ลิขิตรักส่งฉันมาเป็นคู่เธอ - ตอนที่ 304

ตอนที่ 304 หยกร้ายเข้าสมาในความฝัน

หลังจากที่หวาเหวินเปิดราคาสุดท้ายไปนั้น ไม่เพียงแต่สร้างความประหลาดใจให้ผู้ชมเท่านั้น แต่ยังทำให้กลุ่มผู้เชี่ยวชาญต้องตะลึง

แต่ว่าสุดท้ายพวกเขาก็ยอมรับ มีคำพูดที่ศักดิ์สิทธิ์จากปากของSS พวกเขาก็พยายามหาเบาะแสเพิ่มเติมเพื่อให้แน่ใจ ว่านี่คือหวีหยกขาวจากราชวงศ์เป่ยเหลียงที่หายไปจริงๆ

หลังจากหวาเหวินเริ่มการถ่ายทอดสดการประมูลภายใน3นาที ก็ได้ฝากเงิน5ล้านเข้าบัญชีธนาคารของเธอที่สวิส

หลังจากที่หวาเหวินปิดการถ่ายทอดสด ตอนที่ลุกขึ้นนั้น เธอก็รู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย

ร่างกายของเธอสั่นเทา เกือบจะล้มลง โชคดีที่หยินซิ่งสามารถคว้าไว้ได้ทัน

“คุณผู้หญิง เป็นอะไรไปครับ?”

“ไม่มีอะไรหรอก เวียนหัวนิดหน่อย”

“น้ำตาลในเลือดต่ำรึเปล่าครับ?”หยินซิ่งรีบหยิบชอคโกแลตที่พกมาให้หวาเหวินกินชิ้นหนึ่ง

เธออมมันไว้ในปาก ไม่พูดอะไรเลย

หลังจากนั้นเจ้านายและคนรับใช้ก็กลับไปที่เฟิงหวาหลี่ ตอนที่กลับไปนั้น เจียงหยู่ก็ออกมาจากห้องหนังสือพอดี

เดินสวนกับหวาเหวิน ก็เห็นว่าสีหน้าของเธอมีอะไรผิดปกติไป

“เป็นอะไรเหรอ?”

“ไม่มีอะไรหรอก น่าจะเพราะว่าข้างนอกอากาศค่อนข้างเย็น ก็เลยเป็นหวัด ฉันไปนอนก่อนนะ”

เธอไม่มีกระจิตกระใจอะไร แล้วก็ไม่มีอารมณ์จะคุยกับเจียงหยู่อะไรมากมาย ก็กลับไปที่ห้องนอนเงียบๆ

“เธอไปไหนมา ทำไมถึงได้กลับมาเย็นแบบนี้?”ที่เจียงหยู่ถามแบบนี้ไม่ใช่เพราะว่าไม่เชื่อใจ หวาเหวิน หรืออยากจะไปตรวจสอบการเดินทางของเธอ แต่ว่ารู้สึกว่าสีหน้าของเธอไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ก็เลยเป็นห่วงเธอ

“ก็แค่พาคุณผู้หญิงออกไปเดินเล่น ซื้อของเล็กน้อยเองครับ”

“ก็นึกว่าเธอไปภูเขาจงชุ่ยซะอีก”เจียงหยู่โล่งใจ

ที่เขาเป็นห่วงหวาเหวินมากเพราะว่าคิดถึงคุณย่าที่จากโลกนี้ไปแล้ว พอนึกถึงภูเขาจงชุ่ยก็คิดถึง รู้สึกเสียใจมาก

แต่ว่าได้ยินหยินซิ่งพูดว่าไม่ได้ไปภูเขาจงชุ่ย เขาก็ไม่คิดอะไรมากมาย

ก็คิดแค่ว่าหวาเหวินน่าจะเป็นหวัด แค่พักผ่อนหน่อยก็น่าจะหายแล้ว

หลังจากที่หวาเหวินกลับไปที่ห้องนั้น ก็อาบน้ำแล้วก็รีบนอนลงบนเตียง

หลังจากนั้นก็ตาพร่าแล้วก็หลับไป……

แล้วเธอก็ฝัน……

ในฝันนั้นเธอเห็นว่าตัวเองถือหวีหยกเล่มนั้นแล้วก็กำลังหวีผมตัวเองในกระจก แต่ว่าคนในกระจกนั้นกลับไม่ใช่เธอ

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ เป็นตัวเธอที่สวมใส่ชุดที่แปลกประหลาด เป็นผู้หญิงสมัยโบราณที่เหมือนตัวเธอทุกประการ

ผู้หญิงคนนั้นสวมใส่เสื้อผ้าคลุมพิมพ์ลายมังกรสีฟ้า ในมือถือมงกุฏทองคำหยกสีม่วง ดูก้าวร้าวอย่างมาก สายตาเยือกเย็น

“เธอคือใคร?” หวาเหวินกลัว

“หวาเหวิน เธอควรกลับไปได้แล้ว”

“กลับไปไหน?”

“เธอมาจากที่ไหน ก็ต้องกลับไปที่นั่น”

“ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้ว่าควรจะกลับไปที่ไหน?”หวาเหวินรู้สึกปวดหัวอย่างมาก

“พวกเขาต้องการเธอ เธอควรกลับไป เธอควรกลับไป……”

เสียงของผู้หญิงคนนั้นดังก้องอยู่ในหูของเธอ หวาเหวินเอามือกุมหัว เธอรู้สึกปวดหัวเหมือนจะระเบิด

หลังจากนั้นภาพก็สลับไป เธอพบว่าตัวเองนอนอยู่บนแท่นบูชาที่น่ากลัวอีกครั้ง

“เซ่นไหว้ เธอยังจะสามารถกลับมาได้อยู่ไหม? เหมือนกับว่าการเรียกวิญญาณคนตายกลับคืนจะไม่มีผลกับเธอ……”

หวาเหวินพยายามที่จะลืมตาอย่างมาก แต่ไม่ว่าจะทำยังไงก็ยังลืมไม่ขึ้น แค่ได้ยินว่ามีคนพูดอยู่ข้างๆ

หลังจากนั้นภาพเหตุการณ์ก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง เธอมองดูหวีหยกขาวในมือของตัวเอง ไม่รู้ว่าเลือดหยดออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่……

แต่ละหยดๆ……ตกลงที่พื้น ดอกไม้สีแดงสดก็บานออก……

หลังจากนั้นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มีประโยคหนึ่งปรากฏขึ้นมาในหัว——หยกขาวเลือด 3วิญญาณรวมเป็นหนึ่งเดียว ดอกลิลี่แมงมุมบาน ระยะเวลาสุดท้ายของประวัติศาสตร์ก็จะมาถึง

ทันใดนั้นหวาเหวินก็ปล่อยหวีให้ตกลงสู่พื้น……

หลังจากนั้นก็ตกใจตื่นขึ้นมาจากความฝัน

เจียงหยู่ที่อยู่ห้องข้างๆพอได้ยินเสียงก็รีบละุกขึ้นมาจากเตียง รีบร้อนจนไม่ได้ใส่เสื้อผ้า แล้วก็เปิดประตูเข้ามาในห้องนอนของหวาเหวินทันที

หลังจากนั้นก็พบว่าเธอหน้าซีดจนน่ากลัว หน้าอกก็ขยับขึ้นและลงอย่างรุนแรง……

“เหวินเหวิน”