รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ - บทที่ 404 ระหว่างเราสองคนต้องมีหนึ่งคนที่ต้องตาย

เมื่อลูกน้องได้ฟังคำสั่งให้ถอยไปลงไปที่ชั้นล่างของจี้หลิงชวนก็ไม่มีใครกล้าที่จะปฏิเสธได้ ตอนนี้บนทางเดินของชั้นสองเหลือเพียงจี้หลิงชวนที่ถูกทิ้งให้เผชิญหน้ากับลู่เฉินอันเท่านั้น

จี้หลิงชวนมองไปที่ลู่เฉินอันโดยไม่มีความเกรงกลัวใดๆ จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “ลู่เฉินอัน ครั้งนี้แกแพ้แล้ว นี่เป็นความแค้นระหว่างฉันกับแก แต่ไหนแต่ไรมาเป้าหมายของแกก็คือฉัน ฉะนั้นขอแค่แกปล่อยมู่ซีซีไปซะ แล้วฉันจะปล่อยแกกับลูกน้องของแกไปโดยไม่ขัดขวาง! หรือหากว่าแกต้องการอะไร ถ้าฉันทำได้ฉันก็จะพยายามทำให้!”

ตอนนี้เสียงปืนที่ชั้นล่างได้หยุดลงแล้ว ฟางเซิ่งควบคุมลูกน้องของลู่เฉินอันได้ในระยะเวลาไม่นาน

เมื่อลู่เฉินอันได้ยินสิ่งที่จี้หลิงชวนพูด ใบหน้าที่เคร่งขรึมของเขาก็แสยะยิ้มออกมา

ไม่นานหลังจากนั้น ลู่เฉินอันก็มองไปที่จี้หลิงชวนพร้อมกับทำหน้ายั่วยุเขาและพูดขึ้นว่า”ต้องการให้ฉันปล่อยมู่ซีซีไป ทำได้ง่ายๆ ก็แค่เอาตัวแกมาแลกกับมู่ซีซีเท่านั้น ก็จบ!”

ทันทีที่มู่ซีซีได้ยินสิ่งที่ลู่เฉินอันพูด เธอก็หันไปทางจี้หลิงชวนและตะโกนใส่จี้หลิงชวนว่า “อย่านะ จี้หลิงชวน ! ฉันไม่ต้องการให้คุณมาแทนฉัน! ตอนนี้คุณรีบหนีไปซะเถอะ! ไม่ต้องสนใจฉัน!ไปสิ !”

เธอรู้ว่าถ้าหากจี้หลิงชวนตกมาอยู่ในกำมือของลู่เฉินอันล่ะก็ มีโอกาสสูงมากที่ลู่เฉินอันจะฆ่าจี้หลิงชวน จริงๆ!

มู่ซีซีพูดขึ้นพลางน้ำตาก็ไหลพรากออกมา จากนั้นเธอก็หันไปพูดกับลู่เฉินอันด้วยน้ำเสียงที่สะอื้นว่า “ลู่เฉินอัน อย่าทำแบบนี้เลย…นี่ไม่ใช่ความผิดของจี้หลิงชวน และจี้หลิงชวนไม่ควรจะต้องได้รับผลของการกระทำนี้ ขอร้องล่ะ โปรดอย่าทำร้ายจี้หลิงชวนเลย…”

ดวงตาของลู่เฉินอันเคร่งขรึมขึ้นหลังจากได้ฟังสิ่งที่มู่ซีซีพูด จากนั้นเขาก็ตะโกนถามจี้หลิงชวนว่า”จี้หลิงชวน ฉันจะให้เวลาแกคิดสักสิบวินาที มันขึ้นอยู่กับแกแล้วว่าจะตัดสินใจให้ตัวเองตายหรือมู่ซีซีต้องตาย!”

หลังจากที่ลู่เฉินอันพูดจบ เขาก็เริ่มนับขึ้นในทันที “สิบ”

“เก้า”

เมื่อได้ยินคำพูดของลู่เฉินอัน มู่ซีซีก็ส่ายหัวและตะโกนบอกกับจี้หลิงชวนอย่างบ้าคลั่งว่า”จี้หลิงชวน ขอร้องล่ะ อย่าสนใจฉันเลย! คุณรีบไปเถอะ! รีบหนีไปสิ! ฉันไม่ต้องการให้คุณมาเปลี่ยนตัวกับฉัน ฉันแค่อยากให้คุณมีชีวิตดีๆต่อไป!”

“แปด”

การนับของลู่เฉินอันยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ

ทันทีที่มู่ซีซีพูดจบ จี้หลิงชวนก็เดินไปหามู่ซีซีทีละก้าวๆ”ซีซีฉันแค่อยากให้เธอและลูกมีใช้ชีวิตดีๆต่อไป”

ทันทีที่เสียงของจี้หลิงชวนแผ่วเบาลง ในขณะนี้จี้หลิงชวนได้เดินเข้ามาและหยุดอยู่ห่างจากมู่ซีซีแค่เพียงสามก้าวเท่านั้น เขามองไปที่ลู่เฉินอันและพูดขัดจังหวะการนับของลู่เฉินอันขึ้นว่า “ลู่เฉินอัน ฉันจะเปลี่ยนตัวกับมู่ซีซี”

ลู่เฉินอันมองไปที่จี้หลิงชวนและพูดเสริมออกมาอีกว่า”ทิ้งปืนและอาวุธอื่น ๆในตัวของแกซะ !”

“ไม่นะ! จี้หลิงชวน อย่าทำอย่างนั้น！ได้โปรดรีบหนีไป… ” มู่ซีซีร้องไห้ตะโกนขอร้องต่อจี้หลิงชวนด้วยเสียงที่แหบแห้ง

จี้หลิงชวนกัดริมฝีปากของตัวเองแน่น เขาพยายามจะข่มตาลงไม่ให้ตัวเองมองไปทางมู่ซีซี จากนั้นก็ทำตามที่ลู่เฉินอันบอกทุกอย่าง โดยโยนปืนในมือของเขาทิ้ง จากนั้นก็ยกมือทั้งสองข้างขึ้นเหนือหัวและพูดกับลู่เฉินอันว่า “ในตัวของฉันไม่มีอาวุธแล้ว..”

ลู่เฉินอันหันไปมองบอดี้การ์ดสองคนที่เหลืออยู่ของเขา จากนั้นก็ขยิบตาและสั่งออกไปว่า”ไปค้นตัวมันดูอีกครั้งสิ!”

บอดี้การ์ดทั้งสองพยักหน้าให้กับลู่เฉินอัน ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินเข้าไปทำการค้นร่างกายอีกรอบ จี้หลิงชวนก็พูดกับลู่เฉินอันขึ้นมาอีกว่า “ลู่เฉินอัน ฉันสัญญากับแกแล้วว่าฉันจะวางอาวุธทุกอย่างลง และรับปากไปแล้วว่าจะเอาตัวเองแลกกับมู่ซีซี ดังนั้น ตอนนี้แกก็ควรที่จะปล่อยตัวของมู่ซีซีไปก่อนตามที่แกได้พูดไว้ ？!”

จี้หลิงชวนพูดขึ้นพลางมองไปที่ลู่เฉินอันและเห็นว่าลู่เฉินอันยังไม่ขยับ จี้หลิงชวนจึงเลิกคิ้วขึ้นทำทีท่ายั่วยุลู่เฉินอันและพูดดูถูกเขาต่อว่า “ลู่เฉินอัน หรือว่าแกจะกลัว？ หรือแกรวมถึงลูกน้องของแกที่มีปืนอยู่ถึงสามกระบอกจะกลัวฉันที่มือเปล่า? ”

เมื่อได้ยินจี้หลิงชวนพูดยั่วโมโหเขาอย่างนั้นแล้ว ลู่เฉินอันก็ทำหน้าไม่สบอารมณ์ เขาปล่อยตัวมู่ซีซีที่เป็นตัวประกันเพียงหนึ่งเดียวของเขาในทันที จากนั้นก็หันปากกระบอกปืนเล็งไปที่หว่างคิ้วของจี้หลิงชวน

จี้หลิงชวน รู้ดีแก่ใจว่า ลู่เฉินอันต้องการที่จะฆ่าตัวเองจริงๆ

แต่เมื่อเห็นว่าลู่เฉินอันปล่อยตัวมู่ซีซีแล้ว และปากกระบอกของปืนก็ไม่ได้อยู่ที่มู่ซีซีอีกต่อไป จี้หลิงชวนจึงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

ขอเพียงแค่มู่ซีซีปลอดภัย จี้หลิงชวนยินดียอมเอาทุกอย่างเข้าแลก

ทันทีที่ลู่เฉินอันปล่อยมู่ซีซีไป มู่ซีซีก็ร้องไห้และรีบตะเกียกตะกายเข้าไปหาจี้หลิงชวนในทันที

เมื่อจี้หลิงชวนเห็นว่ามู่ซีซีค่อยๆขยับเข้าใกล้เขามากขึ้นเรื่อยๆ และก่อนที่มู่ซีซีจะขยับเข้ามาถึงตัวเขา จี้หลิงชวนก็หยุดเธอโดยกล่าวขึ้นว่า “ซีซี ยืนนิ่งๆอย่าขยับ และอย่าเข้ามาใกล้ฉัน! ฉันมีอะไรจะพูดกับเธอ”

เมื่อได้ยินคำพูดของจี้หลิงชวนเช่นนั้นแล้ว มู่ซีซีก็ชะงักอยู่กับที่พร้อมกับร้องไห้น้ำตานองหน้า

จี้หลิงชวนพยายามข่มใจที่จะเอื้อมมือออกไปเช็ดน้ำตาให้กับมู่ซีซีและจูบเธอ เขาฝืนตัวเองให้ยิ้ม จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นไปพูดกับมู่ซีซีว่า “ซีซี เธอต้องเชื่อฉันนะ？ รีบออกไปจากที่นี่และลงไปหาฟางเซิ่งที่กำลังรออยู่ข้างล่างเดี๋ยวนี้ ”

และก่อนที่จี้หลิงชวนจะพูดจบ เขาก็เห็นมู่ซีซียังคงส่ายหน้าและสะอื้นร้องไห้“ไม่! ฉันไม่ไป จี้หลิงชวน ถ้าคุณไม่ไป ฉันก็จะไม่ไป!”

เมื่อได้ยินมู่ซีซีพูดเช่นนั้น จี้หลิงชวนก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้”ซีซี เธอจำสิ่งที่ฉันพูดกับเธอเมื่อคืนนี้ได้ไหม？ เธอเชื่อฉันสักครั้งได้ไหม？”

มู่ซีซียังคงจำคำที่จี้หลิงชวนพูดกับเธอเมื่อคืนนี้ได้เป็นอย่างดี จี้หลิงชวนสัญญากับเธอว่า พวกเขาทั้งสองคนจะต้องปลอดภัย

แต่ตอนนี้… มู่ซีซีก็ยังคงยื่นกัดริมฝีปากตัวเองแน่นและมองที่จี้หลิงชวนไม่ขยับ

“ซีซี เธอเชื่อฉันสิ ฉันไม่เคยโกหกเธอเลยนะ ฟังฉันแล้วลงไปหาฟางเซิ่งที่ข้างล่างซะ” ทันทีที่เสียงของจี้หลิงชวนแผ่วเบาลง น้ำตาที่ซึมอยู่รอบดวงตาของมู่ซีซี ก็ไหลลงมาอาบใบหน้าของเธออีกครั้ง

มู่ซีซีกัดริมฝีปากของเธอและมองไปที่จี้หลิงชวนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวล จากนั้นก็พูดกับจี้หลิงชวนเป็นประโยคสุดท้ายราวกับว่าเธอได้ตัดสินใจไปแล้วว่า “จี้หลิงชวน พูดออกมาแล้วต้องทำให้ได้! คุณอย่าโกหกฉันนะ! ”

เมื่อพูดเสร็จ มู่ซีซีก็หันหลังกลับและเดินลงบันไดไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นแผ่นหลังของมู่ซีซีค่อยๆเดินห่างออกไป หัวใจที่เต้นรัวของจี้หลิงชวนก็ดูเหมือนจะสงบลง ใบหน้าของเผยให้เห็นรอยยิ้มที่มีเต็มไปด้วยความขมขื่น

คนอื่นอาจจะไม่เข้าใจในสิ่งที่มู่ซีซีพูด แต่จี้หลิงชวนนั้นกลับเข้าใจมันเป็นอย่างดี

เมื่อคืน มู่ซีซีบอกกับจี้หลิงชวนว่า หากเกิดอะไรขึ้นกับจี้หลิงชวน มู่ซีซีจะไม่มีวันใช้ชีวิตอยู่คนเดียวบนโลกนี้อย่างแน่นอน ตอนนี้มู่ซีซีกำลังบอกกับเขาว่า ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเขาตอนนี้ มู่ซีซีก็พร้อมจะยอมตายไปกับเขาด้วย

มู่ซีซีสามารถทำสิ่งนี้เพื่อเขาได้ ตอนนี้ในใจของจี้หลิงชวนทั้งดีใจและขมขื่น หากว่าตอนนี้มู่ซีซีหมดรักเขาไปแล้วก็คงจะดี เพราะแม้ว่าเขาจะเป็นอะไรไป มู่ซีซีก็ยังสามารถที่จะดำเนินชีวิตไปต่อได้

จี้หลิงชวนคิดพลางทอดสายตาส่งมู่ซีซีไปจนถึงเขตที่ปลอดภัย จากนั้นก็หันกลับมามองลู่เฉินอันด้วยสายตาอันดำมืด