ลิขิตรักส่งฉันมาเป็นคู่เธอ - ตอนที่ 20

ตอนที่ 20 ปิดประตูห้อง

พอฟังคำพูดของซ่งอานลู่ ก็รู้ได้เลยว่าเธอนั้นไม่มีสมองเลย

เธอเองก็อายุยี่สิบกว่าแล้ว แต่ทำไมพูดออกมาแต่ละคำเหมือนไม่ด่านการคิดกลั่นกรองออกมาแล้วค่อยพูด

อะไรควรพูดอะไรไม่ควรพูด นี่คิดไม่เป็นเลยหรือไง

ไม่ว่าเรื่องพวกนี้จะจริงหรือไม่จริงแต่เธอพูดแบบนั้นออกมาก็เท่ากับตบหน้าเจียงหยู่ต่อหน้าทุกคน

นี่มันบอกรักที่ไหน นี่ดูเหมือนมาเยาะเย้ยเขา

พอฟังจบที่ซ่งอานลู่พูดมา ฉินชุงเจี้ยนและหวางเซียวอี้มองไปทางเจียงหยู่พร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย คิดว่าเขาต้องโมโหแน่

แต่เจียงหยู่กลับไม่ได้เป็นดังที่พวกเขาคิด

เขาสูบซิการ์แล้วถามซ่งอานลู่ด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “เราสนิทกันมากหรอ”

ซ่งอานลู่:……..

เธอมองดูเขาอย่างไม่เชื่อสายตาและไม่คิดว่าคำพูดที่เย็นชาแบบนี้จะออกมาจากปากเขา

ที่จริงแล้วตระกูลซ่งกับตระกูลแซ่เป็นญาติกัน และไม่ได้สนิทอะไรกับตระกูลเจียง

แต่ซ่งอานลู่เองก็เคยเจอเจียงหยู่หลายครั้ง ถึงแม้ว่าทั้งสองจะไม่ค่อยได้รู้จักกันเป็นส่วนตัวมากนัก

แต่แม่ของซ่งอานลู่ก็บอกกับแม่ของเจียงหยู่ว่าลูกสาวของตนชอบลูกชายเขาไปหลายครั้งเหมือนกัน

เธอไม่เชื่อว่าเจียงหยู่จะไม่รู้เรื่องนี้

เมื่อเดือนก่อนทั้งสองก็ยังเจอกันอยู่ที่งานเลี้ยงฉลองวันเกิดครบแปดสิบปีของนายหญิงแก่ตระกูลหวา

ถึงแม้จะไม่ได้นั่งโต๊ะตัวเดียวกัน แต่ซ่งอานลู่ก็เข้าไปทักทายเจียงหยู่และเขาเองก็ยิ้มพยักหน้ารับ

เธอคิดว่า ถึงเจียงหยู่จะไม่ชอบแต่ก็คงไม่เกลียด

ทำไมวันนี้ พูดคำพูดที่ไร้เยื่อใยแบบนี้ออกมา

กาวหนานถูกใจปรบมือแล้วพูดว่า “ดูๆโดนตบหน้าไปแล้วมั้ยล่ะ พี่ชายของฉันไม่ได้สนิทอะไรกับเธอ เธอจะมาทำไมที่นี่”

ซ่งอานลู่ไม่มีกะจิตกะใจจะไปต่อปากต่อคำกับกาวหนาน เธอเบ้ปากแล้วมองเจียงหยู่ด้วยสีหน้าละห้อย

“พี่เจียงหยู่ ตอนนี้ตระกูลกาวกำลังเดือดร้อนเรื่องเงิน ถึงได้มาขอท่านป้าว่าจะยกลูกสาวให้แต่งงานกับพี่จื๋อจ้วน คุณรู้ว่าเธอทำเพื่อเงิน ทำไมยังจะให้พวกเขาสมหวังอีก ฉัน….พวกเราตระกูลซ่ง….”

ซ่งอานลู่ยังไม่ทันได้พูดจบ เจียงหยู่ก็ลุกขึ้นมา มองดูฉิงชุงเจี้ยนและหวางเซียวอี้พวกเขา

“เปลี่ยนที่เถอะ ที่นี่วุ่นวายเกินไปแล้ว”

หลังจากนั้น ฉิงชุงเจี้ยนและหวางเซียวอี้ก็เดินออกนอกประตูไปกับเจียงหยู่

กาวหนานจัดการคนที่เหลือเสร็จก็เดินตามพวกเขาไป

ซ่งอานลู่ยืนอึ้งอยู่กับที่คนเดียว

คิดๆดูแล้วเธอก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ไม่รู้ทำไมต้องมาหาเจียงหยู่ด้วย แล้วมาพูดคำพูดที่ไร้สติพวกนี้

เจียงหยู่ไม่ชอบต่อปากต่อคำกับคนนัก โดยเฉพาะผู้หญิงที่ไร้สมองพวกนี้

เปลี่ยนสถานที่แล้ว พวกเขาก็สั่งเหล้ามาดื่ม และคุยกัน

พูดไว้ว่าเขาจะเป็นคนจ่ายแต่พอเอาเข้าจริงๆ หวางเซียวอี้แย่งจ่ายเสียก่อน

ไม่เพียงแค่นี้ พวกเขายังส่งอั่งเปาทางวีแชทให้เจียงหยู่ด้วยคนละ สามแสน

บอกว่าเป็นของขวัญ

เจียงหยู่ยิ้ม และไม่ได้พูดอะไร

อยู่ในบรรยากาศแบบนี้ไปจนถึงเที่ยงคืน จากนั้นฉินชุงเจี้ยนก็ขับรถมาส่งเขาที่บ้าน

ระหว่างทาง ผู้ชายคนนี้ก็ยังคงถามเขาด้วยความสงสัย “นายจะแต่งงานไปแบบนี้เลยหรอ”

“ไม่งั้นล่ะ จะให้หย่าหรอ” เจียงหยู่นั่งข้างๆฝั่งคนขับ เขายิ้ม

“ไม่ใช่ นี่มันเร็วเกินไป ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย ….พูดกันแล้วว่าจะอยู่เป็นโสดด้วยกันไปจนแก่ แต่นายกลับหนีไปแต่งงานเสียก่อนนี่”ฉินชุงเจี้ยนพูด

เจียงหยู่ยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา

“ฉันแปลกใจจริงๆ หวาเหวินเป็นคนยังไงทำไมถึงทำให้นายเปลี่ยนใจได้”

ฉินชุงเจี้ยนกับเจียงหยู่รู้จักกันมานานหลายปี เขารู้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนที่ใจดี เขาสามารถแต่งงานผิดกับผู้หญิงคนนี้ได้ แสดงว่าผู้หญิงคนนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่

เจียงหยู่ยิ้มและไม่ได้พูดอะไรอีกตามเคย

เฟิงหวาหลี่ ส่วยยู่นเก๋อ

ตอนที่เจียงหยู่กลับมา ไฟในห้องรับแขกยังเปิดอยู่ รอบๆดูสงบ

เขาเดินขึ้นไปข้างบนห้องของหวาเหวิน ลองผลักประตู แต่….เธอล๊อกเอาไว้