ลิขิตรักส่งฉันมาเป็นคู่เธอ - ตอนที่ 139
ตอนที่ 139 สิ่งที่ยากจะอธิบาย
หวางเซียวอี้ : …………
หวางเซียวอี้เองก็นึกไม่ถึงว่าตัวเองจะต้องมารับมือกับเหตุการณ์ที่แก้ไขได้ยากยิ่งแบบนี้
“อาเหวิน พวกเราไปกันเถอะ”
“แล้วพี่หวาผิง……..” หวาเหวินมองไปทางเธออย่างไม่วางใจ
“ไม่เป็นไรหรอก มีคุณชายทั้งคน เนอะ”
เจียงหยู่กำลังคิดชั่วร้ายบางอย่าง แต่หวางเซียวอี้ไม่รู้ ส่วนหวาผิงก็ยังเกาะติดเขาราวกับปลาหมึก เป็นอะไรที่ช่าง……….ลำบากใจมากจริง ๆ
สุดท้าย ผู้ช่วยสาวของหวาผิงและหวางเซียวอี้ก็ได้พาหวาผิงเดินออกทางด้านหลังของร้าน KTV พร้อมกับเอาผ้าคลุมหน้าไว้ เพราะกลัวนักข่าวเห็นแล้วเอาไปเขียนข่าวมั่ว ๆ
แต่ทว่าในตอนที่อยู่ในรถนั้น ผู้ช่วยสาวเป็นคนขับ และทำได้เพียงแค่ฟังเสียงเมามายของหวาผิงที่นั่งอยู่เบาะหลังตลอดเวลา…..
อีกทั้งยังพ่นน้ำลายใส่หวางเซียวอี้ และยังประทับรอยปากสีแดงอะไรนั้นอีกด้วย
สุดท้าย หวางเซียวอี้ก็กลายเป็นคนที่ต้องอุ้มหวาผิงขึ้นไปบนคอนโดส่วนตัวของเธอ เขาต้องนำตัวของเธอส่งมอบให้กับผู้ช่วยสาวให้ถึงที่ก่อนถึงจะจากไปได้
“คุณชายหวาง วันนี้ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ นะคะ รอหวาผิงตื่นขึ้นมาก่อน ฉันจะให้เธอไปขอโทษคุณนะคะ” ผู้ช่วยสาวขอโทษด้วยใจจริง
หวางเซียวอี้กวาดตามองไปทางแมวน้อยเมาแอ๋บนเตียง “ได้ รอให้หล่อนตื่นขึ้นมาก่อน เธอค่อยให้หล่อนโทรศัพท์หาฉันก็แล้วกัน”
ตอนที่หวาเหวินและเจียงหยู่กลับมาถึงบ้านนั้นก็เป็นเวลาตีหนึ่งแล้ว
น้อยครั้งมากที่หวาเหวินจะนอนดึกมากแบบนี้ จริง ๆ แล้วเธออยากเข้านอนแล้วด้วยซ้ำ บวกกับที่เธอถูกบีบบังคับให้ดื่มเหล้าไปเล็กน้อยตอนอยู่ใน KTV เมื่อสักครู่นี่ด้วย
จึงค่อนข้างมึน ๆ งง ๆ เป็นธรรมดา……….
ดังนั้น เจียงหยู่เลยไปส่งหวาเหวินในห้องนอนของเธอ พาเธอนั่งลงบนเตียง
เขายังไม่อยากออกไป ได้แต่นั่งมองเธออยู่เงียบ ๆ
“นายจะทำอะไร?”
“ฉันขออยู่ด้วยได้ไหม?”เขาถามขึ้น
“นายว่าไงนะ?” หวาเหวินถามกลับ
“ถ้าเธอแล้วแต่ฉัน ฉันก็จะอยู่นะ”
“นายฝันอยู่รึไง คุณชายเจียง รีบกลับไปห้องของนายเลย ฉันเหนื่อยมากแล้ว……”
“งั้นฉันก็ขอจูบหน่อยได้ไหม” เมื่อพูดจบ ยังไม่ทันที่หวาเหวินจะโต้แย้งกลับมา
เจียงหยู่ยื่นหน้าเข้าไปหาเจ้าตัวอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเล็งไปที่ปากรูปเชอร์รี่นั้น ก่อนประทับรอยจูบลงไป
นี่ยังไม่ถือว่าเท่าไหร่ ในตอนที่เขาถอนริมฝีปากออกมานั้น เขาก็ยังเลียริมฝีปากด้วยความรู้สึกยังไม่หายอยาก เพื่อต้องการเย้าแหย่เธอ
นี่…..
หวาเหวินถูกขโมยจูบแล้ว เธอต้องโกรธมากอย่างแน่นอน เพราะรู้สึกว่าพฤติกรรมเมื่อสักครู่นี้มันไม่ถูกต้อง
ใบหน้าของเธอค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นซีดเซียวลง และเริ่มรู้สึกเสียดท้องอย่างรุนแรง……
“อาเหวิน เธอเป็นอะไรไป?”
เมื่อเห็นว่าเธอไม่ค่อยปกติ เจียงหยู่ก็รีบคุกเข่าลงข้างตัวเธอ จากนั้นก็จับมือของเธอไว้ มือเล็ก ๆของเธอนั้นเย็นเฉียบ
“ไม่เป็นไร นายกลับไปเถอะ” ในตอนที่หวาเหวินพูดนั้น เห็นได้ชัดว่าเธอดูอ่อนแอลงมากทีเดียว
“ได้ไงกัน ฉันพาเธอไปส่งโรงพยาบาลดีกว่า”
“ไม่ต้อง”
“อย่าดื้อ เธอป่วยนะ ต้องไปโรงพยาบาล” เจียงหยู่ยืนยัน
หวาเหวินกัดริมฝีปาก ก่อนจะพูดความจริงออกไปว่า “ฉันไม่ได้ป่วย ฉันเป็นประจำเดือน”
เจียงหยู่ลำบากใจขึ้นมาในทันที……….
สำหรับเจียงหยู่แล้ว เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะต้องจัดการกับเรื่องนี้ยังไง
“อาเหวิน แล้วฉัน………ต้องทำยังไงอ่า?”
“นายออกไป รีบออกไปเดี๋ยวนี้”หวาเหวินกุมท้องไว้ พร้อมกับแสดงสีหน้าไม่สู้ดีนัก
ความจริงแล้ววันนี้ไม่ใช่ช่วงของประจำเดือนที่ถูกต้อง แต่อาจจะเป็นเพราะเธอดื่มเหล้าเย็น ๆ ตอนที่อยู่ใน KTV เข้าไป มันเลยไปกระตุ้น ดังนั้นจึงมาก่อนกำหนด
“งั้นฉันจะไปตามชุนเถาและหยินซิ่งมาช่วยเธอนะ”
เจียงหยู่เองก็กระสับกระส่ายใจไม่น้อย จากนั้นก็รีบออกไปตามชุนเถาและหยินซิ่งทันที ก่อนที่ตัวเองจะไปล้างหน้า เมื่อสร่างเมาแล้ว เขาก็มายืนอยู่หน้าประตูห้อง
ทุกครั้งที่หวาเหวินมีประจำเดือน ก็มักจะทรมานแบบนั้น
อีกทั้งมันก็มีมาตั้งแต่กำเนิด ไร้หนทางแก้ไข
เทคนิคทางการแพทย์เรียกว่าสภาวะการปวดประจำเดือน
มันเจ็บปวดถึงขั้นกระทบต่อการดำรงชีวิตประจำวันเลยก็ว่าได้
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ในตอนที่หยินซิ่งออกมานั้น ก็พบว่าเจียงหยู่ยังยืนอยู่หน้าประตูไม่ไปไหน
“คุณผู้ชายคะ ทำไมคุณผู้ชายยังไม่ไปนอนอีกละคะ?”
“หล่อนเป็นยังไงบ้าง?”
“อ่อ คุณหนูเป็นประจำเดือน ทุก ๆ เดือนเธอก็มักจะมีอาการแบบนี้คะ”
“แล้วมีทางแก้ไขบ้างไหม?” เขาขึ้นด้วยความเป็นห่วง