ราชาซากศพ - บทที่ 305 สังเวยวิญญาณแมวดำ
บทที่ 305
สังเวยวิญญาณแมวดำ
“โอ้มันเป็นความสมัครใจของเจ้างั้นหรือ? อย่างไรก็ตาม เมื่อกวนเยว่หลุดประโยคนี้ออกมา กวนเจิ้นก็ยังทำหน้าล้อเลียนน้องสาว
“พวกท่าน...” เมื่อเห็นการแสดงออกของทุกคน กวนเยว่ก็ไม่เข้าใจว่าตนเองถูกหยอกล้อ โดยคนเหล่านี้ แม้ว่าหลินเว่ยจะเป็นคนแรกที่กลั่นแกล้งนาง แต่คนอื่น ๆ ก็ล้วนเข้าใจสถานการณ์อย่างชัดเจน
อย่างไรก็ตามไม่มีใครเอ่ยเตือนนาง จนทำให้กวนเยว่เป็นกังวลและหลงคิดเรื่องราวไปต่าง ๆนานา
ในเวลานี้ กวนเยว่พยายามที่จะหาความผิดปกติใด ๆ อย่างไรก็ตาม เมื่อนางเห็น ผางหลงหัวเราะคิกคักอยู่เบื้องหลังนาง นางจึงกระทืบเท้าของนางทันที ด้วยความโกรธ นางวางมือลงบนเอวของผางหลงโดยไม่พูดอะไรสักคำ
และบิดบั้นเอวของผางหลงอย่างแรง
“อา….เจ็บแล้ว….ปวด…มันปวด … !” เสียงกรีดร้องราวกับฆ่าสัตว์ดังออกมาจากปากของผางหลง แต่เขาไม่กล้าขัดขืนกวนเยว่ เขาทำได้เพียงส่งเสียงร้องขอความเมตตา: “ข้าผิดไปเอง….ข้าผิดเอง..ที่ไม่ยอมบอกเจ้า!”
“ ฮึบ!” เมื่อเห็นผางหลงรีบขอโทษนาง ความโกรธของกวนเยว่ก็หายไปทันที นางพยักหน้าด้วยความพอใจ จากนั้นดึงมือออกจากเอวของอีกฝ่าย ในที่สุด นางก็ถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “เจ็บหรือไม่?”
“แน่นอน...”
“ดี…”
“ แน่นอนว่า ในตอนแรก ผางหลงอยากจะพูดความจริงออกมา แต่เมื่อเห็น กวนเยว่มองเขาด้วยใบหน้าที่ไม่ดี เขาก็สั่นในใจ และส่ายหัวอย่างรีบร้อน
“อืม! ดีมาก” กวนเยว่แสดงรอยยิ้มบนใบหน้าของนาง และพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“อืม!” ผางหลงไม่กล้าที่จะอ้าปากพูดอะไรออกมา เขาจึงพยักหน้าด้วยรอยยิ้มและเช็ดเหงื่อเย็นๆที่ไหลลงมาจากหน้าผาก
“ เช่นนั้นข้าควรเรียกท่านว่า พี่สะใภ้ห้า ดีหรือไม่?” หลินเว่ยกะพริบตาและกล่าวด้วยรอยยิ้มที่มีความหมายบนใบหน้าของเขา
“ อย่า…อย่าพูดเรื่องไร้สาระ….!” เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเว่ย ร่างกายของกวนเยว่ก็สั่นๆ และใบหน้าของนาง ก็พลันลุกลี้ลุกลนเล็กน้อย
“โอ้! มันไม่ทันแล้ว….อย่างไรก็ตาม ท่านต้องเป็นพี่สะใภ้ห้าแน่นอน” หลินเว่ยพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม
“นี่ๆ … ” กวนเยว่กัดริมฝีปากล่าง ทันใดนั้นใบหน้าของนางก็แสดงสีงงงวย แต่นางไม่ปริปากพูด
ในเรื่องนี้ทุกคนรู้สึกว่า อีกฝ่ายขี้อายเกินไป และผางหลงก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้น อย่างไรก็ตามหลินเว่ย พบร่องรอยบนใบหน้าของกวนเยว่ จากนั้นเหลือบมองไปที่กวนเจิ้น และพบว่าอีกฝ่ายก็หน้าบึ้งเช่นกัน หลินเว่ยไม่ได้ตั้งใจที่เอ่ยหยอกเย้าอีกต่อไป
แม้ว่าเขาจะเห็นว่าพี่น้องดูเหมือนจะปิดบังอะไรบางอย่างจากสาธารณชน เนื่องจากอีกฝ่ายไม่เต็มใจที่จะพูดอะไร เขาก็จะไม่ไปก้าวก่ายเรื่องนี้
หลังจากช่วยผางหลงแล้ว หลินเว่ยหันมาสนใจแมวดำอีกครั้ง หลังจากการรักษาของหลินเว่ย อีกฝ่ายก็มีอาการไร้เรี่ยวแรง อย่างไรก็ตามลมปราณของอีกฝ่ายยังคงอ่อนแอมาก เนื่องจากการกำเนิดใหม่ของมัน ยิ่งไปกว่านั้นความแข็งแกร่งของมัน
ยังลดลงถึงขั้นแปด ระดับสาม ซึ่งกำลังตกอยู่ในสายตาของเสี่ยวชิง อย่างใกล้ชิด เขาเป็นคนซื่อสัตย์และเงียบขรึม พลางมองไปที่ หลินเว่ยและคนอื่นๆอย่างเงียบ ๆ
“ตอนนี้เจ้ามีสองทางเลือก ทำยินดีสังเวยวิญญาณกับข้าตรง ๆหรือจะให้ข้าสังหารเจ้าอีกสักสองสามครั้ง” หลินเว่ยมองไปที่แมวดำ โดยไม่แสดงออกและพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ได้ ข้าตกลง” แมวดำพูดโดยไม่ลังเลทันทีที่เสียงของ หลินเว่ยลดลง
เจ้าแน่ใจหรือ? “มุมปากของหลินเว่ยเพิ่มขึ้นเล็กน้อย และกล่าวด้วยความประหลาดใจ
“ไม่เชื่อหรือ? เช่นนั้นก็สังหารข้าเถอะ” แมวดำดูเหมือนจะไม่ใส่ใจว่าหลินเว่ยจะตัดสินใจอย่างไร นางมีท่าทางสบายๆมาก
“อืม! เจ้ารู้อยู่แล้วว่าข้าจะไม่สังหารเจ้า เอาล่ะในตอนนี้ เจ้าได้ตัดสินใจที่จะสังเวยวิญญาณแล้ว’ ตามติดข้าใช่ว่าจะไม่ดี ข้ามีทรัพยากรมากมายที่เจ้าต้องการ “หลินเว่ยพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม หลังจากตบหัวแมวดำไปแล้ว เขาก็ไม่ลืมที่จะลูบหลังด้วยคำพูดหลอกล่อ
“ฮึ่ม! แมวดำจะพยักหน้าพลางทำอะไรไม่ถูก
“ไม่ต้องห่วง! ข้าไม่ได้หลอกลวงเจ้า ชายผู้นี้หลังจากข้าติดตามข้า เขาสามารถกลายเป็นขั้นศักดิ์สิทธิ์ภายในไม่ถึงสามปี และเจ้าเองขึ้นอยู่กับผลงานของเจ้า หากเจ้าทำงานได้ดี ขั้นศักดิ์สิทธิ์เป็นเพียงการเริ่มต้น” หลินเว่ยชี้ไปที่เสี่ยวชิง
แล้วกล่าวด้วยใบหน้าที่จริงจัง
“ขั้นศักดิ์สิทธิ์?” เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเว่ย แมวดำมองไปที่หลินเว่ยด้วยความประหลาดใจ และลมหายใจของเขา ก็ขาดห้วงเล็กน้อย
“มันเป็นขั้นศักดิ์สิทธิ์สำหรับข้ามันง่ายมาก” หลินเว่ยพยักหน้าและกล่าวอย่างมั่นใจ
“ ……” หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง แมวดำมองไปที่เสี่ยวชิง จากนั้นพยักหน้าและพูดว่า “ข้าเชื่อเจ้า!”
“อืม! ดีล่ะ! มาเริ่มกันเลย หลินเว่ยนั่งลง โดยคุกเข่าลง เขาพยักหน้าให้ เสี่ยวชิง บ่งบอกว่า ให้อีกฝ่ายปล่อยมือจากการควบคุมแมวดำ
ภายใต้การจ้องมองของสาธารณชน แมวดำขยับร่างกายสักครู่ จากนั้นนอนลงต่อหน้า หลินเว่ยและหลับตาลงช้าๆ
ครู่ต่อมาหมอกสีเทา ลอยวนออกจากคิ้วของแมวดำ ครู่ต่อมาใบหน้าของแมวดำแสดงสีหน้าของความเจ็บปวด และร่างกายของมันก็สั่นๆ ภายใต้การจ้องมองของสาธารณชน หมอกสีเทาจะค่อยๆแยกตัวออก และแบ่งออกเป็นหมอกใหญ่และเล็ก ตามลำดับ
และหมอกสีเทาสองก้อน จะเห็นได้ว่าหมอกทั้งสองนี้เป็นโครงร่างของแมวดำ หรือวิญญาณแมวดำ
เมื่อเห็นหมอกทั้งสองนี้ จิตใจของหลินเว่ยจมลงดิ่งไปในทะเลแห่งจิตสำนึก จากนั้นผู้คนก็เห็นชายร่างสีดำปนเทา และลอยออกมาจาก จิตใจของหลินเว่ย และโบกมือให้หมอกขนาดใหญ่ ไร้ซึ่งเสียงใด ๆ หมอกขนาดใหญ่บินผ่านไปอย่างรวดเร็วและลอยอยู่รอบตัวของวิญญาณหลินเว่ย
หลินเว่ยไม่ลังเลใจ เขาสั่งวิญญาณของตนให้คว้าหมอกวิญญาณของแมวดำ และกลับไปที่ทะเลแห่งจิตสำนึกที่หว่างคิ้ว จากนั้นวิญญาณของแมวดำ ก็ลอยไปรอบ ๆ จิตวิญญาณของหลินเว่ย
ชิ้นส่วนความทรงจำ จำนวนมากเช่นเดียวกับชิ้นส่วนของพลังจิต และพลังปราณถูกดูดซับอย่างรวดเร็วโดยหลินเว่ย ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของหลินเว่ย พลังวิญญาณและพลังปราณเหล่านี้
ไม่ได้ทำให้เขาได้รับสามารถเลื่อนระดับใด ๆ ได้ และเมื่อหลินเว่ยค้นพบชิ้นส่วนความทรงจำของแมวดำ มีบางอย่างที่ทำให้เขาพูดไม่ออก
นั่นคือถึงตอนนี้แมวดำถูกสังหารไปแล้วสามครั้ง ครั้งแรก เขาตายด้วยน้ำมือของสัตว์อสูรวานรขั้นหก เมื่อเขาอยู่ในขั้นที่ห้า ครั้งที่สองเขาถูกสังหารโดยมนุษย์ เมื่อมันอยู่ในขั้นที่เก้า แม้ว่ามันจะหนีออกมาได้ด้วยความบังเอิญ
แต่ก็ถูกจับได้โดยผู้อาวุโสของหน่าตี้อาสี่ และบังคับให้มันทำสัญญาที่เท่าเทียมกับ หน่าตี้อาสี่ จากนั้นถูกกดให้ตายโดย เสี่ยวชิง หลินเว่ยรู้สึกว่า เขาได้สัมผัสกับแมวดำ หลินเว่ยจึงค่อยๆลืมตาขึ้น