ราชันเทพสงคราม[唐寅在异界] - บทที่ 315

บทที่ 315
บทที่ 315

ควับ !

ดาบทั้งสองแทงทะลุเฉียดผ่านท้องน้อยของถังหยินไป

ทำให้มือสังหารทั้งสองตกใจ ด้วยพวกเขาไม่คาดคิดว่าถังหยินจะคล่องแคล่วขนาดนี้ จึงได้แต่มองหน้ากันแล้วกัดฟัน ก่อนปล่อยหนามปราณของพวกเขาออกมา

เมื่อเห็นในสิ่งที่ฝ่ายตรงข้ามทำ ถังหยินก็ต้องขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะใช้สลับเงาหนีออกจากระยะการโจมตีของคู่ต่อสู้

ทันทีที่เขาปรากฏตัวอีกครา มือสังหารทั้งสามก็ไล่ตามมาในทันที เช่นเดียวกับดาบปราณทั้งสามที่ยังคงกระหน่ำแทงอย่างไม่ลดละ !

ไว้เท่าความคิด ถังหยินคว้าแขกคนหนึ่งที่กำลังงุนงงและโยนเขาเข้าใส่มือสังหารทั้งสาม

“เห้ย !” มือสังหารทั้งสามไม่หลบ พวกเขาตะโกนพร้อมกัน พร้อมกับที่ดาบปราณในมือของพวกเขาเปล่งแสงสีแดง ส่งคลื่นพลังสามลูกเฉือนลงมาจากด้านบน

ฉัวะ !

ระดับพลังของพวกนักฆ่านั้นสูงล้ำไม่น้อย ทำให้คลื่นปราณของพวกเขาเฉียบคมยากหาที่เปรียบได้ เพียงพริบตาร่างของแขกผู้นั้นก็พลันถูกตัดแบ่งเป็น 3 ส่วน ! และเกิดละอองเลือดที่สาดกระจายไปทั่ว

…เมื่อมือสังหารทั้งสามพุ่งผ่านละอองเลือดมาได้ ถังหยินก็หายไปเสียแล้ว

“อ๊ะ ?” พวกเขาทั้งสามตกใจ ด้วยเป็นไปได้มากว่าถังหยินจะหนีไปได้ และในขณะที่พวกเขาทั้งสามจะไล่ตาม พวกเขาก็สัมผัสได้ถึงสายลมอันตรายอยู่เบื้องหลังพวกเขา ทำให้พวกเขาทั้งสามตัวสั่นเทา ก่อนจะขยับไปข้างหน้าหลบการโจมตีโดยไม่ต้องคิด ทว่าหนึ่งในนักฆ่าพวกนั้นกลับไม่อาจหลบทัน จนโดนเข้ากับปั้นที่พุ่งมาเสียเต็ม ๆ!

เสียงที่คมชัดนี้ดังเป็นพิเศษ เกราะปราณส่วนหัวของนักฆ่าแตกเป็นเสี่ยง ๆ และกระเด็นถอยกลับไปหลายจั้ง เขาล้มลงกับพื้น ก่อนตาของเขาจะเหลือกขาว และมีเลือดไหลออกจากจมูก !

เมื่อนักฆ่าอีกสองคนเห็นสิ่งนี้ การแสดงออกของพวกเขาก็พลันเปลี่ยนไป ก่อนที่พวกเขาจะหันไปมองอีกครา ทำให้เห็นเข้ากับถังหยินที่ปรากฏตัวอยู่ข้างหลัง โดยทั้งร่างของชายหนุ่มก็ได้ถูกปกคลุมไปด้วยเกราะปราณสีดำ !

“พวกเจ้าเป็นใคร” ถังหยินถามอย่างเย็นชา เขายกมือขึ้นจับลูกศรที่ไหล่ของแล้วดึงออกอย่างรวดเร็ว

เลือดยังคงไหลหยดจากลูกศร แต่บาดแผลไม่ได้มีเลือดออกมากนัก ในทางตรงกันข้าม เนื้อที่ฉีกขาดกลับได้รับการรักษาอย่างรวดเร็ว

หัวใจของมือสังหารทั้งสองสั่นสะท้านอย่างไม่อาจควบคุม ก่อนที่พวกเขาจะพร้อมใจกันพุ่งเข้าหาถังหยินอีกครั้ง !

“ฮึ !” ถังหยินแค่นเสียง หลบการโจมตีจากดาบทั้งสอง จากนั้นจึงยกขาขึ้นและเตะหนึ่งในมือสังหารเข้าที่หน้าท้องอย่างรวดเร็ว

ชายคนนั้นลดดาบลงอย่างกังวล ข้อมือของเขาหมุนดาบปราณเฉือนลงบนข้อเท้าของถังหยิน อีกฝ่ายรวดเร็ว แต่ความเร็วของถังหยินนั้นเร็วยิ่งกว่า ท่าเตะที่ส่งออกไปของถังหยินเปลี่ยนท่วงท่าทันที การเคลื่อนไหวกลายเป็นการสะบัดเท้าสกัดดาบของคู่ต่อสู้ ทำให้นักฆ่าไม่สามารถจับมันได้มั่นอีกต่อไป จนดาบปราณได้หลุดออกจากมือของเขา

ถังหยินไม่รอช้า คว้าโอกาสนี้เดินไปหาอีกฝ่าย ก่อนใช้มือข้างหนึ่งจับเข้าที่ลำคอของนักฆ่าผู้นั้น และใช้มืออีกข้างที่ว่างชกเข้าที่หน้าท้องอีกฝ่าย 3 ครั้ง !

หมัดแรกของเขาทำให้เกราะปราณของนักฆ่าแตกสลาย ตามด้วยอีกสองหมัดซัดลงที่ร่างตรง ๆ

…ไม่มีร่างมนุษย์ที่ไหนจะทนการโจมตีนี้ได้ อีกฝ่ายกระอักเลือดออกมาคำหนึ่ง แล้วก็หยุดหายใจทันที

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในพริบตา และแม้ว่านักฆ่าที่เหลือจะรู้ว่าพวกเขาคงไม่มีทางที่จะสู้กับถังหยินได้ แต่ทว่าพวกเขาก็ไม่ได้แสดงเจตนาที่จะหนี และยังคงตะโกนในขณะที่พุ่งเข้าหาถังหยิน !

…ชายหนุ่มหลบดาบปราณที่พุ่งเข้าหาเขาเล่มแล้วเล่มเล่า

ทุกการเคลื่อนไหวที่เขาใช้เป็นสิ่งที่พวกนักฆ่าไม่เคยเห็นมาก่อน ทำให้พวกเขาไม่อาจใจเย็นได้อีก รีบพุ่งเข้าใส่ ทว่าถังหยินก็รวดเร็วยิ่ง ชายหนุ่มใช้สลับเงา ไปปรากฏตัวอยู่ข้างหลังคนพวกนั้น จากนั้นจึงยกแขนขึ้นและใช้ศอกทุบเข้าที่หลังมือสังหารอย่างรุนแรง

พลั่ก !

ไม่เพียงแต่เกราะปราณส่วนหลังของนักฆ่าที่ถูกทุบเป็นชิ้น ๆ แม้แต่กระดูกสันหลังของเขาก็แหลกเหลวจากแรงกระแทกนี้ด้วยเช่นกัน !

หลังจากกระเด็นและล้มลงบนพื้น เกราะปราณบนร่างของเขาก็สลายไป ดวงตาของเขาเบิกกว้างและเม็ดเหงื่อก็ไหลออกมา เช่นเดียวกับแขนขาและร่างกายของเขาที่ไม่สามารถขยับได้อีกต่อไป

ถังหยินเดินไปข้างหน้ามือสังหารด้วยใบหน้าที่เย็นชา ไฟแห่งความมืดปรากฏบนฝ่ามือของเขา เปลี่ยนให้อีกฝ่ายกลายเป็นฝุ่นควันและไหววนเข้าไปในร่าง ทำให้บาดแผลได้รับการรักษา เช่นเดียวกับความทรงจำของอีกฝ่ายที่ไหลเข้ามา

เขาเข้าใจทุกสิ่งอย่างรวดเร็ว ที่แท้คนกลุ่มนี้ก็ล้วนแต่เป็นมือสังหารที่ปลอมตัวมา และสาเหตุที่คนในกลุ่มซ่อนตัวอยู่ในเมืองสีไป่ ก็เพื่อที่จะได้หาโอกาสลอบสังหารเขา !

ซึ่งเมื่อหลิวจี้เชาเชิญชายหนุ่มมาที่พัก พวกมือสังหารก็ได้คว้าเอาโอกาสนี้ใกล้ชิดกับเป้าหมายของพวกเขาไปด้วยในตัว

เมื่อเข้าใจทั้งหมดนี้แล้ว ชายหนุ่มก็พลันหายใจเข้าลึก ๆ และค่อย ๆ คลายหมัดที่กำแน่นออก…

ที่ทางเข้า มือสังหารและองครักษ์ของถังหยินกำลังต่อสู้กันอย่างวุ่นวาย ส่วนในห้องโถง สองพี่น้องฉางกวนก็กำลังต่อสู้อย่างดุเดือดกับมือสังหาร ปล่อยให้หลิวจี้เชาและแขกคนอื่น ๆ กลัวจนทำอะไรไม่ถูก

“ฮึ !” ถังหยินหัวเราะอย่างเย็นชา ปากร้องตะโกนเสียงดัง “ถ้าอยากได้ชีวิตของข้านัก ก็เข้ามาเลย !” ในขณะที่เขาพูด ชายหนุ่มก็พลันขยับมือของเขาไปด้านหลัง ปลดปล่อยเกราะปราณออกมา ก่อนจะชักดาบออกมาถือ และยืนอยู่ตรงกลางห้องโถงพร้อมมองไปที่มือสังหารรอบตัวเขา

เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของถังหยิน ร่างของมือสังหารก็พากันสั่นสะท้าน ดวงตาของพวกเขาเปล่งประกายอันน่ากลัวออกมา ทำให้เด็กสาวที่มีท่าทางอันอ่อนโยนดูดุดันเสียแทบจำไม่ได้ นางถอยตัวไปสองก้าวเพื่อตั้งหลัก ก่อนจะออกวิ่งไปด้านข้างของถังหยิน พลางตวัดแส้โซ่ปราณในมือกวาดไปที่เอวของชายหนุ่ม

เร็วมาก ! ดาบของถังหยินหลอมรวมเข้าหากันกลายเป็นเคียวยักษ์ แต่กลับต้องแยกออกอีกครั้งโดยท่าสังหารของฝ่ายตรงข้าม ซึ่งเมื่ออาวุธของพวกเขาปะทะกัน ถังหยินก็รู้ทันทีว่ามันไม่ดีเลย ที่ใช้อาวุธแบบนี้กับฝ่ายตรงข้ามที่ใช้แส้ !!!

ถูกต้อง ผู้หญิงคนนั้นใช้แส้โซ่ที่ทำจากเหล็กอย่างดี และเมื่อเสริมพลังทำลายด้วยพลังปราณ มันก็ทำให้แส้เต็มไปด้วยหนามเล็ก ๆ นับไม่ถ้วน !

…เมื่อถังหยินใช้ดาบเพื่อปัดป้อง แส้นั่นก็พลันงอตวัดวกไปทางด้านหลังของเขา

ถึงจะบอกว่าช้า แต่ก็เร็วยิ่ง …เมื่อถังหยินรู้สึกว่าสถานการณ์ไม่ดี มันก็สายเกินไปที่จะหลบแล้ว เกราะปราณของถังหยินได้ถูกทำลายอย่างรวดเร็ว ทว่าโชคยังดีที่ก่อนเกราะจะแตก มันได้ลดแรงปะทะจากแส้ลงไปมากแล้ว ทำให้เขาบาดเจ็บไม่มากนัก

ดวงตาของถังหยินกลายเป็นสีแดงจากความเจ็บปวด เร่งถ่ายเทพลังปราณมืดจากร่างกายไปยังหลังส่วนล่างอย่างกระวนกระวายเพื่อฟื้นฟูบาดแผล แต่ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่ให้โอกาสเขาได้พักหายใจ เด็กสาวที่ประสบความสำเร็จในการโจมตีครั้งก่อนได้ฟาดแส้ใส่อีกรอบอย่างรวดเร็ว !!

หลังจากได้รับบาดเจ็บหนัก ถังหยินก็ไม่กล้าที่จะประมาทอีก เขาอดทนต่อความเจ็บปวดและใช้สลับเงาเพื่อหลบไปที่หน้าต่างตรงกลางห้องโถงในทันที !

เด็กสาวไม่ทันคิดว่าอีกฝ่ายเลือกที่จะหนี เลยได้แต่ตะลึงงันไปครู่ ก่อนจะได้สติและวิ่งไล่ตามไป

ความจริงถังหยินไม่ได้มีเจตนาที่จะวิ่งหนี แต่เพราะพื้นที่ในห้องโถงมีจำกัด และมีคนจำนวนมากเกินไป ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถใช้ทักษะการเคลื่อนไหวที่เขาเชี่ยวชาญที่สุดได้ ซึ่งมันก็เป็นสาเหตุที่ชายหนุ่มกระโดดออกมา และการที่นักฆ่าหญิงไล่ตามมาก็เป็นสิ่งที่ถังหยินต้องการอยู่แล้ว ด้วยมาตอนนี้เขาได้ยืนอยู่รอที่หน้าต่าง พร้อมกับหันมือไปรอบ ๆ หมายตัดคอนักฆ่าหญิงนั่นให้ขาดในฉับเดียว !!!

อาจเป็นเพราะนางฝึกฝนมาหนักทีเดียว เลยทำให้เด็กสาวสามารถหลบมันได้อย่างง่ายดาย …ก่อนจะสวนกลับด้วยแส้ปราณที่พุ่งตรงเข้าหาลำคอของถังหยิน !

ถังหยินเบี่ยงหลบปลายแส้ จากนั้นเขาก็จึงใช้เคียวฟาดฟันกลับไปด้วยเสียงที่คมชัด ทว่าแส้ก็ได้เข้าพันรอบๆ คมเคียวแน่นเกินไปจนไม่สามารถคลายออกได้ ทำให้ทั้งสองฝ่ายอยู่ในสภาวะชะงักงัน

ดวงตาของนักฆ่าหญิงเป็นประกายขณะที่นางตะโกนว่า “ปล่อยนะ !”

ในขณะที่พูด เด็กสาวก็ได้ดึงแส้ปราณออกอย่างแรง หมายดึงให้คมเคียวของฝ่ายตรงข้ามหลุดจากมือ อย่างไรก็ตามถังหยินก็มีความคิดเช่นเดียวกับ ! …ทำให้แส้ปราณถูกดึกจากทั้งสองฝ่ายเสียจนตึง !

ในแง่ของความแข็งแกร่ง ผู้หญิงย่อมด้อยกว่าผู้ชายโดยธรรมชาติอยู่แล้ว และในแง่ของการฝึกฝน นักฆ่าหญิงก็ถือว่าด้อยกว่าถังหยิน เช่นเดียวกับในแง่ของความเร็ว ที่นางไม่ใช่คู่ต่อสู้ของถังหยินอย่างแน่นอน !!!

ถังหยินถอยออกไปอย่างต่อเนื่อง ทำให้นักฆ่าหญิงได้รับผลกระทบจากแรง และแม้ว่านางจะกัดฟันรั้งเอาไว้ แต่เท้าของเด็กสาวก็ยังคงไถลไปตามพื้น

เมื่อเห็นว่าตนเองไม่อาจสู้แรงชายหนุ่มได้ เด็กสาวก็พลันเปลี่ยนใจ รีบหยุดการประลองกำลังแล้วพุ่งตรงเข้าหาถังหยินราวกับลูกธนู !

เมื่อถึงจุดที่เขาทรงตัวได้ ก็เป็นนักฆ่าหญิงที่วิ่งมาตรงหน้าพอดี พร้อมกับแส้ที่โคงงอดั่งงูน้ำ ที่ได้คว้ารัดเข้าที่ลำคอของถังหยิน !!!

โครม !

นักฆ่าหญิงไม่ได้ยืนอยู่ที่พื้น แต่กลับติดอยู่กับหลังของถังหยิน ขาของนางโอบรอบเอว ส่วนมือของเด็กสาวก็ได้คว้าจับแส้วิญญาณที่พันรอบคอของถังหยินอย่างแน่นหนา หมายบีบรัดไม่ให้ชายหนุ่มหายใจและขาดใจตายไป !!!

———————–

สวัสดีค่า ตอนนี้เว็บไซต์ของ Enjoybook ได้เปิดอย่างเป็นทางการแล้วนะคะ

มาลองใช้กันได้เลยค่า >> www.enjoybook.co