ราชาซากศพ - บทที่ 276 พันธมิตรชั่วคราว
บทที่ 276
พันธมิตรชั่วคราว
“ราชาแห่งอินทรีพยัคฆ์ ขั้นศักดิ์สิทธิ์ ระดับเจ็ด, ขั้นศักดิ์สิทธิ์ ระดับหก จำนวน หนึ่งตน, ขั้นศักดิ์สิทธิ์ระดับห้า จำนวน สามตน, ขั้นศักดิ์สิทธิ์ระดับสี่ จำนวน ห้าตน, ขั้นศักดิ์สิทธิ์ ระดับสาม จำนวน เก้าตน, ขั้นศักดิ์สิทธิ์ ระดับสอง จำนวนเก้าตน
และขั้นศักดิ์สิทธิ์ ระดับหนึ่ง จำนวนห้าตน
หืม…. อินทรีพยัคฆ์ดูเหมือนว่า เผ่าหมาป่าลมกรด และเผ่าหนูจะร่วมมือกัน เพื่อต่อสู้กับเหล่าอินทรีพยัคฆ์
” หลินเว่ยยกมือขึ้นและลูบไปที่บริเวณคางของตนเองและขมวดคิ้ว
เพราะในขณะนี้มีเพียงแค่ สัตว์อสูรศักดิ์สิทธิ์เพียง 32 ร่าง ของทั้งหมาป่าลมกรด และเผ่าหนู แม้ว่าจำนวนจะไม่มีความแตกต่างกันมาก แต่ประสิทธิภาพการต่อสู้นั้นแย่กว่ามาก
หมาป่าลมกรดที่ทรงพลังและร่วมกับราชาหนู องครักษ์สัตว์อสูรขั้นศักดิ์สิทธิ์ของพวกมัน นั้นอยู่ในขั้นศักดิ์สิทธิ์ ระดับหก มีระดับขั้นศักดิ์สิทธิ์ ระดับห้า จำนวน หกตัว ขั้นศักดิ์สิทธิ์ระดับสี่ จำนวน ห้าตัว ขั้นศักดิ์สิทธิ์ ระดับสาม จำนวน สิบตัว
ระดับขั้นศักดิ์สิทธิ์ ระดับสอง จำนวนแปดตัว ขั้นศักดิ์สิทธิ์ ระดับหนึ่ง จำนวนหนึ่งตัว
ราชาอินทรีพยัคฆ์ขั้นศักดิ์สิทธิ์ ระดับเจ็ด แม้ว่าราชาหมาป่าลมกรด จะร่วมมือกับราชาหนูปฐพี แต่พวกมันก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของราชาอินทรีพยัคฆ์ ยิ่งไปกว่านั้น ผู้ใต้บังคับบัญชาของมัน ยังคงมีอินทรีพยัคฆ์ขั้นศักดิ์สิทธิ์ ระดับหก
“ นายท่าน! เราจะทำอย่างไรกันดี? ท่านไม่สามารถหุนหันพลันแล่นได้ ค่อยๆคิด กันเถิด เสี่ยวชิงกลืนน้ำลายอย่างประหม่า และมองไปที่หลินเว่ย เขาพูดอย่างรีบร้อน
“ เจ้ากำลังพูดถึงอะไร! ข้าโง่เขลาขนาดนั้นเชียวหรือ?” เมื่อได้ยินคำพูดของเสี่ยวชิง การแสดงออกบนใบหน้าของ หลินเว่ยก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็มองไปที่อีกฝ่ายที่ปิดปากเงียบ และพูดพร้อมกับบิดริมฝีปากของเขา
“เอ่อ … “! เราควรจะจากไปดีหรือไม่? ถ้าพวกเขารู้ว่าเราอยู่ที่นี่…..? “เสี่ยวชิงยิ้มอย่างเชื่องช้า จากนั้นมองหน้าหลินเว่ย อย่างไม่สบายใจและขมวดคิ้ว
“ไม่ต้องกังวล! แม้ว่าอินทรีพยัคฆ์ จะมาถึงระดับขั้นศักดิ์สิทธิ์ ระดับเจ็ด แต่มันก็ไม่ได้ฝึกฝนพลังวิญญาณ และย่อมค้นหาเราไม่พบ” หลินเว่ยส่ายหัวและพูดอย่างมั่นใจ
โดยไม่รอให้ เสี่ยวชิง เปิดปาก หลินเว่ยกล่าวอีกครั้ง: “แม้ว่าอินทรีพยัคฆ์จะสามารถเอาชนะ สัตว์อสูรพวกนั้นได้ แต่มันก็คงไม่สามารถนำซากศพทั้งหมดกลับไปได้
จากหลังเสร็จสิ้นเรื่องทั้งหมด ข้าจะตามไปเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ แต่ก็น่าเสียดายที่ศพเหล่านั้นในระดับสัตว์อสูรศักดิ์สิทธิ์น่าจะไม่หลงเหลืออยู่ ”
เมื่อได้ยินว่า หลินเว่ยยังคงจะรอต่อไป เพื่อซากศพเหล่านั้น ดวงตาของเสี่ยวชิงก็แทบจะถลน เขาอุทานในใจว่าความกล้าหาญของหลินเว่ยนั้น น่าหวาดกลัวเสียจริง! กล้าล้วงคองูเห่า
เช่นเดียวกับที่หลินเว่ยและ เสี่ยวชิง กำลังคุยกัน หมาป่าลมกรดและเหล่าหนูได้รวมตัวเป็นพันธมิตรชั่วคราว ราชาหมาป่าลมกรด และราชาหนูยืนประจันหน้ากับราชาอินทรีพยัคฆ์
” ราชาอินทรีพยัคฆ์! หมายความว่าอย่างไร เจ้าต้องการที่จะต่อสู้กับเรา ไม่กลัวว่า เราจะร่วมมือกันสังหารเจ้าหรือ?” ราชาหมาป่าลมกรดมองไปที่ราชาอินทรีพยัคฆ์ ด้วยความหวาดกลัวบนใบหน้า และร้องด้วยเสียงทุ้ม
“โอ้….ทั้งสองราชาที่น่าขัน….ข้าจะประหารชีวิตพวกเจ้า ในนามของราชาผู้ศักดิ์สิทธิ์ และข้าจะสังหารพวกเจ้าด้วยตนเอง”ราชาอินทรีพยัคฆ์หัวเราะเยาะและมองไปที่ราชาหมาป่าลมกรดและราชาหนูด้วยความภาคภูมิใจและกล่าวราวกับว่า มันเป็นเรื่องที่สมควรแล้ว
“ฮึ่ม! กลุ่มเผ่าพันธุ์ของเราดำรงอยู่มานาน จนกระทั่งเราได้รับตำแหน่งราชา” ราชาหมาป่าลมกรดตะคอกอย่างเย็นชา
และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม
“ใช่! พวกเจ้านั้นยโสโอหังจนเกินไป มีคุณสมบัติอะไร ที่จะรับตำแหน่งราชาที่จะปกครองทุ่งหญ้าขจี” ราชาหนูกล่าวด้วยความเย้ยหยัน
“แล้วอย่างไร” อินทรีพยัคฆ์เหยียดริมฝีปากขึ้น ใบหน้าของเขาแสดงความมั่นใจและพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“อะไรนะ?” เมื่อได้ยินคำพูดของราชาอินทรีพยัคฆ์ ราชาหมาป่าลมกรดและราชาหนูก็ตกใจ และมองหน้ากันด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ
“ เจ้าเสียสติหรือโง่เขลากันแน่…. เจ้ากล้าพูดเรื่องทรยศเช่นนี้ ไม่กลัวว่าจะถูกกำจัดหรอกหรือ?” ราชาหนู
ตะคอกเสียงเเข็ง จากนั้นราชาอินทรีพยัคฆ์ ร้องบอกว่า
เจ้าคิดมากเกินไปแล้ว “ราชาอินทรีพยัคฆ์เม้มปากด้วยใบหน้าเหยียดหยาม และเอ่ยพูด
“หากราชันย์มาที่นี่ ทั้งเจ้าและคนของเจ้า จะไร้ซึ่งทางรอด” ราชาหมาป่าลมกรดมองอย่างงงงวยและถามพร้อมกับขมวดคิ้ว
“ หมายความว่าอย่างไร! เมื่อได้ยินสิ่งที่ราชาพูดอยู่ อินทรีพยัคฆ์ก็เชิดใบหน้าของเขา และแสดงรอยยิ้มที่อธิบายไม่ได้และเอ่ยถามราชาหมาป่าลมกรด
“หมายความว่าอย่างไร? เจ้าพูดว่าต้องการสังหารพวกเราทั้งหมดมิใช่หรือ?” เมื่อได้ยินคำพูดของราชาอินทรีพยัคฆ์
ราชาหนูก็อดไม่ได้ที่กลัวจะตัวสั่น และใบหน้าของเขาก็ดูตื่นตระหนกและอุทานออกมา
เมื่อได้ยินคำพูดของราชาหนู ขนของราชาหมาป่าลมกรดทั่วร่างของเขาก็พลันตั้งชัน กล้ามเนื้อของเขาแข็งเกร็ง
และเขามองไปที่ราชาอินทรีพยัคฆ์ที่เฝ้าดูอยู่
เมื่ออินทรีพยัคฆ์ได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย เขาก็แสดงเจตนาสังหาร และมองราชาหนูและราชาหมาป่าลมกรด
ด้วยความเป็นปรปักษ์! อย่าเข้าใจผิด ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น ข้าจะสังหารพวกเจ้าได้อย่างไร? ”
“หมายความว่าอย่างไร? ราชาหมาป่าลมกรดขมวดคิ้วและถามด้วยความระมัดระวัง และไม่ได้ผ่อนคลายท่าที
ราชาอินทรีพยัคฆ์มีรอยยิ้มบนใบหน้าและกล่าวว่า “หืม! เจ้าไม่ทราบหรือว่า ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้ปรากฏตัวมานานแล้วเจ้าเคยได้ยินข่าวเกี่ยวกับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ มาหลายพันปีก่อนหรือไม่?”
“หึ่งๆ…!” เมื่อได้ยินการคาดเดาอย่างกล้าหาญของอินทรีพยัคฆ์ ราชาหมาป่าลมกรดและราชาหนูก็กลั้นหายใจ
แล้วมองหน้ากัน ทั้งคู่ก็พบกับความตกตะลึง ในดวงตาของกันและกัน
จากนั้นราชาหนูก็แสดงสีหน้าเรียบเฉย และอ้าปากถามว่า “เจ้าหมายถึงราชันย์ผู้ศักดิ์สิทธิ์ไม่อยู่ที่นี่แล้วหรือ?”
“ใช่” ราชาอินทรีพยัคฆ์พยักหน้าอย่างเคร่งขรึมและพูดด้วยน้ำเสียงเบาๆ
เมื่อได้ยินคำพูดของราชาอินทรีพยัคฆ์ ราชาหมาป่าลมกรดก็ขมวดคิ้วและพูดว่า “โอ้! นี่เป็นเพียงการคาดเดาของเจ้า
เจ้าจะแน่ใจได้อย่างไรว่า ไม่มีใครอยู่ที่นั่นอีกต่อไปแล้ว ไม่ว่าใครจะยังอยู่ที่นั่นหรือไม่ก็ตาม ดูเหมือนว่ามันจะไม่เกี่ยวอะไรกับเรา จุดประสงค์ของการที่เจ้าต้องการพูดคุยกับเราคืออะไร? และจู่ ๆ มาพูดเรื่องราชันย์ศักดิ์สิทธิ์หายตัวไป ”
“ข้าไม่แน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ แม้ว่าจะเป็นเพียงการคาดเดา แต่จากการสังเกตของข้า มาหลายปีแล้ว มีความเป็นไปได้ถึงแปดส่วน “ราชาอินทรีพยัคฆ์กล่าวอย่างจริงจัง
เสียงที่ลดลง ใบหน้าของราชาอินทรีพยัคฆ์แสดงรอยยิ้มอีกครั้ง ใบหน้าที่อบอุ่นกล่าวว่า: “และข้ามองหาเจ้า แน่นอนว่ามีข่าวดี”
“ล้อเล่นหรือ? หากมีเรื่องดีๆ จริงคงไม่หลงเหลือมาถึงเรา คิดว่าเราจะเชื่อเจ้า?” ราชาหมาป่าลมกรดเยาะเย้ย ราชาอินทรีพยัคฆ์
สำหรับคำถามของราชาหมาป่าลมกรด ราชาอินทรีพยัคฆ์ไม่ได้รู้สึกโกรธ เขาส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น แล้วพูดว่า ” ราชาหมาป่าลมกรดไม่ต้องกังวล ฟังข้าก่อนแล้วเจ้าจะเข้าใจ”
“ ฮึ่ม เมื่อได้ยินคำพูดของราชาอินทรีพยัคฆ์ ราชาหมาป่าลมกรดก็ส่งเสียงอย่างเย็นชา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ
เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการฟังสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการจะพูด
ดวงตาของราชาหนูกะพริบ และเขาไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ และไม่ได้เอ่ยคัดค้าน
เมื่อเห็นสัตว์ทั้งสองไม่อ้าปากอีกต่อไป ราชาอินทรีพยัคฆ์พยักหน้าด้วยความพึงพอใจและพูดว่า “ทั้งสอง!
สิ่งที่ข้าอยากจะบอกก็คือ เนื่องจากราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ อาจไม่อยู่ที่นี่ และพวกเจ้ายังคงต้องอาศัยอยู่ในพื้นที่นี้ ตามลำดับ
เพื่อรักษาเสถียรภาพของพื้นที่นี้ ข้าคิดว่า จำเป็นต้องมีกษัตริย์องค์ใหม่ มาปกครองที่นี่ ”
อีกฝ่ายพูดอย่างถี่ถ้วนแล้ว พวกเขาไหนเลยจะไม่เข้าใจความคิดของอีกฝ่าย นี่คือการแต่งตั้งตนเอง เป็นราชาองค์ใหม่
สัตว์ร้ายทั้งสองมองหน้ากัน แล้วหันไปมองราชาอินทรีพยัคฆ์ หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ราชาหนูก็ขมวดคิ้วและถามว่า “เจ้าต้องการจะสถาปนาตนเองแทนที่ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ และกลายเป็นราชาแห่งทุ่งหญ้าขจีนี้หรือ?”
“ แน่นอน! เหตุใดจะไม่ล่ะ?” ราชาอินทรีพยัคฆ์พยักหน้าและกล่าวด้วยรอยยิ้ม
เจ้าต้องการให้เราทำอะไร เราไม่มีความสนใจในบัลลังก์ “ราชาหนูพยักหน้า และถามด้วยความสงสัย
“ข้าจะบอกความจริงกับเจ้า! ข้าต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า….ตราบใดที่สามารถช่วยข้าได้ ข้าจะไม่ปฏิบัติต่อพวกเจ้าอย่างไม่เป็นธรรม เมื่อข้ากลายเป็นราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ เจ้าจะเป็นมือขวาของข้า และมีความสุขกับความรุ่งเรืองและความเจริญรุ่งเรืองของเหล่าสัตว์ใต้อาณัติของเจ้า ราชาอินทรีพยัคฆ์พยักหน้าและกล่าวอย่างเคร่งขรึม
“โอ้! เจ้ามีความคิดที่บ้าบิ่นจริงๆ! ด้วยความแข็งแกร่งในตอนนี้ของเจ้า มันเป็นไปไม่ได้ ที่จะทำให้เรายอมจำนน”
ราชาหมาป่าลมกรดหัวเราะเยาะ และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม
ราชาอินทรีพยัคฆ์ส่ายหัว มองไปที่ราชาหมาป่าลมกรดและราชาหนูอย่างใจเย็นและขู่ว่า: “เจ้าควรคิดเรื่องนี้ก่อนดีกว่า
แล้วตอบข้าไม่เช่นนั้น … ”
“ฮึ่ม! ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว เจ้าไม่สามารถทำให้พวกเรายอมจำนน ราชาหมาป่าลมกรดตะคอกอย่างเย็นชาส่ายหัว
และพูดออกมาปาก ราวกับประชดประชัน
สำหรับคำตอบของราชาหมาป่าลมกรด ใบหน้าของราชาอินทรีพยัคฆ์ใบหน้ามืดครึ้ม หันไปมองราชาหนูขมวดคิ้ว
และถาม “ราชาหนู ! เจ้าเลือกมา?”
“นี่…!” เมื่อจ้องมองไปที่ราชาอินทรีพยัคฆ์ ราชาหนูรู้สึกถึงความขมขื่นในใจ เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
จากนั้นกล่าวอย่างหนักแน่นบนใบหน้าของเขา: “ราชาอินทรีพยัคฆ์! ข้าคิดเช่นเดียวกับราชาหมาป่าลมกรด
ข้าไม่ต้องการที่จะยอมจำนนต่อผู้ใด ถ้าเจ้าได้เป็นราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ในอนาคต เหล่าหนูของข้า ก็ยินดีที่จะยอมจำนนต่อเจ้า แต่ตอนนี้เจ้า … ”
ราชาหนูยังพูดคำสุดท้ายไม่จบ แต่ราชาอินทรีพยัคฆ์นั้นไม่ได้โง่ โดยปกติแล้ว เขาสามารถได้ยินว่าอีกฝ่าย
ดูถูกความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา เช่นเดียวกับราชาหมาป่าลมกรด
ใบหน้าของราชาอินทรีพยัคฆ์มืดมน แสงเย็นในดวงตาของเขากะพริบ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยเจตนาสังหาร
และพูดว่า: “ดูสิ! เมื่อพูดดีๆ ไม่ได้ผล! อย่าตำหนิข้า หากข้าไม่เกรงใจ ข้าจะไม่ปล่อยให้เรื่องในวันนี้แพร่งพรายไปที่อื่น
รวมถึงคนของเจ้า จะไม่มีผู้ใดได้ก้าวเท้าออกไปจากที่นี่ นอกจากนี้ จะไม่มีหมาป่าลมกรดหรือหนูอีกต่อไป .”
ราชาอินทรีพยัคฆ์เคลื่อนไหวร่างเพื่อสังหารราชาทั้งสองเนื่องจากเรื่องนี้ร้ายแรงเกินกว่าจะคาดเดาผลลัพธ์ หากราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้หายตัวไป
เช่นเดียวกับที่ราชาหมาป่าลมกรด และ ราชาหนู ที่กล่าวว่าเรื่องนี้ ไร้ซึ่งหลักฐานใด ๆ ที่พิสูจน์ได้ว่าราชันย์ศักดิ์สิทธิ์จากไปหรือสิ้นชีพ นอกจากนี้ราชาอินทรีพยัคฆ์ ยังหวาดกลัวว่าสิ่งที่พูดในวันนี้จะถูกแพร่กระจายออกไป ในกรณีที่ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์
ยังดำรงอยู่ เรื่องในวันนี้จะกลายเป็นเรื่องน่าอนาถใจ