ร้านขายอสูรดวงดาว Astral Pet Store - ตอนที่ 765 ผลึกดวงดาว

แอ๊บบอตและเพื่อนร่วมทีมของเขาตกตะลึงกับท่าทางสบายๆ ของซูผิง
ซูผิงเพิ่งฆ่านักเรียนจากสถาบันมีอาหลักแต่เขาไม่ได้คิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่เลยหรอ?
พวกเขากังวลว่าซูผิงจะฆ่าพวกเขาเพื่อปิดปาก!
อย่างไรก็ตามซูผิงดูเหมือนจะไม่สนใจแม้แต่น้อยที่พวกเขารู้
“เอ่อ เออ…”
เมื่อซูผิงกำลังจะจากไป ชายวัยกลางคนร่างกำยำก็รีบพูดขึ้นว่า “คุณต้องเป็นเจ้าของร้านที่แอ๊บบอตเช่าอสูรมา ผมทำได้แค่ขอบคุณ คุณช่วยเราไว้มาก เราซาบซึ้งจริงๆ เรามาที่นี่ส่วนหนึ่งเพื่อคืนอสูรให้คุณ และอีกส่วนหนึ่งเพื่อมอบเงินให้คุณเพิ่ม…”
“นั่นไม่จำเป็น” ซูผิงตอบอย่างเป็นกันเอง “คุณสามารถมาที่ร้านของผมได้เมื่อคุณว่าง อสูรชั้นดีอื่นๆ จะพร้อมให้บริการในภายหลัง คุณสามารถซื้อได้ถ้าคุณต้องการ”
”ฮะ…”
พวกเขาตกตะลึงกับคำตอบดังกล่าว
ซูผิงเพิ่งฆ่าคนไปสองคน แต่เขายังต้องการทำธุรกิจต่อ
หนึ่งในเหยื่อมาจากตระกูลไรอันหลักและอีกคนเป็นนักเรียนจากสถาบันมีอาหลัก ทำไมเขายังไม่หนี?
นักสำรวจยิ่งประหลาดใจกับทัศนคติที่กล้าหาญของเขามากขึ้นไปอีก คำอธิบายเดียวที่เป็นไปได้คือซูผิงมีไพ่ตายที่แข็งแกร่งกว่าและทรงพลังกว่า!
นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาไม่กลัว!
คนที่อยู่ในระดับดวงดาวจะไม่มีทางเป็นคนโง่?
ความกลัวของพวกเขาทะลุหลังคาขณะที่พวกเขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้น ชายวัยกลางคนกล่าวด้วยความเคารพว่า “เราจะไปเยี่ยมท่านอย่างแน่นอน ขอบคุณที่ช่วยพวกเราในวันนี้ ท่านอาวุโส”
”ไม่เป็นไร ผมแค่มารับเพื่อน”
ชายวัยกลางคนมีสีหน้ากังวลขณะมองศพ เขารู้ว่าพวกเขาจะได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์นี้ แม้ว่าซูผิงจะเป็นคนที่ฆ่าก็ตาม
ผู้อยู่เบื้องหลังเหยื่อจะปลดปล่อยความโกรธโดยไม่ยับยั้งชั่งใจ!
“ผู้อาวุโส นี่คือของที่พวกเขาทิ้งไว้…”
ชายวัยกลางคนยกมือขึ้นและสมบัติสองสามชิ้นก็ลอยไปอยู่บนฝ่ามือของเขา เขาค่อนข้างถูกพวกมันล่อใจ แต่เขาระงับความโลภและมอบให้ซูผิง
ซูผิงเหลือบมอง ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้คิดที่จะหยิบมันขึ้นมา ส่วนใหญ่เป็นเพราะเขาไม่ได้ต้องการอะไร
อย่างไรก็ตามการรับสมบัติ ณ จุดนี้จะไม่เสียหาย เขาได้ฆ่าคนเหล่านั้นไปแล้ว มันจะไม่สร้างความแตกต่างไม่ว่าเขาจะหยิบสมบัตินั้นหรือไม่ก็ตาม
“คุณควรหาที่หลบภัยในกรณีที่มีผลกระทบ” ซูผิงกล่าวอย่างเป็นกันเองหลังจากรับสมบัติ
ชายวัยกลางคนตื่นตระหนกแล้วพยักหน้าด้วยความเคารพ
เขาตั้งใจที่จะไปจากรีอาทันทีหลังจากที่ซูผิงจากไป
ความโกรธแค้นของตระกูลไรอันมากเกินไปสำหรับพวกเขา
สำหรับสถาบันมีอาหลักนั้นง่ายกว่า พวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับความตายนี่ แม้ว่าพวกเขาจะเป็นพยาน แต่ก็ไม่มีการลงโทษสำหรับการกระทำของพวกเขา
ซูผิงเพียงแค่กลับไปกับโครงกระดูกน้อยหลังจากรับสมบัติมา
นักสำรวจเริ่มหอบหายใจแรงเมื่อเขาจากไป ราวกับว่าหินก้อนใหญ่ได้ถูกยกออกจากหัวใจของพวกเขา
“ไม่น่าเชื่อ! ร้านค้าที่นายไปนั้นดำเนินการโดยยอดฝีมือระดับดวงดาว!”
”โอ้พระเจ้า! ยอดฝีมือระดับดวงดาวผู้มีเกียรติทำงานเป็นเจ้าของร้านเล็กๆ!”
“มียอดฝีมือมากเกินไปในโลกนี้ที่ไม่ชอบพูด หลีกเลี่ยงการอวดดี ในการเดินทางในอนาคตเราอาจเผลอไปทำให้ใครบางคนไม่พอใจโดยไม่รู้ตัว”
“หัวหน้า เราควรไปจากรีอาไหม?”
ชายวัยกลางคนละสายตาและถอนหายใจ “ใช่ เราต้องไป เตรียมตัวได้เลย ซื้อตั๋วให้เราเดี๋ยวนี้”
…
ซูผิงกลับไปที่ร้านของเขาไม่นานหลังจากนั้น
ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องเล็กน้อยในมุมมองของเขา
เขาไม่สนใจตระกูลไรอันหรือสถาบันมีอาหลักมากนัก
เขาเชื่อว่าเขาสามารถจัดการตระกูลไรอันได้ด้วยตัวเอง สำหรับสถาบันมีอาหลักเขาไม่คิดว่ามันจะทำสงครามกับเขาเพื่อนักเรียนเพียงคนเดียว
หากพวกเขาเลือกใช้ความรุนแรง เขาก็สามารถซ่อนตัวอยู่ในร้านจนกว่าเขาจะไปถึงระดับดวงดาวได้
คนสองคนนั้นดูเหมือนจะมาจากภูมิหลังที่ทรงพลัง ฉันสงสัยว่าพวกเขาทิ้งอะไรไว้บ้าง
ซูผิงเหลือบมองสมบัติที่อยู่ในมือของเขา เขาสังเกตเห็นว่าสมบัติบางชิ้นมีไว้เพื่อเก็บของ
เขาจำค่ายกลบนสมบัติได้อย่างง่ายดาย
เขาได้เรียนรู้ค่ายกลจากโจแอนนามาระยะหนึ่งแล้ว เขาจึงจำพวกมันได้
ฮะ? พวกมันปิดผนึก?
ซูผิงพบว่าไม่สามารถเปิดสมบัติได้
เขาไปหาโจแอนนาในร้านทันที และถามว่า “เธอช่วยปลดผนึกสมบัติเหล่านี้ได้ไหม?”
โจแอนนาลืมตาและมองสมบัติ “นายไปเอามาจากไหน? เลือดค่อนข้างสด นายฆ่าเจ้าของพวกมันหรอ?”
“ใช่ ฉันเพิ่งฆ่า” ซูผิงพยักหน้า
เขาพูดเหมือนเพิ่งฆ่าไก่ไป
โจแอนนาพูดไม่ออก เธอรู้ว่าจะไม่มีเรื่องดีๆเกิดขึ้นเมื่อซูผิงออกจากร้าน เขาไม่ใช่คนอ่อนน้อมและเชื่อฟังเลย
”ขอฉันดูหน่อย”
ซูผิงมอบสมบัติชิ้นหนึ่งให้กับเธอ
ไฟศักดิ์สิทธิ์โผล่ออกมาจากนิ้วของโจแอนนา และทำให้กุญแจที่ติดอยู่กับสมบบัติกลายเป็นไอ แต่เธอควบคุมมันได้โดยไม่ทำลายตัวสมบัติ
“มันเป็นแค่กุญแจธรรมดาเท่านั้น” โจแอนนาพูดอย่างเป็นกันเองหลังจากเหลือบมอง จากนั้นเธอก็วาดลวดลายเล็กๆก่อนจะตบเบา ๆ เหนือสมบัติ
ไม่นานก็เปิดได้…Aileen-novel
โจแอนนาโยนสมบัติกลับไปให้ซูผิงและเปิดสมบัติอื่นๆ ด้วยวิธีเดียวกัน
ซูผิงรับสมบัติมา ประสาทสัมผัสของเขาเข้าไปในที่เก็บของได้โดยปราศจากสิ่งกีดขวางใดๆ
สมบัติแรกคือสร้อยข้อมือที่มีพื้นที่มิติขนาดใหญ่ มีกองเสื้อผ้าอยู่ตรงมุมหนึ่งของมิติ
มีชุดที่หรูหรา รองเท้า ชุดชั้นใน ที่คาดผม และเครื่องประดับของผู้หญิงอื่นๆ กองเสื้อผ้าและเครื่องประดับทั้งหมดนั้นถูกบรรจุลงในตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่
มีสมบัติลับมากมาย แต่พวกมันปล่อยแค่คลื่นพลังงานของสภาวะว่างเปล่า สมบัติของสภาวะชะตากรรมถูกแยกไว้ต่างหาก
มีอีกมุมหนึ่งที่มีผลึกสีน้ำเงินเรืองแสงกองซ้อนกัน ผลึกเปล่งพลังดวงดาวที่หนาแน่นและบริสุทธิ์
ซูผิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เนื่องจากผลึกไม่มีอะไรเลยนอกจากพลังดวงดาว พวกมันดูเหมือนพลังดวงดาวที่ถูกบีบอัดและประณีต
พวกมันเป็นทรัพยากรบ่มเพาะเหรอ?
ซูผิงตั้งใจจะตรวจสอบพวกมันภายหลัง
มีของเบ็ดเตล็ดรวมอยู่อีกมุมหนึ่ง ทั้งเขาแวววาว สิ่งที่ดูเหมือนปะการังแหลมคมสวยงาม และแผนที่อีกหลายแผนที่
ซูผิงสังเกตเห็นบัตรสีน้ำเงินที่วางแยกไว้อีกมุมอย่างชัดเจน
เขาส่งความคิดออกไป
บัตรลอยออกจากพื้นที่เก็บของเข้ามือเขาอย่างรวดเร็ว
“สถาบันมีอาหลัก?”
ซูผิงประหลาดใจที่เห็นคำบนบัตร เขาเพ่งความสนใจไปที่รายละเอียดเพิ่มเติม และข้อมูลเบื้องต้นบางส่วนก็ไหลเข้ามาในหัวของเขา เขาจึงรู้ว่ามันเป็นบัตรนักเรียนของสถาบันมีอาหลัก
ไม่น่าแปลกใจที่มันถูกเก็บไว้เด่นชัดที่สุด มันน่าจะสะดวกต่อการหยิบออกมามากกว่า
นอกจากนี้ยังมีผนึกภายในบัตร เบื้องหลังผนึกคือกลิ่นอายอ่อนแอซึ่งเดนิสทิ้งไว้
มีสถานศึกษาหลายที่ที่ต้องยืนยันตัวตนของนักเรียนด้วยบัตรและกลิ่นอายที่ฝังอยู่ในนั้น
ซูผิงเงยหน้าขึ้นและถามโจแอนนา “เธอปลดผนึกสิ่งน้ได้ไหม?”
โจแอนนาคุ้นเคยกับงานแปลกๆ ที่ซูผิงมอบให้เธอแล้ว เธอรับของมาแล้วขมวดคิ้ว “มันซับซ้อนนิดหน่อย”
”นิดหน่อย?”
ซูผิงรู้สึกประหลาดใจ บัตรนักเรียนของสถาบันมีอาหลักซึ่งเป็นหนึ่งในห้าสถาบันการศึกษาที่ดีที่สุด มีความสำคัญมากจนใช้ผนึกธรรมดาไม่ได้
โจแอนนาตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “มันถูกสร้างขึ้นโดยมนุษย์อยู่แล้ว นายเป็นแค่เด็กน้อยในแง่ของรูปแบบค่ายกล”
ด้วยเหตุนี้เธอจึงรวบรวมแสงศักดิ์สิทธิ์บนปลายนิ้วอย่างรวดเร็ว และวาดค่ายกลที่โบราณและซับซ้อน ผนึกบนบัตรนักเรียนถูกทำลายทันที
กลิ่นอายที่ผนึกไว้บนบัตรสลายหายไป
โจแอนนาคืนการ์ดให้ซูผิงและพูดว่า “ตอนนี้มันไม่มีเจ้าของแล้ว”
ซูผิงตรวจสอบแล้วพบว่ามันกลายเป็นบัตรเปล่า
เขาโยนมันเข้าไปในพื้นที่เก็บของโดยไม่ใส่ใจ มันไม่มีประโยชน์สำหรับเขาในตอนนี้ แต่มันอาจจะมีประโยชน์ในภายหลัง
จากนั้นซูผิงตรวจสอบของอื่นๆ ทีละอย่าง
เขายังพบผลึกดวงดาวผสมอยู่ในสมบัติของชายชราสองคน แต่มีไม่มากนัก เมื่อรวมกันแล้ว พวกเขาจะมีเพียงหนึ่งในห้าของสิ่งที่หญิงสาวมี
ไม่ยากที่จะจินตนาการถึงตำแหน่งและสิทธิพิเศษของเธอ
เธอเป็นเพียงนักรบสภาวะชะตากรรมทว่าทรัพยากรของเธอนั้นเหนือกว่าทรัพยากรของสภาวะชะตากรรมหลายเท่า
นอกจากนี้ยังมีผลึกดวงดาวอยู่ในที่เก็บของของชายหนุ่ม มีประมาณครึ่งหนึ่งของที่หญิงสาวมี นอกจากพวกมันแล้ว ยังมีเสื้อผ้าผู้ชาย สมบัติลับ และของเบ็ดเตล็ดต่างๆ
น่าประหลาดใจเพราะมีเสื้อผ้าผู้หญิงอยู่ถัดจากของผู้ชาย นอกจากนี้ขนาดของพวกมันค่อนข้างใกล้เคียงกัน…
ผู้ชายคนนั้นเป็นแดร็กควีนหรือเปล่า?
ซูผิงส่ายหัวและรวบรวมสมบัติลับ จากนั้นเขาก็ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับผลึกสีน้ำเงินที่มีตราผู้ปกครอง และพบสิ่งที่ต้องการได้อย่างง่ายดาย
พวกมันเป็นทรัพยากรบ่มเพาะอย่างแท้จริง
ผลึกดวงดาวเป็นผลึกธรรมชาติที่มีพลังดวงดาว พวกมันมีห้าระดับ ได้แก่ สีเขียว สีฟ้า สีม่วง สีแดง และสีทอง!
ผลึกดวงดาวระดับสูงกว่านั้นหายากมาก ปริมาณและความบริสุทธิ์ของแห่งดวงดาวที่บรรจุอยู่ในนั้นก็สูงกว่ามากเช่นกัน!
นักรบอสูรส่วนใหญ่ตั้งแต่สภาวะสมุทรและสภาวะชะตากรรมได้รับการฝึกฝนด้วยผลึกผลึกสีฟ้า—
คนยากจนใช้ผลึกดาวสีเขียว
พวกมันแพงขนาดนั้นเหรอ? หนึ่งชิ้นมีมูลค่าหลักแสน?
ซูผิงมองราคาเพียงและตกใจ
ผลึกดวงดาวสีฟ้าหนึ่งชิ้นจะมีราคาหนึ่งแสน
สิบชิ้นจะเท่ากับหนึ่งล้าน
ผลึกดาวสีม่วงมีราคาแพงกว่า พวกมันมีราคาอยู่ที่ชิ้นละล้าน!
ซูผิงจำกองผลึกดวงดาวของหญิงสาวได้ จะต้องมีผลึกดวงดาวอยู่หลายแสนอัน ไม่ก็อาจเป็นล้าน!
“เป็นความจริงที่อัจฉริยะทุกคนเกิดขึ้นมาจากทรัพยากร” ซูผิงพูดเบาๆ