ราชาซากศพ - บทที่ 222 การต่อสู้ของจูต้าชาง

บทที่ 222
การต่อสู้ของจูต้าชาง

“เราจะปีนไปสู่ยอดเขาไม่ได้ หากไม่ได้ผ่านการล้มลุกคลุกคลานมาก่อน หลินเว่ยหันศีรษะและบอกกับเสี่ยวชิง พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

“เอ๋…..เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเว่ย เสี่ยวชิงก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นใบหน้าของเขาก็แสดงสีที่ตื่นเต้น รีบวิ่งออกไปโดยไม่เปลี่ยนร่างมนุษย์กลับเป็นสัตว์อสูร แม้ว่าพลังต่อสู้เพียงจะลดลงเหลือเพียงหนึ่งในสิบของสัตว์อสูร แต่เขาก็สามารถจัดการมันได้

ความเร็วของเสี่ยวชิงนั้นรวดเร็วมาก ในพริบตา เสี่ยวชิง ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังกิ้งก่าเขาขวิดขั้นที่แปด ระดับหก กิ้งก่าตัวนี้เคยโดนสัตว์ร้ายโครงกระดูกท้ายมาก่อน แม้ว่าภายนอกมันจะไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่ที่จริงแล้วได้รับบาดเจ็บสาหัส
ก่อนที่จะทันได้โต้ตอบ มันก็ถูกเสี่ยวชิงคว้าหางและลากมันออกไป

เมื่อเห็นสหายของมัน ถูกลากออกไปต่อหน้า พวกกิ้งก่าเขาขวิดที่เหลือก็โกรธแค้น แต่ทำอะไรไม่ได้ ในขณะนี้แม้แต่ชีวิตของพวกมันก็สั่นคลอน

“หืม! ยอดเยี่ยมจริงๆ! ข้าไม่คาดคิดมาก่อนว่า ข้า…. จูต้าชาง แม้กระทั่งวันนี้จะสามารถก้าวหน้า และต่อสู้กับสัตว์อสูรได้ และมันก็ง่ายดายมาก” จูต้าชางโจมตีสัตว์อสูรด้วยใบหน้าที่มีความสุข

“ หวา!”
“ปัง!” รางหนึ่งตกลงมาจากฟากฟ้า ในขณะที่จูต้าชางกำลังต่อสู้อยู่ รูธก็ยังคงโจมตีจากระยะไกล ๆ

เมื่อนางจับจ้องใบหน้าของจูต้าชาง จากนั้นใบหน้าก็เปลี่ยนสีทันที ร่างที่ปรากฏเป็นกิ้งก่าเขาขวิด และเห็นได้ชัดว่าแรงกดดันจากร่างของมันสูงกว่าขั้นที่แปด ระดับหนึ่ง
จูต้าชางนั้นไม่สามารถรับรู้ระดับพลังของอีกฝ่ายได้ แต่เห็นได้ชัดว่า สูงกว่าขั้นที่แปด ระดับหนึ่งแน่นอน

จูต้าชางมองขึ้นไปบนท้องฟ้า และพบว่า เสี่ยวชิงกำลังลอยอยู่บนนั้น กอดหน้าอก และมองดูด้วยความสนใจ

ในเวลานี้ จูต้าชางไม่เข้าใจเสี่ยวชิง แต่เชื่อว่า เสี่ยวชิงย่อมจะไม่โยนกิ้งก่าเขาขวิดลงมา โดยไม่มีเหตุผล

ต้องเป็นหลินเว่ยที่เห็นว่าเขาผ่อนคลายเกินไป จึงคว้าเอาสัตว์อสูรที่มีพลังมากกว่า เพื่อมากดดันตนเอง

หลังจากคิดเรื่องนี้สักพัก จูต้าชางกัดฟันและมองไปที่กิ้งก่าเขาขวิดทั้งสองตน ด้วยใบหน้าเรียบเฉย ดาบยาวอาวุธวิญญาณที่ยอดเยี่ยมในมือของเขา ถูกเรียกออกมาใช้งาน

รับรู้ถึงแรงกดดันที่พลุ่งพล่านอย่างกะทันหันของจูต้าชาง กิ้งก่าเขาขวิด สองตนนั้นหยุดการสื่อสาร จากนั้นพยักหน้าให้กันและกัน และรีบพุ่งเข้าไปที่จูต้าชาง
“ ฟิ้ว!” ทันใดนั้น ชั่วพริบตา จูต้าชางได้รีบวิ่งไปที่กิ้งก่าเขาขวิด ข้นที่แปด ระดับหนึ่ง เขาคิดอย่างชัดเจนว่า กิ้งก่าเขาขวิด ที่อยู่เบื้องหน้าแม้จะมีพลังมาก แต่ก็ดูเหมือนจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ก็ยังมีแรงกดดันที่แข็งแกร่ง

เขาต้องแก้เร่งจัดการมันก่อน เพื่อป้องกันการเผชิญหน้าทั้งสองตนในเวลาเดียวกัน

“ฟิ้ว! เมื่อระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายน้อยกว่า 10 เมตร กิ้งก่าเขาขวิดทั้งสอง ก็หยุดลงในเวลาเดียวกัน มันอ้าปากและพ่นของเหลวเข้าใส่จูต้าชาง ในบางครั้งของเหลวบางส่วนก็ไหลออกมาจากลิ้นของพวกเขา

เพียงชั่วครู่ พืชพรรณจำนวนมากก็เหี่ยวเฉา และเกิดควันไฟออกมา

ใบหน้าของจูต้าชางดูเคร่งขรึม และเขาก็เร่งความเร็วขึ้น เขาคุกเข่า และเอนหลังลงกับพื้น เขาพลิ้วร่างลอดใต้ลิ้นของกิ้งก่าเขาขวิดทั้งสองตนด้วยความเร็ว

จากนั้นเขาก็ตบมือซ้ายของเขาไปที่พื้น และกระโดดขึ้นในทันที ในเวลานี้ จูต้าชางอยู่ใกล้กับกิ้งก่าเขาขวิดขั้นแปดระดับหนึ่งมาก เขายังคงอยู่ในอากาศ แต่มือของเขาฟันลงไปที่ร่างของกิ้งก่าเขาขวิด ที่อยู่ใกล้เขาที่สุด

เป็นทักษะระดับสูงของซวนเจี๋ย ซึ่งแบ่งออกเป็น ดาบไร้เงา เห็นได้ชัดว่า จูต้าชางได้ฝึกฝนมันมาอย่างดีเยี่ยม เกิดร่างดาบแปดสิบเล่ม พุ่งเข้าใส่ปากของกิ้งก่าเขาขวิด

“ ฟิว … !” ดาบจำนวนแปดสิบเล่ม พุ่งเข้าใส่ปากของกิ้งก่าเขาขวิดเจาะกะโหลกของกิ้งก่าเขาขวิด ทะลุผ่านสมอง เหลือเพียงครึ่งหนึ่งของดาบ

การต่อสู้ครั้งนี้ดูเหมือนจะยาวนาน แต่ก็เป็นเพียงไม่กี่อึดใจ แม้ว่าเวลาจะสั้นนัก แต่กิ้งก่าเขาขวิดตนที่เหลือก็เริ่มโจมตีใส่จูต้าชางทันที

“ หืม!”เมื่อพบปํญหาอยู่เบื้องหน้า ก็ลืมตนที่จะระวังเบื้องหลัง

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่จูต้าชางจะร่อนลงสู่พื้น เขารู้สึกว่ามีบางอย่างพัวพันอยู่ที่เท้าข้างหนึ่งของเขา และจากนั้นเขาก็ถูกลากลงกับพื้น และไม่สามารถควบคุมร่างได้

ในขณะนี้ จูต้าชางยังคงอยู่ในอากาศ เขาไม่มีให้หลบหนี เขาทำได้เพียงเฝ้าดูลิ้นของกิ้งก่าเขาขวิดที่พันรอบข้อเท้าของเขา และถูกลากไปอีกด้านหนึ่ง

จูต้าชางอยู่ใกล้กับกิ้งก่าเขาขวิดมาก ทันใดนั้นเถาวัลย์สีเขียวก็พุ่งออกมาจากพื้น บิดเป็นเกลียวตรงไปที่ลิ้นของกิ้งก่า จากนั้นก็ปกคลุมมันไปทั่วร่างอย่างรวดเร็ว บนเถาวัลย์มีหนามจำนวนมากงอกขึ้น ทำให้เถาวัลย์ติดแน่นบนลิ้นของกิ้งก่าเขาขวิด

“ปัง!” เถาวัลย์ยืดตรง แต่กิ้งก่าเขาขวิดที่ไม่ทันได้โต้ตอบก็ล้มลงกับพื้น

เมื่อกิ้งก่าเขาขวิด ล้มลงกับพื้น จูต้าชางก็ถูกโยนลงไปที่พื้นเช่นกัน ทันทีที่เขาร่อนลงมาก็ฟันดาบลงบนลิ้นของกิ้งก่าเขาขวิด
“เจ้าคนเซ่อ!”หากปราศจากการควบคุมกิ้งก่าเขาขวิด แม้ดาบยาวของจูต้าชาง จะเป็นอาวุธวิญญาณที่ดีที่สุดในมือของจูต้าชาง ก็คงไม่สามารถต้านทานได้

ด้วยเลือดที่กระเซ็นไปทั่ว ลิ้นของกิ้งก่าเขาขวิดถูกแยกออกเป็นสองส่วน ตัวหนึ่งยังคงพันรอบข้อเท้าของจูต้าชาง และอีกตัวหนึ่งถูกเถาวัลย์พันเกี่ยวจนแน่น

“ กรร!” ลิ้นถูกตัดออก และแม้ว่ามันจะดึงลิ้นของตนกลับไป แต่เลือดก็ยังไหลออกจากปากของกิ้งก่าเขาขวิดไม่หยุด

“ เป็นเรื่องดี ที่นายท่านช่วยข้าไว้….ไม่เช่นนั้น … !” จูต้าชางเอาดาบฟันลิ้นกิ้งก่าเขาขวิดที่พันอยู่ตรงข้อเท้าของตนออกไป เขาพบว่ามีรอยบีบรัด สีดำบนรองเท้า ดูน่าหวาดกลัว

“อืม! ต้องขอบคุณ รูธ ที่ทันเวลาพอดี” หลินเว่ยมองไปที่รูธ และพยักหน้าเล็กน้อย

กิ้งก่าเขาขวิดตัวนี้ แต่เดิมได้รับบาดเจ็บสาหัส จากสัตว์ร้ายโครงกระดูก ตอนนี้ได้รับบาดเจ็บอีกครั้ง และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่า ต้องการหลบหนี

ก่อนที่ จูต้าชางจะปรับร่างกายของเขาและพร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่ กิ้งก่าเขาขวิดตรงข้ามเขาก็หันกลับมาและวิ่งหนีไป แม้แต่เสี่ยวชิงที่เหาะอยู่กลางอากาศ ก็ยังตกตะลึงและไม่มีเวลาหยุดมัน

“ ฮึบ! ต้องการหลบหนี….ฝันไปเถอะ หลังจากเสี่ยวชิงได้สติ รอยยิ้มเหยียดหยามปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา เขาตะคอกอย่างเย็นชา และร่างของเขาก็กะพริบ เขาไล่ล่ากิ้งก่าเขาขวิดที่กำลังจะหนีไป

อย่างไรก็ตาม หลังจากหายใจไม่กี่ครั้ง ร่างของเสี่ยวชิงก็บินกลับมาจากระยะไกล และกิ้งก่าเขาขวิดมีเขาที่หลบหนีก็ถูกจับ และอุ้มพลิกคว่ำไปมาในอากาศ แม้ว่าจะบิดตัวดิ้นรนไปมา แต่ก็ไม่สามารถหลุดพ้นพันธนาการได้

“ ตุบ!” เสี่ยวชิง เอื้อมมือออกไป และโยนกิ้งก่าเขาขวิดลงไปที่พื้นอีกครั้ง

หลังจากร่อนลงมา กิ้งก่าเขาขวิด เงยหน้าขึ้นมองเสี่ยวชิงด้วยความสิ้นหวังในดวงตาของเขา แต่ในไม่ช้าเมื่อเขามองไปที่ จูต้าชางดวงตาของเขาก็แสดงสีที่บ้าคลั่ง

เห็นได้ชัดว่า เขารู้ว่ามันไม่สามารถหลบหนีได้ จึงวางแผนที่จะสังหารจูต้าชาง ก่อนที่มันจะตาย

และใบหน้าของจูต้าชางก็ดูเรียบเฉย ยิ่งสัตว์ที่บาดเจ็บ ดิ้นร้น เป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุด

กิ้งก่าเขาขวิดมีเขาเป็นอาวุธ สัตว์อสูรการต่อสู้ระยะประชิด การใช้พิษ มีทักษะความสามารถสามประเภท ได้แก่ การบีบคอ อำพราง และพิษร้ายแรง มันยากมากที่จะต่อสู้ระยะประชิด โดยเฉพาะฝ่ายตรงข้ามสามารถพ่นพิษออกมาได้

จูต้าชางไม่ทราบว่าเป็นพิษชนิดใด แต่มีฤทธิ์กัดกร่อนอย่างมาก
ทั้งสองฝ่ายยังคงมองหน้ากัน แต่จู่ต้าชางก็พบว่าร่างของกิ้งก่าเขาขวิดตรงข้าม ค่อยๆจางหายไป จากนั้นก็หายไปอย่างสมบูรณ์

“ อีกแล้วหรือ” ใบหน้าของจูต้าชางฉายแววดูถูกเหยียดหยาม และรีบบอกรูธว่า รีบ: สาวน้อย! อย่าเข้ามาใกล้ ข้าสามารถจัดการกับมันได้ “ แล้วสายตาของเขาก็จับจ้องไปที่พื้นดิน โดยเฉพาะต้นไม้ที่เติบโตบนพื้นดิน

ทักษะความสามารถพิเศษของกิ้งก่าเขาขวิด คือการ อำพรางตน ด้วยการหักเหของแสง จนไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

ทักษะนี้สะดวกที่จะสังหารจูต้าชาง เมื่อมีกิ้งก่าเขาขวิดอีกตัว ในช่วงแรกสร้างความเดือดร้อนให้กับจูต้าชางเป็นอย่างมาก จูต้าชางเริ่มทบทวนและพบข้อบกพร่องของทักษะนี้

ข้อบกพร่อง คือ พืช แม้ว่า จูต้าชางจะมองไม่เห็นกิ้งก่า เขวิด แต่เขาก็สามารถสังเกตการเปลี่ยนแปลงของพืชเหล่านั้นได้ ดังนั้นทักษะความสามารถพิเศษของอีกฝ่าย จึงสามารถสังเกตอย่างละเอียดได้

แน่นอนว่า ถ้ามันสามารถบินได้ หรือไปถึงขั้นที่เก้า จูต้าชางคาดว่าอาจจจะไม่มีโอกาสชนะ

เมื่อสังเกตการเปลี่ยนแปลงของพืชพรรณโดยรอบ จูต้าชางได้ล็อกเป้าหมายไว้แล้ว และพบว่าอีกฝ่ายกำลังเข้ามาใกล้เขาอย่างช้า ๆ

เมื่อเห็นชายตรงหน้าเขายืนนิ่ง แววตาเจ้าเล่ห์ประกายในดวงตาของกิ้งก่าเขาขวิดก็เปล่งประกาย แม้ว่าระยะทางจะใกล้มาก แต่มันก็ยังไม่รีบร้อน

ในขณะนี้กิ้งก่าเขาขวิด มาที่ด้านหลังของจูต้าชางอย่างเงียบ ๆและระยะทางไม่ถึงสองเมตร มันเห็นจูต้าชางหันกลับมองหาตนเอง และมองไปรอบ ๆ มันคิดว่า จูต้าชางย่อมไม่พบมัน

ดังนั้นจึงเปิดตัวการโจมตีจูต้าชาง
“ หวา!” ลิ้นของกิ้งก่าเขาขวิดพุ่งออกมาในทันที และเป้าหมายคือศีรษะของจูต้าชาง แม้ว่าหลังของจูต้าชางจะใหญ่กว่า และโจมตีตีได้ง่ายกว่า แต่มันก็เคยโจมตีหลังของจูต้าชางมาก่อน

โดยรู้ว่ามันยากที่จะทำให้ศัตรูได้รับบาดเจ็บ ครั้งนี้มันจึงเลือกบริเวณหัวของจูต้าชาง

เมื่อเห็นลิ้นของมันกำลังจะฉกไปที่หัวของจูต้าชาง หัวใจของกิ้งก่าเขาขวิดมีความสุขมาก และดวงตาของมันแสดงให้เห็นถึงความโหดร้าย

ทันใดนั้นการแสดงออกที่น่าทึ่ง ก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของกิ้งก่าเขาขวิด เพราะมันคิดว่าการโจมตีนั้นได้ผล แต่จูต้าชางกลับเอียงตัว และหลีกเลี่ยงการโจมตีของมัน .

หลังจากโจมตีพลาดท่า มันรู้ว่านี่คือสิ่งที่อันตรายที่สุด หลังจากการโจมตีล้มเหลว มันจึงหดลิ้นของมันทันที และขยับร่างกายถอยหนี อย่างไรก็ตามมันสายเกินไป หลังจากดึงลิ้นกลับมา
ดาบก็แทงทะลุปากของมัน จากนั้นก็เกิดพลังงานระเบิดไปในปากของมันโดยตรง

“ตูม เสียงระเบิดดังขึ้นจากปากของกิ้งก่าเขาขวิด ในพริบตา ส่วนศีรษะทั้งหมดของกิ้งก่าเขาขวิด ถูกก้อนพลังสีน้ำเงิน ฉีกขาดเป็นชิ้น ๆ และซากศพก็กระจัดกระจาย ร่างที่ไร้หัวของกิ้งก่าเขาขวิด มีเลือดพุ่งออกมาจำนวนมาก

จากบาดแผล จากนั้นก็ไหลลงไปสู่พื้นดิน