ราชาซากศพ - บทที่ 260 พร้อมออกเดินทาง
บทที่ 260
พร้อมออกเดินทาง
เมื่อเทียบกับสถานศึกษาเทียนหยูระดับจักรพรรดินั้น สามารถมีส่วนร่วมในการแข่งขันได้ กลุ่มกองกำลังที่ก่อตั้งโดยอาณาจักรเฟิงหยู โดยธรรมชาติจะเลือกกลุ่มที่มีความแข็งแกร่งสูงสุด
ในอาณาจักรเฟิงหยูทั้งหมด ยังคงมีระดับพลังขั้นจักรพรรดิที่มีอายุต่ำกว่า 30 ปีอีกมากมาย ตามธรรมชาติแล้ว พวกเขาไม่สนใจมองไปที่ระดับขั้นราชาแห่งการต่อสู้ หากระดับราชาแห่งการต่อสู้ที่แข็งแกร่ง พวกเขาสามารถแข่งขันกับ ขั้นจักรพรรดิระดับหนึ่ง
หรือสองได้ แต่เมื่อพวกเขาพบกับ จักรพรรดิขั้นกลาง หรือขั้นสูง แน่นอนว่า ไม่สามารถเปรียบเทียบได้
ในบรรดาสองกลุ่มของอาณาจักรเฟิงหยู กลุ่มหนึ่งถูกสร้างขึ้นจากความแข็งแกร่งของทั้งอาณาจักร และอีกกลุ่มถูกจัดตั้งขึ้น โดยกองกำลังที่เป็นตัวแทนของอาณาจักรเพียงอย่างเดียว
หากเป็นไปได้ ราชวงศ์เฟิงหยูหวังเป็นอย่างยิ่งว่า ทั้งสองกลุ่มจะมีความแข็งแกร่งสูงที่สุดภายในอาณาจักร
แต่กฎคือ ทั้งสี่อาณาจักร ควรมีมากกว่าหนึ่งกลุ่ม ในอาณาจักรเหล่านั้น แต่หากทุกคนได้รับการคัดเลือกจากทั่วทั้งดินแดน ทั้งหมดจะเข้าร่วมได้อย่างไร?
เนื่องจากกฎนี้มีการร่วมกันตรากฎร่วมกันโดยสี่อาณาจักรใหญ่ เสริมด้วยอาณาจักรที่ทรงพลังหลายร้อยแห่ง ไม่สามารถคดโกงได้ หากตรวจพบว่าทำผิดกฎ จะต้องถูกลงโทษ จากอาณาจักรอื่น หรือแม้แต่หลายร้อยอาณาจักร
ท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีอาณาจักรใดกล้าเผชิญหน้ากับหลายร้อยอาณาจักรในคราวเดียวกัน
“ เจ้ารู้เรื่องนั้นหรือไม่?” หยางไป๋และคนอื่น ๆ รวมตัวกันเพื่อสนทนาที่ลานบ้านพักของซางกวนฮ่าวหยาง ตามธรรมชาติแล้ว พวกเขามารวมตัวกันเพื่อเฉลิมฉลอง ท้ายที่สุดศิษย์ และหลานสาวของซางกวนฮ่าวหยาง
ล้วนได้รับการคัดเลือก แม้ว่าจะเป็นตัวสำรองก็ตามที
“เรื่องอันใด?” เมื่อเห็นท่าทางอันลึกลับของหยางไป๋ ติงเซียนก็อดไม่ได้ที่จะถามอย่างสงสัย ในขณะที่ผางหลง และคนอื่น ๆ ก็มองไปที่ หยางไป๋ ด้วยความสงสัยบนใบหน้าของพวกเขา
“ ว่ากันว่า…อีกสามวันต่อมา จะมีการประกาศรางวัลสำหรับการแข่งขันของอาณาจักรเฟิงหยู?” หยางไป๋กล่าวอย่างตื่นเต้น
“ข้าคิดว่า….คืออะไรเสียอีก ข่าวนี้แม้แต่ขอทานข้างถนน ก็รู้ดี เจ้ายังกล้าพูดออกมาอีกหรือ” ติงเซียนเบ้ปากบางพูดอย่างไม่สบอารมณ์
“อืม! ว่ากันว่า…..มิใช่เพียงแค่ สิบอันดับแรกเท่านั้นที่จะได้รับรางวัล แต่ยังลำดับอื่นที่จะได้รับรางวัลด้วย”
ซางกวนฮ่าวหยางพยักหน้าและกล่าว
“อืม! หยางไป๋ พยักหน้าและพูดอย่างตื่นเต้น:“ ว่ากันว่าผู้เข้าชิงอันดับที่ 11 ถึง 20 นั่นคือ จะได้รับอาวุธวิญญาณชั้นยอด พวกมันล้วนเป็นอาวุธวิญญาณชั้นยอด มีทักษะการต่อสู้ขั้นปฐพี ระดับแรก รวมไปถึงหินหยวนระดับสูง 10,000 ก้อน
อันดับที่สี่ถึงสิบ คือซวนฉีระดับต่ำ ทักษะศิลปะการต่อสู้ระดับกลาง และหินหยวนจำนวน 500,000 ก้อน อันดับที่สาม จะได้รับซวนฉีระดับกลาง ทักษะการต่อสู้ขั้นปฐพีระดับสูง รวมกับหินหยวน 1,000,000 ก้อน
อันดับที่สอง จะได้รับ ซวนฉีระดับกลาง ทักษะศิลปะการต่อสู้ขั้นปฐพี และหินหยวน 1,000,000 ก้อน
หยางไป๋ หยุดชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นกลืนปากของเขาและพูดอย่างตื่นเต้น “รางวัลผู้คว้าชัย จะได้รับ ซวนฉีระดับสูงแล้ว ยังสามารถเลือกทักษะศิลปะการต่อสู้เทียนจี้ระดับกลาง หรือทักษะพื้นฐานของเทียนจี้ได้อีกด้วย สุดท้ายคือรางวัล ซางผินหินหยวนจำนวน 5,000,000 ก้อน”
“โอ้….สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับเราหรือ? อย่าบอก รางวัลทุกอันดับ อย่างน้อยจะได้รับซวนฉี แม้ว่ารางวัลของผู้คว้าชัยจะได้รับเป็นซวนฉีชั้นยอด แต่เราคงไม่มีโอกาส” ติงเซียนเบ้ปาก ไม่แยแสและกล่าว
“อืม! ติงเซียนพูดถูก แม้ว่ารางวัลจะน่าดึงดูด แต่มันก็ไม่มีผลอะไรกับเรา นับประสาอะไรกับการเอาชนะ ด้วยความแข็งแกร่งของเรา แม้แต่ศิษย์พี่สี่และศิษย์พี่ห้าเอง ก็คาดกันว่า น่าจะไม่สามารถติดอันดับ 100 นับประสาอะไรกับรางวัล” ติงหยูเหนียนพยักหน้าและกล่าวขึ้น
“เจ้าคิดว่าอย่างไร…..เราไม่ได้มีศิษย์น้องอยู่หรอกหรือ! นี่คือเครื่องซวนชั้นยอด ถ้าได้มันมา….จะสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งได้ ยิ่งกว่านั้นด้วยความแข็งแกร่งของเขา เจ้าจะมีโอกาสมากที่จะได้รับรางวัล” หยางไป๋ลืมตาขึ้น
และมองไปที่ติงเซียน และคนอื่น ๆ ที่พูดไม่ออก อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะเชื่อในความแข็งแกร่งของหลินเว่ยที่ทรงพลังมาก แต่ก็ยังมีอัจฉริยะของอาณาจักรเฟิงหยูอีกนับไม่ถ้วน
“ข้าไม่คิดอย่างนั้น…หลินเว่ยฝึกฝนอย่างสันโดษ อย่ารบกวนเขา เพียงเพื่อเครื่องซวนฉีชั้นยอด” ซางกวนฮ่าวหยางอ้าปากพูด เขาและหลงซีเฉินย่อมมาร่วมงานเลี้ยงฉลองที่หยางไป๋จัดขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ
มีเพียงเขาเท่านั้น ที่รู้ว่าความแข็งแกร่งในปัจจุบันของหลินเว่ยนั้นน่ากลัวมาก แม้แต่ในอาณาจักรเฟิงหยู มองไปก็ไม่พบผู้ใดที่สามารถสังหารอรหันต์ระดับสามทั้งสามคนได้ และมีอายุต่ำกว่า 30 ปี
ยิ่งไปกว่านั้น หลินเว่ยยังคงกักตัวอยู่ คาดว่าความแข็งแกร่งของหลินเว่ย จะเพิ่มขึ้นอย่างมาก เมื่อเขาออกจากการกักตัว
ไม่เพียง แต่ ซางกวนฮ่าวหยางเท่านั้น แม้แต่หลงซีเฉิน และเหลยเป่าก็เชื่ออย่างเงียบ ๆ ว่า หลินเว่ยในนามของ สถานศึกษาเทียนหยูมีแนวโน้มที่จะคว้าชัยในการแข่งขันประเภทเดี่ยวและกลุ่ม
ถ้าเป็นคนอื่น เพีงแค่คิดว่าว่า เขาสามารถคว้าชัยในประเภทเดี่ยวได้มากที่สุด เนื่องจาก การแข่งขันแบบกลุ่มย่อมไม่สามารถอาศัยความแข็งแกร่งของคนคนเดียวได้ แม้จะทรงพลังเพียงใด เขาจะสามารถเผชิญหน้ากับศัตรูสิบคนในเวลาเดียวกันได้หรือไม่? ยิ่งไปกว่านั้น คนเช่นนั้นย่อมต้องเป็นอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะ เพียงหนึ่งเดียว
ด้วยเหตุนี้ ซางกวนฮ่าวหยางจึงไม่ต้องการให้หลินเว่ย แสดงความแข็งแกร่งของเขาออกมา แม้ว่าจะเป็นเพียงเล็กน้อย แต่ก็จะดึงดูดความสนใจของผู้อื่นได้
ก่อนที่หลินเว่ยจะออกจากการกักตัว สถานศึกษา เทียนหยูได้พูดคุยกันถึงเรื่องนี้ แม้ว่าซางกวนฮ่าวหยางไม่ได้ให้ความชัดเจนเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของหลินเว่ย แต่เขาบอกเพียงว่าหลินเว่ยมีความแข็งแกร่งไม่น้อยไปกว่าขั้นจักรพรรดิ
ในเรื่องนี้หลายคนกล่าวว่า พวกเขาควรจะหลบซ่อนความแข็งแกร่งของหลินเว่ยเอาไว้
แม้ว่าจะน่าเสียดายที่หยางไป๋เพิ่งพูดแผนของเขา แต่เขาก็ถูกปฏิเสธโดย ซางกวนฮ่าวหยาง แต่ใครปล่อยให้อีกฝ่ายเป็นอาจารย์ของเขา! แม้ว่าเขาจะยืนกราน แต่หยางไป๋ก็จะถูก ติงหยูเหนียน และคนอื่น ๆ ขัดขวางอยู่ดี
ดังนั้น หยางไป๋ เกาหัวของเขาและพูดด้วยความลำบากใจ: “อาจารย์พูดถูกแล้ว…..มันเป็นเพียงเครื่องซวนฉีชั้นยอด ยิ่งไปกว่านั้นการฝึกฝนของศิษย์น้องเป็นเรื่องสำคัญ ข้ามัวแต่คิดไม่เข้าท่า ”
…………
ไม่นานนัก หลังจากงานเลี้ยงฉลองเริ่มต้นขึ้น ซางกวนฮ่าวหยางและหลงซีเฉินจากไป พวกเขาเพียงแค่ดื่มเหล้าหนึ่งจอกและพูดคุยแสดงความยินดีให้กันและกัน
แน่นอนว่าเมื่อซางกวนฮ่าวหยางและหลงซีเฉินจากไป บรรยากาศก็เริ่มคึกคัก กลางดึกพวกเขาก็ทำความสะอาดแล้วก็แยกย้ายกลับไป
ในวันต่อมาทุกคนก็เร่งฝึกฝนอยู่ในสถานศึกษา และพยายามอย่างเต็มที่เพื่อพัฒนาความแข็งแกร่งของตนเอง ถึงแม้จะเหลือแค่เพียงเดือนเดียว แต่ก็ไม่สามารถเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์!
ด้วยเหตุนี้ผู้คนจึงไม่ได้ไปดูการแข่งขัน ในสามวันต่อมา ดังที่ติงหยูเหนียนกล่าวว่า สิ่งเหล่านี้ไม่เกี่ยวข้องกับพวกเขา ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาไปดู หากมีเวลาว่างเช่นนี้….ควรหาเวลาฝึกฝน บางทีอาจโชคดีและสามารถเลื่อนระดับความแข็งแกร่งได้!
แต่ถึงกระนั้น ทุกคนก็ไม่ได้คิดอย่างละเอียดถี่ถ้วน มีคนบางคนที่ไม่ได้คิดเช่นเดียวกับพวกเขา นั่นคือ หลินเหยา และ หลินไห่
พวกเขาพลาดโอกาสในการแข่งขันเพื่อชิงอันดับอย่างเป็นทางการและเป็นเพียงตัวสำรอง ในฐานะอัจฉริยะของราชวงศ์ ความแข็งแกร่งของพวกเขาถึงระดับจักรพรรดิ โดยธรรมชาติแล้ว พวกเขาไม่ยินยอมเป็นตัวสำรอง
ดังนั้นพวกเขาจึงลงรายชื่อ และมีส่วนร่วมในการแข่งขันจัดอันดับของอาณาจักรเฟิงหยู
อย่างไรก็ตาม การมีความหวังเป็นสิ่งที่ดี แต่ในความเป็นจริงนั้นโหดร้ายเกินไป และพวกเขาถือว่าตัวเองเป็นอัจฉริยะมากเกินไป ตามอายุของพวกเขาแล้วความสามารถของพวกเขานั้นดี แต่บางครั้งอายุก็สำคัญมากเช่นกัน
ยิ่งไปกว่านั้น ภายในอาณาจักรเฟิงหยู มีคนทีมีพรสวรรค์ที่แข็งแกร่งกว่าสองคนนี้ ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาบางคนฝึกฝนมาหลายปีแล้ว เหนือกว่าหลินเหยาและหลินไห่
ความแข็งแกร่งต่ำสุดของผู้สมัครเข้าแข่งขัน คือระดับจักรพรรดิ มีเกือบ 10,000 คน แม้ว่าจำนวนมากที่สุด จะอยู่ในช่วงต้นของระดับขั้นจักรพรรดิ แต่ก็ยังมีบางคนที่มีความแข็งแกร่งไปถึงระดับกลาง และระดับช่วงปลายอีกจำนวนมาก
ด้วยความแข็งแกร่งของหลินเหยาและหลินไห่ พวกเขาไม่ใช่แม้แต่หงส์ในหมู่มังกรในหมู่คนกว่า 10,000 คน พวกเขาล้มเหลวในรอบแรกของการคัดออก พวกเขาพ่ายแพ้อย่างราบคาบและท้อแท้ หลังจากนั้นพวกเขาก็กลับไปที่สถานศึกษาเทียนหยู
และขังตัวเองอยู่ภายในห้อง
…………
เวลาที่เร่งรีบ.…. มันผ่านไปอย่างเชื่องช้า ในสนามประลอง มีคนยืนอยู่ที่นี่หลายร้อยคน
“ขออภัย….ข้ามาช้าไป” ร่างหนึ่งรีบพูดพร้อมกับร่องรอยของการขออภัยบนใบหน้า
ผู้พูดคือหลินเว่ย วันนี้เป็นวันออกเดินทางของดินแดนกังหลัน แม้ว่าซางกวนฮ่าวหยางจะบอกกับหลินเว่ย เรื่องเวลาออกเดินทางเมื่อสองสามวันก่อน แต่ความก้าวหน้าของ หลินเว่ยก็อยู่ในช่วงเวลาที่สำคัญ เมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา
เขาเพิ่งออกจากการกักตัว…จากนั้นเขาก็รีบเดินทางมา
“ไม่เป็นอันใด! ยังพอมีเวลา” เมื่อเห็นหลินเว่ยรีบมา เหลยเป่าก็ส่ายหัวและพูดด้วยรอยยิ้ม
“ขอบคุณท่านมาก หลินเว่ยจึงเดินเข้าไปในฝูงชนและยืนอยู่ข้างๆ เมิ่งหูลู่ และคนอื่น ๆ
สำหรับความล่าช้าของ หลินเว่ย นอกจากคนไม่กี่คนที่ไม่พอใจ แต่คนอื่น ๆ มองเขาด้วยสายตาที่สอบถาม แต่คนอื่น ๆ ก็หวาดกลัว ท้ายที่สุดแล้ว การกระทำของ หลินเว่ย ได้เผยแพร่ไปทั่วในสถานศึกษาเทียนหยู
และแม้แต่ในอาณาจักรเฟิงหยู ทั้งหมดก็มีตำนานของ หลินเว่ย
เมื่อถึง หลินเว่ยมาถึงแล้ว เหลยเป่าก็ประกาศออกเดินทางทันที
คราวนี้นอกจากผู้เข้าร่วมอย่างเป็นทางการและสมาชิกของกลุ่มตัวสำรองแล้ว สถานศึกษาเทียนหยูยังส่งคนจำนวน 30 คน รวมทั้งหมด 50 คน ที่แข็งแกร่งในสถานศึกษา
ในหมู่พวกเขา มีซางกวนฮ่าวหยาง เหลยเป่า และ หลงซีเฉิน และมีอรหันต์จำนวน 5 คน ส่วนที่เหลืออีก 25 คน เป็นมหาจักรพรรดิที่ทรงพลัง