รู้สึกตัวอีกที-ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว-原來我是世外高人 - บทที่ 839 กงเกวียนกำเกวียน ผู้ทำชั่วย่อมมีราคาที่ต้องจ่าย!

บท​ที่​ 839 กงเกวียนกำเกวียน​ ผู้​ทำชั่ว​ย่อม​มีราคา​ที่​ต้อง​จ่าย​!

เลือดสาด​กระเซ็น​ ฝน​โลหิต​โปรยปราย​อยู่​ทั่ว​ฟ้า จ้าว​เฉิน​เย็นชา​ไร้​ความปรานี​ ไม่เห็น​สิ่งมีชีวิต​ภพ​เซียน​ใน​สายตา​สักนิด​ พริบตาเดียว​ก็​สังหาร​ไป​จำนวนมาก​!

พื้นดิน​ถูก​ย้อม​เป็น​สีแดง​แล้ว​ เศษเนื้อ​และ​ท่อน​กระดูก​กอง​เป็น​ภูเขา​ลูก​แล้ว​ลูก​เล่า​ ต้นไม้​ยอดเขา​อัน​สูงใหญ่​ต่าง​กลาย​เป็นต้น​โลหิต​และ​เขา​โลหิต​ ทุกสิ่ง​ที่​มองเห็น​ล้วน​เป็น​สีชาด​!

สิ่งมีชีวิต​อีก​จำนวน​ไม่น้อย​ใน​ภพ​เซียน​พา​กัน​มอง​มาที่นี่​

พวกเขา​เป็น​เช่นเดียวกับ​จ้าว​เฉิน​ ล้วน​มาจาก​จักรวาล​โกลาหล​อื่น​ อยู่​ใน​ขอบเขต​ลอยชาย​

กับ​การ​ฆ่าล้าง​อัน​อำมหิต​ของ​จ้าว​เฉิน​ พวกเขา​มิได้​รู้สึกรู้สา​อะไร​ แต่ละคน​ต่าง​มีสีหน้า​เย็นชา​ไร้ความรู้สึก​

แมลง​กลุ่ม​หนึ่ง​เท่านั้น​ หา​ใช่เรื่องใหญ่​ไม่

ต่อให้​จ้าว​เฉิน​ไม่ฆ่า วันหน้า​พวกเขา​ก็​ต้อง​ลงมือ​อยู่ดี​

ภพ​เซียน​วิเศษ​ถึงเพียงนี้​ สสาร​ระดับสูง​พวยพุ่ง​ไม่หยุด​ เหนือกว่า​จักรวาล​โกลาหล​ที่​พวกเขา​อยู่​มามาก​นัก​ พวกเขา​ตัดสินใจ​ไว้​นาน​แล้ว​ว่า​จะรับ​สมาชิก​ใน​กองกำลัง​ของ​พวกเขา​แต่ละคน​มาที่นี่​ และ​สร้าง​ดินแดน​ตระกูล​ขึ้น​ใหม่​

เก็บ​แมลง​ต่ำต้อย​เหล่านี้​ไป​รั้ง​แต่​จะขวาง​มือ​ขวาง​เท้า​

“ภาพ​นี้​ควร​เกิดขึ้น​นาน​แล้ว​ หาก​จะโทษ​ก็​ต้องโทษ​ตัว​พวกเขา​เอง​ที่​อ่อนแอ​เกินไป​ ไม่มีวาสนา​แบกรับ​วาสนา​การเปลี่ยนแปลง​อัน​สะท้าน​โลกันตร์​นี้​”

อสูร​ปีก​มหึมา​ตน​หนึ่ง​เอ่ย​เสียง​เย็น​

ก่อน​นี้​พวกเขา​ยัง​มิรู้​ตื้น​ลึก​หน​บาง​ของ​ภพ​เซียน​ จึงมิกล้า​ผลีผลาม​ด้วย​กลัว​จะเกิดเรื่อง​

ต่อมา​ พวกเขา​ได้​รู้​ว่า​ทั้งหมด​เป็น​เพราะ​พวกเขา​คิดมาก​ไป​เท่านั้น​ ใน​ภพ​เซียน​นี้​มิมีสิ่งใด​อยู่เลย​ เพียงแค่​ได้รับ​ผลดี​ไป​ด้วย​เฉย ๆ​ ไม่จำเป็นต้อง​กลัวเกรง​สิ่งใด​อีก​

หลังจากนั้น​ อสูร​ปีก​ตน​นี้​อ้า​ปากกว้าง​ แรงดูด​มหาศาล​ปรากฏ​ออกมา​ทันที​ สิ่งมีชีวิต​ในที่นี้​ถูก​อสูร​ปีก​ตน​นี้​กลืน​กิน​ท่ามกลาง​เสียงร้อง​ด้วย​ความ​หวาดผวา​

อสูร​ปีก​ตน​นี้​มาจาก​เผ่าพันธุ์​อันดับ​ต้น​ ๆ เริ่มแรก​มัน​ได้​เข้ามา​ด้วย​ท่าที​เป็นมิตร​เช่นกัน​ บัดนี้​มัน​ปลดปล่อย​ตัวเอง​ ไม่นึก​ยำเกรง​ต่อ​สิ่งใด​อีก​ กลืน​กิน​เผ่า​อสูร​เหล่านี้​จน​หมดเกลี้ยง​

เหตุการณ์​คล้าย ๆ​ กัน​นี้​เกิดขึ้น​อีก​มากมาย​ใน​พื้นที่​ต่าง ๆ​

บรรดา​สิ่งมีชีวิต​จาก​จักรวาล​โกลาหล​อื่น​ที่​เคย​เข้าร่วม​พวกเขา​ด้วย​ท่าที​เป็นมิตร​ต่าง​ก่อกรรมทำเข็ญ​อยู่​ในเวลานี้​ ฆ่าล้าง​สิ่งมีชีวิต​ใน​กองกำลัง​ที่​ตน​พำนัก​อยู่​ เสียงร้อง​โหยหวน​ดังระงม​อยู่​ทั่ว​ทุกหน​แห่ง​ใน​ภพ​เซียน​

สำหรับ​พวกเขา​ สิ่งมีชีวิต​ภพ​เซียน​เป็น​เพียง​แมลง​ต่ำต้อย​เท่านั้น​ พวกเขา​ไม่นึก​แยแส​สักนิด​ สังหาร​ได้​ใน​พริบตา​

…

ณ ดินแดน​ตระกูล​เฟ่ย​

“อ๊ากกกกก!”​

ซ่างกวน​อิ๋ง​ร้อง​ครวญคราง​อย่าง​น่าเวทนา​ นาง​ถูก​มด​กัด​ทั้งตัว​ และ​มด​เหล่านี้​ล้วน​มิใช่มด​ธรรมดา​ ยาม​กัด​กิน​ตัวนาง​ได้​กัด​กิน​วิญญาณ​ของ​นาง​ไป​ด้วย​!

วิญญาณ​ของ​นาง​แหว่ง​หาย​ไป​ ต้อง​พบ​เจอ​กับ​ความเจ็บปวด​ที่​ผู้อื่น​ทน​มิไหว​

ทว่า​แม้จะเป็น​เช่นนั้น​นาง​ก็​มิได้​ยอมจำนน​ สายตา​เด็ดเดี่ยว​วาว​โรจน์​เป็น​ที่สุด​

“สายตา​ของ​เจ้าชวน​ให้​ข้า​ไม่สบอารมณ์​ยิ่งนัก​!”

จ้าว​เฉิน​หรี่ตา​กึ่งหนึ่ง​ จิต​มุ่งร้าย​เดือด​พล่าน​ใน​ตัว​ เขา​ไม่สน​สิ่งมีชีวิต​ภพ​เซียน​ที่​บุก​เข้ามา​อีกต่อไป​ หาก​แต่​หวด​แส้ยาว​ใน​มือ​เพื่อ​เฆี่ยน​ซ่างกวน​อิ๋ง​อีกครั้ง​

เขา​ขุ่นเคือง​กับ​สายตา​แน่วแน่​เช่นนี้​ของ​ซ่างกวน​อิ๋ง​ ไม่ว่า​อย่างไร​ ก็​จะบดขยี้​แรง​ศรัทธา​ที่​นาง​ยึดมั่น​ใน​ใจให้ได้​

ซ่างกวน​อิ๋ง​ถูก​แส้ยาว​เฆี่ยนตี​จน​เนื้อตัว​แหลกเหลว​ กระดูก​หัก​ไป​หมด​ เหลือ​เพียง​ลมหายใจ​เฮือกสุดท้าย​

“ข้า​ไม่มีทาง​ยอมจำนน​ต่อ​เจ้า!”

นาง​รวบรวม​พลัง​ทั้งหมด​เพื่อ​ตะโกน​ประโยค​นี้​ออกมา​ สายตา​ยังคง​เด็ดเดี่ยว​

“เรื่อง​นั้น​เจ้าไม่มีสิทธิ์​ตัดสิน​!”

หน้าตา​จ้าว​เฉิน​เหี้ยมเกรียม​ ไฉน​เลย​จะยอมให้​แมลง​ต่ำต้อย​เช่น​ซ่างกวน​อิ๋ง​ท้าทาย​บารมี​ของ​เขา​

เขา​หวด​เร็ว​ขึ้น​ แรง​ขึ้น​

ฟึ่บ!​ ฟึ่บ!​ ฟึ่บ!​

เวลา​นั้น​เอง​ ฟ้าดิน​พลัน​เดือด​พล่าน​ขึ้น​มา กฎระเบียบ​เกิน​จินตนา​การปรากฏ​ รายล้อม​อยู่​รอบตัว​ซ่างกวน​อิ๋ง​

“เกิด​อะไร​ขึ้น​!”

สีหน้า​จ้าว​เฉิน​เปลี่ยนไป​อย่าง​มาก​ใน​พริบตา​ กฎระเบียบ​เหล่านั้น​ชวน​ให้​เขา​ตกตะลึง​ อด​รู้สึก​หวาดกลัว​มิได้​ เป็น​พลัง​ที่​เหนือ​ขอบเขต​ความเข้าใจ​ของ​เขา​ไป​มาก​!

ขณะที่​กฎระเบียบ​ห้อมล้อม​ พลัง​มหาศาล​จรด​ลง​บน​ตัว​ซ่างกวน​อิ๋ง​ บาดแผล​ใน​ตัว​ซ่างกวน​อิ๋ง​หาย​ไป​ใน​บัดดล​ คืน​สภาพ​ดั่ง​เก่า​!

ลมหายใจ​รวยริน​ของ​นาง​พลัน​ทรงพลัง​แข็งแกร่ง​ขึ้น​มาเหลือแสน​ ทุก​อิริยาบถ​ล้วน​มีพลัง​ที่​จินตนาการ​ไม่ออก​ไหลเวียน​อยู่​!

‘คุณชาย​!’

ซ่างกวน​อิ๋ง​น้ำตาไหล​นอง​ ร้อง​ตะโกน​ใน​ใจ นาง​ไฉน​เลย​จะไม่รู้​ว่า​กฎระเบียบ​เช่นนี้​ย่อม​เกี่ยวข้อง​กับ​คุณชาย​

คุณชาย​นั้น​ปากร้ายใจดี​ ทั้งที่​เคย​เอ่ย​ว่า​จะไม่สน​ชีวิต​นาง​อีก​ บอก​ให้​นาง​พึ่งพา​ตนเอง​หลังจากนี้​

ทว่า​คุณชาย​ก็​ยัง​ลงมือ​ใน​ช่วงเวลา​จวนตัว​ของ​นาง​ จุติ​พลัง​กฎระเบียบ​ลงมา​ปกป้อง​นาง​!

อันที่จริง​ นาง​คิด​ไม่ผิด​ นี่​คือ​พลัง​กฎระเบียบ​ที่​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ทิ้ง​ไว้​ให้​จริง ๆ​

ซ่างกวน​อิ๋ง​นั้น​ไม่เลว​เลย​ ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ชมชอบ​นาง​มาก​

แม้เขา​จะเคย​กล่าว​เสียง​ขึงขัง​ว่า​จะไม่ยุ่ง​เรื่อง​ของ​ซ่างกวน​อิ๋ง​อีก​ ต่อให้​นาง​ต้อง​พบ​เจอ​วิกฤต​ชีวิต​ก็​ไม่มีทาง​แทรกแซง​อีกแล้ว​

กระนั้น​ ลงท้าย​เขา​ก็​มิได้​ทำ​เช่นนั้น​

ก่อน​จากไป​ได้​ทิ้ง​พลัง​ไว้​กระแส​หนึ่ง​เพื่อ​ปกป้อง​ซ่างกวน​อิ๋ง​

ยาม​ซ่างกวน​อิ๋ง​ประสบ​กับ​อันตราย​ที่​มิอาจ​ต่อต้าน​ พลัง​กระแส​นี้​จะปรากฏ​ออกมา​ช่วย​ซ่างกวน​อิ๋ง​ไว้​

สีหน้า​จ้าว​เฉิน​เปลี่ยนไป​มหันต์​ ใน​ใจผวา​เหลือคณา​ เขา​มิกล้า​อยู่​ที่นี่​ต่อ​ หนี​อุตลุด​ไป​อย่าง​รวดเร็ว​!

กฎระเบียบ​นี้​น่า​สะพรึง​เกินไป​ เขา​ไม่มั่นใจ​เลย​ว่า​จะต่อกร​กับ​ซ่างกวน​อิ๋ง​ไหว​

นอกจากนี้​ เขา​ยัง​สบถ​ใน​ใจไป​ว่า​ เหตุใด​แมลง​ต่ำต้อย​อย่าง​ซ่างกวน​อิ๋ง​ถึงมีพลัง​น่า​ประหวั่นพรั่นพรึง​เช่นนี้​อยู่​เบื้องหลัง​?!

“จะไป​ไหน​!”

ซ่างกวน​อิ๋ง​ตวาด​เสียง​เย็น​ ฟ้าดิน​ส่งเสียง​กู่​ร้อง​ไม่หยุด​ ฉับพลัน​นั้น​ พลัง​ซึ่งมองไม่เห็น​เล็ง​ไป​ที่​จ้าว​เฉิน!​

จ้าว​เฉิน​ตกตะลึง​แทบ​แย่​ นี่​คือ​พลัง​เช่นไร​กัน​?

น่ากลัว​เหลือเกิน​!

เขา​รีด​เร้น​พลัง​ทั้งหมด​ใน​กาย​ก็​ยัง​ต้าน​มิไหว​ ร่างกาย​ถูก​สะกด​อยู่​ที่​ตรงนั้น​ ไม่อาจ​ขยับเขยื้อน​ได้​เลย​!

“ไว้ชีวิต​ข้า​ด้วย​เถิด​! ขอ​โอกาส​ให้​ข้า​สัก​ครา​! ข้า​ยินดี​รับใช้​ท่าน​!”

จ้าว​เฉิน​ร่ำไห้​ขอ​ความเมตตา​ เขา​ไม่อยาก​ตาย​อยู่​ที่นี่​

สสาร​ระดับสูง​พวยพุ่ง​อยู่​ใน​ภพ​เซียน​ การ​ที่​เขา​ได้​ฝึกฝน​ที่นี่​ย่อม​มีอนาคต​สดใส​ สามารถ​บรรลุ​ขอบเขต​ซึ่งสูงกว่า​นี้​ได้​

แต่​บัดนี้​ ทุกอย่าง​ได้​จบสิ้น​แล้ว​ เขา​เจ็บใจ​ยิ่งนัก​!

“ไม่จำเป็น​!”

สีหน้า​ของ​ซ่างกวน​อิ๋ง​เย็นชา​ ฟาด​ฝ่ามือ​กลางอากาศ​ จ้าว​เฉิน​กระเด็น​ใน​บัดดล​ กลายเป็น​หมอก​เลือด​

ทว่า​จ้าว​เฉิน​ยัง​ไม่ตาย​ หลอม​ร่าง​ขึ้น​มาใหม่​

ซ่างกวน​อิ๋ง​ยั้ง​มือ​ไว้​ มิได้​ปลิด​ชีพ​จ้าว​เฉิน​ เพราะ​จ้าว​เฉิน​สังหาร​สิ่งมีชีวิต​ภพ​เซียน​ไป​จำนวนมาก​ นาง​ไม่ต้องการ​ฆ่าจ้าว​เฉิน​ไป​ง่าย ๆ​ อย่างนี้​

นาง​ตั้งใจ​ส่งตัว​จ้าว​เฉิน​ไป​ให้​สิ่งมีชีวิต​ภพ​เซียน​ที่​ยัง​เหลืออยู่​จัดการ​

พรวด​! พรวด​! พรวด​!

นาง​กระหน่ำ​ลงมือ​จน​จ้าว​เฉิน​เหลือ​ลมหายใจ​เพียง​เฮือกสุดท้าย​ ก่อน​จะส่งมอบ​จ้าว​เฉิน​ให้​สิ่งมีชีวิต​ภพ​เซียน​ที่​เหลือ​จัดการ​

หาก​ไม่อัด​จ้าว​เฉินจน​เหลือ​เพียง​ลมหายใจ​สุดท้าย​ สิ่งมีชีวิต​ภพ​เซียน​คง​เล่นงาน​จ้าว​เฉิน​มิได้​

“แมลง​ต่ำต้อย​อย่าง​พวก​เจ้าจงหลีก​ไป​เสีย​ ผู้ใด​บังอาจ​แตะต้อง​ตัว​ข้า​แม้แต่​ครั้ง​เดียว​ ข้า​ย่อม​ไม่ปล่อย​พวก​เจ้าไว้​แน่​!”

สิ่งมีชีวิต​ภพ​เซียน​มากมาย​กรู​ไปหา​จ้าว​เฉิน​ จ้าว​เฉิน​ส่งเสียงคำราม​อย่าง​บ้าคลั่ง​

เขา​ยอม​ตาย​ใน​มือ​ซ่างกวน​อิ๋ง​ยัง​ดี​เสีย​กว่า​ตาย​ใน​มือ​สิ่งมีชีวิต​ภพ​เซียน​เหล่านี้​

ใน​สายตา​ของ​เขา​ สิ่งมีชีวิต​ภพ​เซียน​เหล่านี้​เป็น​เพียง​แมลง​ต่ำต้อย​เท่านั้น​ เขา​ไม่อนุญาต​ให้​แมลง​ต่ำต้อย​เหล่านี้​แตะต้อง​ตัว​เขา​

และ​เขา​ยิ่ง​ไม่อยาก​ตาย​ใน​มือ​ของ​แมลง​ต่ำต้อย​เหล่านี้​ นับ​เป็น​ความอัปยศ​อัน​ใหญ่หลวง​!

“เจ้ายัง​มีหน้า​วางมาด​โอหัง​อีก​หรือ​! ป่านนี้​แล้ว​ยัง​ทำที​สูงส่งเหนือ​ผู้ใด​อยู่​อีก​!”

“พวกเรา​มิได้​จะแตะต้อง​ตัว​เจ้าครั้ง​เดียว​ เพราะ​พวกเรา​จะแยกร่าง​เจ้าเสีย​!”

สิ่งมีชีวิต​ภพ​เซียน​เอ่ย​เสียง​เคียดแค้น​

จ้าว​เฉิน​นั้น​ไร้​ความเป็นมนุษย์​ เพียง​ครู่เดียว​ก็​สังหาร​สิ่งมีชีวิต​ภพ​เซียน​ไป​แล้ว​ตั้ง​ไม่รู้​เท่าใด​

ใน​บรรดา​สิ่งมีชีวิต​ภพ​เซียน​ที่​ถูก​ฆ่า มีครอบครัว​ของ​พวกเขา​ มีศิษย์​พี่​ศิษย์​น้อง​ของ​พวกเขา​ พวกเขา​ต่าง​เคียดแค้น​จ้าว​เฉิน​เข้ากระดูกดำ​!

จากนั้น​ พวกเขา​พุ่ง​ออก​ไป​อย่าง​พร้อมเพรียง​ จ้าว​เฉิน​คำราม​ด้วย​ความเจ็บปวด​ราวกับ​จะขาดใจตาย​

ขณะเดียวกัน​ ยอด​ฝีมือ​จาก​จักรวาล​โกลาหล​อื่น​ ๆ ต่าง​ตกอกตกใจ​

“มิใช่กระมัง​?!”

อสูร​ปีก​ผู้​กลืน​กิน​ทั้ง​เผ่าพันธุ์​เข้าไป​ใน​คำ​เดียว​กลัว​จน​วิญญาณ​แทบ​ออกจาก​ร่าง​

แหวะ​ ๆๆ!

มัน​รีบ​อ้า​ปาก​อาเจียน​ หมาย​จะขย้อน​เอา​อสูร​ที่​กิน​เข้าไป​ออกมา​ให้​หมด​

ทว่า​อสูร​เหล่านั้น​ถูก​มัน​ย่อย​ไป​หมด​แล้ว​ ไฉน​เลย​จะอาเจียน​ออกมา​ได้​อีก​

มัน​ไม่สามารถ​ขย้อน​สิ่งใด​ออกมา​ได้​ทั้งสิ้น​!

“จบเห่​แล้ว​!”

มัน​นั่ง​ก้น​จำเบ้า​กับ​พื้น​ ร้องไห้​เสียงดัง​

ซ่างกวน​อิ๋ง​อยู่​ฝ่าย​เดียว​กับ​สิ่งมีชีวิต​ภพ​เซียน​ มัน​ก่อกรรมทำเข็ญ​เช่นนี้​ ซ่างกวน​อิ๋ง​ย่อม​ไม่มีทาง​ปล่อย​มัน​ไป​ สิ่งที่​รอ​มัน​อยู่​มีเพียง​ความตาย​เท่านั้น​!

“เหตุใด​ข้า​ถึงมือบอน​เช่นนี้​?!”

“อยาก​ตบ​ตัวเอง​ให้​ตาย​นัก​!”

บรรดา​ยอด​ฝีมือ​จาก​จักรวาล​โกลาหล​อื่น​ที่​ฆ่าล้าง​สิ่งมีชีวิต​ใน​ที่พำนัก​ของ​ตน​ต่าง​มีสีหน้า​ซีดเผือด​ ไม่เหลือ​เลือดฝาด​แม้แต่น้อย​

ซ่างกวน​อิ๋ง​ไม่มีทาง​ปล่อย​พวกเขา​ไป​เช่นกัน​!

พวกเขา​สำนึก​เสียใจ​เหลือแสน​!

อย่าง​ที่​คิด​ ลมหายใจ​ต่อมา​ พวกเขา​ก็​รู้สึก​ได้​ว่า​ถูก​พลัง​บางอย่าง​เพ่งเล็ง​ ซ่างกวน​อิ๋ง​ไม่คิด​จะปล่อย​พวกเขา​ไป​จริง ๆ​!

พรวด​! พรวด​! พรวด​!

เลือดสาด​กระจาย​ พวกเขา​ล้วน​ถูก​พลัง​นั้น​สังหาร​ ไม่มีพลัง​พอ​จะขัดขืน​ได้​แม้แต่น้อย​!

“กงเกวียนกำเกวียน​ ผู้​ทำชั่ว​ย่อม​มีราคา​ที่​ต้อง​จ่าย​!”

ซ่างกวน​อิ๋ง​เอ่ย​เสียง​เย็น​

หลัง​จัดการ​เรียบร้อย​แล้ว​ พลัง​กฎระเบียบ​ที่​รายล้อม​อยู่​รอบ​ตัวนาง​หาย​ไป​ นาง​คุกเข่า​ลง​กับ​พื้น​ โขก​ศีรษะ​ไป​ยัง​ทิศทาง​หนึ่ง​เสียงดัง​

‘ขอบคุณ​คุณชาย​!’

นาง​เอ่ย​เสียง​ขึงขัง​ใน​ใจ

วันหน้า​หาก​มีโอกาส​ นาง​จัก​ตอบแทน​บุญคุณ​ของ​คุณชาย​ด้วย​ชีวิต​

…

ภายใน​นิ​กา​ยอ​วี้ซ​วี​

“นี่​ก็​ผ่าน​ไป​ห้า​วัน​แล้ว​ เหตุใด​สือเฟิง​ยัง​ไม่ออกมา​อีก​ แม้ว่า​ข้าวใหม่ปลามัน​นั้น​ยอดเยี่ยม​ กระนั้น​ก็​ต้อง​หักห้ามใจ​บ้าง​…”

ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​เอ่ย​ออกมา​อย่า​งอด​มิได้​

เดิม​เขา​อยาก​รอ​สือเฟิง​ออกมา​เพื่อ​บอกลา​แล้ว​กลับ​

ทว่า​นี่​ก็​ถัดจาก​คืน​วิวาห์​มาห้า​วัน​แล้ว​ สือเฟิง​ยัง​ไม่ยอม​ออกมา​อีก​!

“คนหนุ่มสาว​นี่​เปี่ยม​ไป​ด้วย​พละกำลัง​จริง ๆ​!”

ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​สะท้อนใจ​ “โดยเฉพาะ​ผู้ฝึก​ตน​วัยหนุ่มสาว​! นี่​ถ้าหาก​เป็น​ปุถุชน​ธรรมดา​ ไฉน​เลย​จะทน​ไหว​!”

ห้า​วัน​เชียว​นะ​ นาน​เกินไป​แล้ว​!