ลำนำบุปผาพิษ - บทที่ 1351+1352

บทที่ 1351 ขอแต่งงานในอ่างอาบน้ำ 2

เมื่อถอดเสื้อผ้าท่อนบนของเขาออกแล้ว กู้ซีจิ่วจึงสัมผัสถึงเอวบางที่ทรงพลังของเขาได้อย่างชัดเจน ผิวกายเรียบเนียนอุ่นร้อน อุณหภูมิที่ร้อนลวกคล้ายจะแทรกซึมผ่านอาภรณ์ตรงเข้าสู่ด้านในหัวใจเธอได้ หัวใจเต้นรัวดั่งมิใช่หัวใจของตนทันที เธอเงยหน้าขึ้น “ท่าน…”

ใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่เบื้องหน้าขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว จุมพิตของเขาประทับลงมา รุกรานริมฝีปากเธอโดยตรง

ในปากเขามีกลิ่นสุราและกลิ่นกายที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาผสมผสานเข้าด้วยกัน กำเริบเสิบสานอยู่ในโพรงปากเธอ ทำให้เธอเมามายไปชั่วขณะ

เธอก็คิดถึงเขาเหมือนกัน คิดถึงจนแทบบ้าแล้ว!

ดังนั้นถึงจึงไม่ขัดขืนเขาสักเท่าไหร่ สองแขนโอบรอบคอเขาด้วยตัวเอง เชิดหน้ารับจูบอันเร่าร้อนของเขา

จุมพิตของเขาดุเดือดเร่าร้อน แรกเริ่มเสมือนพายุฝนโหมกระหน่ำ ทำให้เธอแทบหยุดหายใจ ทว่าหอมหวานปานน้ำตาลกรวด

ไม่มีผู้ใดทราบว่าหลายวันมานี้เธอคิดถึงเขามากแค่ไหน ถึงแม้จะหนีงานแต่งถึงแม้จะจากมา แต่หัวใจราวกับทิ้งไว้ที่นั่นกับเขา ทุกวันต้องยุ่งวุ่นวายยิ่งนักถึงจะบังคับตัวไม่ให้คิดถึงเขาได้…

มีคนกล่าวไว้ว่า จากลากันเพียงครู่เมื่อพบพานอีกคราจะหวานชื่นกว่าเพิ่งแต่งงาน เมื่อเธอเลิกรากับเขาอย่างสิ้นเชิงถึงได้เข้าใจว่าที่แท้แล้วเจ็บปวดมากเพียงใด

ห้วงรักครั้งนี้ เธอร่วงหล่นลงไปอย่างสมบูรณ์แล้วจริงๆ!

ถึงแม้สติจะบอกตัวเองอยู่เสมอว่าไม่อาจร่วงลงไปได้ ไม่อาจให้ความรักเข้ามามีอิทธิพลได้ แต่พอเป็นเขาสติของเธอกลับแตกพ่ายไม่เป็นท่า เธอโหยหาอ้อมกอดของเขาจริงๆ โหยหาทุกสิ่งของเขา ชอบเขาจนแทบคลั่งแล้ว ชอบจนอยากรั้งอยู่ข้างกายเขาโดยไม่คำนึงถึงสิ่งใดทั้งสิ้น อยากละทิ้งหลักการทุกอย่าง…

ยามนี้ได้ครอบครองอ้อมกอดนี้อีกครา และได้รู้ว่าเรื่องของอดีตประมุขสาวเผ่าเงือกเป็นความเข้าใจผิดขนานแท้ ใจเขามีเพียงเธอ ความยินดีของเธอก็เสมือนจะระเบิดออกมาก็มิปาน อารมณ์ไม่ดีอันใดทั้งหมดทั้งมวลโยนทิ้งไปหมดแล้ว

เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ ส่วนเธอนั่งอยู่ในอ้อมแขนเขา แนบชิดกันและกัน ลมหายใจอุ่นๆ ผสมผสาน

เพียงจุมพิตลึกล้ำคราหนึ่งก็ทำให้เธอราวกับได้ขึ้นสวรรค์ อดไม่ได้ที่จะตอบรับเขาอย่างเร่าร้อน ทำให้จูบนี้ดูดดื่มยิ่งขึ้น…

ปกติแล้วตี้ฝูอีควบคุมตัวเองได้ดียิ่งนัก ถึงแม้จะชมชอบนางปรารถนาจะเคล้าคลอร่วมรักกับนาง แต่เขาก็ฝักใฝ่ความสมบูรณ์แบบ ครั้งแรกของเขากับนาง เขาต้องการให้ออกมาดีที่สุด อยู่บนพื้นฐานที่สองฝ่ายรักต่างรักใคร่กัน อยู่ในสถานการณ์ที่เหมาะสมที่สุด ยอดเยี่ยมที่สุด กลายเป็นครั้งแรกที่สมบูรณ์

ดังนั้นเขาจึงให้ความสำคัญกับเรื่องนี้อย่างยิ่ง เพราะให้ความสำคัญถึงได้ไม่บุ่มบ่าม ถึงได้อดทนไว้ เพียงเพื่อช่วงเวลาที่สมบูรณ์แบบที่สุดนี้

แต่ยามนี้เขาเมามาย สัญชาตญาณในร่างกายขึ้นเป็นใหญ่

ในอ้อมแขนคือสตรีที่ปักใจเป็นที่สุด เป็นคนที่เขาคะนึงหาไม่สร่างซาที่สุด อีกทั้งเป็นคนที่ทำให้เขาโกรธจนต้องกัดฟันด้วย ยามนี้ได้โอบกอดนางไว้ในอ้อมแขนแล้ว เรือนกายนั้นอ่อนนุ่มอบอุ่น ทำให้เลือดลมเขาพลุ่งพล่าน สัญชาตญาณในร่างกายพุ่งสูง…

เขาไม่พอใจเพียงการบดเบียดเคล้าคลอระหว่างริมฝีปากแล้ว ริมฝีปากร้อนผ่าวรุกรานลำคอเรียวงาม หัวไหล่ และเคลื่อนต่ำลงไป…

อาภรณ์ของนางถูกเขาถอดออก เส้นผมที่เปียกชื้นพร้อมด้วยริมฝีปากอุ่นร้อนของเขาแนบลงบนผิวอกนางพร้อมกัน ความเย็นนั้นทำให้กู้ซีจิ่วสั่นสะท้าน ในที่สุดก็ได้สติกลับมา

สวรรค์ เขายังเมาอยู่ ซ้ำยังเปียกปอนไปทั้งร่างด้วย เรื่องที่เธอต้องทำในตอนนี้คือเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขา ทำให้ตัวเขาแห้ง ยิ่งไปกว่านั้นคือบนชุดของเธอก็มีคราบน้ำชาด้วย…

เธอรีบผลักเขาออกทันที คิดจะกระโจนหนีห่างจากร่างเขา แต่จนปัญญาที่เขารัดเธอไว้แน่น เธอผลักเขาออกไม่ได้ ขณะที่ฉงนฉงายอยู่ครู่หนึ่ง ริมฝีปากของเขาก็รุกรานลงบนส่วนที่ไวต่อสัมผัสที่สุดตรงหน้าอกเธอแล้ว…

นั่นเป็นแดนศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่เคยมีผู้ใดล่วงล้ำกล้ำกราย ความร้อนระอุผสานกับความซาบซ่านหนึบชาปะทุขึ้นที่จุดนั้น ร่างกายของกู้ซีจิ่วอ่อนยวบทันที

“เด็กน้อย ข้าต้องการเจ้า…” เขากระซิบอยู่ริมหูเธอ น้ำเสียงแหบพร่าแล้ว

ใบหน้ากู้ซีจิ่วแดงก่ำ

—————————————————————————-

บทที่ 1352 ขอแต่งงานในอ่างอาบน้ำ 3

ใบหน้ากู้ซีจิ่วแดงก่ำ เธอสัมผัสถึงปฏิกิริยาตอบสนองที่สุดแสนซื่อตรงจากส่วนล่างของเขาแล้ว ทำให้หัวใจเต้นรัวราวกับไม่ใช่ของตน

ความจริงแล้วเธอไม่ขัดข้องที่จะเล่นพลิกผ้าห่มกับเขา แต่ภายในสถานการณ์เช่นนี้ สภาพของทั้งสองค่อนข้างน่าเวทนา…

เธอพลันออกแรกผลัก ตี้ฝูอีกำลังลุ่มหลงมัวเมา ย่อมไม่ได้ระแวดระวัง ในที่สุดเธอก็ดิ้นรนจนหลุด กระโดดออกไปทันที และถอยกรูดไปหลายก้าว

ตี้ฝูอีนั่งตะลึงอยู่ตรงนั้นครู่หนึ่ง นัยน์ตาดำขลับมองดูเธอ แววตาคล้ายจะปวดร้าวอยู่บ้าง “เจ้า…ไม่เต็มใจหรือ?”

กู้ซีจิ่วเอ่ยตอบ “ขะ…ข้าจะช่วยทำให้ผมท่านแห้งก่อน ให้ท่านสบายตัว…” กู้ซีจิ่วพยายามทำให้ตัวเองสงบลงอย่างสุดกำลัง แต่น้ำเสียงยังคงสั่นพร่านิดๆ

กู้ซีจิ่วพกลูกกลอนสร่างเมาติดตัวไว้ เมื่อครู่ขณะที่จูบกับเขาอย่างเร่าร้อนได้ดันเข้าปากเขาแล้ว เขาเชื่อใจเธอเต็มที่ ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเธอให้เขากินอะไร ก็ยังคงกลืนลงไป…

อย่างไรก็ตาม ยาลูกกลอนต้องรอให้ผ่านพ้นไปหนึ่งเค่อถึงจะออกฤทธิ์ กู้ซีจิ่วก็ไม่ได้คาดหวังให้เขาสร่างเมาในทันทีเช่นกัน

เขาน่าจะตากฝนมาครึ่งคืนแล้ว กู้ซีจิ่วเกรงว่าเขาจะตากจนเป็นไข้หวัดขึ้นมา ดีที่สุดคือต้องแช่น้ำร้อนให้ร่างกายอบอุ่นขึ้น ขับไล่ไอเย็น มิเช่นนั้นพรุ่งนี้เขาอาจป่วยอีกครั้งได้

ด้วยมีความคิดเช่นนี้ เมื่อกู้ซีจิ่วกล่าวประโยคนี้จบจึงเคลื่อนย้ายไปทันที เธอต้องไปเตรียมน้ำให้เขาอาบ ในเรือนเธอมีอ่างอาบน้ำอยู่ แต่ในเรือนของเขากลับว่างเปล่า นอกจากโต๊ะหนึ่งตัวเตียงหนึ่งหลังแล้วก็ไม่มีอะไรเลย

เธอกลับไปที่เรือนตน ลากอ่างอาบน้ำใบนั้นออกมา เติมน้ำลงไป จากนั้นก็จุ่มมือลงในอ่าง โคจรพลังวิญญาณธาตุไฟออกมา ผ่านไปเพียงครู่เดียว น้ำนั้นก็ร้อนแล้ว

กู้ซีจิ่ววัดอุณหภูมิน้ำ เป็นอุณหภูมิที่แช่ได้อย่างผ่อนคลาย จึงโอบมันขึ้นมาเตรียมจะเคลื่อนย้ายไปที่เรือนของเขาอีกครั้ง พอหันหลังไป กลับพบว่าเขายืนอยู่ข้างหลังเธอพอดี กำลังกอดอกมองอยู่

เธอสะดุ้งโหยง แทบจะโยนอ่างน้ำทิ้งแล้ว คนผู้นี้พอเมาแล้วก็ไปมาไร้ร่องรอยไม่ต่างจากภูตผีเลย!

เธอวางอ่างน้ำลงแล้วลูบอก “ทำข้าตกใจหมด! ท่านมาทำไม?”

ตี้ฝูอีก้าวเข้ามา “นี่เจ้าทำอะไร?”

“อาบน้ำให้ท่านไง ท่านตากฝนมาครึ่งคืนแล้ว เปียกไปทั้งตัวเหมือนพรายน้ำ รับความเย็นได้ง่ายๆ ต้องอาบน้ำไล่ไอหนาว…” กล่าวมาถึงตรงนี้ จู่ๆ เธอก็ชะงัก!

ยามนี้เสื้อผ้าของตี้ฝูอีเป็นระเบียบเรียบร้อย เส้นผมเรียบลื่นดุจเส้นไหม ไหนเลยจะยังมีสภาพน่าเวทนาอยู่?

กู้ซีจิ่วจ้องมองเขา โพล่งออกไป “ข้าจำได้ว่าถอดเสื้อผ้าท่านออกครึ่งหนึ่งแล้วชัดๆ…”

ดวงตาตี้ฝูอีสาดแสงแวบหนึ่ง ปลายนิ้วมีแสงสีขาววาบออกมาเล็กน้อย เสื้อคลุมบนร่างเขาหายไปแล้ว เหลือเพียงกางเกงชั้นในตัวเดียว จากนั้นก็มองเธออย่างเอื่อยเฉื่อย “แบบนี้หรือ?”

ภายใต้แสงโคม ผิวพรรณเขาแกร่งกล้าดังก้อนหยก ลายเส้นชัดเจน ไหล่กว้างสะโพกสอบ ร่องกล้ามตรงหน้าท้องชัดเจน ลายเส้นเรียบลื่นยิ่งนัก ช่างเตะตาคน!

ยามที่กู้ซีจิ่วถอดเสื้อผ้าเขาก่อนหน้านี้ เธอรีบร้อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขา ยามนั้นหน้าตาเขาเมามาย อีกทั้งตัวคนก็นั่งอยู่ เหมือนเด็กน้อยว่าง่ายคนหนึ่ง กู้ซีจิ่วในตอนนั้นจึงไม่ได้สังเกตเรือนร่างเขาสักเท่าไหร่ ยามนี้เขายืนอยู่ตรงนั้น เปลือยกายครึ่งท่อนอย่างชัดเจน ทว่าตัวคนกลับมองมาอย่างเฉื่อยชา ยืนกางเท้าเอนไปด้านหลัง มุมปากคล้ายยิ้มทว่ามิเชิงยิ้ม มีอำนาจและเสน่ห์น่าดึงดูดอย่างร้ายกาจ!

กู้ซีจิ่วตะลึงงันอยู่ตรงนั้นไปชั่วขณะ

ตี้ฝูอีก้มหน้ามองอ่างอาบน้ำของเธอ อ่างอาบน้ำใบนั้นไม่ใหญ่ ใช้ไม้ทั้งท่อนมาคว้านทำเป็นอ่าง ตรงตามสภาพเดิมยิ่งนัก

เขาถอนหายใจ “อ่างนี้เล็กไปหน่อย ลายก็ไม่น่ามอง”

กู้ซีจิ่วเงียบไปครู่หนึ่ง เธอเอ่ยเถียงตามสัญชาตญาณ “ไม่เล็กแล้ว แช่ได้หนึ่งคนพอดี ในสถานที่เช่นนี้มีอ่างอาบน้ำแบบนี้สักใบก็ไม่เลวแล้ว”

————————————————————-