ

เธอใช้มือทั้งสองข้างกุมหน้าอกเอาไว้ ทว่าธาวินกลับใช้จังหวะที่เสื้อลอยอยู่น้ำนั้น…

จัดการดึงเสื้อจากเหนือศีรษะด้านบนของเธอทันที

ดังนั้นทั้งตัวของธิชาก็เหลือแค่ยกทรงสีชมพูลูกพีชแค่ตัวเดียว

เธออับอายจริงๆ จนตาแดงค้อนใส่เขาด้วยความโกรธ  ถ้าคุณลงมืออีกฉันจะเตะคุณ ธาวินคุณรักษาหน้าไว้บ้างได้ไหม ที่นี่มันมองเห็นได้จากกล้องวงจรปิดนะ! 

ธาวินหรี่ตา พร้อมทั้งจ้องมองเพื่อประเมินเธอด้วยอาการอมยิ้ม

ความจริงแล้วครึ่งตัวของเธอที่อยู่ในน้ำ ยกทรงสีชมพูลูกพีชนั้นโดนน้ำจนกลายเป็นสีเข้ม แสงแดดในยามบ่ายใกล้ตะวันคล้อยมากระทบกลับหัวไหล่อันขาวเกลี้ยงเกลาของเธอ…

ช่างเป็นภาพอาบน้ำของหญิงสาวที่แสนเป็นบุญกับสายตาจริงๆ เลย

ยากนักที่เขาจะประนีประนอมให้  ช่างเถอะ ไม่อยากถอดก็เอาไว้นั่นแหละ ถึงอย่างไรมันก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคอยู่แล้ว 

เธอปกป้องหน้าอกของตนเองอย่างเอาเป็นเอาตายไม่ยอมถอด เขาก็ตามใจเธอ ถือว่าตามใจเด็กสาวที่ค่อนข้างขี้อายเล็กน้อย

จากนั้นความประนีประนอมแบบนี้ก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรมากมายกับธิชา

เธอยังคงโดนเขาอุ้มอย่างน่าเวทนา ขาทั้งสองข้างเกาะอยู่ตรงท่อนเอวของเขา

กางเกงว่ายน้ำสีน้ำเงินเข้มของเขาไม่รู้ว่ามันหายไปตั้งแต่ตอนไหนกัน…

…………

แม้ว่าจะเป็นสระน้ำตื้น ทว่าธิชายังคงกลัวน้ำเหมือนเดิม

แต่ว่าอาการกลัวน้ำของเธอมันกลายเป็นความปรารถนาของสัตว์ร้ายหื่นกระหายของชายหนุ่ม

ยิ่งเธอแสดงอาการตื่นเต้นขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งทำให้กอดต้นคอเขาเอาไว้แน่น ท่อนบนก็แนบกับไหล่ของเขาและไม่ยอมปล่อยมือไปง่ายๆ

ธาวินจัดแจงกับขาเรียวอันเนียนละเอียดของเธอทั้งสองข้าง พลางจัดการบุกทะลวงเข้าออกอย่างรุนแรง

ธิชาทั้งอายทั้งกลัว และพิงกับหัวไหล่และร้องไห้ระงมอย่างไม่ขาดสาย

จนแขนของเธอปวดร้าวจนเกือบจะกอดเขาไม่อยู่แล้ว ถึงได้ยอมเสียเกียรติปริปากขอร้องเขา

 พี่ชาย พอได้แล้วมั้ง พักสักหน่อยดีไหม เข้าฝั่งเถอะ แบบนี้มันไม่สบายเลย รู้สึก รู้สึกเหมือนว่ามีน้ำเข้าไปด้วย… 

ธาวินยังทำหน้าไม่แยแส พลางกอดเอวของเธอเอาไว้และทำตามอารมณ์ของตนเองไปเรื่อย

รอจนแขนของไม่มีเรี่ยวแรงจริงๆแล้ว เขาถึงได้พาตัวเธอไปยังขอบสระโดยจับสะโพกเอาไว้

ธิชาคิดว่าในที่สุดก็จบกันสักที จนแอบดีใจอยู่ในใจ

ใครจะคิดเล่าว่าธาวินไม่เพียงแต่ไม่ได้อุ้มเธอขึ้นสระ อีกทั้งยังเอาหน้าท้องเธอพาดกับขอบสระที่ตากแดดจนร้อนฉ่า

ให้เธอนอนพาดกับขอบสระด้วยความรู้สึกน้อยใจ เพื่อจะได้ใช้ท่วงท่าที่เขาชื่นชอบมากที่สุดโดยการแทรกเข้าจากทางด้านหลัง

……

คนที่อยู่ในน้ำก็จะสูญเสียน้ำหนัก แต่ความรู้สึกการสูญเสียน้ำหนักนี้มันยิ่งเพิ่มภาระให้กับร่างกาย

ปกติร่างกายของธิชาก็อ่อนแออยู่แล้ว เรื่องนี้ยิ่งทำให้เหนื่อยสายตัวแทบขาดจนอยากตายไปให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย

ทว่าธาวินกลับรู้สึกถูกใจมากกับสถานที่ใหม่แบบนี้

เขายังไม่ยอมเลิก จนธิชาใกล้ตายไปแล้วตั้งหลายครั้ง

ในที่สุดก็อดกลั้นไว้ไม่ได้แล้ว และก็ไม่สนใจหน้าตาอะไรอีกแล้ว พลันเปิดปากด่าเขาทันที

และจงใจเอาคำด่าที่น่าสังเวชออกมา อยากด่าอะไรก็ด่าไปตรงๆ เลย…

ตอนที่ด่าพ่อล่อแม่ถึงบรรพบุรุษนั้น เหมือนว่าในที่สุดธาวินจะได้สติกลับมาแล้ว

เขาบีบสะโพกอันกลมเกลี้ยงขาวผ่องของเธอที่อยู่ในน้ำอย่างดุดัน

จากนั้นก็พลิกร่างกายของเธอให้ประจันหน้าและกอดเธอเอาไว้ ในที่สุดก็เดินขึ้นขั้นบันไดและออกจากสระว่ายน้ำ

ทว่าสิ่งที่ทำให้ธิชายิ่งกว่าตัวเองตายทั้งเป็นก็คือ

ธาวินไม่ยอมหยุดวางตัวเธอลงตรงจุดนี้ แต่กลับอุ้มเธอขึ้นและหยิบผ้าขนหนูที่หล่นอยู่ริมขอบสระขึ้นมา

พลันเอาผ้าขนหนูผืนใหญ่อันอ่อนนุ่มผืนนั้นห่อตรงช่วงเอวของคนสองคนเอาไว้อย่างพอดิบพอดี

ธิชาเกลียดและไม่เห็นด้วยกับความรู้สึกของเขา พลางขบเขี้ยวเคี้ยวฟันและพูดข้างหูของเขา  คุณมันช่าง… ในสมองนอกจากเรื่องพรรค์นี้แล้วจะมีของอื่นยัดอยู่ไหม ธาวินคุณทำเกินไปจริงๆแล้ว รีบปล่อยฉันเร็ว คุณจะเดินไปทางไหน? คุณต้องการบีบให้ฉันตายไปใช่ไหม ถ้ามีคนอื่นเห็นเข้า ฉันจะฆ่าคุณ จากนั้นฉันก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว… 

ธาวินอุ้มเธอเดินมายังประตูทางเข้า เขาเบื่อกับการที่ธิชามาร้องไห้คร่ำครวญที่สุดแล้ว

เหมือนว่าเธอเติบโตมาด้วยมือของเขาเอง ตอนเลี้ยงดูนั้นก็เลี้ยงทะนุถนอมแบบเป็นเจ้าหญิง ดังนั้นก็เลยไม่เบื่อที่จะเขินใส่

ทว่ามันเพิ่งทำได้แค่ครึ่งกลางๆ ก็จะเป็นจะตายให้ได้จนมากระทบกับความรู้สึกของเขาจนเขาไม่สามารถทนต่อได้แล้ว

บางครั้งที่เธออวดดีใส่ ธาวินก็อยากจะฉีกความจอมปลอมกับแนวทางป้องกันของเธอออกซะ

……

คนที่เปิดประตูเข้ามาก็คือป้าจัน เมื่อเห็นภาพนี้เข้าถึงกับตะลึงเล็กน้อย

การรับใช้มาตั้งหลายปียังไม่เคยเห็นฉากร้อนแรงขนาดนี้มาก่อนเลย

ป้าจันหน้าแดงทันที ส่วนธิชาได้แต่เอาหน้ามุดเข้าไปในอ้อมอกของธาวิน

เมื่อได้ยินการเก็บเสียงที่ทุ้มต่ำของป้าจัน และเป็นเสียงพูดที่เขินอายประดักประเดิดออกมา  คุณชาย คุณญาณินเพิ่งมาเมื่อครู่นี้อีก กำลังนั่งจิบชาอยู่ในห้องรับแขก… รบกวนให้คุณ…กับคุณหนูเดินอ้อมไปหน่อย เดินเข้าทางประตูหลังแล้วกัน 

คำพูดนี้ของป้าจันมันทำให้สมองของธิชาระเบิดกระจุยกระจาย

เธออ้าปากด้วยความรู้สึกทั้งโกรธทั้งอาย พลางกัดลงบนเนื้อตรงหน้าอกของธาวิน กัดจนมีกลิ่นเลือดไหลซึมออกมาถึงได้เป็นการพอจะระบายความโกรธออกไปได้บางส่วน

แม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาจะเป็นความลับที่ใครในแวดวงต่างก็รู้โดยที่ไม่ได้ประกาศออกไป

แต่ว่าถ้าเรื่องนี้เปิดเผยตรงไปตรงมาต่อหน้าญาณินอย่างจริงจังแล้ว ก็ช่างไร้ยางอายเกินทน

โชคดีที่ธาวินยังมีความคำนึงถึงญาณินอยู่และต้องการไว้หน้าตระกูลมงคลวัชรกุล

เขาฟังคำพูดของป้าจันเอาไว้ พลางอุ้มตัวธิชาอ้อมไปยังประตูด้านหลังและขึ้นลิฟต์ไปทันที

จนเวลาที่มาถึงห้องของธิชา เธอแทบถอนหายใจโล่งอก

เธอเหลือบมองสีหน้าของธาวินที่ไม่เปลี่ยนไป ในที่สุดก็หมดความอดทน ไม่สนใจว่าผลลัพธ์พร้อมทั้งใช้หมัดและเท้าพยายามให้หลุดจากอ้อมแขนของเขา และลงมาจากร่างกายของเขาอย่างดื้อๆ พร้อมทั้งดึงผ้าขนหนูมาห่อหุ้มร่างกายของตนเองเอาไว้แน่น

ใบหน้าสาวน้อยที่ทั้งอายทั้งโกรธ  คุณนี่มันไร้ยางอายชะมัด! ญาณินมาถึงแล้ว คุณรู้หรือเปล่าญาณินจะมาถึงกี่ไหม? แต่คุณกลับนัดญาณินมาแล้วยังลากฉันลงสระอีก… ถ้าญาณินเห็นเข้าจะทำยังไง คุณไม่คำนึงถึงความรู้สึกว่าที่ภรรยาของคุณสักนิดเลยจริงๆ เหรอ?! 

ธิชาแค่รู้สึกว่าหวาดกลัวกลับเรื่องที่จะเกิดขึ้นเหลือเกิน

ญาณินเดินเข้าประตูหน้ามา ปกติแล้วก็จะผ่านสระว่ายน้ำมาด้วย แค่เธอหันมามองข้างๆ ก็จะเห็นฉากคนสองคนที่กำลังนัวเนียกันอยู่ในสระว่ายน้ำอย่างเร่าร้อน….

ญาณินกำลังตั้งท้องอยู่ ไม่ว่าธาวินจะอยากให้เด็กคนนี้เกิดมาหรือเปล่า เธอก็ไม่เต็มใจจะให้ตระกูลธนาภูวนัตถ์คุณนายน้อยโกรธจนเสี่ยงแท้ง!

เธอถอยหลังด้วยเท้าเปล่า และส่ายหน้าอยู่ตลอดเวลา  ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว คุณบ้าคลั่งเกินไป ฉันต้องการย้ายออกไปอยู่ที่อื่น ธาวิน…คุณเป็นคนให้ฉันย้ายออกไปจากตระกูลธนาภูวนัตถ์เองนะ!