ลิขิตรักส่งฉันมาเป็นคู่เธอ - ตอนที่ 172

ตอนที่ 172 เด็กน้อยโตเกินวัย

แซ่จื๋อจ้วนพาแซ่หนิงไปยังสถานที่ที่เธอมักจะเรียนเปียโนอยู่บ่อย ๆ

ซึ่งเป็นโรงเรียนสอนเปียโนไฮคลาสมากแห่งหนึ่ง ว่ากันว่าผู้อำนวยการเป็นปรมาจารย์ด้านเปียโนที่มีชื่อเสียงที่สุดในภายในประเทศด้วย

คุณครูที่สอนเปียโนก็มีประสบการณ์สูงมากทั้งนั้น แล้วก็ดูดีมากอีกด้วย

คุณครูของแซ่หนิงมีชื่อว่า ดงหยิงหยิง ว่ากันว่าเป็นนักเรียนตัวท็อปที่จบมาจากโรงเรียนการดนตรีของประเทศเลยทีเดียว

หน้าตาสวยหวาน รูปร่างก็ดี เป็นผู้หญิงที่งดงามตามแบบฉบับมาตรฐานเลยทีเดียว รอยยิ้มของเธอก็หวานละมุนยิ่งกว่าสิ่งใด

เพราะแซ่หนิงชอบคุณครูคนนี้ จึงได้เลือกเธอ สอนตัวต่อตัว

ค่าเรียนต่อคลาสจึงอยู่ที่ประมาณ 1500 หยวน ซึ่งเป็นราคาที่สูงทีเดียว

หลังจากที่แซ่หนิงเข้าไปเรียนเปียโนกับคุณครูแล้ว แซ่จื๋อจ้วนก็ไถโทรศัพท์ดูข่าว เล่นเกมส์อยู่ในห้องรับรองอย่างสบายอารมณ์

เวลากว่า 1 ชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเล่นเปียโนรอบสุดท้ายจบลง แซ่หนิงก็ได้ยืนขึ้น

“หนิงหนิง หนูเล่นได้ดีมากเลยจ๊ะ กลับไปก็ต้องฝึกฝนนะ เดี๋ยวลืม”

“ได้ค่ะ คุณครูหยิงหยิง”

“อื้อ ไปกันเถอะ เดี๋ยวครูไปส่ง”

“คุณครูคะ คนที่มาส่งหนูเมื่อสักครู่คนนั้น……คุณอาสองของหนู คุณครูว่าเขาหล่อไหมคะ?” แซ่หนิงจูงมือของคุณครูค่อย ๆ เดินออกไป

คุณครูคนนี้เองก็ตื่นตกใจในทันใด จากนั้นก็ยิ้มแล้วพูดว่า “หล่อจ๊ะ ครอบครัวของหนูดูดีกันทุกคนเลย พื้นฐานก็ดี”

“คุณครูคะ งั้นถ้าให้คุณครูเป็นแฟนของคุณอาสอง คุณครูจะยอมไหมคะ?”

คุณครูดง：……..

ความจริงแล้ว ดงหยิงหยิง เองก็นึกไม่ถึงเช่นเดียวกัน ว่าเด็กตัวเล็ก ๆ เพียง 5 – 6 ขวบคนนี้จะสามารถพูดแบบนี้ได้ มันน่าตกใจไม่น้อยเลย

เมื่อเห็นคุณครูไม่พูดออกมา แซ่หนิงเลยคิดว่าเธอต้องไม่ยอมแน่นอน

จึงพยายามหลอกล่อต่อไป “คุณอาสองของหนูเป็นคนที่อบอุ่นมากเลยนะคะ อีกทั้งก็ยังเป็นคนตลก และก็เป็นคนที่อดทนมากด้วยคะ นอกจากนี้ก็ยังมีบ้านมีรถเฟอร์รารี่ แล้วก็บริษัท เขาดูแลเอาใจใส่แฟนสาวดีมากด้วยค่ะ แฟนสาวที่ได้อยู่กับเขาก่อนหน้านั้น ล้วนแล้วแต่มีเครื่องประดับและกระเป๋าทั้งนั้น คุณปู่ปวดหัวกับคุณอาสองมาก ถ้าได้แต่งงานกับคุณอาสองรับรองว่าเขาต้องให้เงินเยอะ ๆ และก็หุ้นสวนบริษัทแน่นอนค่ะ หลังจากนี้คุณครูก็จะกลายเป็นอาสะใภ้ของหนู ไม่ต้องทำงาน อยู่เป็นสะใภ้ของตระกูลแซ่อย่างสบาย ๆ ”

“หนิงหนิง ใครเป็นคนพูดเรื่องนี้กับหนูค่ะ?” คุณครูดง อดขำออกมาไม่ได้

“หนูมองด้วยตัวเองคะ คุณครูอย่าคิดว่าหนูเป็นเด็กนะคะ คำพูดของหนูมีน้ำหนักนะคะ คุณอาสองเจ็บปวดเพราะหนูบ่อย ๆ จากที่หนูลองคิด ๆ ดูแล้วก่อนหน้านั้น หนูรู้สึกว่าคุณครูเหมาะสมกับคุณอาสองที่สุด ถ้าคุณครูยอม เดี๋ยวหนูออกไป แล้วจะแนะนำให้รู้จักนะคะ”

ก่อนหน้านั้นดงหยิงหยิง ไม่เคยมีความคิดนี้สักนิดเดียว เธอรู้แค่ว่าแซ่หนิงเป็นเด็กของตระกูลที่สูงส่ง ซึ่งเรื่องอื่น ๆ เธอเองก็ไม่ได้สอบถามแต่อย่างใด

แต่วันนี้ อาสองของแซ่หนิงคนนี้……..

จากที่ดงหยิงหยิงเห็นเมื่อสักครู่ เธอเองก็คิดว่าเขาหน้าตาดีมากทีเดียว แต่งตัวก็ดูมีสไตล์

ดงหยิงหยิง ไม่มีแฟน ถึงแม้จะรู้สึกว่าคำพูดของเด็กมันไม่ค่อยน่าเชื่อถือก็ตาม แต่เธอก็หวั่นไหวอยู่ไม่น้อย

เมื่อเห็นท่าทางลังเลไม่ตัดสินใจสักทีของคุณครู แซ่หนิงเลยดึงมือของเธอเดินออกไป

“คุณอาสองคะ”

“เสร็จแล้วเหรอ?” แซ่จื๋อจ้วนยืนขึ้น จากนั้นก็เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม

“อาสอง หนูขอแนะนำให้รู้จักค่ะ นี่คือคุณครูดงของหนู”

“สวัสดีครับ” แซ่จื๋อจ้วนเองยื่นมือออกไปโดยไม่คิดอะไรมากมาย

คุณครูดงรู้สึกเกรงใจเล็กน้อย ก่อนจะก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย

“คุณอาสองคะ คุณครูของหนูเป็นคนที่ดีมากเลยนะคะ ทั้งสองคนเป็นเพื่อนกันเถอะคะ เพิ่มวีแชทกันเลย” แซ่หนิงแนะนำ

แซ่จื๋อจ้วนที่เพิ่งได้สติกลับมาในทันใด เจ้าเด็กคนนี้……จะทำตัวเป็นกามเทพรึไง?

คุณครูดงเองก็เขินอายไม่แพ้กัน แต่เธอก็ยังไม่ปฏิเสธเงื่อนไขของแซ่หนิง และยังอยากเพิ่มวีแชทของเขาอีกด้วย

“คุณอาสองคะ จะมัวอืดอาดยืดยาดทำไมละคะ เร็วสิคะ” เมื่อเห็นอาสองไม่ขยับ แซ่หนิงก็เลยกระตุ้น

แซ่จื๋อจ้วนเองก็รู้สึกเกรงใจไม่น้อย จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพิ่มวีแชทของคุณครูดงคนนี้

หลังจากที่แอดวีแชทแล้ว ทั้งสองคนก็เดินออกจากโรงเรียนสอนเปียโนทันที เมื่อขึ้นรถมา แซ่จื๋อจ้วนก็บีบแก้มของหลานสาวแล้วพูดขึ้นว่า “แซ่หนิง มันหมายความว่ายังไง?”