ร้านขายอสูรดวงดาว Astral Pet Store - ตอนที่ 861 99ชั้น

ทุกคนบนเนินเขาตื่นเต้นเมื่อได้ยินสิ่งที่เจ้าดวงดาวพูด
“ในที่สุดก็เริ่มซะที!”
“เร็วเข้า อสูรของฉันรอไม่ไหวแล้ว!”
“มันคงอยากจะผสมพันธุ์ นายมาทำอะไรที่นี่?”
“สถาบันเทพแห่งดาบยังคงเป็นสถาบันที่มีคะแนนมากที่สุด นายจะได้เห็นว่าสถาบันที่ดีที่สุดมีความสามารถอะไร!”
“ฉันอยากเรียกนายว่าพวกขี้โม้!”
“สถาบันเทพแห่งดาบเป็นสถาบันที่ดีที่สุดตั้งแต่เมื่อไร? นายไม่เคารพสถาบันสุสานมังกรเลยหรอ?”
“หยุดเถียงได้แล้วพวกไร้สาระ สถาบันมีอาหลักเป็นสถาบันที่ดีที่สุดต่างหาก!”
“สถาบันนกขมิ้นศักดิ์สิทธิ์คงคิดว่า ‘นายคิดว่าเราตายไปแล้วหรือไง? ทำไม ใช่ พวกเราตายแล้ว’”
นักเรียนบนเนินเขายังคงเหน็บแนมและเยาะเย้ยกันก่อนที่การท้าทายจะเริ่มขึ้น
สถาบันที่ดีที่สุดทั้งสี่แห่งเท่าเทียมกัน แต่พวกเขาก็ชอบการแข่งขันในทุกๆการแข่งขัน
บนยอดเขา—ซูผิงและคนอื่นๆ อีกเจ็ดคนตื่นขึ้นจากการทำสมาธิและฟังกฎ
ซูผิงยังคงไตร่ตรองถึงการบ่มเพาะของเขา เขารู้สึกว่าเขาจะเข้าใจกฎใหม่หากเขาบ่มเพาะต่อไปอีกสักพัก
เขาได้รับความเข้าใจแปลก ๆ เกี่ยวกับ “กฎ” ของตัวเองหลังจากเข้าใจกฎนับร้อย
ถึงกระนั้น ความเข้าใจก็ยังคลุมเครือ ซูผิงรู้สึกว่าพลังต่อสู้ของเขาอาจเพิ่มขึ้นเยอะหากเขาฝ่าอุปสรรคที่คลุมเครือและเข้าใจกฎอย่างถ่องแท้
หลังจากแนะนำกฎ เจ้าดวงดาวก็โบกมือและย้ายอนุสรณ์ให้ลอยอยู่เหนือเนินเขา “ไปเลือกอันหนึ่ง”
”ฮึ!” 　　จักรพรรดิมังกรยังคงอยู่ในวงพลังงานอย่างสง่างามราวกับว่าเขากำลังยกท้องฟ้า เขาเป็นคนแรกที่ไปถึงอนุสรณ์ขนาดมหึมา แสดงให้เห็นถึงความมุ่งมั่นที่จะทวงศักดิ์ศรีที่สถาบันของเขาสูญเสียไประหว่างการแข่งขันชิงที่นั่ง
เขามุ่งความสนใจไปที่อนุสรณ์ การบรรยายง่ายๆ เกี่ยวกับศัตรูภายในอนุสรณ์ปรากฏขึ้นหลังจากนั้นไม่นาน เมื่อรู้ว่าเขาได้เลือกสิ่งที่ถูกต้องแล้ว เขาก็ก้าวเข้าไปอย่างเด็ดขาด
ระลอกคลื่นปรากฏเมื่อจักรพรรดิมังกรเข้าไปและหายตัวไปภายใน
ทุกคนประหลาดใจกับสิ่งนี้ แต่ไม่มีใครตกใจเกินไปเพราะพวกเขาให้ความสนใจกับกฎที่เจ้าดวงดาวกล่าวถึง
อนุสรณ์สามารถเลือกได้สองครั้ง ผู้ที่เข้าสู่อนุสรณ์ที่เลือกไว้แล้วจะไม่พบกับผู้ที่เข้ามาก่อนหน้านี้ ทั้งสองจะถูกเคลื่อนย้ายไปยังมิติต่างๆ
สถานการณ์ของแต่ละอนุสรณ์แตกต่างกัน ศัตรูของบางอนุสรณ์เก่งเรื่องการโจมตีทางจิต บางอนุสรณ์เก่งในการเลี้ยงอสูร บางอนุสรณ์เป็นมังกรโดยเฉพาะ และบางอนุสรณ์ก็เจอทุกสาย
“สถาบันสุสานมังกรต้องเลือกอนุสรณ์มังกรอย่างแน่นอน”
“มันเป็นอนุสรณ์ที่ท้าทายที่ไม่มีอะไรเลยนอกจากมังกร มันยากน้อยกว่าอนุสรณ์ทุกสายเพียงเล็กน้อยเท่านั้น!”
“เขาค่อนข้างมั่นใจ ฉันหวังว่าเขาจะไม่โดนตบหน้า”
“ล้อเล่นเหรอ? คิดว่าจักรพรรดิมังกรจะโดนตบหน้าหรอ? พวกตัวตลกไม่รู้ว่าเขามีอสูรมังกรคุณภาพสูงมากมายแค่ไหนสินะ?”
นักเรียนทุกคนที่ฟังการสนทนาแสดงสีหน้าที่หลากหลาย การพัฒนามังกรทั้งกลุ่มมีราคาแพงมาก เว้นแต่ว่าพวกมันจะเป็นอสูรธรรมดา แต่นี่มันไม่ใช่
ไม่น่าแปลกใจเลยที่จักรพรรดิมังกรจะกลายเป็นนักเรียนอันดับต้น ๆ ของสถาบันสุสานมังกร มีแต่คนกลัวเขา
ชายหนุ่มที่ถือดาบไม้ก็ลุกขึ้นและเดินไปที่อนุสรณ์หลังจากที่จักรพรรดิมังกรเข้าไปในอนุสรณ์
“มันเป็นอนุสรณ์ดาบ เขาวางแผนที่จะฝึกฝนวิชาดาบของเขาที่นั่นหรอ?”
“ทุกคนจากสถาบันเทพแห่งดาบอาจจะเลือกอันนั้น”
ผู้เข้าร่วมที่เหลือทั้งหมดได้ดำเนินการหลังจากนั้น
ธิดาศักดิ์สิทธิ์พันใบไม้ ซึ่งอยู่ทางด้านซ้ายของซูผิงอ้าปากด้วยความสงสัยและกล่าวว่า “นายจะเลือกอันไหน?”
ซูผิงชำเลืองมองไปที่อนุสรณ์ต่างๆและกล่าวอย่างเป็นกันเองว่า “ทุกสาย อัตราของแต้มน่าจะสูงกว่า”
อนุสรณ์ทุกแห่งมีค่าแต้มที่แตกต่างกัน อนุสรณ์ทุกสายเป็นสิ่งที่ยากที่สุด และแน่นอนว่าจะให้แต้มสูงสุด ซูผิงเคยพบกับอสูรประหลาดมาแล้วทุกประเภทในสนามบ่มเพาะ และนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาจึงมั่นใจที่จะเอาชนะได้　　“ทุกสาย?”
ในขณะที่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ธิดาศักดิ์สิทธิ์พันใบไม้ก็มองดูซูผิงอย่างประหลาดและกล่าวว่า “แม้ว่าแต้มของอนุสรณ์ทุกสายจะสูง แต่นายอาจพบศัตรูทุกประเภทภายใน นายควรไปที่อนุสรณ์มังกรหรือธาตุเนื่องจากอสูรของนายค่อนข้างโดดเด่น”
”งั้นก็ได้ ” ซูผิงพยักหน้า
ธิดาศักดิ์สิทธิ์พันใบไม้โล่งใจ จากนั้นเธอก็ประหลาดใจเมื่อซูผิงบินตรงไปยังอนุสรณ์ทุกสายในวินาทีต่อมา
เขาไม่ได้ยินสิ่งที่เธอเพิ่งพูดเหรอ?
ทุกคนมองไปที่ซูผิงเมื่อเขายืนอยู่หน้าอนุสรณ์ทุกสาย ราชามังกรแห่งโอเอซิสได้ยินเสียงอุทานตอนเขากำลังจะก้าวเข้าไปในอนุสรณ์ของเขา จากนั้นเขาก็หรี่ตาลงเมื่อเห็นทางเลือกของซูผิง
อนุสรณ์ทุกสายอยู่ที่จุดสูงสุดของอนุสรณ์ทั้งหมด ปัจจุบันซูผิงเป็นเพียงคนเดียวที่ยืนอยู่ข้างหน้ามัน
“ผู้ชายคนนั้น…”
ราชามังกรแห่งโอเอซิสเปลี่ยนสีหน้า จากนั้นเขาก็เห็นซูผิงเดินเข้าไปในอนุสรณ์
“เขาเข้าไปจริงๆ!”
“นายไม่ใช่ผู้หญิง ต้องกรี๊ดด้วยเหรอ?”
“ให้ตายเถอะ เขาเข้าไปในอนุสรณ์ทุกสาย? เขาต้องมั่นใจขนาดไหน?”
”มั่นใจ? ฉันคิดว่าเขาโง่ แม้ว่าอัตราแต้มในอนุสรณ์ทุกสายนั้นจะสูง แต่ 99% ของผู้ท้าชิงจะแพ้เมื่อพวกเขาไปในนั้น”
“แน่นอน นายต้องเลือกอนุสรณ์ที่เหมาะสมที่สุดเพื่อให้ได้แต้มมากที่สุด อัตราแต้มสูงสุดของอนุสรณ์นั้นเป็นแค่สิ่งล่อใจสำหรับคนโง่เท่านั้นแหละ!”
ธิดาศักดิ์สิทธิ์พันใบไม้ก็พูดไม่ออกเช่นกัน เห็นได้ชัดว่าซูผิงไม่ทำตามคำแนะนำของเธอ แม้ว่าเขาจะตกลงตอนที่พูดกับเธอ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอให้คำแนะนำที่เป็นมิตรกับคนอื่น แต่เธอก็ถูกเมิน เธอจะรอที่จะเยาะเย้ยซูผิงหลังจากที่เขาล้มเหลว
ไม่ต้องคิดมากอีกต่อไป ธิดาศักดิ์สิทธิ์พันใบไม้พบอนุสรณ์ที่เหมาะสมที่สุดและบินตรงเข้าไป
ผู้ที่อยู่กลางเนินเขาก็เลือกอนุสรณ์ของตนเองเช่นกัน
ผู้สมัครส่วนใหญ่จากสถาบันเทพแห่งดาบเลือกอนุสรณ์เดียวกับที่ชายหนุ่มถือดาบไม้เลือก
บรรดาผู้ที่มาจากสถาบันสุสานมังกรเลือกอนุสรณ์มังกร
นักเรียนจากสถาบันมีอาหลักและสถาบันราชวงศ์อามิลล์เลือกอนุสรณ์ที่แตกต่างกัน
สาวสวยคนหนึ่งให้กำลังใจหยวนหลิงรู่ “รู่รู่ สู้ต่อไป สถาบันได้ให้ใบรับรองแก่เธอเพื่อให้เธอเติบโตอย่างแข็งแกร่ง คว้าโอกาสมาให้ได้นะ!”
เธอมาที่นี่เพื่อดูแลหยวนหลิงรู่ซึ่งมีกายสายฟ้าที่ดีที่สุด
กายาของเธอมีพลังมากจนหากใช้งานเต็มที่เธอจะสามารถเข้าใจกฎสายฟ้าได้โดยตรงและไปถึงระดับดวงดาว
ต้องขอบคุณกายา เธอจะสามารถรับรู้กฎสายฟ้าได้อย่างรวดเร็ว!
พูดง่ายๆ ก็คือหยวนหลิงรู่สามารถเป็นเทพธิดาแห่งแสงคนต่อไปจากสถาบันนกขมิ้นศักดิ์สิทธิ์ได้!
เทพธิดาแห่งแสงเป็นอันดับที่สองในสถาบันนกขมิ้นศักดิ์สิทธิ์ และยังสามารถติดสามอันดับแรกในสถาบันมีอาได้ ถึงแม้ว่าเธอจะมีเพียงแค่ร่างธาตุ แต่ก็เป็นหนึ่งในสิบกายธาตุที่ดีสุด ซึ่งสาสมารถแข่งขันได้กับกายเทพ!
“อืม ฉันจะทำให้เต็มที่”
หยวนหลิงลู่พยักหน้าอย่างรวดเร็ว เธอรู้ว่าสถาบันคาดหวังเธอไว้สูงมาก เธอถูกส่งมาที่นี่เพื่อให้เธอได้รับประสบการณ์มากขึ้น เธอไม่เคยคิดว่าเธอจะโดดเด่นในการแข่งขันของสุดยอดอัจฉริยะระดับจักรวาลได้
เธอได้เรียนรู้จากรุ่นพี่ว่าผู้ที่สร้างความโดดเด่นในการแข่งขันสุดยอดอัจฉริยะระดับจักรวาลส่วนใหญ่จะเป็นอัจฉริยะที่มีภูมิหลังที่ทรงพลังหรือมียอดฝีมือที่แข็งแกร่งปกป้องพวกเขา
“เราเข้าไปข้างในกันเถอะ” หญิงสาวที่สง่างามกล่าว
หยวนหลิงรู่มองไปที่อนุสรณ์ทุกสายที่ซูผิงเพิ่งเข้าไป เธอค่อนข้างผิดหวังที่เห็นซูผิงเอาชนะปีศาจมังกรได้ เธอแข็งแกร่งขึ้นอย่างมากในขณะที่ฝึกในสถาบันมีอาหลักจนเธอคิดว่าเธอสามารถบดขยี้ซูผิงได้อย่างง่ายดาย
อย่างไรก็ตามซูผิงเติบโตเร็วกว่าที่เธอคาดไว้ไอรีนโนเวล
ฉันต้องการแต้มเพิ่มขึ้นและแลกเป็นโอกาสในการฝึกอสูรของฉัน! หยวนหลิงรู่บินไปที่อนุสรณ์ด้วยความมุ่งมั่นหลังจากตั้งเป้าหมายกับตัวเอง
…
ภายในอนุสรณ์ทุกสาย
ทันทีที่ซุผิงเข้ามาในสถานที่นี้ เขารู้สึกราวกับว่าเขาอยู่ในอวกาศ ในไม่ช้า เขารู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างกำลังชักนำจิตสำนึกของเขาไปยังวังวนที่อยู่ข้างหน้าเขา
เขาจำกฎที่เจ้าดวงดาวกล่าวถึง ดังนั้นเขาจึงไม่ปิดกั้นตัวเอง เขาเพียงปล่อยให้จิตสำนึกของเขาบินเข้าไปในวังวน
ปิ้ว!
ซูผิงพบว่าตัวเองอยู่ในที่ราบกว้างใหญ่หลังจากที่จิตสำนึกของเขาเข้าไปในอนุสรณ์
เขารู้ว่าเขาอยู่ในอาณาเขตของจิต
เขาจะได้รับความเสียหายทางจิตใจก็ต่อเมื่อเขาตายที่นี่ และความตายก็ไม่ใช่เรื่องจริง
“เจ้าดวงดาวกล่าวว่าอนุสรณ์ทุกแห่งมี 99 ชั้น ยอดฝีมือสภาวะเทพดวงดาวที่ได้อาณาจักรลับนี้มาท้าทายทุกชั้นและควบคุมมันได้
“น่าเสียดายที่ฉันจะไม่ได้อาณาจักรลับนี้ แม้ว่าฉันจะเอาชนะทุกชั้น”
“เริ่มหรือยัง?” ซูผิงพึมพำ จากนั้นกลุ่มหมอกสีดำสามกลุ่มก็ปรากฏขึ้นบนที่ราบและกลายเป็นหมาป่ายักษ์สามตัว พวกมันตัวยาวเกือบห้าสิบเมตร มีกรงเล็บแหลมคมที่สามารถฉีกเพชรออกจากกันได้อย่างง่ายดาย
พวกมันอยู่ในสภาวะชะตากรรม…
เป็นความจริงที่อนุสรณ์สร้างภาพลวงตาตามระดับของผู้ท้าทาย
ซูผิงตรวจพบระดับของหมาป่าทั้งสามและหัวเราะ อสูรร้ายทั้งสามปรากฏตัวขึ้นตั้งแต่แรกเริ่ม นักรบสภาวะชะตากรรมปกติจะต้องเรียกอสูรมาต่อสู้กับพวกมัน
ชั้นแรกนั้นไม่ยากมาก
คนส่วนใหญ่มักจะผ่านไปได้
โฮกก!
หมาป่าทั้งสามคำรามและพุ่งเข้าใส่เขา
ซูผิงยืนนิ่งและรอให้พวกมันเข้ามาใกล้ จากนั้นเขาก็ดีดนิ้วและปล่อยพลังดวงดาวที่ถูกบีบอัดสามสายไปที่หัวของพวกมัน
หมาป่าทั้งสามตัวตาย　　พลังดวงดาวที่ซูผิงใช้นั้นเป็นหนึ่งในสิบของสิ่งที่บุคคลสภาวะชะตากรรมทั่วไปมี ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณความสามารถในการต่อสู้ของเขา
ฉากเปลี่ยนไปอีกครั้ง และเขาพบว่าตัวเองอยู่ในป่า
อสูรสภาวะชะตากรรมทั้งหกตัวปรากฏขึ้นมาในคราวเดียว คราวนี้พวกมันเป็นกิ้งก่าพิษหกตัว
ซูผิงยกมือขึ้นและฆ่าพวกมันอย่างง่ายดายอีกครั้ง
จากนั้น ชั้นสาม ชั้นสี่… ฉากในทุกชั้นเปลี่ยนไป ศัตรูที่เขาเจอก็เช่นกัน บางตัวเป็นอสูรต่อสู้และบางตัวเป็นอสูรธาตุ ในขณะที่บางตัวเป็นอสูรประหลาดที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์
เขาท้าทายอสูรร้ายไปจนถึงชั้นสิบ
ซูผิงพบอสูรประหลาดเพียงตัวเดียวเมื่อเขาไปถึงชั้นที่สิบเอ็ด ซึ่งเป็นอสูรปีศาจที่มีปีกสีดำสี่ปีก มันดูเหมือนคนในร่างนกยักษ์ที่มีกรงเล็บแหลมและมีตะขอแหลมยื่นออกมาจากอกของมัน มันเป็นสิ่งมีชีวิตสภาวะชะตากรรม
อย่างไรก็ตามอสูรประหลาดแสดงความเร็วที่ไม่ธรรมดา ซึ่งสูงกว่าสิ่งมีชีวิตในสภาวะชะตากรรมทั่วไปมาก
ปัง!
ซูผิงโบกมือและฆ่ามันด้วยหมัดเดียวราวกับว่ามันเป็นยุง
แม้ว่ามันจะแข็งแกร่ง แต่ก็อยู่ในสภาวะชะตากรรมซึ่งไม่ท้าทายพอสำหรับซูผิง
อสูรประหลาดจะทำร้ายเขาไม่ได้แม้ว่าเขาจะแค่ยืนอยู่เฉยๆ ท้ายที่สุดร่างกายของเขาแข็งพอๆ กับอสูรร้ายระดับดวงดาวบางตัว!
ฉากเปลี่ยนไป ต่อมาเป็นชั้นที่สิบสอง…
…
อาจารย์จากห้าสถาบันและเจ้าดวงดาวเฝ้าดูบนเนินเขาอย่างเงียบ ๆ หลังจากตัวแทนทั้งหมดเข้าไปในอนุสรณ์
“แต้มออกมาแล้วหรอ?” 　　“มันปรับทุก ๆ สิบนาที ยังไม่ถึงสิบนาที”
“ใกล้แล้วล่ะ”
หนึ่งในเจ้าดวงดาวโบกมือและเรียกอนุสรณ์ซึ่งดูแตกต่างจากที่เหลือเล็กน้อย มันถูกประดิษฐ์ขึ้นโดยเจ้าของอาณาจักรลับ สภาวะเทพดวงดาวซึ่งเป็นเจ้าของอาณาจักรลับนี้ได้เชื่อมโยงมันกับอนุสรณ์อื่น ๆ
“แต้มออกมาแล้ว”
แสงสีทองส่องลงมาที่อนุสรณ์ ภาพฉายและอันดับเริ่มปรากฏขึ้น
อนุสรณ์นั้นสูงมาก แม้ว่าภาพฉายของอนุสรณ์อื่น ๆ จะถูกจัดอันดับแทนที่จะใช้ชื่อ แต่ก็ยังอ่านง่าย
ภาพฉายที่ด้านบนเป็นของจักรพรรดิมังกร!
เขาอยู่บนชั้น 16!
เขาสะสมแต้มมาแล้ว 4,290 แต้ม!
ชายหนุ่มถือดาบไม้เป็นอันดับสอง เขาอยู่บนชั้น 16 เช่นกัน และมีแต้ม 3,820 แต้ม! 　　อัตราของอนุสรณ์ดาบนั้นต่ำกว่าของมังกร ถึงกระนั้นมันค่อนข้างน่าทึ่งสำหรับเขาที่จะไปถึงชั้น 16 ได้อย่างรวดเร็ว
“แค่สิบนาทีเท่านั้น และพวกเขาก็ไปถึงชั้น 16 แล้ว”
“อันดับสามไปถึงชั้น 14 แล้ว”
“คนอื่นๆ ก็อยู่ที่ชั้นสิบสามเหมือนกัน”
“หนึ่งนาทีสำหรับแต่ละชั้น? เป็นความเร็วที่น่ากลัวจริงๆ!”
“ดูเหมือนว่าผู้สมัครจากทั้งห้าสถาบันจะเก่งจริงๆ พวกเขาเหนือกว่าผู้สมัครคนก่อน ๆ ”
เจ้าดวงดาวทั้งสองมีความรู้สึกผสมปนเปกัน
อาจารย์จากทั้งห้าสถาบันต่างตื่นเต้นเมื่อตรวจสอบนักเรียนของพวกเขาแล้ว
พวกเขารู้ผลการแข่งขันจากผู้เข้าแข่งขันคนก่อน สถิติของปีนี้ดูเหมือนจะดีกว่าปีก่อน
“คนที่ท้าทายอนุสรณ์ทุกสายอยู่ในอันดับหกแล้ว ไม่เลว”　　“เขาไปถึงชั้นสิบสองแล้ว เขาค่อนข้างเร็ว ฉันคิดว่าเขาเข้าไปในอนุสรณ์ช้ากว่าคนอื่นใช่ไหม?”
“เขาอยู่แค่ชั้นสิบสอง แต่แต้มของเขากำลังไล่ตามสามอันดับแรก”
“ดูจากความเร็วแล้ว เป็นไปได้ว่าปีนี้คงมีหลายคนที่ก้าวข้ามชั้นห้าสิบไปได้แน่ๆ ว่าไหม?”