ลิขิตรักส่งฉันมาเป็นคู่เธอ - ตอนที่ 185

ตอนที่ 185 มองทะลุถึงความลับ

เมื่อเห็นท่าทางที่ไม่รู้เรื่องราวแล้วยังก่อปัญหาเพิ่มของชุนเถา หวาเหวินก็ได้แต่จนปัญญา

สุดท้ายเธอก็ทอดถอนใจออกมา แล้วหันไปพูดกับชุนเถาว่า “เธอไปหยิบเงินสด 1,000 หยวนมาให้ผู้หญิงคนนี้ที”

ผู้หญิงคนนั้นอึ้งงั้นไป เพราะคิดว่าหล่อนต้องการซื้อสินค้าในราคา 1,000 หยวน ซึ่ง

เธอทำไม่ได้อย่างแน่นอน

ยังไม่ทันรอให้ผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้นแต่อย่างใด หวาเหวินก็มองไปทางเธอ แล้วพูดขึ้นด้วยความใจเย็นว่า “ฉันให้เงิน 1,000 หยวนนี้กับคุณ ที่คุณสามารถหาร้านฉันจนเจอ เราทั้งสองคนมีโชคชะตาต่อกันจริง ๆ คะ เอาเงินนี้กลับไปซื้อข้าวสาร หรือเอาไปซื้อนมผงก็ได้คะ คิดซะว่าเป็นน้ำใจของฉันละกันนะคะ ส่วนของชิ้นนี้ ฉันยังยืนยันเหมือนเดิม ฉันรับซื้อไม่ได้จริง ๆ คุณเอาของชิ้นนี้กลับไปเถอะค่ะ”

“คุณน้อง คุณไม่ลองคิดดูสักหน่อยเหรอคะ นี่เป็นของที่ดีที่สุดเลยนะคะ และมีราคามากด้วย”

“ฉันรู้ค่ะมันเป็นของดี แต่ของชิ้นนี้ไม่ได้มีโชคชะตาร่วมกันกับฉันค่ะ”

เมื่อเห็นทัศนคติที่ยังแข็งแกร่งของหวาเหวิน ผู้หญิงคนนั้นก็ยกของชิ้นนี้ขึ้นมา พร้อมกับอุ้มลูกน้อย

ในตอนที่จะจากไปนั้น เธอยังรับเงินสด 1,000 หยวนไปด้วย เธอมองไปทางหวาเหวินแวบหนึ่ง พร้อมกับกล่าวขอบคุณด้วยเสียงเบา ๆ ออกมา

“คุณหนูคะ มันเกิดอะไรขึ้นคะ? วันนี้คุณหนู……..”

หลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นจากไป ชุนเถาก็ระเบิดความอยากรู้อยากเห็นออกมาทันใด

“เธออยากรู้ว่าทำไมฉันถึงไม่รับของชิ้นนี้ใช่ไหม?”

“เป็นของปลอมเหรอคะ?” ชุนเถาถามขึ้น

“ไม่ใช่ ของแท้ อีกอย่างยังมีราคาถึง 80,000-100,000 หยวนอีกด้วย นั้นเป็นเครื่องทองสัมฤทธิ์ถึงแม้ว่าจะมีการดำรงอยู่มาช้านานแล้วก็ตาม แต่คนที่ชอบเก็บสะสมก็มากมายเช่นเดียวกัน และยังสามารถขายออกได้ง่ายอีกด้วย”

“งั้นถ้าคุณหนูรับซื้อในราคา 20,000 หยวน แล้วขายในราคา 80,000 หยวนมันก็สามารถทำเงินสร้างกำไรได้นี่คะ” ชุนเถารู้สึกว่าคุณหนูนั้นเป็นคนที่ฉลาดหลักแหลมมาก

ไม่น่าจะไม่เข้าใจเงินจำนวนนี้ อีกทั้งผู้หญิงคนนั้นก็น่าสงสารมากขนาดนั้นด้วย ทำไมถึงได้ปฏิเสธเธอละ?

หวาเหวินทอดถอนหายใจออกมาเล็กน้อย “ฉันชอบเก็บสะสมของเก่าก็จริง แต่ชอบของที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษของคนเหล่านั้น เป็นของที่ผ่านการสืบทอดมาหลายรุ่น ไม่ใช่ของที่เพิ่งขุดขึ้นมาจากหลุมศพ”

“เอ่อ……เพิ่งขุดออกมา” ชุนเถาอึ้งงั้นไป

หวาเหวินหมุนตัว แล้วหยิบกาน้ำชารินชาใส่แก้วตัวเอง จากนั้นก็ค่อย ๆ จิบช้า

ก่อนจะอธิบายให้ชุนเถาฟังต่อว่า “ตอนที่เปิดของชิ้นนั้นออกมา จมูกของฉันได้กลิ่นความซวยและก็ดินดิบ นั้นก็เป็นที่ชัดเจนอยู่แล้วว่าผู้หญิงคนนั้นใช้เงินเกินตัวภายในระยะเวลาสามวัน เธอเริ่มร้อนใจขึ้นมา และยังเดือดร้อนถึงลูกของตัวเองด้วย ดังนั้นใบหน้าของเด็กคนนั้นเลยเป็นสีเหลือง ถึงแม้ว่าจะทำเพียงแค่ชั่วคราวก็ตาม แต่ก็รู้กฎเกณฑ์ทางสายงานนี้ดี ของที่เพิ่งขุดออกมาโดยส่วนใหญ่แล้วไม่มีใครต้องการ หนึ่งนั้นเป็นเพราะมันเสี่ยงเกินไป ถ้าถูกสะกดรอยตามโดยแผนกที่เกี่ยวข้อง จะต้องรับผิดชอบเองไม่ว่าจะกรณีใด ๆ สองเพราะเป็นของที่เพิ่งขุดขึ้นมาจึงมีพลังหยินที่ค่อนข้างหนัก เป็นของที่อัปมงคล วางไว้ในร้านก็จะเกิดเรื่อง ถ้าฉันเดาไม่ผิดละก็ ของที่ผู้หญิงคนนั้นนำมาน่าจะเป็นของที่ผู้ชายของเธอขโมยมาจากหลุมศพ ผู้ชายของเธอน่าจะเกิดเรื่องขึ้น ดังนั้นเธอเลยรีบเอาของมาแลกเป็นเงิน”

“พระเจ้า ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง โชคดีที่คุณหนูไม่รับ” ชุนเถารู้สึกเสียใจขึ้นมาในทันใด

“ฉันไม่รับ ก็เพราะไม่อยากหาเรื่องเดือดร้อนให้ตัวเอง”

ในเมื่อหวาเหวินเป็นนักประเมิน และยังมีพรสวรรค์ในเรื่องการดูฮวงจุ้ยอีกด้วย เธอย่อมไม่นำของที่อัปมงคลมาสู่ตัวเองเด็กขาด แต่ผู้หญิงคนนั้นและลูกน้อยก็ตกที่นั่งรับบากจริง ๆ ดังนั้นตอนจะไปเธอจึงให้เงินจำนวน 1,000 หยวนให้กับอีกฝ่าย ถือว่าเป็นการสร้างสัมพันธ์ที่ดีต่อกันละกัน

“คุณหนูเป็นคนที่เฉลียวฉลาดมาก ต่อไปบ่าวจะไม่พูดมากอีกแล้วคะ” ชุนเถารู้สึกไม่ดีจริง ๆที่เข้าใจคุณหนูผิดเมื่อกี้นี้

หวาเหวินเตรียมเก็บของกลับบ้านพร้อมกับชุนเถา แต่แล้วก็มีสายจากที่บ้านโทรมา นั้นก็คือแม่ของเธอ บอกว่าพี่สองมีเรื่องใหญ่อยากจะปรึกษา

หวาเหวินเลยให้ชุนเถาไปส่งเธอที่บ้านใหญ่

ในตอนที่หวาเหวินกลับมาถึงนั้น ก็มีเพียงแค่พี่สองหวาหรุงและแม่เท่านั้นที่อยู่บ้าน

“น้องห้า กลับมาแล้วเหรอ? มานี่มา ฉันกับแม่กำลังบ่นถึงเธอพอดี”

เมื่อเห็นหวาเหวินกลับมาถึง หวาหรุงก็ดูกระตือรือร้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทำให้หวาเหวินเกิดความระมัดระวังอยู่ในใจ