ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล - ตอนที่ 2191 เทพแท้จริงสวรรค์ชั้นเก้า 

ไม่รู้ว่าผ่านไปแล้วกี่ปี เมื่อสามเทพเลือดกำแหงหวนกลับคืนมาอีกครั้ง ขณะที่ซิวหลอจ้านเทียนไม่ได้อยู่บนโลกอีกแล้ว อาศัยหลี่เชียนเพียงคนเดียวที่เป็นผู้ยืนหยัดดูแลสำนักต่อไป

ในขณะนี้ ท่าทางของหลี่เชียนดูหนักแน่นจริงจัง เนื่องจากลำพังอาศัยกำลังของเขาเพียงคนเดียวไม่สามารถต้านรับกับสามเทพเลือดกำแหงที่อยู่ตรงหน้าได้

ผู้ที่ถือกระบี่โลหิตในมือก็คือผู้นำของสามเทพเลือดกำแหงที่ชื่อว่าเทพชั่วร้ายเลือดกำแหง ส่วนอีกสองคนก็คือเทพมารเลือดกำแหง และเทพดุร้ายเลือดกำแหง

“น่าเสียดายที่ซิวหลอจ้านเทียนไร้ผู้สืบทอด ครั้งนั้นซิวหลอจ้านเทียนปราศจากผู้ต่อกรเพียงใด มาวันนี้ศิษย์ที่อยู่บนโลกเพียงหนึ่งเดียวก็แค่เทพแท้จริงขั้นสวรรค์ชั้นห้าเท่านั้นเอง” เทพมารเลือดกำแหงหนื่งในสามเทพเลือดกำแหงกล่าวเสียงเย็นชาขึ้นมา

ทุกคนต่างจ้องมองไปที่หลี่เชียนเมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ ทุกคนล้วนแล้วแต่ไม่รู้มาก่อนว่าแท้จริงแล้วหลี่เชียนคือระดับเทพแท้จริงขั้นสวรรค์ชั้นที่ห้า มิน่าเล่าป้าซั่งจึงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาโดยสิ้นเชิง

“เป็นศิษย์ที่ไร้ความสามารถ ละอายต่อท่านอาจารย์ วิชาที่ได้มาเทียบไม่ได้กระทั่งหนึ่งหรือสองในสิบของท่าน” หลี่เชียนได้แต่เอ่ยขึ้นมาช้าๆ

เป็นความจริง หากว่ากันด้วยเรื่องทักษะ กำลังความสามารถ หลี่เชียนนั้นห่างชั้นเทียบไม่ได้กับซิวหลอจ้านเทียนอาจารย์ของเขา ลองคิดดู เทพแท้จริงเทียนเต๋อในครั้งนั้นเกรียงไกรไปทั่ว สุดท้ายยังต้องถูกซิวหลอจ้านเทียนสังหาร ย่อมประเมินได้ว่าซิวหลอจ้านเทียนนั้นมีความแข็งแกร่งเพียงใด

แต่จะโทษหลี่เชียนก็ไม่ถูก เนื่องจากครั้งนั้นเพื่อปราบปรามพวกของเทพแท้จริงเทียนเต๋อให้สิ้นซาก ผู้พิทักษ์ต้นกำเนิดสัจธรรมเรียกได้ว่ายกกำลังออกไปทั้งหมด ไม่ได้มีเพียงซิวหลอจ้านเทียนที่เข้าต่อสู้เพียงคนเดียว ศึกครั้งนี้กล่าวได้ว่าโหดร้ายทารุณอย่างยิ่ง ระดับบรรพบุรุษส่วนใหญ่ล้วนแล้วแต่ตายในสนามรบ แม้แต่ซิวหลอจ้านเทียนที่เป็นอาจารย์ของหลี่เชียนหลังจากสังหารเทพแท้จริงเทียนเต๋อไปแล้วไม่กี่ปีต่อมา ก็ต้องนอนป่วยและเสียชีวิตลงจากอาการบาดเจ็บสาหัสที่กำเริบขึ้นมาอีกครั้ง

ในครั้งนั้นเนื่องจากหลี่เชียนอายุยังน้อย เป็นเพียงศิษย์ที่อ่อนวัยที่สุดในสายของผู้พิทักษ์จึงไม่ได้เข้าร่วมศึกในครั้งนั้น การฝึกของเขายังอยู่ในระดับธรรมดาเท่านั้นเอง ในช่วงหลายปีสุดท้ายแม้ว่าจะได้รับการทุ่มเทเอาใจใส่จากซิวหลอจ้านเทียนที่เป็นอาจารย์ของเขาด้วยตนเอง แต่จะอย่างไรเสียระยะเวลาสั้นเกินไป เมื่อซิวหลอจ้านเทียนตายจากไป ในด้านทักษะและบำเพ็ญเพียรล้วนแล้วแต่อาศัยหลี่เชียนไปคลำหาฝึกเอาเองลำพังคนเดียวทั้งสิ้น

สมควรทราบว่า ในครั้งนั้นหลังจากที่ระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงผ่านเหตุการณ์อันเลวร้ายเช่นนั้นแล้ว เรียกได้ว่าระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงอยู่ในสภาพที่ร่วงโรยขาดซึ่งบุคคลผู้มีความรู้ความสามารถ ยิ่งไปกว่านั้นก็ไม่มีใครที่จะให้การชี้แนะต่อหลี่เชียนอีกด้วย หลี่เชียนต้องฝึกโดยการคลำทางไปลำพังคนเดียวอย่างยากลำบาก สามารถก้าวจนถึงจุดนี้ในวันนี้ นับว่าไม่ง่ายเลยทีเดียว

“อย่าว่าแต่เจ้าที่เป็นเพียงระดับเทพแท้จริงขั้นสวรรค์ชั้นที่ห้าคนหนึ่งเท่านั้น ต่อให้ระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงในวันนี้มีราชันแท้จริงสามลัคนาก็หาใช่คู่ต่อสู้ของพวกเราสามพี่น้อง หากรู้จักกาลเทศะก็ยอมจำนนเสีย” เทพมารเลือดกำแหงมองดูหลี่เชียน แล้วกล่าวน่าเกรงขามขึ้นมา

คำพูดของเทพมารเลือดกำแหงทำเอาผู้คนถึงกับใจหายใจคว่ำ ในเวลานี้เองทุกคนต่างรู้สึกกังวลแทนหลี่เชียนขึ้นมาเสียแล้ว

เมื่อราชันแท้จริงได้ครอบครองน้ำพุสัจธรรมแล้ว ก็จะได้ครอบครองสิบสองลัคนา แต่ทว่า สิ่งนี้กล่าวสำหรับ ราชันแท้จริงแล้วมันเป็นเพียงการเริ่มต้นเท่านั้นเอง เนื่องจากราชันแท้จริงยังคงต้องจุดติดลัคนาแต่ละหลังให้สว่างไสวเสียก่อน ทำให้ลัคนามีพลังที่รวมตัวกัน และไหลเข้าไปในน้ำพุสัจธรรม เพื่อทำให้ตนนั้นเกร่งขึ้น

ดังนั้น เมื่อราชันแท้จริงจุดติดลัคนาได้หนึ่งหลัง ก็จะได้รับการยกย่องว่าเป็นราชันแท้จริงหนึ่งลัคนา!

ราชันแท้จริงหลังจากจุดติดลัคนาทั้งสิบสองลัคนาแล้ว สิบสองลัคนารวมเป็นหนึ่งเดียว น้ำพุแห่งสัจธรรมกับกลายเป็นต้นกำเนิด เมื่อมีต้นกำเนิดสัจธรรมในครอบครองแล้ว หลังจากนั้นก็สามารถสร้างระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิขึ้น และกลายเป็นปฐมบรรพบุรุษ

เวลานี้สามเทพเลือดกำแหงที่อยู่ตรงหน้าอ้างว่าพวกเขาสามพี่น้องอยู่ตรงนี้แล้ว แม้แต่ราชันแท้จริงสามลัคนาก็ไม่กลัว ย่อมสามารถประเมินได้ว่าพวกเขามีความแข็งแกร่งเพียงใดแล้ว

“ระดับเทพแท้จริงขั้นสวรรค์ชั้นเก้า!” หลี่เชียนรู้ถึงระดับความสามารถของสามเทพเลือดกำแหงแล้ว ท่าทีของเขาหนักแน่นจริงจังยิ่งนัก กล่าวสำหรับเขาแล้วศึกนี้ไม่มีโอกาสชนะสำหรับเขา

ตัวเขาในฐานะหัวหน้าของผู้พิทักษ์ เขาไม่เพียงอยู่ในฐานะระดับบรรพบุรุษที่แข็งแกร่งที่สุดของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงเท่านั้น ยังเป็นระดับบรรพบุรุษที่แข็งแกร่งที่สุดของผู้พิทักษ์ ถ้าหากแม้แต่ตัวเขายังสู้สามเทพเลือดกำแหงไม่ได้ คนอื่นๆ ยิ่งไม่ใช่คู่ต่อสู้ของสามเทพเลือดกำแหงอีกแล้ว

“พวกเจ้าทำหน้าที่เฝ้าพิทักษ์ต้นกำเนิดสัจธรรมไปก็แล้วกัน เรื่องราวต่างๆ อื่นใดในระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงอย่าได้ยื่นมือเข้ามาสอดแทรกอีก พวกเราก็จะไม่ไปคิดบัญชีกับพวกเจ้า หาไม่แล้ว จากนี้ไปผู้พิทักษ์ต้นกำเนิดสัจธรรมคงต้องเปลี่ยนตัวแล้วล่ะ” เทพชั่วร้ายเลือดกำแหงกล่าวขึ้นมาช้าๆ

การแสดงจุดยืนของเทพชั่วร้ายเลือดกำแหงทำให้ทุกคนถึงกับอึดอัดหายใจไม่สะดวก ทุกคนจ้องมองไปที่หลี่เชียน ย่อมไม่ต้องสงสัย การตัดสินใจเลือกของหลี่เชียนในเวลานี้เกี่ยวพันถึงชะตาของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงทั้งหมด

ดูเหมือนว่าการกลับมาของสามเทพเลือดกำแหงเป็นการบ่งบอกถึงชะตาชีวิตล่วงหน้าของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหง เหมือนว่าความชั่วร้ายจะต้องกลับมาปกคลุมระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงอีกครั้ง

“เรื่องของหลักการไม่มีความน่าจะเป็นที่จะเจรจากันได้” หลี่เชียนกล่าวน่าเกรงขามขึ้นมาว่า “วันนี้ ข้ายังจะดำเนินการตามหน้าที่ของข้าต่อไป ให้ปณิธานที่ยังไม่บรรลุผลของอาจารย์ก่อนเสียชีวิตเสร็จสิ้นสมบูรณ์!”

“ดี เช่นนั้นแล้วข้าก็จะสงเคราะห์เจ้า!” เทพชั่วร้ายเลือดกำแหงส่งเสียงฮึน่าเกรงขามออกมา

ทันใดนั้นเอง เสียงตูมดังสนั่นขึ้น ร่างกายของหลี่เชียนดูสว่างไสวไปทั้งร่าง นาทีนี้เสียงดังตูมตามดังขึ้นมาไม่ขาดสาย เหมือนเกิดการสั่นไหวโคลงเคลงไปทั่วทั้งระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหง พริบตาเดียวนั้นเองข้างใต้เท้าของหลี่เชียนปรากฏลวดลายเต๋าขึ้นมา เหมือนหนึ่งว่าพลังสัจธรรมได้ไหลทะลักเข้าไปในตัวของหลี่เชียนดุจดั่งน้ำในมหาสมุทรอย่างนั้น

ทันใดนั้น เสียงกระบี่ยักษ์ส่งเสียงคำรามตึง กระบี่สวรรค์เล่มหนึ่งพลันโผล่ออกมาจากภายในร่างกายของหลี่เชียน กระบี่สวรรค์มีความเจิดจรัสยิ่งนัก และมีพลังที่ปราศจากผู้ต่อกรในหล้า ตัวกระบี่สวรรค์ทั้งเล่มตลบอบอวลไปด้วยพลังที่น่าเกรงขามและไม่มีสิ้นสุดของปฐมบรรพบุรุษ ดูเหมือนว่านาทีนี้หลี่เชียนไม่เพียงแต่คนกับกระบี่ประสานเป็นหนึ่งเดียวเท่านั้น เหมือนว่าเขาได้ประสานเป็นหนึ่งเดียวกับระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงทั้งหมด

“พลังต้นกำเนิดสัจธรรม เสียดายที่เจ้าห่างชั้นกับอาจารย์ของเจ้านัก พลังต้นกำเนิดสัจธรรมที่เจ้าบรรลุมาเป็นเพียงน้อยนิดเท่านั้นเอง” เทพชั่วร้ายเลือดกำแหงคำรามเสียงยาว ตึงเสียงหนึ่งดังขึ้น กระบี่โลหิตสำแดงอานุภาพรุนแรงขึ้นมา

ในชั่วพริบตาเดียวนั้นเอง กระบี่โลหิตเสมือนดั่งคลื่นที่สาดซัดปกคลุมไปทั่วฟ้าดิน ทะเลเลือดที่ดั่งคลื่นยักษ์ พลันปรากฏกระบี่โลหิตจำนวนนับไม่ถ้วนที่เทลงมาดั่งคลื่นที่บ้าคลั่ง พุ่งเข้าโจมตีหลี่เชียนอย่างรุนแรง

กระบี่โลหิตโหดร้ายทารุณ สามารถฉีกขาดทุกสิ่งทุกอย่างได้ ไม่ว่าจะเป็นสรรพชีวิตใดๆ ก็ตาม หากบาดเจ็บด้วยกระบี่โลหิตล่ะก็ บาดแผลยากจะหายสนิทได้

เสียงปังดังสนั่น หลี่เชียนที่คนและกระบี่ประสานรวมเป็นหนึ่ง หนึ่งกระบี่ที่อานุภาพรุนแรง พลันแทงทะลุทะเลเลือด กระบี่ที่สะเทือนเก้าชั้นฟ้า อาศัยพลังที่กำแหงและพาลที่สุดบดขยี้สังหารลงมา ภายใต้เคล็ดกระบี่เช่นนี้ บรรดายอดฝีมือที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างรู้สึกหายใจไม่ออก

ปัง ปัง ปังในเสี้ยววินาทีนี้เอง ทั้งสองฝ่ายปะทะซึ่งหน้าหลายสิบกระบี่ หลี่เชียนที่ต่อสู้กับเทพชั่วร้ายเลือดกำแหงด้วยความโกรธ อาศัยกำลังของเทพแท้จริงขั้นสวรรค์ชั้นที่ห้าต้านรับกับเทพชั่วร้ายเลือดกำแหงที่อยู่ในระดับเทพแท้จริง ขั้นสวรรค์ชั้นที่เก้าเอาไว้

ภาพเช่นนี้เรียกได้ว่าเหลือเชื่อ สามารถกล่าวได้ว่าเป็นเรื่องปาฏิหาริย์ หลี่เชียนอยู่ในระดับเทพแท้จริง ขั้นสวรรค์ชั้นที่ห้าเท่านั้นเอง ซึ่งแตกต่างจากกำลังของเทพแท้จริงขั้นสวรรค์ชั้นที่เก้ามากมายเหลือเกิน

แต่ว่า จะอย่างไรเสียหลี่เชียนคือผู้นำของผู้พิทักษ์ พวกเขาที่เป็นผู้พิทักษ์ได้ทำหน้าที่ปกป้องต้นกำเนิดสัจธรรมมารุ่นสู่รุ่น ไม่มีใครสามารถหยิบยืมพลังของต้นกำเนิดสัจธรรมมาใช้ได้ดียิ่งไปกว่าพวกเขาอีกแล้ว เวลานี้หลี่เชียนอาศัยพลังต้นกำเนิดสัจธรรมต้านกับเทพชั่วร้ายเลือดกำแหง ถือว่าไม่ง่ายนัก

ไม่รู้ว่ามีผู้คนจำนวนเท่าไรที่กลั้นลมหายใจเอาไว้ เมื่อได้เห็นการต่อสู้กันอย่างดุเดือดเช่นนี้ ด้วยจิตใจที่เป็นกังวลยิ่ง แม้ว่าทุกคนต่างรู้ดีว่าศึกครั้งนี้ไม่มีความหวังแล้ว แต่ภายในใจของทุกคนยังคงกระหายอยากให้หลี่เชียนสามารถเป็นฝ่ายชนะ จะอย่างไรเสียหากหลี่เชียนต้องพ่ายแพ้ล่ะก็ เช่นนั้นแล้วระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงจะไม่ได้ผุดได้เกิดนับแต่นี้เป็นต้นไป

“พี่ท่าน ข้าช่วยเหลือท่านอีกแรง” ครั้นเทพมารเลือดกำแหงเห็นว่าการต่อสู้อยู่นานของเทพชั่วร้ายเลือดกำแหงยังกลืนกันไม่ลง คำรามเสียงยาวขึ้นมา เสียงตึงเสียงหนึ่งดังขึ้น กระบี่โลหิตในมือพลันพุ่งขึ้นไปอย่างรุนแรง

ตึงทันใดนั้นเอง กระบี่ดาบสองประสาน จะอย่างไรเสียเทพชั่วร้ายเลือดกำแหงและมารเทพเลือดกำแหงก็เป็นพี่น้องกัน และร่วมมือกันเข้าสู่สมรภูมิรบตลอดเวลาที่ผ่านมา ระหว่างพวกเขาพี่น้องทั้งสามได้รู้ใจกันจนไร้ที่ติไปแล้ว พลันที่ลงมือก็คือเคล็ดโจมตีร่วมกัน ดาบและกระบี่ประสานเข้าด้วยกัน ฉับพลันเป็นการสังหารที่ปราศจากผู้ต่อกร ประกายเลือดพลันทะลุผ่านเคล็ดกระบี่ของหลี่เชียน

ปุเสียงหนึ่งดังขึ้น ภายใต้ดาบและกระบี่หลี่เชียนไม่สามารถต้านรับได้ ทั้งดาบและกระบี่ยังไม่ทันฟันเข้าใส่ร่างของเขา แต่ประกายเลือดพลันแทงทะลุร่างกายของเขา ทำให้เขาต้องเลือดสาด

เสียงปังเสียงหนึ่งดังขึ้น ภายใต้ดาบและกระบี่สองประสาน หลี่เชียนไม่สามารถต้านได้อีกต่อไป ทั้งดาบและกระบี่ที่ฟาดฟันเข้าไป พลันฟันไปที่ศีรษะของหลี่เชียน

“ข้าไม่รอดแล้ว” เมื่อต้องเผชิญกับการโจมตีในลักษณะเช่นนี้ หลี่เชียนไม่อาจต้านรับได้อยู่แล้ว ทำได้แค่หลับตารอความตาย

ในยามคับขันนี่เอง หลี่ชิเย่ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้มังกรตลอดมาพลันกางฝ่ามือขึ้น นิ้วทั้งห้าดุจดั่งกระบี่ เสียงตึงดังขึ้น กระบี่สวรรค์เล่มหนึ่งถือกำเนิดขึ้นกลางอากาศ ตั้งตระหง่านเสมอสวรรค์ กฎเกณฑ์สัจธรรมดั่งน้ำตกสวรรค์ที่ทิ้งตัวลงมา กระบี่สวรรค์แต่ละเล่มพลันรวมตัวเข้าด้วยกัน เสียงปังดังขึ้น กลับกลายเป็นดั่งสุดยอดผนังกระบี่ที่แข็งแกร่งที่สุดขวางอยู่ด้านหน้าของหลี่เชียน

เสียงปังดังสนั่น ดาบและกระบี่ได้ฟันเข้าใส่ผนังกระบี่ แต่ไม่สามารถทำลายได้ ทำให้หลี่เชียนรอดจากเคราะห์กรรมไปได้ครั้งหนึ่ง

หลังจากที่หลี่เชียนได้สติกลับ มองดูให้ชัด ผู้ที่ช่วยชีวิตตนนั้นกลับเป็นหลี่ชิเย่ เวลานี้เขาทั้งตกใจและฉงนไม่อาจสงบจิตสงบใจได้

“ถอยไปเถอะ เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา” หลี่ชิเย่สิ่งการด้วยท่าทีเอ้อระเหยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

หลี่เชียนที่ทั้งตกใจและฉงนไม่อาจสงบจิตสงบใจได้เมื่อได้สติกลับมา ได้โค้งคำนับต่อหลี่ชิเย่อย่างลึกซึ้ง ถอยไปอยู่ข้างๆ ช้าๆ เพื่อไปรักษาอาการบาดเจ็บ

หลังจากผ่านไปชั่วครู่ใหญ่ ทุกคนต่างได้สติกลับมาจากตระหนก และมองไปที่หลี่ชิเย่ ตั้งแต่หลี่เชียนลงมือแล้วทุกคนเกือบจะลืมหลี่ชิเย่ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้มังกรเสียแล้ว เวลานี้พลันได้เห็นหลี่ชิเย่ลงมือ ทำให้ดึงความสนใจทุกคนกลับมา สายตาของทุกคนได้รวบรวมไปอยู่บนตัวของหลี่ชิเย่อีกครั้งหนึ่ง

“เจ้าเป็นใคร ถึงกับสามารถควบคุมพลังสัจธรรมต้นกำเนิดได้?” ดวงตาทั้งสองของเทพชั่วร้ายเลือดกำแหงดูเข้มและจ้องเขม็งไปที่หลี่ชิเย่

สามเทพเลือดกำแหงต่างจ้องเขม็งไปที่หลี่ชิเย่โดยพลัน จะอย่างไรเสียพวกเขาก็คือเทพแท้จริง ขั้นสวรรค์ชั้นเก้า พลันที่หลี่ชิเย่ลงมือพวกเขาก็มองออกถึงความนัยอะไรบางอย่าง ทำให้พวกเขารู้สึกตกใจยิ่งนัก พวกเขาก็นึกไม่ถึงว่าจะมีผู้ที่สามารถควบคุมพลังต้นกำเนิดสัจธรรมได้ตามอารมณ์เพียงนี้โผล่ขึ้นมา

ในขณะที่หลี่เชียนลงมือนั้น หลี่ชิเย่นั่งอยู่ที่เก้าอี้มังกรโดยตลอด เวลานี้เขาลงมือช่วยหลี่เชียนเอาไว้ กล่าวสำหรับเข้าแล้วก็แค่พลิกฝ่ามือเท่านั้นเอง

“คนที่จะสังหารเจ้า” หลี่ชิเย่ยิ้มออกมาตามอารมณ์

พลันที่คำๆ นี้ถูกพูดขึ้นมา ทำให้สีหน้าของสามเทพเลือดกำแหงดูบึ้งตึง ดวงตาทั้งสองส่งประกายเลือดวูบวาบออกมา และเผยปณิธานการฆ่าที่น่ากลัวขึ้นมา

“ท่านบรรพบุรุษ เขายกย่องตัวเองว่าเป็นบรรพบุรุษที่ฟื้นคืนชีพมาจากหุบเหวบรรพชน” ป้าซั่งรีบกล่าวต่อสามเทพเลือดกำแหง

“เรื่องไร้สาระ!” เทพชั่วร้ายเลือดกำแหงส่งเสียงฮึเย็นชาออกมา และกล่าวว่า “ระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงของพวกเราก่อตั้งขึ้นมานานนับล้านล้านปี บรรพบุรุษกลายเป็นเถ้าธุลีไปนานแล้ว หากว่าบรรพบุรุษจะฟื้นคืนชีพจริงคงฟื้นนานแล้ว ใยต้องรอจนถึงวันนี้!”

กล่าวสำหรับสามเทพเลือดกำแหงแล้ว ที่ว่าบรรพบุรุษฟื้นคืนชีพนั้นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ถ้าหากมีบรรพบุรุษฟื้นคืนชีพจริงคือฟื้นนานแล้ว เป็นไปได้อย่างไรที่จะรอจนกระทั่งถึงวันนี้ ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่ากำแหงของพวกเขาฝังร่างในหุบเหวบรรพชนเป็นเรื่องที่ผ่านมานานล้านล้านปีแล้ว เกรงว่าคงกลายเป็นเถ้าธุลีไปนานแล้ว เป็นไปได้อย่างไรที่รอจนถึงวันนี้เล่า

เวลานี้ทุกคนต่างจ้องมองไปที่หลี่ชิเย่ ทว่าเวลานี้ศิษย์ของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงทั้งหมดกลับกระหายอยากให้หลี่ชิเย่คือบรรพบุรุษที่ฟื้นคืนชีพยิ่งกว่า

……………………………………………………