ลิขิตรักส่งฉันมาเป็นคู่เธอ - ตอนที่ 140

ตอนที่ 140 ของลับ

หยินซิ่งเองก็ส่ายหน้าด้วยความลำบากใจ

“คุณผู้ชายคะ มันไม่มีวิธีแก้ไขจริง ๆ คะ หลายปีมานี้คุณหนูเองก็กินยาบำรุงไปไม่น้อย แต่มันก็แทบจะไม่เห็นผลลัพธ์เลยค่ะ คุณหมอเองก็บอกแล้วว่านี้เป็นเรื่องธรรมชาติ เพียงแค่ดื่มน้ำขิงใส่น้ำตาลทรายแดงเพื่อปรับอุณหภูมิในร่างกายในสมดุลกันก็พอคะ”

“แล้วหล่อน……โอเคขึ้นไหม?”

“ไม่ค่อยเท่าไหร่คะ คุณหนูจะเป็นประจำเดือนประมาณ 5 วันในทุก ๆ เดือน และจะปวดมากที่สุดในวันแรกคะ”

เจียงหยู่ไม่พูดอะไร ได้แต่รู้สึกเจ็บปวดอย่างเงียบ ๆ

เมื่อนึกถึงใบหน้าที่ซีดเซียวลงเมื่อสักครู่ของหวาเหวิน และรูปร่างที่ดูผอมแห้งของเธอแล้ว

จะอดทนไหวเหรอ?

สุดท้าย เจียงหยู่ก็นอนไม่หลับตลอดทั้งคืน

เมื่อถึงเวลาทานอาหารเช้า หวาเหวินไม่สบายเลยไม่ได้ลงมาทานอาหารเช้าด้วย

เจียงหยู่กำชับสาวใช้ทั้งสองยกใหญ่ก่อนจะไปทำงาน

แต่ก็ยังไม่วางใจ เมื่อประชุมในช่วงเช้าเสร็จ เขาก็เดินกลับห้องทำงานด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“ดูเหมือนสภาพจิตใจในวันนี้ของเจ้านายจะไม่ค่อยดี ทุกคนโปรดระวังนะครับ” ผู้ช่วยชายเตือนเลขาเหล่านั้น

ในตอนที่ผู้ช่วยสาวถานจิ้งนำเอกสารมาส่งให้กับเขานั้น เจียงหยู่ก็ได้ถามเธออย่างอ่อนโยนว่า “เสี่ยวถาน ตอนเธอปวดท้องประจำเดือน เธอรักษายังไงอ่า?”

“เกี่ยวกับคุณนายของคุณชายใช่ไหมคะ?” ถานจิ้งฉลาดมาก จึงรีบพูดขึ้นในทันที

เจียงหยู่พยักหน้า

“ที่ปวดท้องประจำเดือนสาเหตุเป็นเพราะภายในร่างกายเย็นค่ะ ทางที่ดีควรให้ทานยาที่ช่วยปรับอุณหภูมิในร่างกาย แช่น้ำอุ่นก็ช่วยได้นะคะ …….. แล้วก็แปะแผ่นแปะความร้อน ให้ดื่มน้ำตายทรายแดง แต่ถ้าปวดหนักมาก ก็ต้องทานยาแก้ปวดค่ะ แน่นอนว่ายาแก้ปวดย่อมมีผลข้างเคียง และไม่ดีต่อร่างกาย ดังนั้นดิฉันจึงไม่แนะนำวิธีการนี้ค่ะ”

“อื้อ ฉันเข้าใจแล้ว เธอออกไปได้”

“คะ”

หลังจากที่ผู้ช่วยสาวออกไปแล้ว เจียงหยู่ก็หยิบเสื้อคลุมนอกแล้วออกจากห้องไปทันที

ข้าง ๆ ของบริษัทเป็นห้างสรรพสินค้าหรูแห่งหนึ่ง

แต่เขามาเดินที่นี่น้อยมาก เมื่อเดินเข้าไปก็มุ่งตรงไปยังร้านค้าทันที

จากนั้นก็หยิบเอาแผ่นแปะความร้อน แผ่นแปะสะดือ ชาขิงน้ำตาลทรายแดง แล้วก็……. ของลับอย่างหนึ่ง ไม่สามารถบอกตอนนี้ได้ เพราะเดี๋ยวก็รู้

หลังจากที่เจียงหยู่ซื้อเสร็จ เขาก็ขับรถตรงไปยังเฟิงหวาหลี่ทันที

สาเหตุเป็นเพราะร่างกายของหวาเหวิน เธอจึงลาไม่ได้ไปเรียน

ในตอนที่เขากลับมาถึงบ้านนั้น เขาก็เดินเข้าบ้านพร้อมกับถือถุงขนาดใหญ่ในมือ

“หล่อนยังนอนอยู่ใช่ไหม?”

“คุณหนูพักผ่อนอยู่ข้างบนคะ” หยินซิ่งพูดขึ้น

เจียงหยู่พยักหน้า จากนั้นก็เดินขึ้นไปเคาะประตูห้องก่อนเดินเข้าไป

หวาเหวินกำลังนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียง สีหน้าของเธอยังคงไม่สู้ดีนัก ไร้เลือดฝาดใด ๆ ทำให้คนที่เห็นเจ็บปวดใจไม่น้อย

“ทำไมกลับมาเร็วจังคะ?” หวาเหวินมองดูเวลา ที่เพิ่งตีบอกเที่ยงตรง

“อื้อ ฉันซื้อของที่เธอจำเป็นต้องใช้มาให้”

หลังจากนั้น เจียงหยู่ก็นั่งลงบนเตียง ก่อนจะหยิบของเหล่านี้ออกมาจากถุง

แผ่นแปะความร้อน ชาขิงน้ำตาลทรายแดง แผ่นแปะสะดือ แล้วก็ช็อกโกแลต 1 แท่ง

เจียงหยู่ช่วยแกะให้กับเธอ จากนั้นก็ยื่นให้เธอ

“ฉันได้ยินหยินซิ่งบอกว่า เธอไม่ได้กินอะไรเลยมาทั้งวัน ร่างกายจะรับไม่ไหวเอานะ กินช็อกโกแลตบำรุงหน่อยนะ”

“อื้อ”

อยากจะบอกจริง ๆ ว่า เมื่อเห็นช็อกโกแลต ความอยากอาหารลดลงไปจริง ๆ

แต่สุดท้าย ใบหน้าของเจียงหยู่ก็แดงก่ำ หลังจากที่หยิบของลับนั้นออกมา

หวาเหวินเกือบจะสำลัก

เพราะข้างบนของนั้นมีตัวอักษรขนาดใหญ่เขียนไว้ 5 พยางค์ —— แพมเพิสของผู้ใหญ่

ซึมซับฉี่ได้ดีด้วย???

หวาเหวินมองไปทางเจียงหยู่ด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ “นายซื้อของนี่มาให้ฉันเหรอ?”

“อื้อ ฉันได้ยินมาว่าประจำเดือนของเธอจะมาค่อนข้างเยอะในสองวันแรก เลยคิดว่านี่น่าจะสะดวกกว่า” เจียงหยู่เกาหัวเล็กน้อย พร้อมกับพูดจาด้วยท่าทางไม่เป็นธรรมชาติ

หวาเหวินเม้มปากกลั้นหัวเราะไว้ “ฉันเป็นแค่ประจำเดือนนะ ไม่ใช่ถูกคนทำร้ายจนเลือดออกหมดตัว นายดูกระต่ายตื่นตูมไปหน่อยไหม? คุณชายเจียง?”

เจียงหยู่ก้มหน้าลง เพราะรู้สึกลำบากใจ และก็เพราะเขินอาย

ความไร้เดียงสาในชั่วพริบตานี้ ทำให้หวาเหวินเกิดความรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาในใจไม่น้อย

อย่างน้อยหลังจากที่คุณย่าจากไป เธอก็ไม่ได้สัมผัสถึงความรู้สึกที่ถูกคนเอาใจใส่แบบนี้อีกเลย

เขาเป็นคนที่เอาใจใส่มาก ๆ อีกทั้งยังออกไปซื้อของที่ทำให้ผู้ชายยากจะเอ่ยปากออกมาเหล่านี้โดยไม่สนใจสถานะของตัวเองด้วย

“เจียงหยู่” เธอเรียกชื่อของเขาด้วยเสียงเบา ๆ