ลิขิตรักส่งฉันมาเป็นคู่เธอ - ตอนที่ 138

ตอนที่ 138 แอลกอฮอล์เป็นเรื่อง

หลังจากที่หวาผิงกระดกแชมเปญจนหมดขวดแล้ว เธอก็เดินเซไปเซมาเป็นรูปตัว S ทันที

เธอโอนเอนไปมาจนล้มพับลงไปบนโซฟา โชคที่หวาเหวินรับไว้ได้ทัน

“คุณหนูหวาผิง” ผู้ช่วยสาวรีบเข้ามาช่วยประคองในทันที

“ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ไป เช็คบิล”

หวาผิงหยิบบัตรสีทองออกมาจากกระเป๋ายื่นให้กับผู้ช่วยด้วยความมึนเมา

ผู้ช่วยสาวมองอย่างไม่วางใจ

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันอยู่” หวาเหวินพูดขึ้น

“คุณหนูหวาเหวิน ฝากดูแลคุณหนูหวาผิงด้วยนะคะ เมื่อช่วงบ่ายเธอเองก็ดื่มไปไม่ใช่น้อย” ผู้ช่วยสาวกำชับก่อนเดินจากไป

“พี่สาม พี่เมามากแล้วนะ ไม่ต้องดื่มแล้วค่ะ”

“ไร้สาระ ฉันไม่ได้เมาสักหน่อย”

เมื่อพูดจบ หวาผิงก็ปีนขึ้นมา จากนั้นก็ชี้ไปทางหวางเซียวอี้ “มา กล้าดื่มกับฉันไหมละ ถ้าดื่มชนะฉัน คืนนี้ฉันจะไปกับนาย แต่ถ้าแพ้ นายต้องไปกับฉัน”

หวางเซียวอี้ : ………….

เจียงหยู่หลุดขำออกมาเล็กน้อย หวาเหวินเลยหยิกแขนของเขาอย่างรุนแรง เพื่อไม่ให้เขาหัวเราะ

“ฉันดื่มไม่ไหวหรอก และฉันก็ไม่อยากไปกับเธอด้วย” หวางเซียวอี้เป็นคนที่ซื่อตรงมาก

หวาผิงยืนขึ้นอย่างไม่เกรงใจ จากนั้นก็เดินไป เธอจับไปบนคอเสื้อสูทของหวางเซียวอี้อย่างรุนแรง

“จะมามัวเสแสร้งแกล้งเป็นกัปตันอเมริกากับฉันทำไม บอกให้ดื่มก็ดื่ม ถ้าไม่ดื่มแสดงว่านายไม่ใช่ผู้ชาย”

เยี่ยม การดื่มเหล้าเป็นการยกระดับความไม่แมนได้ด้วย

หวางเซียวอี้มองไปทางเจียงหยู่แวบหนึ่ง

“นายอย่ามามองฉันสิ ฉันไม่เกี่ยว” เจียงหยู่เองก็ตกใจไม่น้อย ถึงอย่างไรหวาผิงก็ดื่มหนัก จนเขาเองก็ควบคุมไม่อยู่

“ได้ ฉันจะดื่มเป็นเพื่อนเธอ แต่เธอต้องทำตามที่พูดนะ ถ้าแพ้ เธอต้องไปกับฉัน”

“ได้ ฉันจะไปกับนาย”

“หวาเหวิน เธอเอาโทรศัพท์ขึ้นมาอัดเสียงหน่อย” หวางเซียวอี้พูดขึ้น

หวาเหวิน : ………….

“เธอเป็นพยานให้ฉัน แบบนี้แหละ ไม่ต้องถามแล้ว อาทิตย์นี่เธอคือคนที่ต้องกลับบ้านกับฉัน” หวางเซียวอี้ถือโอกาสมัดมือชกอย่างเห็นได้ชัด ที่เขาพูดว่าไปกับเขา ไม่ได้หมายความว่าจะไปขึ้นเตียงกับเขาแต่อย่างใด เพียงแต่ไปทานข้าวที่บ้านของตระกูลหวาง เพื่อพบปะกับนายหญิงแก่ตระกูลหวางเท่านั้น

แต่หวาผิงดื่มหนักไปหน่อย เลยไม่รู้เรื่องนี้

“ฉันไม่ทำ พอเธอสร่างเมาเธอเอาฉันตายแน่” หวาเหวินปฏิเสธ

หวาผิงจะโกรธขนาดไหน? เมื่อรู้ว่าหวาเหวินไม่ช่วยเธอแต่กลับไปช่วยคนอื่น หวาเหวินคงได้ถูกเธอเล่นงานตายแน่?

“ได้ งั้นฉันบันทึกเอง”

หวางเซียวอี้พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอัดเสียงตอนเมาของหวาผิงอีกครั้ง

หลังจากนั้นทั้งสองคนก็เริ่มดื่ม หวาผิงจะไปดื่มเก่งเท่าหวางเซียวอี้ได้ยังไง?

หวาผิงยกขึ้นดื่มตลอด หวางเซียวอี้นั้นได้เปรียบกว่าเห็น ๆ

สุดท้าย หวาผิงก็ดื่มจนขาดสติ……

เธอโอบรอบคอของหวางเซียวอี้ไม่ยอมปล่อย

อีกทั้งยังร้องไห้ไปด่าไปว่า “นายมันคนทรยศ ไอคนนิสัยไม่ดี คิดทำตัวเหมือนกับเหลยเฟิง………..โง่ไปป่ะ? หนีไปช่วยนกที่แอฟริกา……นายนี่มันเป็นคนยึดมั่นในตัวเองจริง ๆ ฉันจะไม่มีทางให้อภัยนายไปตลอดชีวิตนี้ นายดูสิ นายไม่ใช่คนหล่อมากมายขนาดนั้น ทำไมฉันต้องชอบนายตั้งแต่แรกด้วยอ่า?”

ในคำพูดที่พรั่งพรูออกมานั้น สรุปได้ประมาณว่าหวาผิงกำลังคิดถึงใครหนึ่ง ดูท่าแล้ว น่าจะเป็นคนในอดีต

“อาเหวิน หวาผิงเป็นอะไรไป เธอเคยมีคนรักมาก่อนด้วยเหรอ?” เจียงหยู่ถามขึ้นด้วยความอยากรู้

ถึงอย่างไรก็ไม่มีนักข่าวคนไหนรายงานเรื่องความรักของหวาผิงมาก่อน และในหลายปีมานี้เธอเองก็ทำตัวเป็นโสดมาตลอดด้วย

หวาเหวินเองก็พอรู้คร่าว ๆ มาบ้าง ก็เลยพูดอย่างคาดเดาออกไปว่า “ดูเหมือนจะเป็น…… ตอนอายุ17-18 ปีมั้ง เด็กผู้ชายคนนั้นเป็นทหาร เขาได้ตามพ่อของเขาไปรักษาความสงบ ต่อมาก็ได้ประจำการอยู่ในแอฟริกา และไม่ได้กลับมาหลายปีแล้ว ตอนนั้นพี่หวาผิงเพิ่งจะอายุไม่เท่าไหร่ ยังไม่เข้ามหาวิทยาลัยเลย เป็นรักครั้งแรก ย่อมจำฝังใจอยู่แล้ว”

ความจริงก็เป็นเช่นนี้ มีอยู่ครั้งหนึ่งหวาซวงไปหานายหญิงแก่บนภูเขา และก็มักจะบ่นกับนายหญิงแก่ตลอด หวาเหวินเลยพลอยได้ยินไปด้วย

“เจียงหยู่ ตอนนี้ฉันควรจะต้องทำยังไงดีละ?” หวางเซียวอี้มองไปทางผู้หญิงที่เกาะแกะอยู่บนร่างกายของตัวเอง พร้อมทั้งร้องไห้สะอึกสะอื้นจนน้ำหูน้ำตาไหลเปื้อนอยู่บนตัวของเขา

เขาที่รักความสะอาดมากที่สุดได้สติขาดสะบั้นไปแล้ว

“นายชนะแล้วไม่ใช่เหรอ ก็ต้องเตรียมพากลับบ้านไปด้วยสิ? คุณชายหวาง เชิญตามสบาย…….” เจียงหยู่แสดงท่าทางเชื้อเชิญเล็กน้อย สนับสนุนเขาอย่างเห็นได้ชัด