ราชาซากศพ - บทที่ 234 จำได้หรือไม่

บทที่ 234
จำได้หรือไม่

“เจ้าสาม ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับคนเหล่านี้ ไปช่วยพี่ชายและสังหารจักรพรรดิ ระดับสี่ แล้วเราจะจัดการกับพวกเขาในภายหลัง” พี่รอง มองไปที่หลินเว่ย และพูดกับน้องสาม ซึ่งเป็นจักรพรรดิสงครามระดับแปดอีกคน

“ดี! เช่นนั้นสังหารจักรพรรดิ ระดับสี่ก่อน” หลังจากได้ยินข้อเสนอของพี่รอง น้องสามก็พยักหน้าเห็นด้วย ตั้งแต่ต้นจนจบ พวกเขาไม่ได้ให้ความสนใจหลินเว่ย และคนอื่น ๆ ที่นั่งอยู่ที่นั่น ไม่เพียงแต่พวกเขาเท่านั้น แต่เฉินหงและเฉินหลิว

ก็คิดว่าหลังจาก จัดการจู้ต้าชางที่เป็นจักรพรรดิระดับสี่แล้ว คนอื่นๆจะไม่สามารถต่อสู้ได้

ดังนั้นแม้ว่าเขาจะได้ยินบทสนทนาระหว่างสองจักรพรรดิสงครามระดับแปด แต่เฉินหงก็ไม่ยอมเปิดปาก และยอมรับโดยตรงกับการตัดสินใจของพวกเขา ที่จะร่วมมือกันสังหาร จูต้าชางสามต่อหนึ่ง

ตามความเป็นจริง ผู้คนไม่ทราบว่าในเวลานี้ เฉินหงจ้องมองไปที่อาวุธของจูต้าชาง ที่เขาถูกหลินเว่ยปล้นในช่วงแรก แม้ว่าสองปีจะผ่านไป แต่เขาก็ยังไม่ลืมรายละเอียดในอดีต มีเพียงเครื่องมือวิญญาณไม่กี่ชิ้นที่ดีที่สุดในร่างของเขา

หากเขาได้รับชุดเครื่องมือวิญญาณมาจากจูต้าชาง ความแข็งแกร่งของเขาจะดีขึ้นอย่างมาก เขาไม่ได้สนใจ พลังการต่อสู้จักรพรรดิ ระดับสี่ของ จูต้าชาง ด้วยชุดเครื่องมือวิญญาณชั้นยอดความแข็งแกร่งของเขา จะแข็งแกร่งกว่าขุนพลชั้นยอดทั่วไป

“สามรุมหนึ่ง” หลังจากได้ยินการสนทนา ระหว่างทั้งสองคน ที่ต้องจะรุมสังหารจูต้าชาง หลินเว่ยโค้งปากและมองอย่างเหยียดหยาม

คนพวกนี้มักจะใช้ จำนวนคนเข้ารังแกผู้น้อย เมื่อถึง คราวที่คนอื่นกลั่นแกล้งเขาเมื่อก่อน หลินเว่ยก็หันศีรษะและมองไปที่เสี่ยวไป๋ เขาพูดด้วยใบหน้าเย็นชา“ ช่วยเฒ่าจูด้วย”

“ได้!” เมื่อได้ยินคำสั่งของหลินเว่ย เสี่ยวไป๋ก็พยักหน้า จากนั้นร่างของเขาก็สั่นไหวและหายไป ความเร็วของมันดีกว่าของ จูต้าชางมาก

“สวบสาบ!” “สวบสาบ!”
ทันใดนั้นเลือดสองสายก็กระฉูดออกมาจากลำคอของจักรพรรดิระดับแปดทั้งสองของตระกูลเฉิน จากนั้นการแสดงออกบนใบหน้าของพวกเขาก็แข็งกระด้างในทันที หลังจากหายใจเพียงไม่กี่ครั้ง พวกเขาก็ล้มลงกับพื้น

จูต้าชางถูกล้อมและสังหารโดยนักศิลปะการต่อสู้สามคนที่สูงกว่าตัวเองมาก แม้ว่าเขาจะมีชุดเครื่องมือวิญญาณที่ยอดเยี่ยมเขาก็ไม่สามารถเปรียบเทียบกับอีกฝ่ายได้

ด้วยความแข็งแกร่งของเขา โดยอาศัยอาวุธวิญญาณที่ดีที่สุด คนพวกนั้นก็สามารถกลั่นแกล้งเขาได้ หากเขาเพิ่มจักรพรรดิระดับแปดมาอีกสองคน เขาคงไม่สามารถต้านทานได้นาน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อีกสามคนมีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดและการร่วมมือในการต่อสู้ย่อมดีมาก

จูต้าชางรู้ว่าหลินเว่ยจะไม่ปล่อยให้เขาต้องเสียเปรียบ ดังนั้นจักรพรรดิระดับแปดทั้งสองจึงถูกสังหารในพริบตา การแสดงออกบนใบหน้าของจูต้าชางสงบนิ่ง เพราะเบื้องหน้าเขา ยังมีคนรอดชีวิต

อย่างไรก็ตาม เสี่ยวไป๋ ไม่ได้ฆ่าทั้งสามคน จูต้าชางรู้ว่าหลินเว่ย ต้องการยกจักรพรรดิระดับเก้า ให้เขาเพื่อสังหารด้วยตนเอง ตั้งแต่เขาติดตามหลินเว่ยไปที่หุบเขากู่เยว่ เขาได้ทำฝึกฝนและไล่ล่าสังหารสัตว์อสูรขั้นเก้าหลายครั้งต่อวัน

หลินเว่ยได้ฝึกฝน เพื่อท้าทายความแข็งแกร่งของเขาแบบก้าวกระโดด มิฉะนั้นด้วยพรสวรรค์ของเขา หากเขาต้องพึ่งพาตัวเอง และทะลวงด่านเข้าสู่จักรพรรดิ มันคงเป็นเรื่องยากมากสำหรับเขา ผ่านประสบการณ์ชีวิตและความตายมากมายเท่านั้น
ที่เขาจะเข้าสู่อาณาจักรแห่งจักรพรรดิ ภายใต้แรงกดดันอันยิ่งใหญ่

“ น้องรอง….. น้องสาม!”
คนที่เหลือ เมื่อเห็นว่าพี่น้องทั้งสองของเขา ถูกโจมตีและถูกสังหารในทันที แต่เขาไม่เห็นแม้แต่เงาของฆาตกร จู่ๆเขาก็รู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย และอยากจะหนีไป

เขาไม่ต้องการใช้ความระมัดระวัง ในการลอบสังหารจากผู้อื่น เมื่อเขาต่อสู้กับ จูต้าชาง

“ นายน้อย…ระวัง!”
เฉินป๋อยืนอยู่ตรงหน้าเฉินหง และมองไปที่ เสี่ยวไป๋ ด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย แม้ว่าเขาจะเป็นเช่นนั้น เขาก็สามารถมองเห็นการปรากฏตัวของมือสังหารจักรพรรดิระดับแปดทั้งสองอย่างคลุมเครือได้ในพริบตา

“ นี่เกิดอะไรขึ้น?” ในขณะนี้เฉินหงก็มีสีหน้าตื่นตระหนกเช่นกัน และสหายทั้งสองที่อยู่เบื้องหลังเขา ก็อยู่ในสภาพเดียวกันกับเขา พวกเขาหันหลังกลับไปและมองไปรอบ ๆ ด้วยความสยดสยองพยายามหา มือลอบสังหาร

สำหรับเฉินหลิวและองครักษ์ที่นั่น พวกเขาหวาดกลัวและตัวสั่น พวกเขารู้สึกว่าร่างกายของพวกเขาอยู่เหนือการควบคุม จักรพรรดิระดับแปดทั้งสองคน เหมือนเทพเจ้าในสายตาของพวกเขา ถูกสังหารในความเงียบ แต่พวกเขาไม่พบร่องรอยอะไรเลย ศัตรูที่น่ากลัวเช่นนี้ หากถูกลอบสังหารคงไม่ไร้ซึ่งการต่อต้าน

“นี่! เป็นเจ้า” ดวงตาของเฉินป๋อจับจ้องไปที่เสี่ยวไป๋ และเขาพูดอย่างเคร่งขรึม แม้ว่าเขาจะคาดเดา แต่เขาก็มีการยืนยันบางอย่าง เพราะเขาเพิ่งเห็นเงาสีขาวริบหรี่ ซึ่งมีขนาดเล็กมาก ที่บนข้างๆ หลินเว่ย และมีคุณสมบัติตรงตามร่างของเสี่ยวไป๋เท่านั้น นอกเหนือจากนี้ น่าจะเดาไม่ยาก

“ใช่! เสี่ยวไป๋ยกศีรษะขึ้นและยืดอกมองไปที่ เฉินป๋อ ด้วยความภาคภูมิใจบนใบหน้าของเขา พยักหน้าและกล่าวยอมรับ

“สัตว์อสูรขั้นแปด!” แม้ว่าเฉินป๋อจะเดาได้แล้วว่า เสี่ยวไป่ไม่ใช่ธรรมดา แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อได้ยินเสี่ยวไป๋อ้าปาก

“ สัตว์อสูรขั้นแปด?” เฉินหงตกใจมาก ในหมู่ หลินเว่ย และคนอื่น ๆ มีสัตว์อสูรขั้นแปด และยังคงเป็นหนูตัวเล็กที่น่ารัก ด้วยวิธีนี้ลิงน้อยที่เหลือ อาจเป็นสัตว์อสูรขั้น 8 ขึ้นไป

“เจ้าเป็นสัตว์อสูรขั้น 8 ด้วยหรือ?” เฉินป๋อขมวดคิ้วและถาม แต่สิ่งที่เขาถามคือเสี่ยวจิน ที่ตัวเล็ก ซึ่งแท้จริงแล้วควรจะเป็นสัตว์อสูรขั้นแปด ถ้าเขาเชื่อว่าอีกฝ่ายนำมาเป็นสัตว์เลี้ยงธรรมดาๆ เขาน่าจะโง่เขลาสุดขีด

“ ไม่!” เสี่ยวจินส่ายหัวและพูด เมื่อเห็นการปฏิเสธของเสี่ยวจิน เฉินป๋อและคนอื่น ๆ ก็กระตุกที่หางตาและแอบดุ: “เจ้าโง่! อ้าปาก แต่ไม่ยอมรับ”

“เด็กคนนี้ พวกเรามาจากตระกูลเฉิน ซึ่งเป็นเมืองหลวงจักรพรรดิ เรื่องของวันนี้ ต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิด เราสามารถพูดคุยกันได้หรือไม่?”
หลังจากที่รู้ว่า เสี่ยวไป๋ และ เสี่ยวจิน ต่างก็เป็นสัตว์อสูรขั้นแปด รวมกับจูต้าชาง ซึ่งเป็นจักรพรรดิระดับสี่ ตัวตนของ หลินเว่ย ก็มีน้ำหนักมากขึ้นเรื่อย ๆ เฉินป๋อ ได้กำจัดความคิดที่จะสร้างศัตรูกับหลินเว่ย ดังนั้นเขาจึง ต้องการที่จะสร้างสัมพันธ์แทน เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ไม่กล้าทำอะไรกับหลินเว่ย ตระกูลเฉินจึงต้องยอมขายหน้าในครั้งนี้แล้ว

“ ตระกูลเฉิน เมืองหลวงจักรพรรดิ?”หลินเว่ย พึมพำจากนั้นลุกขึ้นยืน หันหน้าไปทาง เฉินหงและคนอื่น ๆ และพูดด้วยความเย้ยหยัน: ” ตระกูลเฉิน ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่มีความทรงจำที่ยาวนาน”

“ หืม?” เฉินหงขมวดคิ้ว และมองไปที่หลินเว่ย เขารู้สึกว่าหลินเว่ยนั้นให้ความรู้สึกคุ้นเคยมาก หลังจากนั้นครู่หนึ่งดวงตาของเขาก็เบิกกว้างขึ้นในทันที และใบหน้าของเขาก็ตกใจ เขาเอื้อมมือชี้ไปที่หลินเว่ย และพูดว่า “เจ้าเอง หลินเว่ย เหตุใดเจ้าจึงมาที่นี่”

หลังจากพูดแบบนั้น หัวใจของเฉินหงก็สะดุ้ง สีหน้าแห่งความตื่นตระหนกก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา และร่างกายของเขาก็ถอยหลังไปสองสามก้าวโดยไม่ได้ตั้งใจ

“หลินเว่ยแห่งสถานศึกษาเทียนหยู?” เมื่อได้ยินคำอุทานของเฉินหง ใบหน้าของเฉินป๋อก็เปลี่ยนไปและมองไปที่ เสี่ยวชิงโดยไม่รู้ตัว

ชื่อของหลินเว่ย แห่งสถานศึกษาเทียนหยู เป็นที่รู้จักในเมืองหลวงจักรพรรดิทั้งหมด จากความสำคัญของหลินเว่ยต่อสถานศึกษาเทียนหยู สถานศึกษาเทียนหยูย่อมต้องจัดผู้ดูแลตามาด้วย

ตามธรรมชาติแล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่ เขาจะเป็นจูต้าชาง จักรพรรดิระดับสี่ แม้ว่าพลังต่อสู้ของจูต้าชางจะเทียบเท่ากับจักรพรรดิทั่วไปแล้ว

เสี่ยวไป๋ และ เสี่ยวจิน สัตว์อสูรขั้น 8 ทั้งสองนี้ควรจะเป็นสัตว์อัญเชิญหลินเว่ย เพราะทุกคนในเมืองหลวง ต่างก็รู้ดีว่า หลินเว่ย เป็นผู้อัญเชิญ เมื่อสองปีก่อน เขามาถึงระดับราชาวิญญาณแล้ว สองปีต่อมาด้วย พรสวรรค์ของหลินเว่ย เขาถึงขั้นจักรพรรดิวิญญาณแล้ว เป็นเรื่องปกติที่จะมีสัตว์อัญเชิญขั้นแปด

และพลังจิตของเฉินป๋อ ยังสามารถรู้สึกได้ว่า พลังของอีกฝ่ายเป็นเพียงราชาวิญญาณ ไม่สามารถเป็นอาจารย์ของสถานศึกษาเทียนหยู ที่คอยปกป้องหลินเว่ย ด้วยวิธีนี้ เสี่ยวชิงเป็นคนเดียว ที่เหลืออยู่ในความเป็นไปได้นี้

“ฮ่าฮ่า! ข้าไม่ได้เห็นพบเจ้ามาสองปีแล้ว หลินเว่ย มีรอยยิ้มตลก ๆ บนใบหน้าของเขา และพูดด้วยความเยาะเย้ย

“ ฮึบ!” เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเว่ย เฉินหงเสียใจมาก แต่เขาไม่กล้าที่จะเปิดปากรับคำพูดของอีกฝ่าย หลินเว่ยกดดันเขามากเกินไป แม้ว่าสองปีจะผ่านไปแล้ว แต่เขาก็ยังไม่สามารถลืมได้ว่า หลินเว่ยแสดงความแข็งแกร่งของเขาในเวลานั้น

สองปีต่อมา แม้ว่าความแข็งแกร่งของเขาจะพัฒนาขึ้นมาก และได้ก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดของราชาแห่งการต่อสู้ แต่ความแข็งแกร่งของหลินเว่ย ก็น่ากังวลยิ่งกว่า ผู้อัญเชิญขั้นแปด ไม่จำเป็นต้องพูด เป็นจักรพรรดิวิญญาณที่ทรงพลังแน่นอน
ยิ่งไปกว่านั้นตามการคาดเดาของเขา ตามผลการแข่งขันก่อนหน้าของหลินเว่ย มีสัตว์อัญเชิญมากกว่าสองตัวนี้ ภายใต้หลินเว่ย แม้ว่าจะไม่รู้ว่ามีกี่ตัว แต่จำนวนไม่น้อยเกินไป

เป็นที่คาดกันว่า สัตว์อสูรที่น่ารักและอยู่รอบตัวของเขา เป็นสัตว์อัญเชิญ

เมื่อเห็นท่าทางของเฉินหง เฉินป๋อก็อดไม่ได้ที่จะแสดงรอยยิ้มที่เบี้ยว และขู่คุกคามตระกูลของเขา? อา…..อย่างไรก็ตาม เบื้องหลังของอีกฝ่าย มีอรหันต์อยู่สามคน

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อสองปีก่อนหลินเว่ยมีความขัดแย้งกับตระกูลเฉิน ได้ยินมาว่า พวกเขาเป็นผู้อาวุโสของตระกูลเฉิน และเป็นอรหันต์ทรงพลังอีกสองคน พวกเขาก็ล้วนทำอะไรไม่ได้ เรื่องนี้ทำให้เฉินป๋อปวดหัว

ยิ่งไปกว่านั้นแม้แต่ราชวงศ์เฟิงหยู ก็อยู่ในกำมือของ หลินเว่ย ผู้ซึ่งประสบความสูญเสียครั้งใหญ่และถูกอีกฝ่ายทุบตีอย่างรุนแรง
ในฐานะผู้คว้าชัยในการแข่งขันสถานศึกษา เขาเป็นผู้นำศิษย์ของสถานศึกษาเทียนหยู เข้าร่วมการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ในอนาคต ต่างจากเฉินหง

เขาจำเป็นต้องมีส่วนร่วมในการคัดเลือก และต้องติดอันดับเพื่อสามารถเข้าไปร่วมแข่งขันการต่อสู้ได้ ด้วยความแข็งแกร่งของเฉินหง ย่อมมีความหวังอันริบหรี่

เนื่องจากการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ในครั้งนี้ ไม่เหมือนกับการแข่งขันของสถานศึกษา ซึ่งเกี่ยวข้องกับความสามารถของอาณาจักรเฟิงหยูทั้งหมดเท่านั้น แต่มีเพียง 10 แห่งเท่านั้น ที่เข้าร่วมแข่งขัน

เมื่อเฉินหงอายุน้อยกว่า 25 ปี เขาได้มาถึงจุดสูงสุดของราชาแห่งการต่อสู้แล้ว เขาอาจจะก้าวไปไกลกว่านั้น และบุกทะลวงด่านจักรพรรดิ อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับ หลินเว่ยแล้ว เขาก็ยังแย่กว่ามาก ในอาณาจักรเฟิงหยูทั้งหมด ใครจะรู้ว่าจะมีปีศาจอย่างหลินเว่ยโผล่มาอีกหรือไม่?

หลังจากคิดเรื่องนี้เฉินป๋อก็รู้ว่า หลินเว่ยนั้นไม่ใช่ผู้ที่เขาจะสามารถไปคุกคามตามใจชอบ ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาไม่สามารถสร้างความขุ่นเคืองให้กับ ศิษย์ของสถานศึกษาเทียนหยูได้