รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่ 87 ก่อนเที่ยงคืนพรุ่งนี้ กลับไปรอฉันที่บ้านซะดีๆ

เขาหัวเราะไปพักใหญ่ หัวเราะจนแก้มของเขานั้นแดงเหมือนลูกพีชไปแล้ว จากนั้นเขาก็หยิกแก้มอันนุ่มนวลของเธอ  เมื่อคืนอี๊ฟแค่ไปออกงานเป็นเพื่อนผมเท่านั้น ผมไม่ได้แตะต้องเธอเลย หลังจากที่สร่างเมาก็ให้คนขับส่งเธอกลับบ้านเลย 

ธิชาถูกคำพูดของเขาจี้ใจดำเข้า ทำให้สีหน้าของเธอนั้นแย่เอามากๆ

ใบหน้าของเธอแดงก่ำพร้อมกับทำปากจู๋ออกมาอย่างไม่รู้ตัว แล้วพูดด้วยความโมโหว่า  แล้วคุณจะมาพูดเรื่องพวกนี้กับฉันทำไมคะ ด้วยฐานะของท่านดนัย เกรงว่าถ้าเอาสาวๆ ที่คอยบริการคุณมายืนต่อแถวกันตั้งแต่เมืองทิศตะวันออกก็น่าจะยาวไปจนถึงเมืองทิศตะวันตกเลย คุณอยากเล่นกับใครก็ได้ตามใจชอบ ฉันจะมีสิทธิ์อะไรไปควบคุมคุณได้หล่ะคะ? 

น้อยมากที่ดนัยกฤตจะเห็นผู้หญิงมาแสดงอาการหึงหวงคุณต่อหน้าแบบนี้

บางที่อาจเป็นเพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยใส่ใจมาก่อนเลย

ตอนแรกเขาก็คิดว่าการที่ผู้หญิงมาตามหึงหวงนั้นเป็นเรื่องที่น่ารำคาญเท่านั้น

แต่ไม่นึกเลยว่าพอเห็นธิชามาทำหน้าบึ้งตึงให้ตายก็ไม่ยอมรับแบบนี้ มันกลับทำให้เขาเห็นแล้วรู้สึกสนุกดี และไม่ได้รู้สึกขัดใจเลยสักนิด

เขาหยิกแก้มของเธอ และยิ้มอย่างลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ  ทำไมจะไม่มีสิทธิ์หล่ะครับ คุณธิชาคือบรรพบุรุษที่ผมทุ่มเทไปมากมายกว่าจะเอาตัวกลับมาได้ เมื่อไหร่ที่คุณคิดได้แล้วยอมมาอยู่กับผม เมื่อนั้นคุณก็มีสิทธิ์ที่จะควบคุมผม ถ้าคุณไม่อนุญาต ผมก็จะไม่เข้าใกล้ผู้หญิงคนอื่นอีกเลย 

ถึงแม้ธิชาจะไม่ได้เชื่อในสิ่งที่เขาพูด แต่มันก็ทำให้เธออารมณ์ดีขึ้นได้

หลังจากนั้นสองวันเธอก็กลับไปเรียนหนังสือ พอยุ่งๆ ก็ลืมเรื่องพวกนี้ไป ที่สำคัญคือเธอไม่เจออี๊ฟอีกเลย

……

ดนัยกฤตนั้นจริงใจกับเธอจริงๆ พื้นฐานแล้วก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจเลยแม้แต่นิดเดียว

ถึงแม่ธิชาจะยังไม่ค่อยรู้สึกอะไรกับเขามาก แต่ในใจก็กำลังค่อยๆ เปิดใจยอมรับเขาแล้ว

ทว่าชีวิตของเธอก็เหมือนจะถูกกำหนดต้องให้เจอกับอุปสรรคที่ไม่อาจก้าวผ่านได้

ชีวิตที่สงบสุขผ่านไปยังไม่ถึงสองวัน เธอก็ต้องถูกคนใช้กำลังเอาตัวเธอไปจากในมหาลัย ถูกพาไปยังซอยเล็กๆ เงียบๆ ที่อยู่ทางประตูหลัง

ธิชาได้พบกับธาวินที่ไม่ได้เห็นหน้ามาหลายวัน

ตอนนี้ในปากของเขาได้คาบซิการ์อยู่มวนหนึ่ง ยืนพิงอยู่ตรงกำแพงพร้อมกับพ่นควันออกมาจากทางมุมปาก ทำหน้าเท่ๆ แบบแบดบอย

รอจนเธอนั้นถูกพาตัวมา สายตาของธาวินก็เกิดเป็นประกายอย่างเย็นเยือก แล้วกดร่างกายที่ผอมบางของเธอไปไว้ตรงกำแพงที่อยู่ในสุดของซอย

ธิชาไม่มีใจที่จะขัดขืน เพราะเธอนั้นรู้จักตัวเองดี

ลำพังแค่ธาวินคนเดียวเธอก็สู้ไม่ได้แล้ว

วันนี้ธาวินยังพาบอดี้การ์ดมาด้วยอีกกลุ่มหนึ่ง และตอนนี้ก็กำลังอย่างเป็นระเบียบอยู่ด้านหลังเขา คุมตัวเธอไว้ในส่วนลึกของซอยที่ทั้งเล็กทั้งมืด

เธอสงบอารมณ์ ไม่พูดอะไรสักคำ

ธาวินคาบซิการ์ไว้ในปาก มือข้างหนึ่งยันอยู่ที่กำแพง ส่วนมืออีกข้างก็ยื่นออกมาตบไปที่หน้าของเธอเบาๆ

เธอรู้สึกเหมือนจะเจ็บแต่ก็ไม่เจ็บ แต่ก็ยังทำหน้าแข็งกร้าวไม่มีทีท่าว่าจะยอมเลยสักนิด

 คุณธาวินมาหาฉันมีธุระอะไรรึเปล่าคะ? ถึงขั้นไม่ให้ฉันเรียน และต้องใช้กำลังบังคับขู่เข็ญกันถึงขนาดนี้? 

ธิชาเริ่มรู้สึกเสียใจแล้ว เพื่อปกป้องเธอ ดนัยกฤตนั้นได้จัดบอดี้การ์ดไว้ดูแลเธอสองคน

แต่เธอแค่รู้สึกว่าการกลับมาเรียนแล้วพาบอดี้การ์ดตัวโตมาด้วยสองคนนั้นมันดูแปลกเกินไปหน่อย เธอต้องเกลี้ยกล่อมดนัยกฤตอยู่นานกว่าเขาจะยอมให้ส่งบอดี้การ์ดให้ไปเฝ้าอยู่ที่นอกมหาลัย รอเธอเลิกเรียนออกมาค่อยคุ้มกันก็ได้

เธอนึกไม่ถึงจริงๆ ว่าธาวินจะหน้าด้านหน้าทนได้ขนาดนี้ ถึงขั้นเข้าไปจับตัวเธอมาจากในมหาลัยอย่างโจ่งแจ้งแบบนี้

แต่ก็ต้องโทษที่เธอนั้นไร้เดียงสา จะไปถามหาศักดิ์ศรีอะไรกับหัวหน้าโจรคนหนึ่ง

ธาวินหรี่ตาลง รังสีอำมหิตแผ่ซ่านออกมารอบตัว เขาไม่ได้ปิดบังพวกบอดี้การ์ดที่อยู่ด้านหลังเลย ยื่นมือขึ้นมาจับไปที่หน้าอกของเธอ ในขณะที่มีผ้าบางๆ คั่นอยู่ชั้นหนึ่ง เขาก็ออกแรงบีบอย่างแรง ราวกับต้องการบีบเธอให้แหลกคามือ

เธอรู้สึกเจ็บมาก เจ็บจนน้ำตาไหล กัดริมฝีปากแล้วพูดออกไปว่า  คุณมีอะไรคุยกันดีๆ ไม่ต้องลงไม้ลงมือกันก็ได้! 

แรงที่มือของธาวินแรงขึ้นไปอีก แรงจนเธอต้องร้องซี๊ดออกมา——

 โอ้ว นี่ไปจากฉันแค่ไม่กี่วัน พอไปอยู่กับดนัยกฤตแล้วก็ทำตัวสูงส่งขึ้นมาเลยนะ แค่ฉันแตะนิดแตะหน่อยก็ไม่ได้แล้ว? นังตัวดี เธออย่าได้ลืมเชียวนะ สองเต้าของเธอนี่ก็ฉันนี่แหละที่เป็นคนบีบมันจนโตมากับมือ! 

ลำตัวของธิชายืดตรง แนบชิดไปกับกำแพง เธอบังคับน้ำตาของตัวเองที่กำลังจะไหลออกมาให้กลับเข้าไป

มันก็แค่คำดูถูกเหยียดหยามเพียงไม่กี่คำเองนี่? เธอเคยโดนมาตั้งเท่าไหร่แล้ว ทำไมถึงจะทนไม่ได้หล่ะ

เธอเม้มๆปาก  ค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันก็ต้องพูดขอบคุณใช่มั้ยคะ? ขอบคุณมากค่ะ พี่ชาย 

ธาวินยื่นมือจิกไปที่ผมของเธอ บังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นมามองเขา

 ฉันจะให้เวลาเธอหนึ่งวัน เปิดใจกับดนัยกฤตซะ พูดกับมันให้รู้เรื่อง บอกมันว่าต่อไปนี้ห้ามคิดถึงเธออีก ก่อนเที่ยงคืนของวันพรุ่งนี้ กลับไปที่บ้านอย่างว่าง่ายล้างตัวให้สะอาดแล้วรอฉันอยู่ที่นั่น ไม่อย่างนั้น……ตัวเล็ก ตอนที่พี่ชายโมโหก็อาจจะทำเรื่องมากมายที่ต้องเสียใจไปตลอดชีวิตก็ได้ เธอจะมาโทษฉันไม่ได้นะ 

น้ำเสียงอันเยือกเย็นน่าขนลุกของธาวินทำให้ธิชารู้สึกหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด

แต่เธอก็ยังทำหน้าไม่พอใจ เธอตะคอกออกมาอย่างมีเหตุมีผลว่า  ตอนนี้คุณมีสิทธิ์อะไรมาข่มขู่ฉัน ธาวิน แม้แต่รังไข่ของฉันคุณทำลายมันจนป่นปี้ แล้วยังมีอะไรให้ฉันต้องกลัวอีก แน่จริงก็ยิงฉันให้ตายเลยสิ ไม่อย่างนั้นก็อย่าได้หวังว่าฉันจะกลับไปเลย! 

ในแววตาของธาวินนั้นมีแต่ความโหดเหี้ยม เขายื่นมือไปปลดกระดุมเสื้อของเธอออก

ทีละเม็ดทีละเม็ด

มือใหญ่ๆ ก็ล้วงต่ำลงไปจากทางกระโปรง ถอดถุงน่องของเธอออก

ธิชากลั้นน้ำตาแล้วกรีดร้องออกมา  แกนี่แม่งป้ารึไง ทำไมแกถึงยังไม่ตายๆ ไปซะธาวิน ตายๆ ได้แล้ว! 

พวกบอดี้การ์ดที่อยู่ด้านหลัง ไม่คิดที่จะละสายตากับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าเลย

เธอสั่นไปทั้งตัว ความอับอายและเจ็บปวดทำให้เธอไม่มีความกล้ามากพอที่จะลืมตาขึ้นมา

ภายในซอยที่เงียบสงัดได้ยินแค่เพียงเสียงรูดซิปของชายหนุ่มดังขึ้น

ไม่นาน ธาวินก็ได้เสียบทะลุร่างของเธออย่างแรง

เขาไม่มีการเล้าโลมเลยแม้แต่นิดเดียว ทั้งรุนแรงทั้งโหดเหี้ยม ระหว่างที่ระบายก็แฝงด้วยความรู้สึกที่กำลังทำการลงโทษ

 ธิชา เธอหลบซ่อนมาได้กว่าครึ่งเดือน การลงโทษแบบนี้ การที่ต้องมาถูกเอาต่อหน้าคนมากมายแบบนี้ มันรู้สึกตื่นเต้นมากเลยใช่มั้ย?