ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล - ตอนที่ 2259 ความหมายที่ลึกซึ้งของชีวิต

หูชิงหนิวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง สุดท้ายดวงตาทั้งสองดูเข้มและยืดอกทีหนึ่ง ยังคงเปี่ยมด้วยความมั่นใจในตนเอง และมั่นใจเต็มเปี่ยม กล่าวน้ำเสียงหนักแน่นว่า  พวกเราแข่งช่วยชีวิตที่ใกล้จะตาย เจ้ากล้าหรือไม่? 

เวลานี้ทุกคนต่างจ้องมองไปที่หลี่ชิเย่ วิชาแพทย์ของหูชิงหนิวนั้นเป็นที่ประจักษ์ของทุกคน ผู้คนจำนวนมากล้วนแล้วแต่รู้ว่าช่วยให้คนตายฟื้นคืนชีพได้ วิชาแพทย์นั้นลือลั่นไปทั่วปฐพี อย่าว่าแต่กลุ่มคนรุ่นใหม่เลย แม้แต่ทั่วทั้งแดนลัทธิพรรษก็มีผู้ทัดเทียมได้น้อยคนนัก

 มีอะไรไม่กล้า ให้เจ้าเริ่มก่อนก็แล้วกัน เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าไม่มีโอกาสได้แสดง  หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวเฉยเมย

 พี่หู ขอให้ท่านประสบความสำเร็จ ด้วยวิชาแพทย์ของท่านนั้นไม่มีใครสามารถเทียบเคียงได้อยู่แล้ว  เวลานี้หวงฉวนเวยที่อยู่ข้างๆ ออกปากให้กำลังใจหูชิงหนิวทันที

สำหรับคนอื่นๆ ที่อยู่ในเหตุการณ์ไม่กล้าแสดงท่าทีโดยง่ายดาย จะอย่างไรเสียสำนักของพวกเขายืนอยู่ฝ่ายไหนมักจะไม่ใช่ขึ้นอยู่กับพวกเขา

เวลานี้หูชิงหนิวจับเอากบมาตัวหนึ่ง ได้ยินเสียงดังจี๊ดเสียงหนึ่งท่ามกลางสายตาผู้คนจำนวนมาก มองเห็นมีดที่ตวัดขึ้นลงพลันจัดการแยกร่างกบตัวนี้ เพียงชั่วพริบตาเดียวก็แยกร่างของกบตัวนี้ออกเป็นแปดชิ้น ติดตามด้วยเสียงป๊อก ป๊อก ป๊อก ชิ้นเนื้อที่ถูกแยกส่วนเป็นแปดชิ้นพลันถูกหูชิงหนิวสับเสียละเอียด มองเห็นชิ้นเนื้อของกบที่อยู่บนเขียง

 ข้าจะเริ่มแล้วนะ  ในเวลานี้เอง หูชิงหนิวส่งเสียงร้องเสียงดัง ลงมือด้วยความรวดเร็วปานสายฟ้าแลบ นำผงที่มีเพียงหนึ่งเดียวของเขาโรยลงไปในเนื้อกบที่ละเอียดนั่น

ในขณะเดียวกัน หูชิงหนิวได้เดินพลังลมปราณ พลังของเขาถูกถ่ายทอดเข้าไปยังเนื้อกบที่ละเอียดนั้นดั่งสายน้ำ ได้ยินเสียงดังจี๊ด จี๊ด จี๊ดดังขึ้น เนื้อละเอียดนั่นเริ่มมีการสมานเข้ากันเลือนลาง

จังหวะที่ชิ้นเนื้อชิ้นเล็กๆ แต่ละชิ้นค่อยๆ ประกอบเข้าด้วยกันนั้น หูชิงหนิวลงมือรวดเร็วดั่งสายฟ้าแลย เข็มเงินคล้ายเป็นประกายแสงที่แทงทะลุบาดแผลของเนื้อที่ละเอียดของกบ ฝีมือของหูชิงหนิวนับว่าคล่องแคล่วมากเหลือเกิน เรียกว่ามีความชำนาญมากอย่างยิ่ง

ภายในระยะเวลาอันสั้น หูชิงหนิวถึงกับนำเอาเนื้อกบที่สับละเอียดมาเย็บติดเข้าด้วยกัน ยกเว้นยังคงเห็นเป็นรอยบาดแผล และกบตัวนี้ที่หายใจรวยรินแล้ว นับว่าร่างของกบตัวนี้ถูกเย็บติดกันได้สมบูรณ์แบบมาก ไม่มีส่วนไหนที่ผิดพลาดเลยแม้แต่น้อย

 หาย…  ในเวลานี้เอง หูชิงหนิวร้องเสียงทุ้มต่ำขึ้นมา เปิดฝาขวดวิเศษขวดหนึ่ง เทน้ำยาที่เหนียวๆ ออกมา เมื่อน้ำยานี้ไหลรินไปบนตัวกบ เพียงชั่วพริบตาเดียวก็ได้ทำการห่อหุ้มกบตัวนี้เอาไว้ทั้งหมด และน้ำยานี้ส่งกลิ่นหอมเสมือนดั่งกลิ่นชะมดออกมา

 ขึ้น…  หลังจากที่น้ำยาให้ห่อหุ้มกบตัวนี้เอาไว้แล้วทั้งหมด หูชิงหนิวร้องเสียงทุ้มต่ำขึ้นมา สองมือประกบร่างของกบเอาไว้ พลังของเขาที่เป็นสายคล้ายดั่งด้ายและเข็มที่แทงทะลุเข้าไปในร่างของกบ และเหมือนดั่งเป็นเลือดในเส้นเลือดที่ไหลรินอยู่ภายในร่างกายของกบอย่างนั้น

เสียงจี๊ด จี๊ด จี๊ดดังขึ้น เวลานี้บาดแผลทั้งหมดบนตัวของกบค่อยๆ สมานเข้าด้วยกัน ภายในระยะเวลาอันสั้น บาดแผลทั้งหมดกับหายสนิททั้งยังไม่ได้ทิ้งร่องรอยบาดแผลเอาไว้แม้แต่น้อย ผิวหนังของกบยังคงลื่นมือเหมือนเดิม

 อ๊อบ…  กบตัวนี้ดั่งมังกรและพยัคฆ์ที่ผาดโผน กระปรี้กระเปร่ามีชีวิตชีวา สามารถกระโดดได้สูงมาก

 ข้าแสดงเสร็จสิ้นแล้ว  หลี่ชิเย่ถอนใจออกมายาวๆ ยืดอกขึ้นมองตรงไปยังหลี่ชิเย่ ยังคงเปี่ยมด้วยลักษณะท่าทางที่โอหังอวดดี นี่แหละคือความมั่นใจในวิชาแพทย์ของตนของหูชิงหนิว บางทีด้านอื่นๆ ของเขาอาจไม่เท่าคนอื่น แต่ด้านวิชาการแพทย์เขาสามารถมองทุกคนด้วยความเย้ยหยัน นี่แหละคือความภาคภูมิใจของเขา

 ดี…  ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ทั้งหมดอดที่จะปรบมือส่งเสียงเชียร์ขึ้นมา ไม่ว่าจะอยู่ในจุดยืนเช่นใด ไม่ว่าจะเป็นมิตรหรือศัตรู แต่ว่าไม่อาจไม่ยอมรับว่า วิชาด้านการแพทย์ของหูชิงหนิวนั้นนับว่าปราศจากผู้ต่อกรจริงๆ

 เยี่ยมมาก…  แม้แต่ตันหวังฟงเซี่ยวเฉินก็ต้องชมเปาะด้วยความตื่นตะลึง ยอมรับในวิชาการแพทย์ของหูชิงหนิว

แม้จะกล่าวว่า ยามที่ผู้บำเพ็ญตนคนหนึ่งแข็งแกร่งจนถึงระดับหนึ่งแล้วสามารถสร้างกายเนื้อของตนขึ้นมาได้ใหม่ แต่ว่า นั่นเป็นการสร้างขึ้นใหม่ให้กับตนเองเท่านั้น ขอเพียงฐานเต๋า และชะตาแท้ยังคงอยู่ก็ยังมีชีวิตอยู่ได้

แต่ว่า ถ้าหากคิดจะสร้างขึ้นมาใหม่ให้กับคนอื่น หรือช่วยคนที่ใกล้จะตายอยู่แล้วให้ฟื้นคืนชีพกลับมาก็คงไม่ง่ายดายนักแล้ว มันเป็นวิธีการที่ฝืนลิขิตสวรรค์อย่างยิ่ง อีกทั้งยังต้องอาศัยทรัพยากรจำนวนมาก

แต่ทว่า หูชิงหนิวกลับสามารถอาศัยวิชาแพทย์ของตนช่วยชีวิตของกบตัวหนึ่งที่ถูกสับเป็นเนื้อละเอียดขึ้นมาได้ อีกทั้งยังมีสภาพปรกติทุกอย่าง ซึ่งจุดนี้นับว่าแข็งแกร่งยิ่งนัก เรียกได้ว่าวิชาการแพทย์ของหูชิงหนิวยากจะมีใครเทียบเทียมกับเขาได้

 ถึงทีของเจ้าแล้ว  แม้จะรู้ว่าหลี่ชิเย่ยอดเยี่ยมมาก แม้แต่ฟงเซี่ยวเฉินยังก้มหัวให้ แต่ว่าหูชิงหนิวยังคงมั่นใจในตนเองสูงมากในด้านวิชาแพทย์ของตน ยังเคงมองด้วยความเย้ยหยันในตัวหลี่ชิเย่

 นับว่ามีฝีมืออยู่บ้างจริงๆ  หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวท่าทีเฉยเมย

 เจ้าก็แสดงฝีมือมาให้พวกเราได้ชมสักหน่อย คงไม่ใช่กลัวแล้วสิ?  หวงฉวนเวยกล่าวพร้อมกับหัวเราะเสียงดัง ว่า  แน่นอน ถ้าหากเจ้ายอมแพ้เสียแต่เวลานี้ยังทัน สิ่งนี้ก็ไม่นับเป็นเรื่องที่น่าอาย 

 อย่างนั้นรึ?  หลี่ชิเย่ยิ้มเฉยเมยพลันเคลื่อนตัวออกไป และไปปรากฏอยู่ตรงหน้าหวงฉวนเวยทันที กล่าวด้วยท่าทีเอ้อระเหยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นว่า  ช่วยชีวิตกบตัวหนึ่งอ่อนเกินไป ช่วยชีวิตคนคนหนึ่งนั่นแหละเรียกว่าฝีมือ 

 เจ้า เจ้าคิดจะทำอะไร?  สีหน้าของหวงฉวนเวยเปลี่ยนไปมากทีเดียว

 ปุ…  เสียงหนึ่งดังขึ้น หวงฉวนเวยยังไม่ทันได้สติกลับมา มือขนาดใหญ่ของหลี่ชิเย่พลันทิ่มทะลุเข้าไปในร่างของเขา ทำเอาหวงฉวนเวยตกใจจนดวงตาทั้งสองเบิกกว้าง ติดตามด้วยเสียงปุดังขึ้นมา ร่างของหวงฉวนเวยถูกสะเทือนจนกลายเป็นหมอกเลือดไป

จังหวะที่ร่างกายของหวงฉวนเวยถูกทำลายในพริบตาเดียวกันนั้น ได้ยินเสียงดังแว้งค์ชะตาแท้ของเขาปรากฎ หลี่ชิเย่ไม่ได้ทำลายเขาในคราเดียว

หวงฉวนเวยตกใจจนวิญญาณออกจากร่าง เมื่อชะตาแท้ปรากฏแล้วจึงคิดจะหนีไป แต่ในเสี้ยววินาทีนี้เอง มือใหญ่ของหลี่ชิเย่ที่คว่ำลงและจับชะตาแท้ที่คิดจะหลบหนีเอาไว้ทันที

 เจ้าดูเอาไว้ว่าอะไรที่เรียกว่าชุบชีวิตขึ้นมาใหม่  หลี่ชิเย่ยิ้มอ่อนโยน ตามติดด้วยเสียงดังปุเสียงหนึ่ง ชะตาแท้ของหวงฉวนเวยพลันถูกบดขยี้ทำลาย กลายเป็นอนุภาคเม็ดเล็กๆ ที่เปล่งแสงออกมา โดยอนุภาคเล็กๆ เหล่านี้กำลังปลิวกระจายออกไป

เมื่อหวู่เสียนยวี่ที่อยู่ข้างกายเห็นหวงฉวนเวยกลับกลายเป็นอนุภาคเม็ดเล็กๆ ที่เปล่งแสงออกมาถึงกับมีสีหน้าที่ขาวซีดจนต้องก้าวถอยหลังติดต่อกัน

ทว่าในพริบตาเดียวนั่นเอง ฝ่ามือที่เปี่ยมด้วยความมีชีวิตชีวาของหลี่ชิเย่กางออก ได้ยินเสียงปุดังขึ้น นาทีนี้เองความมีชีวิตชีวาที่น่าเกรงขามและไม่มีสิ้นสุดปรากฏขึ้น เสมือนหนึ่งได้เปิดโลกที่มีชีวิตที่ไม่สิ้นสุดโลกหนึ่ง ความมีชีวิตชีวารวมตัวกันอยู่ตรงนั้น ชะตาแท้ของหวงฉวนเวยในสภาพของอนุภาคเล็กๆ ที่เปล่งแสงออกมาพลันถูกรวบรวมเอาไว้ และถูกบ่มฟักอยู่ท่ามกลางความมีชีวิตชีวาที่ไม่มีสิ้นสุดนั่น

ท่ามกลางความมีชีวิตชีวาที่ไม่สิ้นสุดซึ่งกาลเวลาได้เคลื่อนผ่านไป ทันใดนั้นเอง คล้ายดั่งได้ผ่านมาแล้วพันล้านปี มองเห็นอนุภาคเล็กๆ ที่เปล่งแสงออกมานั้นรวมตัวกันและกลับกลายเป็นรูปเป็นร่างขึ้น ภายในระยะเวลาอันสั้น อนุภาคเล็กๆ ที่เปล่งแสงออกมาทั้งหมดถูกหลอมรวมเข้าด้วยกัน แล้วสร้างเป็นชะตาแท้ขึ้นมาใหม่ มองเห็นชะตาแท้ของหวงฉวนเวยที่ถูกสร้างขึ้นมาใหม่สมบูรณ์แบบปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง

ในขณะที่ชะตาแท้ของหวงฉวนเวยปรากฏขึ้น ฝ่ามือของหลี่ชิเย่เสมือนดั่งได้ปกปิดความลับสวรรค์บนโลกนี้ทั้งหมดเอาไว้ แย่งชิงเอาความเป็นผู้สร้างสรรค์ธรรมชาติมา ฝ่ามือของเขาก็คือโลกๆ หนึ่ง ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแล้วแต่อยู่ท่ามกลางการบงการของเขา

เสียงจี๊ด จี๊ด จี๊ดดังขึ้น มองเห็นท่ามกลางฝ่ามือของหลี่ชิเย่นั้น หวงฉวนเวยที่มีชะตาแท้แล้วเริ่มสร้างกายเนื้อขึ้นมาใหม่ช้าๆ สุดท้าย ภายในระยะเวลาอันสั้นร่างกายของหวงฉวนเวยก็ถูกสร้างขึ้นมาใหม่

เสียงตุ๊บดังขึ้น หวงฉวนเวยล้มตัวนอนลงกับพื้น ตกใจจนไร้เรี่ยวแรงนอนอยู่ตรงนั้น สีหน้าขาวซีด ร้องเสียงแหลมออกมาด้วยความผวาว่า  เจ้า เจ้า เจ้าทำอะไรกับข้ากันแน่? 

ภาพที่เห็นตรงหน้านับว่าสะเทือนหวั่นไหวต่อจิตใจของผู้คนมากเหลือเกิน พริบตาเดียวนั่นเองทุกคนล้วนแล้วแต่ ถูกภาพเช่นนี้ทำให้ต้องหวั่นไหว ไม่เว้นแม้แต่ตันหวังฟงเซี่ยวเฉิน

 แค่ควบคุมอำนาจชี้เป็นชี้ตายเท่านั้นเอง  หลี่ชิเย่กล่าวด้วยท่าทีเอ้อระเหยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ขณะมองดูหวงฉวนเวยที่นอนเหมือนอัมพาตอย่างนั้น

พลันที่คำว่าควบคุมอำนาจชี้เป็นชี้ตายคำนี้ถูกพูดออกมา ทำให้ทุกคนต่างเสียวสันหลังวาบ และรู้สึกหวาดผวา พริบตาเดียวนั่นเอง ทุกคนจึงได้เข้าใจถ่องแท้ว่าอะไรที่เรียกว่าควบคุมอำนาจชี้เป็นชี้ตาที่แท้จริง นี่มันไม่เพียงสามารถชิงเอาชีวิตไป ยังสามารถประทานชีวิตให้เขาได้ นี่แหละคือการควบคุมอำนาจชี้เป็นชี้ตายที่แท้จริง

 คุณชายได้ก้าวล้ำขอบเขตของวิชาแพทย์ไปแล้ว ได้เกี่ยวพันไปถึงความหมายที่ลึกซึ้งของชีวิต จุดสูงสูดของวิชาแพทย์ สิ่งที่อยู่ก่อนหน้าความหมายที่ลึกซึ้งของชีวิตมันก็เป็นได้แค่ส่วนปลายของมันเท่านั้นไม่คู่ควรจะกล่าวถึง มีเพียงความเป็นอมตะไม่มีวันตายและสร้างสรรค์ชีวิตเท่านั้นที่มีระดับสูงกว่ามันแล้ว  ตันหวังฟงเซี่ยวเฉินถึงกับทอดถอนใจออกมาว่า  ความรู้แจ้งของคุณขาย รุ่นพวกเราต่อให้ใช้เวลาชั่วชีวิตก็เอื้อมไปไม่ถึง 

เวลานี้ทุกคนต่างรู้สึกเสียวสันหลังวาบ ถ้าหากจะบอกว่าสิ่งนี้คือวิชาแพทย์ของหลี่ชิเย่ล่ะก็ มันก็คือสูงสุดของวิชาแพทย์แล้วล่ะ แซงล้ำหน้าทุกสิ่งทุกอย่าง นี่แหละคือการชุบชีวิตขึ้นใหม่ที่แท้จริง

 เทียบกับวิชาแพทย์ของเจ้าแล้วเป็นอย่างไร?  หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวเฉยเมย

สีหน้าของหูชิงหนิวซีดเผือด เหงื่อเย็นไหลโทรม เวลานี้เขาไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้อีกแล้ว เนื่องจากสิ่งนี้ได้แซงล้ำหน้าของเขาไปไกลทีเดียว เหมือนดั่งที่ฟงเซี่ยวเฉินได้พูดเอาไว้ว่า สิ่งนี้หาใช่ขอบเขตของวิชาแพทย์อีกต่อไป

ต่อให้วิชาแพทย์ของเขามีความยอดเยี่ยมมากไปกว่านี้ สามารถรักษาโรคทุกชนิด สามารถทำให้คนที่ใกล้ตายฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้ใหม่ แต่ว่า เมื่อเทียบกับวิธีการของหลี่ชิเย่แล้วมันเทียบกันไม่ติดอย่างสิ้นเชิง มันเป็นการก้าวล้ำไปอีกชั้นหนึ่งโดยสิ้นเชิง

เนื่องจากหลี่ชิเย่สามารถทำลายชีวิตๆ หนึ่งโดยตรงแล้วสร้างขึ้นมาใหม่ นี่คือความหมายที่ลึกซึ้งของชีวิต อาจกล่าวได้ว่า สิ่งนี้ก็คือสิ่งที่เขาเฝ้าเสาะแสวงหาเพื่อให้ได้มาซึ่งระดับที่สูงที่สุด เหมือนดั่งที่ฟงเซี่ยวเฉินได้พูดเอาไว้อย่างนั้นว่า นอกเหนือจากความเป็นอมตะไม่มีวันตายและสร้างสรรค์ชีวิตแล้ว ไม่มีสิ่งใดที่มีระดับสูงกว่าความหมายที่ลึกซึ้งของชีวิตอีกแล้ว

 ข้าแพ้แล้ว  ในที่สุด หูชิงหนิวที่หยิ่งยโสทิ้งตัวนั่งลงกับพื้น เหงื่อเย็นโทรมกายจนเปียกไปหมดทั้งตัว กระดูกที่หยิ่งยโสเหมือนว่าแตกละเอียดไปโดยพลันอย่างนั้น เวลานี้เขาไม่สามารถเชิดศีรษะที่หยิ่งยโสของเขาขึ้นมาได้อีก และไม่สามารถยืดอกที่เปี่ยมด้วยความหยิ่งยโสได้อีกต่อไป

 ข้า สุดแล้วแต่เจ้าจะจัดการ  สุดท้าย หูชิงหนิวที่มีลมหายใจแต่ไร้เรี่ยวแรงได้เอ่ยขึ้น เขามีความหยิ่งยโสมาโดยตลอดไม่เคยเห็นใครอยู่ในสายตา เขาเชื่อมั่นในวิชาแพทย์ของตนเองว่าไม่มีใครเหนือกว่าเขาอีกแล้ว แต่พลันที่หลี่ชิเย่ลงมือก็น็อคเขาลงได้ทันที และระดับของหลี่ชิเย่ทำให้เขาไม่สามารถแซงล้ำไปได้ เนื่องจากหลี่ชิเย่ในเวลานี้มีความหมายอันลึกซึ้งของชีวิตในครอบครอง ซึ่งเป็นระดับที่เขาใฝ่ฝันให้ได้มาตลอดชีวิต และเป็นระดับที่สูงสุดของเขา! ทั้งยังเป็นระดับที่เขาไม่สามารถเอื้อมไปได้ถึง

 ไสหัวไป  หลี่ชิเย่กล่าวพร้อมกับโบกมือเบาๆ

หูชิงหนิวนั่งเหม่ออยู่ตรงนั้น ไม่ง่ายนักกว่าจะเงยหน้าขึ้นมาได้ ด้วยท่าทีเฉยเมยยิ่งนัก สุดท้าย จึงค่อยๆ ลุกขึ้นและเดินจากไปอย่างช้าๆ

ทุกคนจ้องมองเงาหลังของหูชิงหนิวที่ค่อยๆ ห่างไกลออกไป รู้สึกได้ว่าในพริบตาเดียวนี้เอง ภาพรวมของหูชิงหนิวเหมือนแก่เฒ่าไปมากทีเดียว เหมือนว่าเขาถูกตีจนทรุดไปหมดทั้งตัว ไม่สามารถหยิ่งผยองได้อีกต่อไปแล้ว

สุดท้าย ภาพของหูชิงหนิวที่หงอยเหงาค่อยๆ หายไปจากสายตาของทุกคน

…………………